บทที่ 4 อิสรภาพ

บทที่ 4

อิสรภาพ

คริสเตียนวิ่งสุดแรงจนไม่ทันรู้ตัวว่าเปลือยกายอยู่ ผิวหนังของเขาถูกเปิดเผยให้เห็น รวมถึงอวัยวะเพศของเขาด้วย แต่ความตื่นเต้นอยากเอาชีวิตรอดนั้นรุนแรงมากจนเขาไม่สังเกตเห็นรายละเอียดนี้เลย รายละเอียดที่แจ็กสันไม่มองข้าม เขาสตาร์ทรถและเร่งความเร็วช้าๆ เพราะรู้ว่าเด็กน้อยไม่ได้อยู่ห่างจากบ้านของเขามากนัก เพียงสามนาทีต่อมา เขาก็เห็นเด็กน้อยแต่ไกล ก้นกลมๆ แข็งแรงของเขาเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ และเลือดแห้งๆ รอบต้นขาส่วนในเป็นภาพวาดที่เขาจะไม่มีวันลืม เขาไม่รู้ว่าทำไม แต่เด็กกระจกคนนั้นรู้ดีกว่าผู้หญิงคนไหนๆ ในเมือง จากนั้น เขาก็บีบแตร เห็นว่าเด็กน้อยดูเหมือนมองเห็นแสงแห่งความหวัง และยื่นมือออกไปโบกให้รถหยุด และเป็นเช่นนั้น แจ็กสันจอดรถ ลดกระจกลง และยิ้มถามเขาว่า: คุณจะไปไหนโดยไม่ใส่เสื้อผ้า เด็กคริสตัล? คุณไม่รู้เหรอว่าหนุ่มหล่อไม่ยอมให้ใครเห็นความเปลือยเปล่าของตัวเองได้ง่ายๆ ความสยองขวัญฉายชัดในดวงตาของคริสเตียน เขาส่ายหัวทันทีและพูดว่า "ได้โปรด ฉันออกไปจากที่นั่นก่อนที่เวลา 5 นาทีจะหมดลง ฉันสาบานว่าจะไม่บอกใครเกี่ยวกับสถานที่นั้น ฉันไม่สนใจความเปลือยเปล่าของตัวเอง ตอนนี้ฉันแค่อยากมีชีวิตอยู่ แต่แจ็คสันลงจากรถแล้วพูดว่า "ฉันรู้ว่าคุณอยากมีชีวิตอยู่ที่รักของฉัน แต่คุณใช้เวลา 2 นาทีในการอาเจียนและเมื่อคุณไปถึงทางเข้าคฤหาสน์ เวลาที่เหลืออีก 3 นาทีก็หมดลง คุณรู้ไหมว่ามันหมายถึงอะไรใช่มั้ย หนุ่มหล่อ คุณเป็นของฉัน!!! ดวงตาของคริสเตียนเป็นประกาย เขาวิ่งมาไกลเพื่อมาตายที่ชายฝั่ง ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากการขอร้องให้ชายคนนี้ปล่อยเขาไป และตอนนั้นเองที่เขาพูดว่า "คุณไม่ได้บอกพ่อแม่ของคุณเหรอว่าถ้าคุณรักบางสิ่ง คุณต้องเรียนรู้ที่จะปล่อยมันไป" ชายคนนั้นเอามือแตะคางแล้วพูดว่า “คุณพูดถูก การไม่สนใจคำพูดที่สวยงามที่ออกมาจากปากน้อยๆ ของคุณนั้นช่างหยาบคายเสียจริง อย่างไรก็ตาม ฉันไม่อาจยอมให้คนอื่นเห็นร่างกายเปลือยเปล่าของคุณ มันไม่ถูกต้อง ฉันไม่ชอบให้คนอื่นเห็นอาหารของฉัน นั่นคือเหตุผลที่รถเข้ามาและฉันจะพาคุณกลับบ้าน เด็กชายลังเลและบอกเขาว่าเขาสามารถไปที่นั่นได้ด้วยตัวเอง แต่ชายคนนั้นรู้ว่าเด็กชายจะขึ้นรถไม่ได้ง่ายๆ ดังนั้นเขาจึงพูดว่า “ขึ้นรถไป หรือไม่ก็นอนบนพื้นยางมะตอย ฉันจะได้เย็ดคุณ” คริสเตียนคิดสองครั้งแล้วขึ้นรถและคาดเข็มขัดนิรภัยในขณะที่แจ็กสันขึ้นรถพร้อมกับยิ้ม เขารู้ว่าเขาชนะแล้ว เด็กชายเป็นของเขา ดังนั้นเขาจึงถามที่อยู่ของเขา และคริสเตียนบอกเขาว่ามันคือถนนซิกซ์อเวนิวใกล้ถนนเซคันด์ฟลาวเวอร์ ซึ่งเป็นบ้านที่อยู่สุดถนน แจ็กสันจึงเริ่มขับรถ ตอนนี้เขามีที่อยู่แล้ว เขาสามารถกลับบ้านได้ทุกเมื่อที่ต้องการ และนั่นก็โอเค ในขณะเดียวกัน คริสเตียนกำลังเถียงกับตัวเองในใจว่าการบอกที่อยู่ของเขาให้กับชายที่เพิ่งทำร้ายเขานั้นถูกต้องหรือไม่ โดยพยายามมองในแง่ดี เด็กชายตระหนักได้ว่าชายคนนั้นมาถึงเร็วกว่าที่เขาจะมาถึงด้วยรถบัสเสียอีก จึงขอบคุณเขา แต่แจ็คสันกลับพูดว่า “คุณจะไม่บอกลากันดีๆ หน่อยเหรอ เชิญฉันมาดื่มกาแฟสิ” ใบหน้าที่เด็กชายแสดงออกมาในตอนนั้นเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ ชายคนนั้นไม่มีจริยธรรมหรือศีลธรรมอันดีของมนุษย์ เขาจะเรียกร้องให้เขาชวนเขาไปดื่มกาแฟได้อย่างไร เขาต้องการอะไร เขาเชิญเขามาอยู่กับเขาและสร้างครอบครัวที่มีความสุขได้อย่างไร นับเป็นความโชคร้ายอย่างที่สุด ชายผู้นี้มีความเป็นคนเย้ยหยันโดยกำเนิด แต่คริสเตียนไม่กล้าที่จะโต้แย้งเขา จึงพูดว่า ลงจากรถหากต้องการดื่มกาแฟ... แจ็กสันไม่ได้คิดสองครั้งเมื่อเขาอยู่นอกรถแล้ว เปิดประตูผู้โดยสาร พยายามให้แน่ใจว่าไม่มีใครเห็นว่าเด็กชายกระจกที่สวยงามของเขาเปลือยกายอยู่ เมื่อเข้าไปข้างใน แจ็กสันก็เริ่มเดินตามเขาไป มันเป็นบ้านหลังเล็ก พ่อแม่ของเด็กชายดูเหมือนจะเสียชีวิตไปนานแล้ว อย่างไรก็ตาม คุณยังคงสัมผัสถึงความอบอุ่นของบ้านได้ สถานที่แห่งนี้สะอาดและเรียบร้อย ตรงกันข้ามกับเขาเลย เมื่อมองดูขั้นตอนที่เด็กชายเดินไป เขาก็เดินตามไปเงียบๆ ดูเด็กชายตั้งหม้อต้มน้ำเล็กๆ เพื่อชงกาแฟ นั่นหมายความว่าเขาไม่มีเครื่องชงกาแฟไฟฟ้าสำหรับชง เขากำลังจะดื่มกาแฟแบบโบราณ ซึ่งเป็นสิ่งใหม่ที่เขาไม่คาดคิดในวันนี้ หลังจากนั้น คริสเตียนบอกให้เขาขอตัวสักครู่ แต่เขาต้องแต่งตัว แจ็คสันไม่พูดอะไรและเดินตามเขาไปด้วยสายตา เด็กชายหายเข้าไปในห้องหนึ่งและน้ำตาก็ไหลออกมาที่ประตูที่ปิดอยู่ทันที ชายร่างใหญ่และแข็งแรงสูง 2 เมตรที่อยู่ข้างนอกนั้นไม่ยอมออกไปและมักจะมาหาเขาบ่อยๆ เนื่องจากเขามีที่อยู่ของเขา เขาจะโง่ขนาดนั้นได้อย่างไรที่ให้ที่อยู่จริงกับเขา แต่เมื่อเห็นว่ามันอันตรายเพียงใด ถ้าเขาให้ที่อยู่ผิด เขาก็อาจจะหรือจะโยนลงแม่น้ำก็ได้…

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***