ตอนที่ 4 หมากอีกตัวในเกม

ภายในตึกโวลคอฟ กรุ๊ป ที่ตั้งตระหง่านดั่งปราการเหล็กกลางมหานคร คาร์เซียนกลับมานั่งที่โต๊ะทำงานอีกครั้งหลังลิเลียนออกจากห้องไป เขาเงียบงัน นิ่งสงบ ดวงตาคมจับจ้องแฟ้มประวัติในมือ ก่อนจะโยนมันทิ้งลงบนโต๊ะอย่างไม่ใยดี

“หึ…เซเรนิตี้ส่งคนมาจริงสินะ”

น้ำเสียงเย้ยหยันปนสนใจแว่วเบา

ในวินาทีเดียวกัน ประตูบานลับข้างห้องทำงานเปิดออก ชายหนุ่มในชุดสูทสีดำสนิทเดินเข้ามาด้วยท่าทีเคารพแต่ไม่ประจบ

“บอส เราจะจัดการเธอเลยมั้ย?”

คาร์เซียนไม่ตอบทันที เขาเพียงมองออกไปนอกหน้าต่าง สายตานิ่งลึกดุจพญาราชสีห์ที่เฝ้าป่าอาณาจักรของตน

“ไม่…” เขาตอบในที่สุด “อย่าเพิ่งแตะต้องเธอ...เธอมีค่ามากกว่าที่พวกนายคิด”

“แต่ถ้าเธอคือสายของเซเรนิตี้—”

“นั่นแหละเหตุผลที่เราต้องปล่อยเธอมีชีวิตอยู่”

เสียงคาร์เซียนแน่นหนัก “ฉันต้องการรู้ ว่าใครอยู่เบื้องหลังการเคลื่อนไหวครั้งนี้...และทำไมถึงต้องเป็นฉัน”

ชายหนุ่มชื่ออีวานจำใจพยักหน้า เขาคือมือขวาของคาร์เซียน และหนึ่งในไม่กี่คนที่รอดจาก “ภารกิจล้างนรก” เมื่อสามปีก่อน

“มีอีกเรื่องครับ...” อีวานเอ่ย “สายข่าวจากฮ่องกงแจ้งว่า ‘มังกรดำ’ เริ่มขยับตัวแล้ว”

คาร์เซียนหรี่ตา

ชื่อ “มังกรดำ” ไม่ใช่สิ่งที่ควรพูดออกมาลอย ๆ

มันคือชื่อของแก๊งอาชญากรรมใต้ดินที่ใหญ่เป็นอันดับสองของเอเชีย และเป็นศัตรูคู่แค้นของตระกูลโวลคอฟมาตั้งแต่รุ่นพ่อ

“พวกมันกล้าเหรอ...” เขากระซิบ ก่อนหันกลับมาอย่างรวดเร็ว “ส่งคนไปลอนดอน บอกพ่อค้าอาวุธของเราให้ระวังตัว และสั่งหยุดดีลทุกอย่างที่มีชื่อ ‘หลิว’ เกี่ยวข้อง”

“รับทราบครับบอส”

คาร์เซียนยกแก้วไวน์ขึ้นจิบ ดวงตาคมยังคงวาววับด้วยความระแวดระวัง แต่แฝงไว้ด้วยแผนการบางอย่าง

เขาไม่ใช่แค่นักฆ่าหรือผู้นำองค์กรใต้ดิน

เขาคือนักวางหมากระดับจักรพรรดิ

และตอนนี้ เขาได้หมากตัวใหม่เข้ามาในกระดาน—ผู้หญิงที่ชื่อ ลิเลียน

...

ขณะเดียวกัน ณ ห้องพักชั้นล่างที่ถูกจัดไว้สำหรับ “เลขาพิเศษ”

ลิเลียนกำลังจัดของลงตู้เสื้อผ้า แม้ภายนอกจะดูปกติ แต่ภายในกลับคิดวนไม่หยุด

“คาร์เซียนรู้มากกว่าที่ฉันคาดไว้...”

“แต่เขายังไม่รู้ทั้งหมด”

เธอล้วงกล่องแบนบางจากกระเป๋าเป้ — อุปกรณ์สื่อสารเฉพาะที่ใช้ส่งข้อมูลเข้าระบบเซเรนิตี้โดยตรง

เธอไม่ส่งอะไรออกไปตอนนี้…เร็วเกินไป เขาอาจล่อหลอกอยู่