บทที่ 3 ของฉัน

บทที่ 3

ของฉัน

หลังจากที่แจ็คสันบอกคริสเตียนว่าเขาไม่พอใจ เด็กชายก็ตัวสั่นและหุบขาทั้งสองข้างเพื่อป้องกันตัว แต่ชายที่แข็งแกร่งกว่าก็กางขาทั้งสองข้างออกด้วยมือข้างหนึ่งและอุ้มเขาไว้แล้วพันขาทั้งสองข้างไว้รอบเอวของเขา โดยไม่แจ้งเตือน เขาก็สอดใส่เขาเข้าไปอีกครั้ง อีกครั้งที่ช่องคลอดของเขาถูกปลุกเร้าด้วยชีวิตชีวามากกว่าเดิม ชายคนนั้นจับเอวของคริสเตียนและขยับขึ้นลงอย่างรุนแรง แทบจะใช้เขาเป็นวัตถุแห่งความพึงพอใจส่วนตัวเรื้อรัง เด็กชายร้องไห้และขอร้องให้ปล่อยเขาไปในขณะที่เขามองไปรอบๆ… ไม่มีทางที่จะป้องกันตัวเองจากสัตว์ประหลาดตัวใหญ่ได้ เพราะเขาแทบจะอยู่เหนือชายคนนั้น กระโดดโดยไม่ได้ตั้งใจและบังคับ จากนั้นโดยไม่ได้แจ้งเตือน ชายคนนั้นก็ฉีกเสื้อของเขาและเริ่มกัดหัวนมของเขาอย่างแรงจนเลือดออกจากแรงที่ถูกกัด จากนั้นเขาก็เริ่มเลียและดูดหัวนมของเขาอย่างบ้าคลั่ง สีหน้าเจ็บปวดของเด็กชายเป็นสิ่งที่เจ็บปวดอย่างมาก เพราะมันเหมือนกับว่าเขากำลังหวังว่าเขาจะไม่เกิดมาเพื่อมีชีวิตอยู่ในช่วงเวลานี้ และในขณะที่รอยกัดของแจ็คสันกำลังเคลื่อนขึ้นไปที่ติ่งหูของเขาเพื่อถามเขาด้วยเสียงทุ้มลึกว่าเขากำลังสนุกกับมันด้วยหรือไม่ ซึ่งเด็กชายตอบว่าเขาไม่ได้สนุกกับการถูกข่มขืนด้วยวิธีที่โหดร้ายเช่นนี้ แต่แจ็คสันตอบเพียงว่า: คุณมีอารมณ์ทางเพศที่บอกเป็นอย่างอื่น ร่างกายของคุณซื่อสัตย์มากกว่าริมฝีปากของคุณ ความอับอายขายหน้านั้นยิ่งใหญ่มาก เพราะคริสเตียนกำลังตอบสนองต่อสิ่งเร้าที่ร่างกายของเขากำลังรู้สึก แต่จิตใจของเขาอ่อนล้าและเขาต้องการออกจากฝันร้ายที่ยังมีชีวิตนี้ ในขณะที่เสียงครวญครางของแจ็คสันได้ยินอย่างหื่นกระหายในหูของเขาจนผิวหนังของเขาขนลุกไปหมด และเสียงน้ำกระเซ็นที่เขาทำเมื่อเจาะทะลุเขาอย่างเข้มข้นเป็นสิ่งที่ไม่อนุญาตให้เขาเอาความคิดของเขาไปอยู่ในสถานการณ์อื่น แต่ถูกโซ่ตรวนไว้เพื่อให้จดจำว่าช่วงเวลานี้เป็นเรื่องจริง และถ้ามันเกิดขึ้น และทุกสิ่งรอบตัวเขาก็เป็นเช่นนั้น แจ็คสันจึงลดเขาลงและใส่ เขาคุกเข่าลงบนพื้นที่เต็มไปด้วยเลือดและเด็กชายไม่เข้าใจอะไรเลยถูกบังคับให้เปิดปากในขณะที่ชายคนนั้นสอดใส่อย่างรวดเร็วและแรงเกือบจะเข้าไปในลำคอของเขากลอกตาด้วยความสุขอย่างสุดขีดและปล่อยของเหลวเข้าไปในปากของเด็กชายซึ่งจากนั้นก็ทำท่าว่าจะอาเจียน แต่ชายคนนั้นบอกให้เขากลืนมันเข้าไปแล้วบอกให้เขาใช้ลิ้นทำความสะอาดอวัยวะเพศของเขา เด็กชายเริ่มเลียทุกอย่างพบอุจจาระเหลวในบางบริเวณและของเหลวก่อนอสุจิที่ยังคงไหลออกมา แต่สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของเขาคือแจ็กสันมีรอยแผลเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยวที่ลูกอัณฑะข้างหนึ่งซึ่งเนื่องจากมันหายดีแล้วจึงชัดเจนมากว่ารอยแผลเป็นนั้นอยู่ที่นั่นมาหลายปีแล้ว หลังจากทำความสะอาดทุกอย่างด้วยลิ้นเสร็จแล้ว เด็กน้อยก็อาเจียนออกมาทันทีโดยไม่หยุด รสชาติแย่ๆ ที่เขามีในลำคอช่างโหดร้าย ขณะที่น้ำดีในกระเพาะของเขาแผดเผาคอและเพดานปากของเขา เพราะเขาไม่มีอะไรจะอาเจียนอีกแล้ว แต่กลิ่นในสถานที่นั้นน่ารังเกียจมาก จนทำให้คุณอยากจะอาเจียน สิ่งที่คริสเตียนไม่รู้เพราะเขากำลังอาเจียนก็คือ แจ็คสันลุกขึ้นบนเตียงและมองดูเขาอย่างใกล้ชิดแล้วพูดว่า เด็กผู้ชายที่น่ารักอย่างคุณต้องอยู่ในพิพิธภัณฑ์เพื่อให้ทุกคนได้ชื่นชมความงามของพวกเขา แต่ฉันชอบที่จะกักตุนความงามและเก็บไว้ในมือของฉัน ดังนั้นถ้าตอนนี้คุณหายตัวไปจากสายตาของฉัน ฉันจะปล่อยคุณไปและฉันจะไม่ตามหาคุณอีก แต่ถ้าในอีก 5 นาทีข้างหน้านี้ ฉันเห็นคุณอีก คุณจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของทรัพย์สินของฉัน เด็กน้อยไม่ได้คิดสองครั้งและพูดว่า ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ 5 นาทีเริ่มวิ่ง พวกมันวิ่งไปแล้ว เขากล่าวว่า คุณสูญเสียพวกมันไปสองตัวเพราะอาเจียน ดังนั้นเขาจึงลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและเดินกะเผลกเนื่องจากบาดแผลที่ขาของเขา ห้องที่เขาไขกุญแจแล้วและเห็นบันไดที่ปลายโถงซึ่งเขาแทบจะวิ่งลงไปและประตูหลักเปิดอยู่ มันคืออิสรภาพ เขาสามารถเอาตัวรอดได้ แต่เขาไม่รู้ว่าขณะที่เขาพยายามหลบหนี แจ็กสันกำลังติดตามเขาไปอย่างเงียบๆ เพราะเขาไม่อยากสูญเสียทรัพย์สมบัติของเขา และเมื่อเด็กชายก้าวข้ามธรณีประตูทางเข้าหลัก ชายคนนั้นก็ปิดประตูและเฝ้าดูเขาวิ่งจากหน้าต่างไปทางถนนจนหายลับไปในระยะไกล แล้วชายคนนั้นก็แสดงความคิดเห็นโดยแทบจะไม่พูดอะไรเลยว่าเด็กชายน่ารักคนนั้นเป็นของเขา เขาเป็นของเขา เพราะเขาเป็นผู้ชายคนแรกและคนเดียวของเขาตั้งแต่แรกที่เขาได้เจอเขาที่วิทยาลัย...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***