Serendipity Love–รักที่โชคชะตานำพา
ไทเกอร์ในห้องของเขา
ไทเกอร์เดินกลับมาถึงห้องพักของตัวเองหลังจากที่ได้ใช้เวลาในคาเฟ่ เมื่อเขากลับถึงห้อง เขาก็โยนกระเป๋าลงบนโต๊ะและเริ่มถอดรองเท้าออกด้วยความรู้สึกผ่อนคลาย ก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะทำการบ้านของเขา
Tiger🐯
//เปิดสมุดขึ้นและเริ่มทำการบ้านที่ยังค้างไว้
ความคิดของเขาก็ยังลอยไปที่คาเฟ่และการเจอกับมิน สถานการณ์ที่ทำให้เขารู้สึกว่าคนอื่นก็สามารถเข้าใจเขาได้อยู่บ้าง ทั้งๆ ที่เขาไม่ค่อยเปิดใจให้ใครเท่าไร
Tiger🐯
//จดจ่อกับการทำการบ้าน
Tiger🐯
//หยิบมันขึ้นมาดูเห็นชื่อพ่อของเขาเป็นผู้โทรมา
Tiger🐯
//นิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะกดรับสาย
Tiger🐯
ครับพ่อ//พูดเสียงเรียบ
Phayak
ไทเกอร์...เป็นยังไงบ้างที่โรงเรียน?//ห่วงใย
Tiger🐯
ก็เรื่อยๆครับพ่อเรียนหนักเหมือนเดิม//ถอนหายใจ
Tiger🐯
ก็ไม่มีอะไรใหม่มากนัก
Phayak
อย่างนั้นเหรอ?//หัวเราะเบาๆ
Phayak
แต่พ่อก็รู้ว่าไทเกอร์เป็นคนที่ขยันอยู่แล้ว
Phayak
ห่วงเรื่องเรียนกับกิจกรรมต่างๆ ไว้บ้างนะ
Tiger🐯
ครับพ่อเดี๋ยวก็จัดการได้ครับไม่ต้องห่วง//ยิ้มเล็กน้อย
Phayak
อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะ//พูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
Phayak
อย่าทำงานหนักเกินไปนะ
Phayak
แค่พยายามให้ดีที่สุดก็พอพ่อไม่ได้คาดหวังอะไรมากไปกว่านั้น
Tiger🐯
ครับพ่อผมจะดูแลตัวเองครับ//พยักหน้า
Phayak
ถ้ามีอะไรก็บอกพ่อได้เสมอ
Phayak
ไม่ต้องเกรงใจนะอย่ากังวลเรื่องการเรียนมากเกินไป
Phayak
ทุกอย่างมันจะผ่านไปได้ด้วยดี
Tiger🐯
//รู้สึกถึงความอบอุ่นจากคำพูดของพ่อ
เขารู้ดีว่าพ่อเขาห่วงเขามากแค่ไหนแม้ว่าจะไม่ได้พูดออกมาเสมอไป
แต่ในท่าทางและคำพูดที่ออกจากปากพ่อก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน
Tiger🐯
ขอบคุณครับพ่อ ผมจะพยายามให้ดีที่สุด//ซาบซึ้งในใจ
Phayak
พ่อดีใจที่ได้คุยกับไทเกอร์เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยคุยกันใหม่ละกัน//เสียงอบอุ่น
ไทเกอร์วางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะและหันไปทำการบ้านต่อ เขาคิดถึงคำพูดของพ่อที่ทำให้เขารู้สึกถึงแรงสนับสนุนและความห่วงใย แม้ว่าเขาจะเป็นคนที่ชอบอยู่คนเดียวและไม่พูดคุยกับใครมากนัก แต่คำพูดเหล่านี้กลับทำให้เขารู้สึกแข็งแกร่งขึ้น
ไทเกอร์ตั้งใจทำการบ้านต่อไปในขณะที่เสียงของพ่อยังคงก้องในใจของเขา พยายามให้ดีที่สุด และมันก็เป็นสิ่งที่เขาจะทำต่อไป
Comments