แฟนเก่าครับ…แต่ยังรักอยู่
ปากไม่ตรงกับใจ
หลังจากคืนนั้น คิรินก็เริ่มทำตัวแปลกไป
เขาเงียบมากขึ้น ไม่สบตา ไม่พูดเล่นเหมือนเคย และไม่รับข้อความจากทีเจแม้แต่บรรทัดเดียว
ปัญหาคือ...หัวใจเขาไม่เคยหยุดรับเลย
คิริน
(บรรยายในใจ)
ทำไมต้องกลับมาในตอนที่ฉันคิดว่าลืมได้แล้วด้วย...
เด็กคนนั้นโตขึ้นก็จริง แต่ฉันต่างหากที่ยังไม่พร้อมจะเสี่ยงอีกครั้ง
มหา’ลัย – เวิร์กช็อปกลุ่ม
วันนี้คิรินให้นักเรียนจับกลุ่มเขียนบทร่วมกัน
และโชคชะตา (หรือแผนของใครบางคน) ก็จัดให้ทีเจได้อยู่กลุ่มเดียวกับ “กวิน” รุ่นพี่ปี 4 ที่คิดจะขี้เล่นเกินเหตุ
กวิน
(ยื่นโน้ตให้ทีเจ)
"ไลน์เรานะ มีไอเดียอะไรทักมาได้เลย"
ทีเจ
(รับไว้ ยิ้มบาง ๆ)
"ขอบคุณครับ"
คิรินที่เผลอมองอยู่จากโต๊ะอาจารย์ แววตาแข็งขึ้นทันที
เขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงรู้สึก “ไม่ชอบ” ทั้งที่มันก็เป็นแค่การแลกไลน์ธรรมดา
หลังคลาส คิรินกำลังจะเดินไปที่รถ แต่กลับได้ยินเสียงเรียกจากด้านหลัง
คิริน
(นิ่ง)
"ไม่ได้รอใคร"
ทีเจ
(เดินเข้ามาใกล้ ยิ้มกวน ๆ)
"แต่ผมก็ยังตามพี่มาอยู่ดี"
คิริน
"อย่าทำแบบนี้ ทีเจ...อย่าทำเหมือนเราเป็นอะไรกันอยู่"
ทีเจ
(เสียงอ่อนลง)
"ก็ไม่ได้เป็น...แต่ผมอยากกลับไปเป็น"
คิริน
(เสียงแข็ง)
"นายโตพอจะรู้แล้วใช่ไหม ว่าความรักมันไม่ได้ง่ายเหมือนตอนเด็ก ๆ"
ทีเจ
(สบตาแน่น)
"ผมโตพอจะรู้...ว่าพี่กำลังโกหกตัวเอง"
คิรินหันหน้าหนี
เพราะเขารู้ว่าเด็กคนนั้นพูดถูก
แม้จะปฏิเสธไปขนาดไหน แต่หัวใจของเขากลับเต้นแรงไม่แพ้วันแรกที่ได้รัก
และสิ่งที่เขากลัวที่สุด…อาจไม่ใช่การเริ่มต้นใหม่
แต่เป็นการ “ยอมรับ” ว่าเขาอยากเริ่มมันกับคนเดิม
เขานั่งเปิดบทเก่า ๆ ที่เขาเคยเขียนตอนคบกับทีเจ
ประโยคหนึ่งที่ขีดเส้นไว้หนาแน่นสะดุดตาเขาอีกครั้ง
> “ถ้าความรักคือเรื่องของหัวใจ แล้วทำไมปากเราต้องโกหกมันด้วย?”
คิรินวางโน้ตบุ๊กลง สูดลมหายใจลึก ๆ แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
แต่ก่อนที่เขาจะกดโทรออก เสียงข้อความเด้งขึ้นมาก่อน
> TJ: “ผมยังอยู่ที่เดิม...ถ้าพี่พร้อมจะเลิกโกหกตัวเองเมื่อไหร่ ผมจะรอฟังความจริงนะ”
Comments