เฌอรีน (2)

ปัง..
สิ้นเสียงการปิดประตูห้อง ฉันก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมา
เฌอรีน
เฌอรีน
เฮ้อ~
เฌอรีน
เฌอรีน
แล้วไหนพี่ติ๊บเนี่ย?
เฌอรีน
เฌอรีน
//คลำหามือถือ
เฌอรีน
เฌอรีน
อ่าว?
เฌอรีน
เฌอรีน
มือถือฉันอยู่ไหน?
ในเมื่อหาที่ตัวไม่เจอ ตรงโต๊ะข้างเตียงไม่มี..ฉันคิดว่าอาจจะอยู่บนโต๊ะมุมรับแขกก็ได้ เลยพยายามตะเกียกตะกายลงจากเตียงช้าๆ
เดินกระเผลกทีละนิดๆเพื่อไปมุมตรงนั้น
เฌอรีน
เฌอรีน
นี่ก็ไม่มี..
ฉันค่อยๆเดินไปยังบริเวณห้องน้ำต่อ เผื่อว่ามันจะเจอ
แต่!!
เฌอรีน
เฌอรีน
นะ..นี่!!!
เฌอรีน
เฌอรีน
อะไร!!!
เฌอรีน
เฌอรีน
ทำไมหน้าฉันถึง!!!
ฉันยืนแน่นิ่งอยู่หน้ากระจก พลางลูบพลางหยิกใบหน้าตัวเองอย่างหวาดหวั่น
ฉันจำแทบไม่ได้ว่าตอนนี้ตัวเองหายใจอยู่หรือเปล่า เพราะสมองเหมือนจะไม่รับรู้อะไรเลย
ในหัวเต็มไปด้วยความสงสัยและความกลัว มันมัดรวมมาเป็นคลื่นลูกยักษ์ที่ซัดเข้าใส่ฉันอย่างจัง
และเป็นเวลากว่ายี่สิบนาทีที่ฉันยืนสติแตกอยู่ตรงนั้น
ซึ่งความจริงต่อมาที่ฉันได้รับรู้ตอนนี้ คือ ฉันไม่ใช่ชะเอม!!
เฌอรีน
เฌอรีน
เธอคนนั้น..
เฌอรีน
เฌอรีน
//ค่อยๆเดินไปเปิดประตู
เฌอรีน
เฌอรีน
เธอ..
ดีที่เธอคนนั้นยืนก้มหน้าอยู่ด้านนอก ฉันเลยเรียกเธอเสียงเบา เมื่อเธอได้ยินก็รีบเงยหน้าขึ้นพลันเข้ามาพยุงตัวฉัน
เฌอรีน
เฌอรีน
คือ..
เฌอรีน
เฌอรีน
เธอบอกว่าฉันชื่อเฌอรีนใช่ไหม?
มะเหมี่ยว
มะเหมี่ยว
ค่ะ..
เมื่อมาถึงเตียง ฉันเลยเอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงที่ข่มความสั่นเอาไว้ ฉันพยายามตั้งสติเอาไว้เพราะอย่างน้อยต้องหาข้อมูลอะไรสักอย่างเพื่อมาไขข้อสงสัย
ว่าที่นี่คือที่ไหน?
แล้วทำไมฉันถึงเป็นคนอื่น?
เฌอรีน
เฌอรีน
เอ่อ..
เฌอรีน
เฌอรีน
เธอรู้ไหมว่าที่นี่ที่ไหน?
มะเหมี่ยว
มะเหมี่ยว
คะ?
มะเหมี่ยว
มะเหมี่ยว
ที่นี่คือ..เรือนหอของคุณหนูไงคะ
เฌอรีน
เฌอรีน
ฮะ? เรือนหอ?
เฌอรีน
เฌอรีน
นะ..นี่
เฌอรีน
เฌอรีน
ฉันแต่งงานแล้วงั้นเหรอ?
มะเหมี่ยว
มะเหมี่ยว
ค่ะ
เฌอรีน
เฌอรีน
//นิ่งงัน
มะเหมี่ยว
มะเหมี่ยว
...
เดี๋ยวนะ!!!
เรื่องมันชักจะบานปลายไปกันใหญ่แล้ว..
เฌอรีน
เฌอรีน
ไม่นะ ไม่ๆๆ
จบกัน!!
ชีวิตดาราสาวโสดที่หนุ่มๆหมายปองทั้งประเทศดันมาเป็นใครก็ไม่รู้ แถมยังแต่งงานแล้วนี่นะ!
ไม่เอา..ฉันไม่เอาแบบนี้
เฌอรีน
เฌอรีน
ฉันต้องทำอะไรสักอย่าง..//พึมพำ
เฌอรีน
เฌอรีน
//เหลือบมองไปที่ระเบียง
เท่าทันความคิดฉันก็รีบก้าวลงจากเตียง และวิ่งด้วยขาที่เจ็บแสนเจ็บไปยังริมระเบียงห้อง เตรียมที่จะกระโดดลงไป
มะเหมี่ยว
มะเหมี่ยว
ยะ..อย่านะคะ!! //คว้าตัวอีกคนไว้
มะเหมี่ยว
มะเหมี่ยว
อย่าทำเลยค่ะคุณเฌอรีน!!
เฌอรีน
เฌอรีน
เธอปล่อยฉันนะ ฉันต้องทำ!
มะเหมี่ยว
มะเหมี่ยว
ไม่ได้จริงๆค่ะ..
มะเหมี่ยว
มะเหมี่ยว
อย่านะคะ!
และเป็นเวลานานที่เราทั้งสองคนฉุดกระชากลากดึงกันไปมา จนคนเจ็บอย่างฉันดันทุรังความเจ็บปวดไม่ไหวเลยต้องจำใจยอม
เมื่อกลับมาที่เตียง เธอคนนั้นก็เรียกพยาบาลที่เหมือนจะถูกจ้างมาเพื่อเจ้าของร่างนี้โดยเฉพาะมาทำแผลให้ใหม่
ฉันนั่งนิ่งปล่อยให้พยาบาลทำแผล
แต่ในใจนั้นแสนที่จะว้าวุ่น พลางคิดเสมอว่าฉันอยากกลับไปเป็นชะเอมคนเดิม
มะเหมี่ยว
มะเหมี่ยว
คุณเฌอรีนหิวไหมคะ..
เฌอรีน
เฌอรีน
//ส่ายหน้าเบาๆ
แล้วฉันก็กลับเข้าสู่ภาวะเหม่อลอยสมองตายอีกครั้ง ในหัวพลางขบคิดต้นสายปลายเหตุสารพัดว่า
“ทำไมฉันถึงมาอยู่แบบนี้ได้”
“แถมฉันก็ยังจำทุกอย่างที่เป็นชะเอมได้”
• • •
ึto be continued
เลือกตอน

กกาวน์โหลดทันที

ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
กกาวน์โหลดทันที

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!