|My Love|#7

|My Love|เลิกเล่นบทเพื่อนสักที!
เลิกเรียน
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
เลิกสักทีน่ะ
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
จีอากลับพร้อมกันไหม
จีอา(เพื่อนนางเอก)
จีอา(เพื่อนนางเอก)
ฉันเองก็อยากกลับบ้านน่ะ
จีอา(เพื่อนนางเอก)
จีอา(เพื่อนนางเอก)
แต่มีงานสภาอีกน่ะ
จีอา(เพื่อนนางเอก)
จีอา(เพื่อนนางเอก)
ตอนประชุมก็วุ่นวายสุดๆเลย
จีอา(เพื่อนนางเอก)
จีอา(เพื่อนนางเอก)
ฮือT^T//กอดคุรุมิ
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
สู้ๆน้า
จีอา(เพื่อนนางเอก)
จีอา(เพื่อนนางเอก)
อื้อT^T
จีอา(เพื่อนนางเอก)
จีอา(เพื่อนนางเอก)
ไว้เจอกันน่ะพรุ่งนี้น่ะกลับบ้านดีๆล่ะ
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
อื้ม^^ไว้เจอกันพรุ่งนี้จ้ะ
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
ไปกันเถอะ
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
อื้อ^^
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
แล้วฮันส์ล่ะ
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
ไปเล่นบาสแล้วล่ะ
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
วิ่งออกนอกห้องไปคนแรกเลย
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
นายเองก็เล่นบาสนี่น่า
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
พึ่วเปิดเทอมเอง
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
อีกอย่างฉันเล่นแค่ตอนแข่ง
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
ก็จริง
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
ถ้านายซ้อมบาสฉันคงกลับคนเดียวแน่เลย
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
ฉันไม่ยอมให้เธอกลับคนเดียวหรอกน่ะ
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
แต่ว่า
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
ใครจะปล่อยให้ยัยเฟอะฟะกลับคนเดียวได้ล่ะ
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
มีหวังได้ไปชนใครเขาบ้างก็ไม่รู้
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
นายนี่!
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
ดูถูกฉันเกินไปแล้วน่ะ
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
หึ
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
งั้นก็ระวังตัวหน่อยสิเวลาทำอะไร//ลูบหัวคุรุมิ
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
0///0!?
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
ป..ปล่อยมือน่ะ>∆<//ตีมือดีอ้อน
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
ครับๆ
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
ให้ตายสิ...//พึมพำ
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
หืม?
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
ไม่มีอะไร!
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
อ่ะ!
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
นั่นร้านขายมันเผานี่น่า
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
ดีอ้อนกินมันเผากัน><
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
เอาสิ
คุรุมิวิ่งไปซื้อด้วยความรวดเร็ว
ออเดรีย
ออเดรีย
ดีอ้อน
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
หืม?
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
ออเดรีย
ออเดรีย
ออเดรีย
ดีอ้อนกลับทางนี้งั้นหรอ
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
ใช่
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
แล้วเธอ
ออเดรีย
ออเดรีย
ฉันว่าจะแวะไปหาคุณย่าน่ะกลับมาทั้งที
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
อ๋อ
ออเดรีย
ออเดรีย
ดีอ้อนไปด้วยกันไหม
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
//มองคุรุมิที่กำลังซื้อมันเผา
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
ไว้คราวหน้าน่ะ
ออเดรีย
ออเดรีย
งั้นหรอ...
ออเดรีย
ออเดรีย
แล้วนี่....
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
ได้แล้ว!
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
อ้าวออเดรีย
ออเดรีย
ออเดรีย
คุรุมิ
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
ออเดรียลองกินมันเผาไหม
ออเดรีย
ออเดรีย
อ..เอ๊ะ!?
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
ออเดรียเคยกินมันเผารึเปล่าร้านนี้น่ะอร่อนสุดๆเลยน่ะ><
ออเดรีย
ออเดรีย
ฉัน...
ออเดรีย
ออเดรีย
ไม่เคยกินน่ะ
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
อ่ะนี่
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
ฉันให้
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
ลองชิมดูสิ^^
ออเดรีย
ออเดรีย
!?
ออเดรีย
ออเดรีย
แต่ว่า
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
ก็อยู่ฝรั่งเศสคงไม่เคยลองชิมนี่น่ะ
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
อาจจะติดใจก็ได้
ออเดรีย
ออเดรีย
//รับมันเผาจากคุรุมิ
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
อ่ะของนาย
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
เธอซื้อมาแค่2อันไม่ใช่รึไง...
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
ก็ฉันให้ออเดรียแล้วไง!
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
นี่ก็ของนาย
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
เธอกินเถอะ
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
โธ่!กินคนเดียวมันไม่อร่อยนี่น่า
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
งั้น
คุรุมิค่อยๆหักมันเผาเป็น2ชิัน
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
แบบนี้ก็โอเคแล้วใช่ไหม
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
เธอนี่น่ะ
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
มันร้อนน่ะ...//จับมือคุรุมิแล้วค่อยๆลูบบริเวณปลายนิ้ว
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
ก็...ไม่ขนาดนั้นนี่น่า
ออเดรีย
ออเดรีย
//มองดูทั้ง2คน
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
อร่อยไหมออเดรีย^^
ออเดรีย
ออเดรีย
อื้อ^^
ออเดรีย
ออเดรีย
ไม่คิดเลยว่าของแบบนี้ก็อร่อยเหมือนกัน
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
ใช่ไหมล่ะ><
ออเดรีย
ออเดรีย
ขอบคุณน่ะ
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
ไม่เป็นไร
ออเดรีย
ออเดรีย
งั้นฉันขอตัวก่อนน่ะ
ออเดรีย
ออเดรีย
ไปก่อนน่ะดีอ้อน
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
อืมฝากทักทายคุณย่าของเธอด้วยล่ะ
ออเดรีย
ออเดรีย
ได้สิ
ออเดรียได้เดินตรงไปยังบ้านของคุณย่า
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
นายเนี่ยรู้จักขนาดนั้นเลยหรอ
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
//มองหน้าคุรุมิ
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
ฉันบอกแล้วไง
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
ถ้าเธอสงสัย
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
แล้วถามฉัน
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
ฉันก็จะตอบให้
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
ถ้านายอยากเล่าก็คงเล่าเองแหละ
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
แล้วเธออยากรู้รึเปล่าล่ะ
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
ก็อยากน่ะแต่ฉันก็ไม่อยากลุกล้ำเรื่องส่วนตัวของนายด้วย
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
นั่นสิน่ะ...
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
เธอเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่//ในใจ
คุรุมิ(นางเอก)
คุรุมิ(นางเอก)
กลับบ้านกันเถอะ
ดีอ้อน(พระเอก)
ดีอ้อน(พระเอก)
อืม
|My Love|เลิกเล่นบทเพื่อนสักที!

กกาวน์โหลดทันที

ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
กกาวน์โหลดทันที

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!