เมื่อโลกส่งฉันมาเป็นตัวร้าย
ความจำเสื่อม (1)
ฉันเหม่อลอยอยู่อย่างนั้นสักพัก
จนสุดท้ายฉันก็พ่นลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย
เฌอรีน
//เหลือบมองหญิงสาวข้างกาย
เธอคนนั้นที่ยืนนิ่งก้มหน้าอยู่ไม่ไกล
เมื่อฉันเรียกเธอก็มีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างรวดเร็ว เหมือนกลัวอะไรฉันสักอย่างรึเปล่านะ?
ถ้าบอกไปว่าฉันไม่ใช่เฌอรีนอะไรนั่น แต่เป็นคนอื่นมาอยู่ในร่างเธอจะเชื่อฉันไหม?
เฌอรีน
เธอรู้จักดาราที่ชื่อชะเอมไหม?
เฌอรีน
อื้อ มีดาราชื่อนี้บ้างไหม?
เธอทำท่าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบกลับฉันอย่างใสซื่อ ซึ่งคำตอบก็ดูเป็นความจริง
หลังจากได้รับคำตอบนั้น ฉันแทบอยากจะร้องไห้ออกมาให้รู้แล้วรู้รอด
ได้แต่เก็บความขบขื่นเอาไว้ในใจ
มะเหมี่ยว
หากดิฉันทำอะไรให้ไม่พอใจ–
เฌอรีน
ขอใช้ความคิดแป๊ปนึงนะ..
ฉันยังคงนิ่งเงียบอยู่อย่างนั้น จนคิดขึ้นได้ว่าอย่างน้อยฉันควรต้องถามอะไรสักอย่างเพื่อเป็นข้อมูล
มะเหมี่ยว
มะ..มะเหมี่ยวค่ะ
มะเหมี่ยว
//ตอบเสร็จก็รีบก้มหน้าหลบสายตา
เฌอรีน
ทำไมเธอต้องหลบตาฉันตลอดเลย?
มะเหมี่ยว
เคยสั่งเอาไว้ค่ะ..
แล้วเมื่อไหร่มันจะรู้เรื่อง!!
เฌอรีน
ฉะนั้นเธอก็เล่ามาให้หมด
มะเหมี่ยว
งั้นดิฉันเรียกหมอมาดีกว่าค่ะ
เฌอรีน
//คว้าข้อแขนอีกคนไว้
เฌอรีน
ฉันไม่อยากให้มันเรื่องใหญ่
เฌอรีน
เธอเล่าเรื่องฉันให้ฟังพอแล้ว
เฌอรีน
เดี๋ยวความทรงจำฉันก็ค่อยมาเองแหละ
Comments