ทวด(พี่)รหัส

จุดเริ่มต้นของความบรรลัย

อาร์มปี 3 ไม่รู้หรอกครับ ว่าชีวิตในมหาลัยของทุกคนเป็นยังไง เเต่สำหรับผม เป็นชีวิตที่โครตวุ่นวาย เเละมีความสุข เหมือนกับเรื่องของผมที่จะเล่าให้ฟัง

**เมื่อครั้งที่อาร์มอยู่ปี 1

ภาพบรรยายเผยให้เห็นหอประชุมที่มีรุ่นน้องปี 1นั่ง เป็นเเถว ๆ เรียงกันอย่างเป็นระเบียบ มีรุ่นพี่สายรหัสปี2 เเละ 3มายืนคอยรอรับรุ่นน้อง อย่างใจจดใจจอ เเละมีรุ่นพี่ปี 2 เป็นพิธีกรงานจับสายรหัส

ผมนั่งอยู่เเถวที่ 3 อยู่คน ที่8 เมื่อถึงเวลาของผมที่ต้องขึ้นไปจับฉลาก เมื่อตื่นเต้นมากว่าจะพี่รหัสเเบบไหน ผมเดินขึ้นมายืนอยู่บนเวที ต่อหน้าเพื่อน ๆ ทุกคน เขาให้ผมเเนะนำตัวก่อน

"สวัสดีครับ ชื่ออาร์ม เรียนวิศวะโยธา

เมื่อผมเเนะนำตัวบอกชื่อ เเละสายที่เรียนเสร็จ

"โอเคนะค่ะ น้องอาร์มจับฉลากได้เลยค่ะ"

รุ่นพี่ที่เป็นพิธีกรบอกให้ผมหันไปจับฉลากในกล่องใส ที่มีลูกบอลสีขาวอยู่ด้านไหน ผมลุ้นมาก เเต่สุดท้ายผมก็หยิบมันขึ้นมา 1 ลูก เเละส่งให้กับ พิธีกร

"มาดูกันนะค่ะ ว่าน้องอาร์มจะได้สายรหัสอะไร"

สิ่งที่เขาพูดนั้นทำให้ผมยิ่งลุ้นตาม

"น้องอาร์มได้รหัส..."

"รหัส.."

"4790ค้า"

หลังจากที่เขาพูดเสร็จ รุ่นพี่ปี 3ของสายรหัสผมก็เดินขึ้นมาบนเวที มาหาผม เขาเป็นผู้หญิงตัวไม่เล็กไปกว่าผม ผมสั่น ๆ เขาเดินตรงมาหาผม พร้อมดอกไม้ 1 ช่อ เเละถุงกระดาษของขวัญ 2 ถุง เมื่อผมเห็นหน้าพี่รหัสของผม ความกลัวเเละความตื่นเต้นก็หายไปทันที

เหลือเเต่ความดีใจ

"น้องอาร์มใช่มั้ย"

พี่เขาถามผมด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มเป็นมิตร พอเห็นเเบบนี้ ผมรู้สึกสบายใจเป็นอย่างมากกับการมีพี่รหัส

"พี่ชื่อเจนน่ะ ยินดีตอนรับเข้าสู้สายรหัสสุดที่รัก"

พี่เขาพูดใก้ผมสงสัยว่า สายรหัสสุดที่รักคืออะไร ผมทำสีหน้างง ๆ พี่เขาบอกผมว่า เดียวอธิบายบายให้ฟัง

"งงใช่มั้ย เดียวพี่อธิบายให้ฟัง

"เเต่ตอนนี้เราลงกันก่อนดีกว่า"

ผมเดินตามพี่เขาลงเวลาไปเจอกับรุ่นพี่อีกคน คนนี้อยู่ปี 4 เป็นผู้ชาย หน้าตาดูใจดี ยิ้มเเย้มเเจ้มใส เมื่อผมไปยืนตรงหน้าเขา เขาพูดกับผมว่า

"อาร์มใช่มั้ย"

ผมพยักหน้าตอบ

"เย็นนี้จะมีเลี้ยงรับเรา เราว่างมั้ย"

"ว่างครับ"