Love In A Psychiatric Hospital(IDV)
ดูแลอย่างใกล้ชิด
เอด้าตื่นขึ้นมาแต่คนข้างๆเธอยังไม่ตื่นและกำลังจมอยู่กับห้วงนิทรา
Ada Mesmer
(เช้าแล้วหรอเนี่ย)
Ada Mesmer
(ขึ้นไปบนห้องก่อนละกัน)
Ada Mesmer
(เอ๊ะเดี๋ยว ถ้าฉันขยับตัวมันต้องทำให้เอมิลตื่นแน่เลย)
Ada Mesmer
(งั้นแบกไปนอนอยู่ที่เตียงละกัน)
เธอเอาที่ประคบเย็นออกจากหน้าผากของอีกฝ่ายและค่อยๆยกร่างขึ้นมาและพยายามไม่ทำให้อีกฝ่ายตื่น
จากนั้นเธอก็แบกกลับไปนอนที่เตียงผู้ป่วยเหมือนเดิมและห่มผ้าให้
Ada Mesmer
(ตามที่คุณหมอบอกว่าเขาจะคลั่งขึ้นมาเมื่อไหร่ก็ได้ งั้นจะมัดไว้เหมือนเดิมดีมั้ยนะ)
Ada Mesmer
(แต่ถ้าฉันทำแบบนั้นก็น่าจะโหดร้ายเกินไปสำหรับเขา ทำยังไงดีล่ะ)
ระหว่างที่เอด้ากำลังคิดหนักและกำลังจะเดินออกจากห้อง
ร่างของหนุ่มน้อยที่นอนอยู่บนเตียงก็ละเมอเรียกชื่อเธอออกมา
Ada Mesmer
(เมื่อกี้.. เอมิลเรียกชื่อฉันหรอ?)
เธอเข้าไปใกล้คนบนเตียงอย่างช้าๆ
Ada Mesmer
(ที่แท้ก็ละเมอนี่เอง สงสัยจะฝันถึงฉันสินะเอมิล)
เธอใช้มือลูบหัวอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยนดูเหมือนว่าคนตรงหน้าจะยิ้มออกมาเล็กน้อย
Ada Mesmer
(อยากอยู่กับคุณเอมิลท้้งวันเลย จะได้เห็นรอยยิ้มแบบนี้ทั้งวัน)
Ada Mesmer
(มันเป็นอะไรที่ฉันชอบที่สุดเวลาเห็นคนที่ดูแลมีรอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้า)
Ada Mesmer
(แต่ตอนนี้ฉันต้องกลับห้องไปเตรียมตัวเพื่อที่จะดูแลคนตรงหน้าทั้งวันแล้วล่ะ)
Ada Mesmer
(หวังว่า...คงไม่ตื่นขึ้นมานะ)
เธอเปิดประตูออกจากห้องและไม่ทำให้เกิดเสียงดัง
แต่ก่อนที่เธอจะไป เธอได้ล็อคประตูไว้เผื่อเกิดอาการคลั่งและเดินออกไปข้างนอก
Ada Mesmer
(ฉันหวังว่าคุณจะไม่ตื่นตอนที่ฉันไม่อยู่นะเอมิล เดี๋ยวฉันกลับมา)
ที่สวนด้านนอก มีสาวน้อยกำลังนั่งอยู่บนม้านั่งและไม้เท้าที่อยู่ในมือ
Helena Adam
(คุณเอด้ายังไม่ออกมาจากห้องอีกหรอเนี่ย)
Helena Adam
(สงสัยน่าจะดูแลคุณเอมิลอยู่แน่เลย)
Helena Adam
(ถ้าลองเข้าไปจะเป็นอะไรมั้ยนะ)
Emma Woods
สวัสดียามเช้าค่าคุณเฮเลน่า
Emma Woods
มานั่งทำอะไรคนเดียวตรงนี้ล่ะคะ ?
Helena Adam
ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ฉันอยากอยู่ข้างนอกคนเดียว
Helena Adam
แล้วคุณเอ็มม่ามาทำอะไรที่นี่หรอคะ?
Emma Woods
ฉันแค่อยากจะกลับมาเยือนสถานที่ที่ฉันเคยอยู่น่ะ
Emma Woods
แต่ก่อนที่นี่เคยเป็นสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า แต่ก็เปลี่ยนเป็นโรงพยาบาลแล้ว
Emma Woods
ฉันอยู่ที่นี่ตั้งแต่เด็กเลย
Emma Woods
ว่าแต่จะไปสำรวจที่นี่กับฉันมั้ยคะ
Emma Woods
ได้ค่า ไปกับฉันเถอะน้า
Helena Adam
ค่ะ ตั้งแต่ฉันเข้ามาที่นี่ฉันก็ไม่มีโอกาสได้ไปสำรวจเลย
ทั้งสองได้เดินเข้าไปในโรงพยาบาลเพื่อสำรวจที่ที่พวกเธออยู่ตอนนี้
ในระหว่างที่พวกเธอกำลังเดินสำรวจอยู่นั้น
เอ็มม่าก็ได้พบกับห้องหนึ่ง
Emma Woods
เอ๊ะ! ห้องนี้มัน...
Emma Woods
(ฉันยังจำอดีตของฉันได้อยู่ว่าเคยรักษาในห้องนี้)
Emma Woods
(แต่... ไม่พูดดีกว่า)
Emma Woods
ม..ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่รู้สึกคุ้นเคยกับห้องนี้มาก่อน
Helena Adam
อ๋อค่ะ นึกว่าอะไร
จากนั้นพวกเธอก็เดินสำรวจไปตามที่ต่างๆจนมาหยุดอยู่หน้าห้องหนึ่ง
Emma Woods
ดอกไม้ตรงนี้เหี่ยวหมดแล้วนี่นา สงสัยต้องรดน้ำสักหน่อยแล้ว
เอ็มม่าที่เธอกำลังดูดอกไม้ในแจกัน และดูเหมือนเฮเลน่าจะเห็นอะไรสักอย่าง
Helena Adam
(เอ๊ะ! นั่นมันคุณเอมิลหนิ)
Helena Adam
(ทำไมถึงมานั่งอยู่มุมห้องอย่างนั้นล่ะ)
Helena Adam
(คุณเอด้าไปไหนล่ะเนี่ย)
Emma Woods
กำลังดูอะไรอยู่หรอคะ?
Emma Woods
ห้องที่คุณเอด้าอยู่หนิคะ
Emma Woods
ว่าแต่คุณเอด้าไปไหนกัน
Helena Adam
เธออาจจะไปเตรียมตัวสำหรับเช้าวันใหม่ก็ได้ค่ะ
Helena Adam
ถ้าเข้าห้องคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตมันจะเสียมารยาท ฉันว่ารับไปดีกว่าค่ะ
Ada Mesmer
พวกคุณสองคนมาทำอะไรตรงนี้หรอคะ?
การปรากฏตัวของเธอทำเอาสาวน้อยทั้งสองตกใจและรีบหันกลับไปดู
Helena Adam
อ..เอ่อ..คือว่า..
Emma Woods
พวกเราแค่มาเดินสำรวจโรงพยาบาลเฉยๆค่า
Ada Mesmer
นึกว่าอะไร ว่าแต่คุณเป็นใครหรอคะ? ไม่เคยเห็นหน้าเลย
Emma Woods
ฉันเอ็มม่า วูดส์ค่ะ
Emma Woods
ถ้าไม่มีอะไรแล้วพสกเราขอตัวนะคะ
พวกเธอรีบเดินออกไป ปล่อยให้เธอด้ายืนงงอยู่หน้าห้องคนเดียว
Ada Mesmer
(เห็นอะไรในห้องฉันรึปล่าวเนี่ย)
Ada Mesmer
(หรือว่าเอมิล–)
Emil
อ..เอด้า! คุณย..อยู่ไหน!
Emil
ผมไม่อยากอยู่คนเดียว!
เสียงกริ๊ดร้องดังออกมาจากห้องทำให้เธอรีบเปิดประตูเข้าไปปลอบอีกฝ่ายที่นั่งอยู่มุมห้องด้วยความห่วงใย
Ada Mesmer
เป็นอะไรไปเอมิล คิดถึงฉันหรอคะ
Emil
อือ..ผมไม่ชอบอยู่คนเดียว...
Emil
มันทำให้ผม..รู้สึกเหมือนไม่มีใครอยู่เคียงข้าง...;-;
Emil
แล้วนี่เอด้าไปไหนมาครับ?
Ada Mesmer
(ไม่พูดตะกุกตะกักแล้วสินะ น่ารักที่สุดด><)
Ada Mesmer
เอ่อ.. ฉันแค่ไปเตรียมตัวสำหรับเช้าวันใหม่ค่ะ
Emil
ทำไม..ไปแล้วถึงไม่บอกผม
Ada Mesmer
ฉันกลัวว่าจะรบกวนคุณ
Ada Mesmer
ตอนนี้ขึ้นมานั่งก่อนค่ะ เดี๋ยวฉันช่วย
Emil
ไม่เป็นไร.. ผมลุกไหวอยู่
Ada Mesmer
ว่าต้องเกรงใจก็ได้ค่ะ ฉันช่วยได้
เขาไม่ฟังที่เธอพูด และเขาก็พยายามลุกขึ้นมาให้ได้จนกระทั่ง...
Emil
(ฉัน.. เวียนหัวตั้งแต่เมื่อไหร่กัน..?)
เอมิลที่กำลังจะล้มแต่เธอก็รับไว้ได้และพาไปนั่งที่เตียงเหมือนเดิม
Ada Mesmer
เอมิล! ทำคุณถึงไม่ให้ฉันช่วยตั้งแต่แรกล่ะ
Emil
ผมไม่รู้ อาการเวียนศีรษะมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
เธอลูบหัวคนตรงหน้าเบาๆและดึงอีกฝ่ายกอด
Ada Mesmer
(เขาจะเริ่มเชื่อใจฉันได้รึยังเนี่ย นี่ก็เป็นวันที่สองแล้วที่ฉันได้อยู่กับเขา)
ระหว่างนั้นเธอก็เหลือบไปเห็นนาฬิกาที่ติดอยู่บนผนังว่าถึงเวลากินยาแล้ว
Ada Mesmer
(เอ๊ะ! ถึงเวลาแล้วหรอเนี่ย)
Ada Mesmer
ถึงเวลากินยาแล้วนะคะ
Helena Adam
(ถึงฉันจะเป็นแค่นักจิตธรรมดาๆคนนึงแต่ฉันก็อยากจะช่วยเหลือผู้ป่วยเหมือนกันนะ)
Ada Mesmer
เอาเถอะค่ะ อย่างน้อยก็ช่วยให้อาการดีขึ้น เดี๋ยวฉันมานะคะ^^
Helena Adam
คุณกาลาเทีย นี่ดอกไม้ค่ะ
Galatians
ขอบใจมากนะเฮเลน่า
Emma Woods
แหม พอเจอคุณกาลาเทียก็ลืมฉันเลยนะคะ
Helena Adam
ทำไงได้ล่ะคะ ก็สนิทกันหนิ
Galatians
เฮเลน่า ช่วงนี้คุณได้ยินคนอื่นพูดถึงเรื่องอาการคลั่งของคุณเอมิลบ้างมั้ยคะ
Helena Adam
ก็ไม่นะคะ ตั้งแต่ที่คุณเมสเมอร์เข้ามาที่นี่ฉันก็ไม่ได้ยินเรื่องนี้อีกเลย
Helena Adam
ตั้งแต่เมื่อวานแล้วล่ะค่ะ เพราะปกติคุณเอมิลจะคลั่งขึ้นเมื่อมีสถานการณ์ที่ย่ำแย่
Helena Adam
แต่พอคุณนักจิตมาที่นี่
Helena Adam
เขาก็เงียบหายไปเลยค่ะ
Emma Woods
งั้นเดี๋ยวฉันขอไปดูแลดอกไม้ก่อนนะคะ
Emma Woods
เดี๋ยวกลับมาค่ะ
Emma Woods
ค่า ขอบคุณนะคะ^^
ในระหว่างที่เอ็มม่ากำลังดูแลดอกไม้อยู่นั้น
Emily Dyer
เอ๊ะ คุณเอ็มม่าหรอคะ?
Emma Woods
โอ้! สวัสดีดีค่าคุณเอมิลี่ ฉันยังจำคุณได้อยู่เลยนะคะ^^
Emily Dyer
ค่ะ สวัสดีค่ะคุณวูดส์
Emma Woods
แล้วนี่คุณกำลังทำอะไรอยู่หรอคะ
Emily Dyer
ฉันแค่จะมาเช็คห้องผู้ป่วยในทุกๆเช้าน่ะค่ะ
Emily Dyer
มันเป็นหน้าที่ของฉัน
Emma Woods
ว้าวว ยังไงก็สู้ๆกับงานตรงหน้านะคะ:)
Emily Dyer
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะคุณวูส์
เมื่อคุยเสร็จเอมิลี่ก็เคาะประตูห้องหมายเลข004
Ada Mesmer
โอ๊ะ เข้ามาได้เลยค่ะ
เมื่อเอด้าตอบตกลงเอมิลี่ก็เปิดประตูเดินเข้าไปในห้อง
Ada Mesmer
คุณเอมิลี่มีอะไรรึปล่าวคะ?
Emily Dyer
ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่จะมาเข้ามาเช็ค
Emily Dyer
แล้วนี่ป้อนข้าวให้ด้วยหรอคะคุณเอด้า น่ารักเชียว><
Ada Mesmer
ก็ปกติแหละค่ะ^^
Emily Dyer
แล้วคุณเอมิลมีอาการอะไรรึยังคะ?
Ada Mesmer
ก็มีบ้างค่ะ แต่ไม่รุนแรงถึงขนาดคลั่งจนควบคุมตัวเองไม่ได้
Emily Dyer
โอเค งั้นฉันไปแล้วนะคะ อย่าลืมให้เขากินยาตามเวลาที่กำหนดด้วยค่ะ
เอมิลี่เดินออกไปและปิดประตู
Ada Mesmer
(หมดเกลี้ยงเลย! คุณเอมิลเก่งมาก!)
Ada Mesmer
ไม่กินไม่ได้ค่ะ ต้องกินตามเวลาที่กำหนดนะคะ
เอมิลเหลือไปเห็นนกหวีดในมืออีกข้างของเธอ นั่งเลยทำให้เขาเปลี่ยนใจ
Ada Mesmer
(ทำไมยอมง่ายจัง หรือว่าเป็นเพราะนกหวีดของฉันหรอ)
Ada Mesmer
(คงจะชอบสินะคะ)
เอด้าป้อนยาให้อีกฝ่าย แต่แปลกที่เขายอมกินอย่างง่ายดายเพราะนกหวีดของเธอ
Ada Mesmer
คุณเอมิลยังเวียนหัวอยู่มั้ยคะ?
Emil
เรียกผมว่าเอมิลเฉยๆดีกว่าครับ ผมไม่ถนัด
Emil
ตอนนี้ก็เวียนหัวนิดหน่อยแต่ไม่มาก
Emil
น่าจะยืนได้แล้วน่ะครับ
Emil
เอด้า ผมอยากออกไปข้างนอก
Emil
อยู่แต่ในห้องจนผมเบื่อแล้ว
Ada Mesmer
ได้ค่ะ งั้นไปเดินเล่นที่สวนแล้วกันนะคะ^^
เธอจับมืออีกฝ่ายและพาเดินออกจากห้อง
Emily Dyer
สวัสดีค่ะคุณเอด้า
Emily Dyer
แล้วนี่..พาคุณเอด้ามาด้วยหรอคะ
Ada Mesmer
ใช่ค่า พอดีฉันพาเขาออกมาจากห้องน่ะ อยู่แต่ในห้องมันอืดอัด
Emily Dyer
ไม่มีอาการคลั่งปล้วใช้มั้ยคะ?
Ada Mesmer
ตั้งแต่ที่ฉันดูมาก็ไม่มีนะคะ
Emily Dyer
งั้นหรอ เดี๋ยวฉันขอดูหน่อยค่ะ
เอมิลี่พยายามจะเข้าใกล้เอมิลแต่อีกฝ่ายก็ไปหลบอยู่ข้างหลังเอด้าเหมือนว่าเขาจะไม่ไว้ใจใครสักคนนอกจากเอด้า
Ada Mesmer
แฮะๆๆ เอมิลคงไม่ค่อยไว้ใจคุณล่ะมั้งคะ
Emil
(ไม่ไว้ใจเลยต่างหากล่ะครับ!)
Emily Dyer
งั้นหรอคะ ฉันว่าคงต้องพึ่งคุณเอด้าดูอาการของเขาแล้วล่ะค่ะ
Emily Dyer
แต่ฉันมีจะคุยกับคุณนิดหน่อยค่ะ
Emily Dyer
คุณพอจะให้ความร่วมมือมั้ยคะ?
Ada Mesmer
ด้วยความยินดีค่า
Ada Mesmer
ไปนั่งกับคุณเฮเลน่าก่อนนะคะ พอดีคุณเอมิลี่มีเรื่องจะคุยกับฉัน
Emil
ผมขอไปด้วยไม่ได้หรอครับ
Ada Mesmer
เกรงว่าไม่น่าได้ค่ะ
Ada Mesmer
ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอกค่ะ ฉันคุยกับคุณเอมิลี่แปปเดียว
Ada Mesmer
คุณไม่ต้องกลัว คุณเฮเลน่าคือผู้ป่วยเหมือนกับคุณ วางใจพวกเธอได้
เอมิลไม่อยากที่จะไปนั่งกับคนที่เขาไม่รู้จักเพราะความหวาดระแวง
แต่เขาก็ต้องไปเพราะคำสั่งของเธอ
และเอด้ากับเอมิลี่ก็เดินจากไป
Helena Adam
มานั่งด้วยกันสิ^^
เฮเลน่าที่นั่งอย่ดูม้านั่งกวักมือเรียกมห้เอมิลมานั่งด้วย
แต่ดูเหมือนเอมิลจะไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่
Emil
ผมไม่อยากไป อย่าเข้ามาใกล้ด้วย!
Helena Adam
เอ๊ะ ทำไมล่ะคะ
Helena Adam
พวกเราไม่ทำร้ายคุณหรอกค่ะ มานั่งเร็ว👋
Galatians
คุณเอมิลไว้ใจพวกเราได้ค่ะ พวกเราไม่กัดหรอก
เขาไม่อยากเข้าไปใกล้ผู้หญิงสองคนที่นั่งอยู่เพราะเขาไม่ค่อยชินกับคนแปลกหน้า
แต่จะให้ยืนอยู่แบบนี้ก็ไม่ไหว หนำซ้ำเขายังมีอาการเวียนศีรษะอยู่เล็กน้อย
นั่นเลยทำให้เขาต้องเดินเข้าไปถึงแม้ในใจจะไม่อยากไปก็ตาม
เขาค่อยนั่งหลงข้างแต่เว้นที่วางไว้ตรงเพราะความระแวง
Helena Adam
(สงสัยคงจะระแวงหนักมาก น่าจะไว้ใจแค่คุณเอด้าคนเดียวสินะ)
Helena Adam
(ทำยังไงให้เข้าเชื่อใจเราดี)
Helena Adam
คุณกลัวว่าพวกเราจะทำร้ายคุณ... ใช่มั้ยคะ?
อีกฝ่ายไม่ตอบอะไร ได้แต่พยักหน้า
Galatians
ไม่ต้องกลัวพวกเราหรอกค่ะ พวกเราก็เป็นคนไข้เหมือนกัน
Galatians
ไม่ต้องกลัวนะคะ☺️
Emil
(ดูแล้วสองคนนี้ก็ดูไม่มีพิษภัยอะไร แต่ในใจลึกๆก็ยังไม่ไว้ใจพวกเธออยู่ดี)
Emil
(หวังว่าจะคุยไม่นานนะ เอด้า)
(หนุ่มน้อยนั่งรอนักจิตกลับมา มองไปยังทางเดินที่เธอด้าได้เดินไป)
The writer ✍️📘
นี่เราเดินเรื่องเร็วไปรึปล่าวคะ
The writer ✍️📘
หรือว่าเราแต่งเองก็เลยรู้สึกว่ามันเร็วแปลกๆ
The writer ✍️📘
ถ้าเขียนคำไหนผิดก็รบกวนแก้ให้ด้วยนะคะ
Comments