เตะบอล

***ท่ามีคำผืดเเอดขออภัยในนะที่นี้ด้วย***

***เเอดอยากให้ทุกคนอ่านไว้ๆ****

วันนี้เป็นวันที่ผมต้องไปหาพวกพี่รหัสเขาอีกครั้ง ผมจะเอาเสื้อไปคืนพี่เชนเขาด้วย

"เลิกเรียนเเล้ว เย็นนี้ไปไหนกันดีว่ะ"

"พวกมึง"

ไอ่คอร์ปเดินออกมาจากห้องแลปนำหน้าพวกผม เเล้วมันก็หันมาคุยกับผมเเละปอร์น

"ไปหาอะไรอร่อย ๆ กินกันมั้ยพวกมึง"

ไอ่ปอร์นพูดขึ้นมา

"ก็ดีนะกินของอร่อย ๆ เยอะ ๆ สันนี้กูเสียเเรงเข้าเเลปไปเยอะ"

ผมพูดหันหลังเดิน หันหน้าไปหาปอร์น เมื่อผมหันกลับมา ผมก็ชนเขากับใครบ้างคน คนนั้นก็คือพี่เชน ผมชนกับเขากันผมทำท่าเหมือนจะล้ม พี่เขาเอามือของเขามาโอบเอวของผม ไม่ให้ผมล้มลง

"พี่"

"มาได้ไงเนี่ย"

ผมพูดเสร็จ ผมก็ดันตัวเองออกมาจากอ้อมเเขนพี่เชนเขา

"มาเลี้ยงเด็ก"

พี่เขาเอาหน้ามาใกล้ผม

"พะ พ่ะ พี่ พี่เชน"

"สวัสดีครับ"

คอร์ปพูดสั่น ด้วยความดีใจ ผมไม่รู้มันดีใจอ่ะไร

พี่เชนส่งสายตาไปหาไอ่คอร์ป จนไอ่คอร์ปตกใจ

"เอ้า"

"เพื่อนผมสวัสดี สวัสดีตอบสิ"

ผมบอกพี่เชน พร้อมเเตะเเขนเขา

"หวัด หวัดดี"

พี่เชนพูดด้วยความเเข็งทือ

"เป็นเกียรติมากครับ ที่ได้คุยกับไอดอล"

คอร์ปพูดด้วยความปลื้มปริติ

"มึงไปมีพี่เชนเป็นไอดอลตอนไหน ฮ่ะ!"

ผมกับปอร์เอาหน้ายืนเข้าไปหาไอ่คอร์ป

"เเล้วพี่มาทำเนี่ย"

"ไม่เอาเเบบกวนตีนนะ ขอเเบบดี ๆ "

ผมหันไปคุยกับพี่เชนที่ยืนกอดอกรอผมคุยกับเพื่อนอยู่

"ไอ่เจนให้กูดูเเลมึงเเทน"

เขาพูดกับผม

"ทำไมพี่เจนไม่บอกผมเลย"

"ก็กูบอกอยู่นี่ไง"

เขาพูดเสร็จก็เอาหน้ายื่นเข้ามาไกล้ผม ผมไม่รู้จะทำยังไง

ไอ่ปอร์นกับไอ่คอร์ปยืนอึ่งไป ผมก็อึ่งที่เขาเอาหน้าเข้ามาไกล้ผม

"เออ ๆ "

"รู้เเล้ว พวกผมไปล่ะ"

"ป่ะพวกมึง"

ผมรีบพูดกับเขา เเละหันไปคุยกับเพื่อน ผมเดินนำพวกไอ่คอร์ปไอ้ปอร์น ไปไม่ถึง 4 ก้าว ซักพักผมก็ถูกพี่เชนดึงคอเสื้อผมไว้

"เดี๋ยว"

พี่เชนพูดไม่ให้ผมไป

"อะไรของพี่"

ผมพูดขึ้นเสียง เพราะพี่เขาไม่ปล่อยผมไปกับเพื่อนซักที

"มึงไปกับกู"

พี่เขาบอกผม

"ไปไหน"

ผมถามเขา

"เตะบอล"

เขาพูดเสร็จก็ลากผมออกไปจากกลุ่มเพื่อน ๆ

"เดี๋ยวดิ"

"พี่"

ผมพูดพี่เขาก็ไปฟังผม

"มึง"

"งั้นพวกกูกลับหอนะ"

ไอ่ปอร์นตะโกนบอกผม ที่กำลังถูกพี่เชนลากไปตามทางเพื่อที่จะไปสนามบอล

เมื่อผมถึงสนามบอล ผมเห็นสาว ๆ นั่งกันเป็นกลุ่ม เป็นกลุ่ม กันบนเเสตน

ผมกวาดสายตามอง มีเเต่คนมองมาทางผมกับพี่เชน

"มึงนั่งตรงนี่"

เขาชี่ให้ผมนั่งตรงเก้าอี้ม้านั่งของนักบอล ที่ข้าง ๆ มีขนมว่างอยู่เต็มไปหมด ที่เเปะด้วยโพสอิท เเละเขียนชื่อพี่เชนไหว บ้างอันก็เป็นของเพื่อนพี่เขา

"โห้"

"ขนม"

*จ้องด้วยสายตาเปร่งประกาย

ผมจ้องขนมพวกนั้น เพราะมันมีเเต่ขนมที่ผมชอบทั้งนั้นเลย

"อยากกินหรอ"

พี่เขาถามผมด้วยน้ำเสียงอบอุ่น เป็นครั้งเเรกที่ผมได้ยินเสียงเขา เเบบอบอุ่นเเบบนี้

"อยากกินดิมีเเต่ขนมที่ผมชอบทั้งนั้นเลยนะพี่รู้มั้ย"

"กูจะรู้ได้ไง มึงไม่เคยบอกกู"

พี่เขาตอบกวนผม

"เอ้า"

"เอามั้ย"

พี่เขาพูดด้วยน้ำเสียงเเบบนั้นอีกเเล้ว ทำเอาใจผมเต้นเเปลกๆ

"ไม่เอาอ่ะ เขาอุซ่าตั้งใจเอามาให้พี่"

ผมพูดเสร็จ ผมก็เห็นเขาก็หยิบขนมขึ้นมาห่อนึง เขาขอปากกาผม

"กูขอปากกาหน่อย"

พี่เขาพูดเสร็จ ก็ยื่นมือมาขอปากหาผม

"เอ้า"

"ของพี่อ่ะ"

พี่เชนเขาเอามือที่ยื่นมาขอปากกาผมลง เเล้วก็จ้องหน้าผม

"เออ ๆ "

"เเปปนะ"

พูดพูดเสร็จ ก็เปิดกระเป๋าหาปากกาให้พี่เขา

"อ่ะ"

เมื่อผมเจอปากกา ผมก็เอาปากกายื่นให้เขา

เขาเอาปากกาผมไปขีดชื่อพี่เขาออก เเละเขียนชื่อผมเเทน

เขาเขียนเสร็จก็ยื่นให้ผม

"อ่ะ"

"กูให้มึง"

"ฮึ้ย!"

"พี่ทำเเบบนี้ทำไมเนี่ย"

ผมถามอย่างงง ๆ

"เลิกทำหน้าเอ๋อได้เเละ”

"กูอยากให้กูอยากให้ดิว่ะ"

เขายื่นหน้ามาไกล้ผมอีกเเล้ว

"เฮ้ย! ไอ่เชน"

ตอนนั้นมีพี่ผู้ชายคนหนึ่งเดินมาจากสนาม เดินตรงมาทางพวกผม

"อะไรของมึง"

พี่เชนตอบพี่คนนั้นด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจ

"ขอโทษครับเพื่อน ที่มาขัดจังหวะ"

"กูเเค่มากินน้ำเว้ย"

พี่เขาพูดด้วยน้ำเสียงกวน ๆ ก่อนจะหันไปหยิบน้ำที่กระเป๋าของเขาขึ้นมากิน พี่เขากินเสร็จก็วิ่งไปเล่นบอลต่อทันที ผมมองภี่เขาจนพี่เชนทักผม

"จะจ้องอะไรขนาดนั้น"

"นั่ง"

"กูจะไปเล่นบอล"

เขาจับไหล่ผม 2 ข้างกดลงให้ผมนั่งลง เเละเขาก็ว่างประเป๋าเเละวิ่งเข้าสนามไป

"เเล้วกูต้องเอาไงต่อว่ะเนี่ย"

ผมไม่รู้จะไปไหนต่อ คงต้องนั่งอยู่ตรงนี้ต่อเเหละ

ผมนั่งดูพี่เขาเตะบอลอยในสนาม ผมรู้สึกว่าผมมอฝเขาหล่อ เเต่เขาก็มีสาว ๆ มาตามเยอะ ผมเอาเเต่มองเขา ผมเห็นเขาถูกสกัดขาล้มเข่ากระเเทกพื้น

"เฮ้ย ไอ้เชน"

"เจ็บมั้ยว่ะ"

เพื่อนพี่เขา 2 คน วิ่งเข้ามาช่วยพยุงพี่เขา มานั่งที่เก้าอี้

"เจ็บดิ"

พี่เชนเขาตอบเพื่อนเขา

"พี่เชน"

ผมลุกขึ้นด้วยความตกใจ เเต่เข้าไปไกล้พี่เขา เพราะให้เเพทย์สนามเขาทำไป เเต่พี่เขาไม่ให้เเพทย์เขาทำ

"ไม่เป็นไรครับ ผมมีคนทำให้เเล้ว"

"พี่ทิ้งอุปกรณ์ไว้เลยครับ"

พี่เชนบอกเเพทย์สนาม เเพทย์เขาพยักหน้าเเละออกไป

"ไอ่อาร์ม"

พี่เขาหันมาคุนกับผม

"มึงมาทำเเผลให้กู"

"ผมหรอ"

"เออ เร็ว ๆ กูเเสบ"

พี่เขาพูดเสร็จ ผมก็ลงไปนั่งยอง ๆ ทำเเผลให้พี่เขา

"เจ็บนิดนึงนะ"

ผมพูดพลางนำก้านสำลีที่ชุบน้ำเกลือเช็ดเเผลให้เขา เเละนำก้านสำลีที่ชุบเบตาตีนมาทาเเผล เสร็จเเล้วก็นำพลาสเตอร์มาปิดเเผล

"เสร็จเเล้ว"

"ผมทำได้เเค่นี้นะ"

ผมบอกก่อนจะลุกขึ้นยืน

"เอาไงไอ่เชน"

"เล่นต่อไหวมั้ย"

เพื่อนพี่เชนคนนั้นเขาถามพี่เชน

"ไหวพี่ผีอะดิ"

"ไอ่อาร์ม มึงขับรถเป็นป่ะ"

พี่เขาคุยกับพี่เขาเสร็จก็หันมาคุยกับผม

"ผมหรอ"

"เออ"

"มึงนั้นเเหละ"

"เป็น"

"ผมถามพี่ดี ๆ พี่ก็ตอบผมดี ๆ ดิ"

"ฮึ ฮึ ฮึ"

เพื่อนพี่เขาขำในลำคอ

"กู"

"ขอโทษ"

พี่เขาพูดเบาจนผมไม่ได้ยิน

"ขอโทษ"

"อะไรนะ"

"กูขอโทษ"

"หูคนหรือหูหมา"

"พุดเดิ้ล"

ผมทำหน้ากวนเขา ผมเห็นพี่เขาเเอบยิ้ม

"มึงกูไปก่อนนะ"

"เออ ๆ กูไปเตะบอลนะ"

"บ๊ายบายนะจ๊ะน้องอาร์ม"

พี่เขาคุยกับพี่เชนเเละหันมาคุยกับผม

"กวนตีน"

พี่เชนบอกพี่คนนั้น

"หวงจังนะมึง"

"กูไปละ"

พี่เขาคุยกับพี่เชนเสร็จ ก็วิ่งไปเล่นบอลต่อเลย พี่เขาดูจริงจังกับบอลดีนะ ว่าเเต่หวงนี้เขาหวงใครว่ะ

ผมกับพี่เชนเดินกันมาถึงรถเขา รถเขาไม่ใช่คันเดิม

"บ้านพี่มีรถกี่คันเนี่ย"

"ถามทำไม"

พี่เขาตอบผม

"วันนั้นก็อีกคัน วันนี้ก็อีกคัน"

*ทำหน้าสงสัย

"ไม่ ต้อง เสือก"

พี่เขาตอบผมกวนตีนอีกเเล้ว

"มาขับรถให้กู"

พี่เขาพูดกับผม เเละมองไปที่ประตูรถฝังคนขับ

"เออ ๆ "

"รู้เเล้วน้า"

"พี่ก็ขึ้นรถดิ"

ผมบอกพี่เขา

พี่เขายืนจ้องผม เหมือนจะให้ผมทำอะไรบ้างอย่าง ผมนึกออกเเล้วเขาจะให้ผมเปิดประตูรถให้

"อ๋อ"

ผมรีบเดินไปเปิดประตูรถ

"ขึ้นได้เเล้ว"

ผมเปิดประตูรถให้พี่เขา

"อืม"

*ขึ้นไปนั่งบนรถ

ผมขึ้นไปนั่งบนรถฝั่งคนขับ

"ขับเป็นมั้ย"

พี่เชนเขาถามผม

"เป็น"

ผมตอบพี่เชนไป

"มึงก็คาดเข็มขัดก่อนดิ"

"ผมลืม"

พี่เขาทำหน้าหนักใจมาก

"ไม่ต้องทำหน้าหนักใจเลย ผมขับเป็น"

ผมบอกไม่ให้เขากลัว

"ขับช้านะ"

*พูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น

"รู้เเล้วค้าบ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***