ปรารถนาลิขิตรักヾ ep. 7 :ตามหาตำรา

(ˉ(∞)ˉ)...เป็นเเค่เรื่องสมมุติที่สร้างขึ้นเพื่อความบันเทิงไม่มีเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงเเต่อย่างใด..(ˉ(∞)ˉ)

♪☆＼(^０^＼) ขออนุญาติเจ้าของภาพทุกภาพณ.ที่นี้ด้วย♪(／^-^)／☆

(......) = ความคิดในใจ/พูดใจใน / = หรือ // =การกระทำ + =ทำอีกอย่างเเละมาทำอีกอย่าง .... =เสียงลากยาว เช่น เจ้า... =เงียบก่อนจะพูดหรือทำสิ่งใด 😊 =สีหน้าของตัวละครนั้นๆหรืออาจจะเป็นการบรรยายสีหน้า เเก่นกาย = สิ่งนั้นของผู้ชาย รูรัก = ทะวานหนัก - = โดนพูดแทรก

☆

ヽ｀╮╯5ปีผ่านไป╰╭´ノ

ไวเหมือนโกหก

เนื้อเรื่องผ่านมา : นายเอกได้คลอดลูก2คน หาเลี้ยงชีพด้วยการขายสมุนไพรสูตรยา คนในเมืองหลวงไม่มีใครรู้ว่านอ.หายไปไหน ครอบครัวของนายเอกเเละพระเอกส่งคนออกตามหาไปทั่ว

—=ทางฝั่งพระเอก=—

ไป๋ลุ้ย :คนสนิท พ อ.

ขาดเเค่ตำราบันทึกของตระกูล ความจริงก็จะกระจ่างเเล้ว ขอรับ..

ฉางลู่โหว :พระเอก🎭

ตำรานี่อยู่ที่ใด

ไป๋ลุ้ย :คนสนิท พ อ.

อาจจะเป็นเรือนเก่าของตระกูลเราขอรับ

ฉางลู่โหว :พระเอก🎭

เเต่เรือนนั้นขายออกไปนานเเล้วไม่ใช่หรือเราจะเข้าไปยังไง

ไป๋ลุ้ย :คนสนิท พ อ.

ไว้ไปถึงก่อนเราค่อยคิด

ฉางลู่โหว :พระเอก🎭

เจ้านี่เริ่มจะเก่งกว่าข้าที่เป็นนายเเล้วนะ

ไป๋ลุ้ย :คนสนิท พ อ.

ข้าไม่กล้าขอรับ

§...ฝั่งนายเอก...§

๏_๏

:ขอบคุณท่านหมอที่ช่วยเหลือ นี่เงินเล็กๆน้อยๆจากเเม่ข้า//วางเงินให้

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

ไม่เป็นไรข้าเป็นหมอ ย่อมช่วยเหลือ

อวิ๋นจู

ท่านพ่อ..!อวิ๋นจูหิวเเล้วว..//อ้อน

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

ได้งั้นเราไปกินข้าวกันเถอะ//อุ้มเด็กน้อยขึ้น

ถงอู่

ท่านพ่อรอข้าด้วย..!//วิ่งมาอย่างรีบร้อน

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

ถงอู่ระวังจะล้มเอาได้//ยิ้มอย่างเอ็นดู

หลายวันผ่านไป

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

//นั่งบดยาอยู่

ถงอู่

ท่านพ่อ...มีคนมาหาขอรับ

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

ใครหรือ

ถงอู่

ลูกก็ไม่ทราบ...ดูจากการเเต่งกายน่าจะเป็นคนจากเมืองหลวง

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

พวกเขามาทำไร

ถงอู่

เห็นบอกว่ามีของในเรือนที่ยังเก็บออกไปไม่เรียบร้อยอยากจะมาเอา

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

ให้พวกเขาเข้ามาได้เลย

ถงอู่

ขอรับ//วิ่งออกไป

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

//นั่งบดยาอยู่ที่เดิม

ถงอู่

ท่านลุงนี่คือท่านพ่อของข้า

ฉางลู่โหว :พระเอก🎭

//เหลือบมอง

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

//หันไปสบตากับอฝ.

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

!!//รีบหันกลับมาด้วยความตกใจ

ฉางลู่โหว :พระเอก🎭

//ยิ้มมุมปากก่อนจะหันมาพูดกับเด็ก

ฉางลู่โหว :พระเอก🎭

เเล้วเเม่เจ้าหละ...นางอยู่ไหน

ถงอู่

เเม่ข้า.....ท่านพ่อบอกว่าเเม่ข้าเสียชีวิตตอนคลอดข้ากับน้องสาว

ฉางลู่โหว :พระเอก🎭

เจ้ายังมีน้องสาวอีกหรือ

ถงอู่

ใช่ขอรับ.. น้องสาวข้าอวิ๋นจู

ไป๋ลุ้ย :คนสนิท พ อ.

นายท่าน....พบตำราเเล้วขอรับ//เดินเข้ามา

ไป๋ลุ้ย :คนสนิท พ อ.

//หันไปเห็นนอ.

ไป๋ลุ้ย :คนสนิท พ อ.

เอ๋.?นั่น....เหมือนท่านชายหลิงเลย!!//ชี้ไปที่นอ.

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

คุณชายท่านนี้คงจะจำคนผิดเเล้ว...ข้ารุ่ยจวินหาใช่คุณชายหลิงอะไรนั่นไม่//เดินเข้ามาหาคนทั้ง3

ฉางลู่โหว :พระเอก🎭

ไม่พบกันตั้งนานเลยนะ..หลิงซีรุ่ย//😏

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

ข้าไม่เข้าใจคุณชายท่านนี้พูดถึงอะไร//หลบสายตา

ฉางลู่โหว :พระเอก🎭

อย่างนั้นข้าเดินทางมาไกลขอพักค้างคืนที่นี่ได้หรือไม่

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

//เเบมือยื่นไปทางอฝ.

ฉางลู่โหว :พระเอก🎭

ไป่ลุ้ย.!

ไป๋ลุ้ย :คนสนิท พ อ.

นี่ขอรับ//ยื่นถุงเงินให้

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

ขอบคุณ คุณชายเดี๋ยวข้าจะไปเตรียมห้องให้//จูงเเขนถงอู่ไปด้วย

หลังนอ.ออกไป

ไป๋ลุ้ย :คนสนิท พ อ.

นั่นคือ...ท่านชายหลิง ชัดๆ

ฉางลู่โหว :พระเอก🎭

ข้ารู้เเล้ว..//นั่งลง+มองไปรอบๆ

ฝั่งนอ.

ถงอู่

ท่านพ่อเหตุใดพวกเขาถึงเรียกท่านว่าท่านชายหลิง

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

พวกเขาคงจะเรียกจำผิดหนะ//ปัดห้อง

จื่อจิน :น้องสาวบุญธรรมนอ.

ท่านพี่ ท่านอยู่นี่เอง.!

อวิ๋นจู

อวิ๋นจูกับท่านน้ากลับเรือนมาก็เจอชายน่ากลัว2คนที่ลานหลังเรือน

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

พวกเขาเเค่มาพัก1-2วันก็กลับเเล้วอย่ากลัวไปเลย//ลูบหัวอวิ๋นจูพลางคิดบางเรื่องในใจ

..""...เวลาอาหารค่ำ...""..

ทุกคนนั่งรวมกันที่โต๊ะ

จื่อจิน :น้องสาวบุญธรรมนอ.

//หลบตาชายทั้งสอง

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

อ่อ....พวกท่านรีบกินเถอะจะได้เข้านอนเร็ว

ฉางลู่โหว :พระเอก🎭

ท่านก็กิน เยอะๆ นะ//คีบอาหารให้นอ.

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

ขอบคุณๆ//เเกล้งยิ้ม

อวิ๋นจู

ท่านน้า..อวิ๋นจูอยากกินอันนี้//ชี้ไปที่อาหาร

จื่อจิน :น้องสาวบุญธรรมนอ.

ได้สิ..น้าจะคีบให้//คีบอาหารให้

ฉางลู่โหว :พระเอก🎭

//มองอย่างสังเกต

กลางดึก

\~ห้องนอนนายเอก~/

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

//นอนอยู่บนเตียงคนเดียว

ฉางลู่โหว :พระเอก🎭

//ขึ้นคร่อมตัวนอ.

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

ใครหนะ//สะลึมสะลือตื่น

ฉางลู่โหว :พระเอก🎭

ข้าเอง..//กระซิบข้างหูอีกฝ่าย

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

//เบิกตากว้างด้วยความตกใจ

ฉางลู่โหว :พระเอก🎭

"หลิงซีรุ่ย" เจ้าโกหกข้าไม่ได้หรอกนะ//ใช้นิ้วสัมผัสไปที่ริมฝีปากอฝ.

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

ท่านรู้เเล้วจะทำไม!?//จับเเขนอฝ.ไว้

ฉางลู่โหว :พระเอก🎭

ข้าเเค่อยากรู้เรื่องเด็ก2คนนั้น..

ฉางลู่โหว :พระเอก🎭

มาจากไหนกันเเน่?

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

เอ่อ...//ลังเลที่จะพูด

ฉางลู่โหว :พระเอก🎭

หากเจ้าโกหกข้า.คืนนี้....//มองปากอีกฝ่ายด้วยสายตาหื่นกราม

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

หยุดความคิดนั้นของท่านซะ!

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

เด็ก2คนนี้คือลูก เเท้ๆ ของข้าเอง

ฉางลู่โหว :พระเอก🎭

กับใคร?

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

กับ.. เอ่อ......กับท่าน//เสียงเบาลงเมื่อถึงคำสุดท้าย

ฉางลู่โหว :พระเอก🎭

งั้นหรอ..//🤨

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

ข้าเป็นคนให้กำเนิดพวกเขาเอง ข้าเป็นโรคประหลาดที่สามารถตั้งท้องได้//หลบสายตา

ฉางลู่โหว :พระเอก🎭

//นึกถึงภาพวันนั้นที่นอ.เอามือกุมท้องไว้

ฉางลู่โหว :พระเอก🎭

อย่างนั้นพวกเขาก็คือลูกของเจ้ากับข้า

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

ไม่!..พวกเขาคือลูกของข้าคนเดียว

ฉางลู่โหว :พระเอก🎭

วันรุ่งกลับไปกับข้า!

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

กลับไปทำไม

ฉางลู่โหว :พระเอก🎭

หลังเจ้าจากมา เเม่ของเจ้าจ้างคนออกตามหาเจ้าไปทั่วตอนนี้ป่วยหนักเฝ้าเรียกหาเเต่ชื่อเจ้า

ฉางลู่โหว :พระเอก🎭

ข้าเองก็ร่วมมือกับเเม่ของเจ้าออกตามหาเจ้าทั่วสารทิศ

รุ่ยจวิน :นายเอก📿

ท่านเเม่..//น้ำตาไหล

ฉางลู่โหว :พระเอก🎭

พาลูกกลับไปกับข้าเถอะ

☆

☆☆

☆

☆☆

☆

☆☆

☆

☆☆

☆

. .

88956465353356564จบตอน5865867376565555

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ