|My Love|เลิกเล่นบทเพื่อนสักที!
|My Love|#15
|My Love|เลิกเล่นบทเพื่อนสักที!
ดีอ้อน(พระเอก)
เสร็จแล้วล่ะ
คุรุมิ(นางเอก)
นายทำอาหารเป็นด้วยแฮะ
ดีอ้อน(พระเอก)
ก็ทำเป็นน่ะสิ...
คุรุมิ(นางเอก)
งั้นจะทานแล้วน่ะ><
ดีอ้อน(พระเอก)
ไม่ต้องรีบกินหรอก
คุรุมิที่กำลังจะนั่งกินอาหาร
ชายเสื้อตรงข้อมือมีรอยเลือด
ดีอ้อนจับมือเธอชูขึ้นไปเธอแผล
ดีอ้อน(พระเอก)
เธอทำแบบนี้อีกทำไม!!!!
ดีอ้อน(พระเอก)
ไหนว่าเธอไม่ได้ทำแบบนี้อดีตไง!!!
ดีอ้อน(พระเอก)
เธอตอบฉันมาสิ!!!!
นี่เป็นอีกครั้งที่คุรุมิขึ้นเสียงใส่ภาพในอดีตเธอเขาเคยเห็นซ้อนทับขึ้นมา
คุรุมิ(นางเอก)
ก็ฉันรังเกียจที่สุดเลย!
คุรุมิ(นางเอก)
กับรอยแผลที่เกิดจากผู้ชานสกปรกแบบนี้!
คุรุมิ(นางเอก)
ต่อให้จะรักษาไปก็จะเหลือรอยแผลเป็น!!
คุรุมิ(นางเอก)
ฉันก็แค่ลบรอยของผู้ชายคนนั้น!!!
คุรุมิ(นางเอก)
ฉันรังเกียจ!!!
คุรุมิ(นางเอก)
ถ้าร่างกายฉันต้องมีร่องรอยของใคร!
คุรุมิ(นางเอก)
ฉันไม่ยอมหรอกน่ะ!!!
และนี่ก็เป็นอีกครั้งที่ดีอ้อนได้เห็นภาพนี้ของคุรุมิ
ใครจะไปคิดล่ะเด็กสาวที่สดใสยิ้มให้กับทุกคน ภาพลักษณ์ที่ดูน่ารัก
คุรุมิ(นางเอก)
ฉันรังเกียจมันที่สุดเลย....ฮือ
เขาเพียงแต่มองคุรุมิที่พ่นคำออกมามากมาย
คุรุมิ(นางเอก)
ทีนี้นายจะเงียบทำไมล่ะ!!!
คุรุมิ(นางเอก)
ฉันก็พูดแล้วนี่ไง!!!
คุรุมิ(นางเอก)
คงจะสมเพชฉันสิน่ะ!!!!
คุรุมิ(นางเอก)
ใครจะไปคิดล่ะผู้หญิงที่ใครๆก็บอกว่าน่ารัก!
คุรุมิเริ่มกัดปากของตัวเอง
คุรุมิ(นางเอก)
จะทำตัวแบบนี้น่ะ!!
คุรุมิ(นางเอก)
เวทนาฉันอยู่----
ดีอ้อนจูบคุรุมิเพื่อไม่ให้เธอกัดปากตัวเองและไม่ให้เธอพูดคำที่ดูถูกตัวเองออกมา
แต่ดีอ้อนก็ยังไม่ปล่อยเธอ
ก่อนที่ดีอ้อนจะค่อยๆเอาริมฝีปากออกและกอดคุรุมิ
ดีอ้อน(พระเอก)
ถึงได้พูดแทนฉัน
ดีอ้อน(พระเอก)
สมเพชเธอหรอ
ดีอ้อน(พระเอก)
เวทนาเธอหรอ
ดีอ้อน(พระเอก)
ต้องเป็นฉันที่ควรจะสมเพชตัวเองที่ไปช่วยเธอไม่ทัน
ดีอ้อน(พระเอก)
ไม่ว่าจะตอนเด็กหรือตอนนี้
ดีอ้อน(พระเอก)
ฉันก็ปกป้องเธอไม่ทัน
ดีอ้อน(พระเอก)
เธอถึงต้องทำแบบนี้
ดีอ้อน(พระเอก)
เธอก็เป็นแค่ผู้หญิงที่มีจิตอ่อนไหว...
ดีอ้อน(พระเอก)
ฉันไม่ใช่คนอื่นน่ะคุรุมิ
ดีอ้อน(พระเอก)
ฉันรู้จักเธอมาตั้งแต่เด็ก
ดีอ้อน(พระเอก)
เราผ่านอะไรมาด้วยกันตั้งมากมาย
ดีอ้อน(พระเอก)
ภาพลักษณ์ที่คนมองว่าเธอน่ารักยิ้มให้กันตลอดเวลา
ดีอ้อน(พระเอก)
แต่ฉันก็เห็นมากกว่านั้น
ดีอ้อน(พระเอก)
ตอนที่เธอเศร้าตอนที่หมดหวังตอนที่เธอกังวล
ดีอ้อน(พระเอก)
ภาพเหล่านั้นที่ทุกคนไม่เคยเห็น
ดีอ้อน(พระเอก)
ฉันก็เห็นมันมาตั้งนานแล้ว
ดีอ้อน(พระเอก)
อย่าพูดแบบนั้นเลยน่ะ...
ดีอ้อน(พระเอก)
ไม่ว่าใครจะว่าเธอสมเพชเธอหรือเวทนาเธอ
ดีอ้อน(พระเอก)
เธอคือคนที่ฉันเคยเห็นมาตลอด!
ดีอ้อน(พระเอก)
ได้โปรดล่ะ...
ดีอ้อน(พระเอก)
อย่าทำร้ายตัวเองเลยน่ะ...
สีหน้าของดีอ้อนที่อ่อนโยนและในดวงตาของเขามีน้ำตาที่คลออยู่
สายตาที่มองมาที่หญิงสาวตรงหน้า
ดีอ้อน(พระเอก)
ทุกคนรอบข้างตัวเธอรักเธอมากเลยน่ะ
ดีอ้อน(พระเอก)
ทะนุถนอมเธอเป็นอย่างดี...
ดีอ้อน(พระเอก)
อย่าแตกสลายเพราะใครและอย่าทำร้ายตัวเองอีกเลยน่ะ...
ดีอ้อน(พระเอก)
รู้ไหมว่าคนที่เห็นมันรู้สึกเจ็บปวดน่ะ....
น้ำตาของเขาค่อยๆไหลอาบแก้ม
ดีอ้อนจูบเบาๆบนแผลที่ข้อมือของเธอ
คุรุมิ(นางเอก)
ขอโทษน่ะ....
คุรุมิ(นางเอก)
ว่าต่อไปนี้ฉันจะไม่ทำร้ายตัวเองแล้ว....
ดีอ้อน(พระเอก)
ฉันจะเชื่อคำพูดของเธอได้ยังไง....
ดีอ้อน(พระเอก)
หน้าประตูเธอเองก็โกหกฉัน
คุรุมิ(นางเอก)
ดีอ้อนมองตาฉัน...
คุรุมิ(นางเอก)
อีกครั้งได้รึเปล่า
คุรุมิ(นางเอก)
มันจะไม่มีครั้งต่อไปแล้ว
คุรุมิ(นางเอก)
ขอโทษน่ะ....
สายตาของดีอ้อนเต็มไปด้วยความกังวล
ดีอ้อน(พระเอก)
ฉันจะเชื่อใจเธอ
ดีอ้อน(พระเอก)
หลังจากที่เธอไปพบหมอ
ดีอ้อน(พระเอก)
และบำบัดจิตใจ
คุรุมิ(นางเอก)
ถ้านั่นทำให้นายเชื่อใจฉัน
คุรุมิ(นางเอก)
ฉันจะไปพบหมอ
ดีอ้อน(พระเอก)
ทานข้าวเช้าเถอะฉันป้อนเธอเอง
ดีอ้อน(พระเอก)
จะได้รีบไปหาหมอด้วย....
คงจะติดอยู่ในใจของทั้งคู่ไปตลอดกาล
|My Love|เลิกเล่นบทเพื่อนสักที!
Comments