กินเลี้ยงตอนรับสายรหัส

  ผมกลับมาที่หอพัก หอพักของผมเป็นหอใน ขนาดใหญ่ อยู่ได้ 2 คน ผมอยู่กับเพื่อนผมที่เรียนกันมาตั้งเเต่อนุบาล ห้องของผมอยู่ชั้น 5 ห้อง 334

"โอ้ยย"

"เหนื่อยชิบหาย"

ผมอุทานออกไป ด้วยความเหนื่อยจากการเดิน เเละทำกิจกรรมในมอมาทั้งวัน

"เป็นไงบ้างมึง"

ปอร์นเพื่อนของผม ที่นั่งอยู่บนเตียงเอ่ยถามผม

"เหนื่อยดิ ถามมาได้"

"เออ!"

"ตอนเย็นกูมีกินเลี้ยงต้อนรับกูกับสายรหัส"

ผมบอก

"กูก็มีเดียวซักพักพี่เขามารับละ"

ปอร์นบอกผม

"เออ! มึง"

ผมฉุกคิดเรื่องอะไรได้จึงเอ่ยอุทานออกมา ปอร์นสดุงตกใจเพราะผมอุทานดังมาก

"อะไรของมึง"

ปอร์นถามผมด้วยความตกใจ

"ไอ่ สายรหัสสุดที่รักคือไรว่ะ"

ผมเอ่ยถามอย่างสงสัย

"อ๋อ"

"เห็นเขาพูดกันว่าสายรหัสนี้ มีเเต่คนเป็นเเฟนกัน"

"เลยเรียกสายรหัสสุดที่รัก"

"เเถมรุ่นพี่หล่อกว่าเดือนมอด้วยนะ"

ปอร์นเล่าเรื่องที่ได้ยินมาให้ผมฟัง

"เอ้า ถ้าหล่อกว่าเดือนทำไมไม่เป็นเดือนว่ะ"

ผมสงสัย

"ไม่รู้เว้ย"

จังหวังนั้นเสียงโทรศัพท์ของปอร์นมีเสียงเเจ้งเตือนดังขึ้น

"มึงพี่รหัสกูมารับเเล้วว่ะ"

"ไปก่อนน่ะ พี่เขารอ"

ปอร์นรีบลนออกไปเพราะกลัวรุ่นพี่รอนาน หลังจากปอร์นออกไป โทรศัพท์มือถือของผมก็มีข้อความเเจ้งเตือนเข้ามา

ข้อความที่เด้งเข้ามาคือพี่เจน พี่รหัสปี 2 พี่เขาทักมาให้ผมลงไปรอด้านล่างหอ จะมีพี่รหัสปี 3 มารับผมที่หอ

ผมครุ่นคิดเพราะยังไม่เคยเจอหน้าพี่รหัสปี 3 เลย เคยเจอเเค่พี่เจนพี่รหัสปี 2 เเละพี่ผู้ชายพี่รหัสปี 4

ผมไม่รู้เลยว่าพี่รหัสปี 3 ของผมจะเป็นไง เเต่ถึงยังไง พี่เขาก็มารับผมเเล้ว ผมต้องรีบออกไป

ผมรีบลนเพราะกลัวพี่เขาจะรอ เมื่อผมลงมาถึงด้านล่างหอเเล้ว จังหวะที่ผมเดินมาหยุดอยู่ตรงบันได ก็มีรถขับเข้ามา เป็นรถหรู สีดำ ผมไม่เห็นหน้าคนขับ จนเขาเปิดกระจกหน้าต่างฝั่งซ้ายลง เเล้วเขาก็ลดกระจกลง

"เห้ย!"

"มึงชื่ออาร์มใช่มั้ย"

ผมพยักหน้าตอบ ก่อนที่ผมจะได้พูดเขาให้ผมขึ้นรถ หน้าตาเขาหล่อเหลา ร่างกายกำยำ หน้าจะสูงกว่าผม

"ขึ้นมา"

ผมยืนงง ๆ สงสัยผมงงจนเเสดงออกอย่างเห็นได้ชัด

"ทำหน้างงอยู่ได้ ขึ้นมา"

"มึงจะไปมั้ย"

พอมาถึงตอนนี้ผมรุ้สึกเลยว่าพี่รหัสคนนี้กวนตีนมาก อย่างนี้ผมรู้สึกไม่ถูกชะตาเลย

ระหว่างที่นั่งรถไปร้านอาหาร เขาไม่ชวนผมคุยซักเเอะ ปล่อยผมนั่งนิ่ง

จนถึงร้าน พี่เจนเเละพี่รหัสปี 4 ยืนรอพวกผมอยู่ผมจะลง เเต่เปิดประตูรถไม่ได้เพราะพี่รหัสปี 3 ยังไม่กดเปิดประตูให้ ผมจะหันไปคุยกับเขา

เขายื่นหน้าเข้ามาไกล้ผม ผมตกใจมาก เเถบกลั้นหายใจ เเต่เขาไม่ได้จะทำอะไร เเค่จะปลดสายคาดให้ผม

"ขอบคุณครับ"

"กองไว้ตรงนั้นเเหละ

พี่เขาตอบผมมาด้วยความกวน ผมรู้สึกโกรธมากเพราะเขาไม่ รับคำขอบคุณเเถมกวนผมอีก

"น้องอาร์ม ป่ะเข้าไปข้างในกันเถอะ"

พี่เจนเข้ามาหาผม

"ครับ"

ร้านนี้เป็นร้านอาหารญี่ปุ่น สไตล์ญี่ปุ่นไม้ไผ่ ร้านใหญ่มาก พวกเราขึ้นไปบนชั้น 2 ชั้น 2 ดูหรูกว่าชั้น 1 มาก เเต่พวกเขาพาผมไปชั้น 3 ชั้นนี้ดูมีความเป็นส่วนตัว

"โห้"

"นี่ พี่เวลาเลี้ยงรับนี่เป็นเเบบนี้ตลอดเลยหรอ"

ผมถามด้วยสายตาเปร่งประกาย

"ไม่หรอก ปกติก็กินร้านอาหารปกตินั้นเเหละ"

" เเต่รอบนี้พี่รหัสปี 3 อ่ะมาด้วย"

"เขาต้องการความเป็นส่วนตัวเลยจองไว้"

พี่เจนตอบคำถามผมกลับมา

ผมเราเดินไปนั่งโต๊ะอาหารขอบหน้าต่างวิวดี มองออกไปเป็นสวนดอกไม้ ที่ให้ลูกค้าเข้าไปถ่ายรูปได้

"เชน"

รุ่นพี่ปี 4 เอ่ยชื่อคนนั้น

"สั่งอะไรยังอ่ะ"

คนคนนั้นถามเเละนั่งลงข้าง ๆ ผมรู้สึกสั่นเเปลก ๆ จนออกอาการ

"ยังเลยรอคนมาให้ครบนี้ไง"

"อืม"

" สั่งเลยนะไม่ต้องถามว่าจะเอาอะไร"

"นี่น้องอาร์มเป็นไรป่าว ดูสั่น ๆ "

พี่รหัสปี 4 เอ่ยถามผมเพราะว่าเห็นอาการผมไม่ดี

"ปะ ป่ะ ป่าวครับ"

"เเค่รู้สึกหนาว ๆ "

ผมตอบปัด ๆ ไป

"ไปเข้าห้องนำ้ก่อนนะพี่"

พี่เชน พูดขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นเเละโยนเสื้อกันหนาว เเขนยาวสีดำ ให้ผม

"ใส่ซ่ะ"

เขาพูดเสร็จเเละเขาก็เดินไปเข้าห้องนำ้ทันที

ผมงง ๆ ว่าเขาจะให้เสื้อผมมาทำไม

"เออ"

"พี่เชนเขาคงเป็นห่วงเเหละ"

"หรอครับ"

ผมตอบพลางขำเเห้ง ๆ

"พี่ชื่อไทร์น่ะ"

พี่รหัสปี 4 พูดขึ้น

"ส่วนพี่ก็รู้ๆกันเเล้วเนอะ"

พี่เจนพูด

"เเล้ว..."

"อ๋อ"

"พี่เมื่อกี่ชื่อพี่เชน รุ่นพี่ปี 3 เรียนอยู่ภาคโยธา"

"อ๋อ ครับ"

พูดคุยกันเสร็จผมไม่รู้คิดยังไง เอาเสื้อของพี่เชน มาใส่ เสื้อเขาดูตัวใหญ่มาก

"สั่งอะไรกันยัง"

"สั่งเเล้ว"

พี่ไทร์ตอบพี่เชน

"อือ"

เขาพูดด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆเเละนั่งตรงข้าง ๆ ผม ผมไม่รู้คิดยังไงถึงเอาเเต่มองหน้าเขา สงสัยผมมองนานเกินไป จนเขารู้ตัว เขาเลยหันมาหาผม

"นี่"

"เอาเเต่มองอยู่ได้ กูไม่ใช่ปลาทองนะเว้ย"

เขาหันมาคุยกับผมด้วยนำ้เสียงกวน ๆ

"ไม่ได้มองซักหน่อย ใครจะอยากมองหน้าคนเเก่"

ตอนนั้นไม่รู้ผมคิดยังไงตอบเขาไปเเบบนั้น ผมคิดในใจถ้าเขาโกรธผมเเย่เเน่ ๆ เเต่...

"อ้าวเห้ย"

"นี่มึงกวนตีนกูหรอ"

ทำพูดด้วยน้ำเสียงที่ปกติ เเต่ผมก็รู้สึกกลัว ๆ นิดนึงเเฮะ

"เออพี่ น้องมันคงหยอกเล่นอ่ะ"

"ใช่มั้ยอาร์ม"

พี่เจนบอกเขาก่อนจะหันมาหาผม

"ชะ ช่ะ ใช่ครับพี่"

"หยอกเล่น"

ถึงผมจะตอบไปอย่างนั้น เเต่ว่าเขาก็น่ากวนจริง ๆ นั้นเเหละ

หลังจากนั้นไม่นานอาหารของพวกเราก็มาเสริฟ มีเเต่ของเเพง ๆ น่ากินมากก

"กินได้เลยน่ะอาร์ม"

"ครับพี่เจน"

หลังจากที่ผมตอบพี่เจนผมก็เริ่มกินทันที ตอนนั้นผมกินอย่างมีความสุขยิ้มตลอด จนเขาสังเกตเห็น

"ค่อย ๆ กินก็ได้ กินขนาด ๆ นี้จะรีบไปตายที่ไหน"

ตอนนั้นผมหยุดกินทันที

*เจนกับไทร์มองหน้ากันสถานะการณ์ไม่ค่อยจะดี มองหน้ากันตะกุก ตะกัก จนอาร์มพูดขึ้น

"ก็ผมมีความสุข"

"ทำไมผมจะกินอย่างมีความสุขไม่ได้เลย"

*เชน ใช้ตะเกียบคีบเเซลมอนขึ้นมายัดใส่ปากของอาร์ม

"งั้นก็เเดกเข้าไป"

"อู้ อู่ อู่ อู "(พี่เอามายัดปากผมทำไม)พูดไม่รู้เรื่องเพราะตอนนั้นเเซลมอนชิ้นใหญ่อยู่ในปากผมสงสัยมากว่าเขาทำไปทำไม พี่เจนกับพี่ไทร์ก็สงสัยเหมือนกัน

"มึงกินก่อนมั้ยค่อยพูด"

เขาพูดกับผมผมเลยรีบเคี้ยวเเละกลืนลงคอไป

"พี่เอามายัดปากผมทำไมเนี่ย"

"มึงชอบกินไม่ใช่หรือไง"

"กูเลยอยากให้กินเต็มที่"

พูดเสร็จเขาเอาหน้ามาไกล้ผมผมทำอะไรไม่ถูกเลย

จนพี่เจนกับพี่ไทร์พูดขึ้น

"เรามากินกันต่อมั้ย"

"ดีครับ ดี ดี"

ผมหันหน้าไปคุยกับพี่เจน

ผมเองได้ยินเขาขำเบา ๆ ด้วย

หลังจากนั้นพวกเราก็กินกันต่อ จนมาถึงตอนเรียกเช็คบิล

"อิ่มยังอาร์ม"

"อิ่มเเล้วครับพี่เจน"

ผมกับพี่เจนคุยกัน

"กินขนาดนั้นไม่อิ่มก็บ้าละ"

"เอ้านี่"

"อะไร"

ผมกับเขากลับมาเถียงกันเหมือนเดิม

"เออ..."

"เช็คบิลครับ"

พี่ไทร์พูดขึ้นมา

"ทั้งหมด 3,400 บาทค่ะ"เสียงของพนักงาน

"ฮะ"

ผมตกใจในราคาอาหาร

"เชน ให้พี่กับเจนช่วยหารมั้ย"

พี่ไทร์ถามเขา

"ไม่ต้องอ่ะพี่"

"ผมจ่ายเอง"

"จ่ายบัตร"

เขาพูดกับพี่ไทร์เสร็จเขาก็หยิบบัตรยื่นให้พนักงาน เมื่อยพนักงานเอาบัตรมาคืน เขาพวกเราก็ลงมาหน้าร้านกัน

"อาร์มกลับยังไง"

"เดี๋ยวพี่ไปส่งมันเอง"

"งั้นดีเลยพี่หนูกับพี่ไทร์จะกลับละนะ"

"ไปก่อนน่ะอาร์ม บ๊ายบาย"

พี่เจนคุยกับเขาเเละหันมาบอกผม หลังจากนั้นพี่เจนกับพี่ไทร์ก็รีบไปเลย

"เอ้า พี่จะ เจน.."

"นี่จะไปส่งผมทำไม"

ผมหันไปถามเขา

"อนุเคราะห์เด็ก"

เขาตอบผมอย่างกวนตีน

"อะไรของพี่หนักหนาว่ะ กวนตีนชิบหาย"

"เเล้วมึงชอบมั้ย"

เขาพูดด้วยเสียงนิ่ง ๆ เเละพเอาหน้าของเขามาอยู่ตรงหน้าผม ใจผมมันเต้นเเปลก ๆ ไม่เป็นจังหวะ

"ไปได้เเล้ว"

"ขึ้นรถ"

ผมยืนข้างซักพักเเละตามเขาไปที่รถ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***