พระเอกตัวจริง?

ธีระหลุดเข้ามาในโลกนิยายแห่งนี้ได้ 2 วันแล้ว เขายังไม่เจอหน้าพระเอกและนายเอกเลย เพราะเมื่อวานมีเหตุการณ์วุ่นวาย และเมื่อกลับมาที่พักเขาก็นอนซะเต็มที่ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นการสำรวจพื้นที่รอบ ๆ เสียมากกว่า ซึ่งที่นี่สวยมากพอควรเลย

และวันนี้เขาตั้งใจจะพาตัวเองไปหาของอร่อย และเหมือนว่าเขาจะมีเงินใช้ไม่จำกัดนะ โลกนิยายนี่ดีจริง ๆ ไม่ต้องทำงานก็ได้เงินมาเฉยเลย

เขาตัดสินใจมาเลือกซื้ออาหารที่ร้านแถวถนน A คนค่อนข้างเยอะ เขาค่อนข้างคาดหวังว่ามันจะอร่อยนะ

"ขอบคุณครับ" ผมขอบคุณแม่ค้าและยื่นธนบัตรให้เขาไป ก่อนจะเดินออกมาหาที่กินอย่างสบายใจ แต่ระหว่างที่กินผมก็รู้สึกถึงพลังงานบางอย่าง ผมรู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลังโดนมองอยู่ตลอดเวลา

หรือที่นี่จะมีผี?

ไม่หรอก และผมจะไม่คิดอะไรมากเลยหากว่ามันไม่รู้สึกกลัวจนขนลุกไปทั่วร่างขนาดนี้ รู้สึกเหมือนจะถูกกินยังไงชอบกล ผมคิดจะลุกออกจากที่นั่งตรงนั้นแล้ว แต่ก็ถูกหนุ่มแปลกหน้าคนหนึ่งเข้ามาทักเสียก่อน

"คุณครับ!" เขาตะโกนเสียงดัง ผมหันกลับไปก็พบว่าหนุ่มคนนั้นสูงกว่าผม เขาสวมแว่นสายตา เสื้อเชิ้ตดูเรียบร้อยและกางเกงเนื้อผ้าดีขายาว หากมองดี ๆ หน้าตาเขาก็..หล่อใช่ย่อยนะเนี่ย

"ครับ?" เมื่อผมตอบกลับไป แต่กลับไม่ได้ยินคำตอบอะไรจากเขา เขายืนนิ่งไม่กล้าพูดหรือสบตาผมเลย เขาทำตัวเหมือนสาวน้อยขี้อายเสียจริง

แต่จะว่าไปคน ๆ นี้ก็หน้าตาคุ้น ๆ นะ

ธีระคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าคนตรงหน้านี้คือคนเดียวกันกับเมื่อวานคืน ที่เขาทั้งคู่ชนกันจนของพังหนิ ธีระแสดงออกทางท่าทาง การกระทำและมันตกอยู่ในสายตาของคนตรงหน้าทั้งหมด อีกคนระบายยิ้มออกมา ราวกับรู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่

"นายคือคนเมื่อคืนหรือเปล่านะ"

"คะ- ครับ..ดีใจที่..ที่จำได้ครับ"เขาดูเกร็งมากเลย แถมพูดช้าอีกต่างหาก มีเรื่องอะไรหรือเปล่านะ

"มีอะไรให้ช่วยเหรอ?"

"มะ..ไม่ๆ" เขาตาโตจ้องหน้าผมและส่ายหัวอย่างไว ช่วงเวลาหนึ่งผมเห็นหูผุดขึ้นมาบนหัวเขาและหางที่ลู่ขึ้นมาจากด้านหลังของเขา

น่ารัก

"ผม..ยะ- อยากตอบแทนเมื่อคืน..ครับ" ผมร้องอ๋อขึ้นทันที

"ไม่เป็นไรหรอก เต็มใจ" เขายิ้มก่อนจะหุบลงเมื่อได้รับคำปฏิเสธจากผม แอบรู้สึกผิดนะ แต่ก็ไม่เป็นไรจริงๆ นี่

"ให้ผมได้..ตอบแทนเถอะครับ รู้สึกผิดมากจริงๆ ครับ ที่ออกมาทั้งอย่างนั้น แถมไม่ได้ขอบคุณ.." เขาพูดยาวมาก และช้ามากอีกต่างหาก เขาทำหน้ารู้สึกผิดเสียจนผมแทบใจอ่อน ผมไม่ได้ต้องการให้เขาตอบแทน แต่คิดอีกมุม ผมอาจจะได้เพื่อนก็ได้หนิ?

"ก็ได้" เมื่อคิดได้ดังนั้นผมจึงรีบตอบตกลง ก่อนเราทั้งคู่จะแลกช่องทางการติดต่อ เมื่อเสร็จสิ้นผมก็ขอตัวและลาเขากลับทันที

"เดี๋ยว..ทักไปนะคุณธีระ..."

น้ำเสียงของเขาฟังดูเป็นมิตร แต่กลับซ่อนความรู้สึกบางอย่างเอาไว้ในนั้น แววตาเจ้าเล่ห์ที่ทอประกายแสงเมื่อมองใบหน้าของคนตัวเล็ก มุมปากของเขายิ้มออกมาอย่างชวนขนลุก

จะว่าไป..รู้จักชื่อของธีระได้ไงนะ?

เมื่อผมกลับมาถึงที่พัก ก็ได้รับข้อความใหม่เข้ามาทันที ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหน มันคือคนที่เขาพึ่งเจอไปเมื่อไม่กี่นาที่แล้วนี่แหละ

จะว่าไปผมยังไม่รู้จักชื่อเขาเลยนะ เมื่อนึกได้ผมจึงรีบพิมพ์ถามเขาไปในทันที แต่สิ่งที่ได้กลับมา คือหน้าสายโทรศัพท์ เขาโทรมา?

ผมค้างครู่หนึ่งก่อนจะกดรับสาย

"คุณโทรมาทำไมครับเนี่ย?"

"มะ - ไม่ได้เหรอครับ"

"ก็เปล่า ผมตกใจหน่ะ สรุปแล้วคุณชื่ออะไร"

"ผม.. ผมชื่อชาร์ลครับ"

"อ๋อ.. ห้ะ!" ผมร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ ชื่อของคน ๆ นี้ มันไปตรงกับชื่อของคุณพระเอกมาก แต่ไม่ใช่หรอกมั้ง

"ผะ ..ผมชื่-"

"ธีระ"

ธีระไม่จำเป็นต้องพูดให้จบอีกฝ่ายก็พูดชื่อเขาขึ้นมา ขนทั้งร่างของธีระลุกขึ้นมาโดยไม่ทันตั้งตัว เสียงเย็นยะเยือกที่เอ่ยชื่อเขาทำให้หัวใจของธีระผวาโดยไม่ทราบสาเหตุ

"อ่า..ฮะ ฮะ ผมมีธุระต่อ ขอตัวครับ" พูดจบผมก็รีบวางสายจากเขาทันที

เขารู้ชื่อผม ทั้งที่ผมยังไม่ได้บอก.. จู่ๆ ความคิดที่ไม่น่าคิดได้ก็ผุดขึ้นมาในหัว หรือคน ๆ นี้จะเป็นพระเอกของเรื่องนี้กันนะ?

"ไม่ดิ แม่งเอ้ย" แต่เขากลับเอ่ยชื่อผม ทั้ง ๆ ที่ผมไม่เคยบอกเขามาก่อน แถมชื่อของเขากับพระเอกในนิยายยังเหมือนกันอีกต่างหาก... หรือว่า... ชายคนนี้จะเป็นพระเอกสุดยันตัวจริง?

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***