ตอนที่ 2 ดวงตาของปีศาจ

ในห้องกระจกโปร่งใสบนชั้น 49 ของตึกสูง ลิเลียนยืนจ้องใบหน้าชายตรงหน้าที่ใคร ๆ ต่างกล่าวขานว่า “เย็นชาและโหดเหี้ยมที่สุดในโลกมืด”

ดวงตาของเขานิ่งสนิท…แต่เธอกลับรู้สึกเหมือนถูกกลืนกิน

สายตานั้นไม่ได้มองผ่าน แต่มองทะลุ

“เขาไม่ได้แค่มอง...เขากำลังอ่านฉันอยู่”

“คุณชื่อ ลิเลียน เฟย์ วินด์เซอร์” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงต่ำ แผ่ว แต่กดดัน “จบด้านภาษาศาสตร์และข่าวกรองจากมหาวิทยาลัยชื่อดัง มีประสบการณ์แปลเอกสารในองค์กรระหว่างประเทศ แปลก...ประวัติคุณดูดีเกินไปสำหรับตำแหน่งเลขาผู้บริหารธรรมดา”

“ฉันสมัครงาน ไม่ได้สมัครเป็นนักโทษค่ะ”

เสียงเธอเรียบ แต่ดวงตาเขม็งราวกับพร้อมท้าทาย

คาร์เซียนยิ้มนิด ๆ เป็นรอยยิ้มที่ไม่ได้แสดงถึงความพึงพอใจเลยแม้แต่น้อย แต่กลับทำให้ลิเลียนรู้สึกเหมือนโดนตัดคะแนน

“คุณกล้าเถียง...น่าสนใจ”

เขาเดินเข้าใกล้เธอช้า ๆ ทุกก้าวที่เข้าใกล้ เสียงฝีเท้ารองเท้าหนังดังสะท้อนในใจเธอ

ไม่ใช่เพราะกลัว…แต่เพราะไม่สามารถคาดเดาได้ว่าชายคนนี้จะทำอะไรในวินาทีต่อไป

เขาหยุดยืนห่างจากเธอไม่ถึงหนึ่งช่วงแขน

กลิ่นหอมจางจากน้ำหอมผู้ชายหรูราคาแพงแตะปลายจมูกเธอ

เธอไม่ชิน…แต่น่าประหลาดใจที่ไม่ได้รังเกียจ

“คุณรู้ไหม ว่าผู้หญิงที่เคยยืนตรงจุดนี้ก่อนคุณ…ไม่มีใครยืนได้นานเกินห้านาที”

ลิเลียนเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย

“แล้วฉันยืนมาเกินห้านาทีรึยังคะ?”