หลังการปะทะจบลง คิมหันต์และม่อนกลับมาที่ห้องทำงานชั้นบนสุดของคฤหาสน์ ท่ามกลางความเงียบที่ดูเหมือนทุกอย่างสงบแล้ว แต่ความตึงเครียดยังอวลอยู่ในอากาศ
คิมหันต์นั่งลงที่โซฟาหนังสีเข้ม มือหนึ่งถือเอกสารที่ผู้ช่วยเพิ่งส่งมา ส่วนม่อนนั้น—แทนที่จะนั่งเงียบ ๆ ตามหน้าที่ กลับเดินวนไปวนมาอย่างคนเบื่อโลก
ม่อน : "บอส... งานน่าเบื่อแบบนี้ ไม่คิดจะหาอะไรสนุก ๆ ทำบ้างเหรอ?"
คิมหันต์ปรายตามองนิดหนึ่ง ก่อนจะก้มลงอ่านเอกสารต่อ
คิมหันต์ : "ถ้าเบื่อนักก็ไสหัวไปนอนซะ"
เสียงเรียบเฉยอย่างไร้อารมณ์นั้น ทำให้ม่อนหัวเราะในลำคอ เขาทิ้งตัวนั่งลงข้าง ๆ คนเย็นชาทันทีแบบไม่สนใจระยะห่าง
ม่อน : "ใจร้ายชะมัด อยู่เป็นเพื่อนหน่อยไม่ได้หรือไง บอดี้การ์ดก็เหงาเป็นนะเว้ย"
คิมหันต์หันขวับมา ดวงตาคมกริบจ้องเข้าใส่ ม่อนยิ้มยิงฟันตอบอย่างกวน ๆ ท่ามกลางความเงียบ
คิมหันต์วางเอกสารลงกับโต๊ะเสียงดัง ปึ้ง
คิมหันต์ : "นายนี่มัน... ไม่เคยรู้จักขีดจำกัดเลยใช่ไหม?"
ม่อน : "ขีดจำกัดของผมมีแค่กับบอสนั่นแหละ... แต่ไม่แน่ บางทีก็อยากลองข้ามเส้นดูเหมือนกันนะ"
น้ำเสียงท้าทายปนล้อเล่นทำให้บรรยากาศรอบตัวเปลี่ยนไปเล็กน้อย คิมหันต์เลื่อนตัวเข้ามาใกล้ พร้อมแววตาเย็นเฉียบจนคนมองแทบตัวแข็ง
ม่อนกลืนน้ำลายเอื้อกหนึ่งที แต่ยังยิ้มกวนไม่เลิก
คิมหันต์ : "ลองสิ..."
เสียงทุ้มต่ำกระซิบเบา ๆ ข้างหู
ม่อนตัวเกร็งเล็กน้อย แต่ก็ยังแกล้งทำเป็นไม่สะทกสะท้าน เขาหัวเราะเบา ๆ แล้วดันตัวเองออกห่างนิดหนึ่ง
ม่อน : "เฮ้อ... เอาไว้วันไหนบอสยิ้มหวาน ๆ ก่อนเถอะ ผมจะข้ามเส้นให้ดู"
คิมหันต์ไม่พูดอะไร แต่สายตาที่มองตามหลังม่อนไปนั้น ราวกับกำลังประเมินว่า—เด็กคนนี้มันกล้าแค่ไหนกันแน่
คิมหันต์หยิบเอกสารขึ้นมาอ่านต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ในหัวกลับมีเสียงหัวเราะเล็ก ๆ ของม่อนดังก้องอยู่ไม่หยุด
ภายนอกดูเหมือนทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ...
แต่ในความเงียบนี้ มีบางอย่างกำลังก่อตัวขึ้นทีละนิด โดยที่ทั้งคู่ยังไม่รู้ตัว
คืนนี้เพิ่งเริ่ม และเกมระหว่างมาเฟียเย็นชา กับบอดี้การ์ดตัวกวน... ก็เพิ่งจะเปิดฉากเท่านั้น
...
...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments