Love In A Psychiatric Hospital(IDV)
ฝันร้าย
หลังจากที่เธอแก้มัดให้เอมิล ดูเหมือนว่าเขาจะพยายามฝืนลุกขึ้นมาให้ได้
Ada Mesmer
ไม่ต้องฝืนก็ได้นะคะ พักผ่อนเถอะ
Emil
ไม่เป็นไร...ผม..ว..ไหว
Ada Mesmer
ไม่ต้องหรอก ฉันไม่ทำอะไรคุณแน่นอน
ไม่ว่าเธอจะห้ามไว้ยังไง แต่เอมิลก็ไม่ฟังเธออยู่ดี
Ada Mesmer
(เอายังไงดีล่ะทีนี้ ถ้าเอมิลี่เข้ามาเห็นเธอจะว่าฉันรึปล่าวนะ)
Ada Mesmer
(ลองใช้วิธีนี้ดูแล้วกัน)
Ada Mesmer
ถ้าคุณยังฝืนและไม่ยอมฟังฉัน
Ada Mesmer
ฉันจะฉีดยาใส่คุณวันละสองเข็มโดยที่ไม่สนใจว่าคุณจะเจ็บมากแค่ไหนนะคะ
Emil
ม...ไม่ ผมไม่ช..เชื่อหรอก
เอด้าชูเข็มฉีดยาในมือขึ้นและหันไปทางเอมิลทันที
Ada Mesmer
ฉันทำจริงๆนะคะ นอนได้แล้วค่ะ:)
Emil
ก็ได้..ผ...ผมนอนก็ได้("••)
Ada Mesmer
(ฮะฮ่าฮ่าฮ่า คุณเอมิลน่ารักเหมือนนะเนี่ย)
Ada Mesmer
เดี๋ยวฉันห่มผ้าให้นะคะ
เธอห่มผ้าให้อีกฝ่าย แต่ทว่าเขากลับนอนไม่หลับซะอย่างงั้น
Emil
แต่.. ผมนอนไม่หลับ...
Ada Mesmer
เอ๋ นอนไม่หลับงั้นหรอคะ
Emil
ใช่... ข้างนอกฝ..ฝนก็..ตกด้วย
เอด้าพยายามคิดหาวิธีว่าจะทำยังไงให้อีกฝ่ายนอนหลับสนิทและไม่ต้องตื่นขึ้นมากลางดึก
จนเธอเหลือบไปเห็นนกหวีดของเธอที่วางอยู่บนโต๊ะ
Ada Mesmer
(นกหวีดนี่นา ไหนๆก็เอามาแล้ว ใช้ให้เป็นประโยชน์หน่อยละกัน)
เธอหยิบนกหวีดขึ้นมา พอเอมิลเห็น เขาก็อดที่จะถามไม่ได้
Ada Mesmer
มันคือนกหวีดที่พ่อของฉันให้มาน่ะค่ะ
Ada Mesmer
อยากลองฟังรึปล่าวคะ?
คนบนเตียงไม่ได้พูดอะไรออกไป เพียงแต่พยักหน้าตอบตกลง
จากนั้นเอด้าก็เริ่มเป่านกหวีดของเธอ
เธอเป่าเพียงแค่ครั้งสองครั้งก็ทำให้อีกฝ่ายหลับไปเหมือนถูกสะกดจิต
Ada Mesmer
หลับไปแล้วสินะ ทีนี้ก็พักผ่อนอย่างเต็มที่ได้แล้วล่ะฉัน
เธอกลับมานอนอยู่ที่โต๊ะที่หลับไป
เขาฝันว่ากำลังอยู่ในโรงพยาบาลแห่งนี้ และกำลังโดนรักษาด้วยวิธีที่แสนจะเจ็บปวด
ทั้งโดนขัง โดดเดี่ยว และการช็อตไฟฟ้า ล้วนแต่เป็นฝันร้ายทั้งหมดของเขา
เสียงกริ๊ดร้องด้วยความเจ็บปวดดังไม่หยุดรอบๆตัวของเขา
ทุกอย่างรอบตัวล้วนมีแต่สีดำทั้งหมด
จนทำให้เขาแทบจะไม่อยากอยู่ที่นี่อีกต่อไป เขาทำได้แต่นั่งลงและใช้มือปิดหูทั้งสองข้างเพื่อไม่ให้ได้ยินเสียงที่น่ากลัวเหล่านี้ แต่ก็คงได้ยินอยู่ดี
อยู่ดีๆก็ได้มีแสงไฟส่องลงมาบนตัวเขา แต่ก็ไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นมาสักนิด
เขาทำได้แค่หลับตา มือเรียวยังคงแนบกับหูสองข้าง จนกระทั่งเสียงเหล่านั้นได้หายไป
เมื่อเอมิลพบว่าเสียงเหล่านั้นหายไป เขาก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้าๆ
แต่พอมองไปรอบๆได้ไม่นานก็มีบุคคลปริศนาเดินเข้ามาหาเขา และบอกว่า
???:การรักษาในโรงพยาบาลแห่งนี้น่ากลัวใช่มั้ยล่ะ?
???:แต่ไม่ว่าวิธีจะรุนแรงและทรมานมากแค่ไหน สุดท้ายนายก็ต้องอย่ดูที่นี่ตลอดไป
เอมิล:ใครกันน่ะ!? ทำไมต้องทำให้ผมกลัวด้วย!
เอมิล:ผมก็แค่ไม่อยากจะโดนรักษาด้วยวิธีที่โหดร้ายเช่นนี้ ผมอยากออกไปจากนี่ที่!
???:ไม่มีใครช่วยนายได้ทั้งนั้นหรอก...
เอมิลพยายามจะวิ่งหนี แต่ดูเหมือนจะถูกดึงไว้
เขาก้มลงไปมองก็พบกับมือปริศนาสีดำพยายามดึงให้เขาจมลงไปด้านล่าง
เขาพยายามขัดขืนแต่ก็เปล่าประโยชน์
เอมิล:(ไม่! ผมไม่อยากจะอยู่ที่นี่!)
เอมิล:(จะมีใครบ้างมั้ยที่จะยื่นมือเข้ามาช่วยผมออกไปจากที่แห่งนี้!)
เอมิล(ใครสักคนก็ได้ ช่วยผมที!)
ระหว่างนั้นก็ได้มีมือของหญิงสาวคนหนึ่งรีบเข้ามาคว้าแขนของหนุ่มน้อยไว้
กลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง
เอด้ากำลังนั่งเขียนบันทึกของเธอ บวกกับเป่านกหวีดแก้เบื่อ
Ada Mesmer
หืม? คุณเอมิลเป็นอะไรไปน่ะ?
เอด้าลุกจากเก้าอี้และเดินไปหาอีกฝ่ายที่นอนอยู่บนเตียง
แต่เธอก็พบว่าร่างกายของอีกฝ่ายดูเหมือนจะกระตุกอย่างแรง
ใบหน้าแสดงถึงความกลัวที่ถูกฝันร้ายเหล่านั้นทรมาน
Ada Mesmer
เกิดอะไรขึ้นล่ะเนี่ย คุณเอมิล! ได้ยินฉันมั้ยคะ!
เสียงเรียกของหญิงสาวทำให้ร่างบางที่นอนอยู่สดุ้งตื่นขึ้นมา
จิตใจยังคงสับสนและไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
Emil
น..นี่มันเกิด..อ.อะไร ขึ้น.?
Ada Mesmer
คุณเอมิล ฝันร้ายหรอคะ?
Ada Mesmer
ฉันสังเกตเห็นว่าคุณมีอาการแปลกๆตอนนอน
Ada Mesmer
คุณฝันร้ายใช่รึปล่าวคะ?
Emil
น..น่าจะ– โอ๊ย! หัวฉัน!
ร่างบางเอามือจับหัวไว้ เหมือนจะเป็นเพราะอาการความจำเสื่อมของเขา
Ada Mesmer
คุณเอมิลนอนรอฉันก่อนนะคะ
Ada Mesmer
เดี๋ยวจะไปเอาที่ประคบเย็นมาให้
เอด้าวิ่งออกจากห้อง และอีกฝ่ายก็อยู่ในห้องคนเดียวตามลำพัง
Emil
(อ..อึก.. ไม่ไหวเลย..)
Emil
(รู้สึกเหมือนจะโดนฝันร้ายนั้นกลืนกินยังไงก็ไม่รู้)
เอมิลลุกขึ้นมานั่งบนเตียงและไม่อยากจะนอนอีกเพราะฝันร้ายที่เขาเจอมา
ผ่านไปสักพัก เอด้าก็กลับมาในห้อง
Ada Mesmer
เอ๋ ยังไม่นอนหรอคะเอมิล
Emil
ไม่ ผ..ผมนอนไม่..หลับ😣
Ada Mesmer
(เอาไงดี จะให้นั่งอยู่แบบนี้จนถึงเช้าก็ไม่ได้นะ)
Ada Mesmer
งั้นมาประคบเย็นก่อนค่ะ
เอมิลมองที่ประคบเย็นในมือของเธอแล้วเขาก็ถอยไปด้านหลังทันทีที่เห็น
Ada Mesmer
แค่ประคบเย็นเองค่ะ ไม่ต้องกลัว
Ada Mesmer
(คุณเอมิลน่าเอ็นดูจัง><)
เขาหันไปเห็นนกหวีดในมือของเธอ
Ada Mesmer
เอ๋? อยากให้ฉันเป่าหรอคะ?
พอได้ยินเสียงนั้นดูเหมือนว่าเอมิลจะเชื่อฟังอย่างง่ายดาย
จากนั้นเธอก็วางที่ประคบเย็นลงตรงหน้าผากของอีกฝ่าย
Ada Mesmer
ทีนี้ก็นอนได้แล้วนะคะ
Emil
มัน..ทำให้ผม..ฝันร้าย
Ada Mesmer
งั้นเอางี้ มานอนบนตักฉันสิคะ
เธอพาอีกฝ่ายมานอนบนตักของเธอ และลูบหัวอย่างอ่อนโยนจนเอมิลหลับไป
แต่ทั้งคู่ก็ไม่รู้ตัวว่าสิ่งที่พวกเขาทำอยู่เหมือนคู่รักกันมาก
Comments