ในวันที่มึงยังยิ้มให้กู..
<(￣︶￣)> หนี
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
เฮีย… เฮียมาเร็วจังวันนี้
ธานินท์.พระเอก
กูจะแวะมาบอกลามึง
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
...บอกลา?
ธานินท์.พระเอก
กูต้องกลับบ้าน
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
วันนี้เลยเหรอ…?
ธานินท์.พระเอก
อืม พรุ่งนี้เช้า
(เด็กน้อยในชุดสีซีดก้มหน้าลง มือเล็กกำชายเสื้อแน่น)
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
หนูจะรอเฮียนะ…
ธานินท์.พระเอก
ไม่ต้องรอหรอกมึง กูไม่ได้สัญญาว่าจะกลับมา
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
แต่หนูอยากรอ…
(ธานินท์มองหน้าตะวันเงียบๆ ดวงตาเด็กคนนั้นไม่ได้เสียใจ… แต่มันมีแววเชื่อมั่นอะไรบางอย่างที่ทำให้เขารู้สึกปวดร้าว)
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
เฮียรู้มั้ย หนูจำได้หมดเลย
ตั้งแต่วันที่เฮียยื่นขนมให้หนูครั้งแรก
วันที่เฮียลืม หนูก็ยังดีใจ เพราะเฮียก็ยังมา
(ธานินท์เบือนหน้าหนีไปนิดหนึ่ง ถอนหายใจเบาๆ)
ธานินท์.พระเอก
ทำไมมึงต้องน่ารักขนาดนี้วะ
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
เพราะหนูอยากให้เฮียยิ้มบ่อยๆ
(ธานินท์ยื่นมือไปลูบหัวเด็กน้อยเบาๆ)
ธานินท์.พระเอก
กูจะพยายามกลับมา… ถ้าโชคยังเข้าข้างกู
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
ถ้าเฮียไม่กลับมา หนูก็จะวาดรูปเฮียไว้ทุกวัน
จะได้ไม่ลืมหน้าเฮีย
ธานินท์.พระเอก
กูไม่ได้อยากให้มึงจำกูในกระดาษ
กูอยากให้มึงจำกู… ตอนที่กูยืนอยู่ตรงหน้ามึง
(เงียบไปทั้งคู่ ก่อนที่ธานินท์จะลุกขึ้นยืนช้าๆ)
ตะวัน..ตอน5ขวบ✧◝(⁰▿⁰)◜✧
งั้น… หนูจะรอนะ
(ธานินท์หันหลังเดินออกไป ไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง แต่ในใจเขา… เสียงของตะวันยังดังก้องอยู่ทุกก้าว)
Comments