พบรักครั้งใหม่กับนักผจญภัยสุดเจ๋ง!
10.ดอกไม้สื่อบุคลิก
เซย์จิ [นักดาบ]
กลับมากันแล้วหรอ?
เรย์ [แวมไพร์]
อ่า กลับมาแล้ว
เซย์จิ [นักดาบ]
แล้วริโอเนะล่ะ?
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
อยู่นี้!//โผล่หัวออกมาจากด้านหลังเรย์
เซย์จิ [นักดาบ]
ตัวนายบังริโอเนะมิดเลยนะฮ่าๆๆๆ
เรย์ [แวมไพร์]
จะไม่มิดได้ไงดูขนาดตัวซะบ้าง
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
นายมีปัญหากับขนาดตัวฉันรึไง?
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ฉันไม่มี//เดินออกไปหาห้องครัว
เรย์ [แวมไพร์]
แล้วจะถามทำไม?
เซย์จิ [นักดาบ]
เหมือนคู่รักเลยแหะ...//พูดเบาๆ
เรย์ [แวมไพร์]
นายว่ายังไงนะ//จ้อง
เซย์จิ [นักดาบ]
นะ..นายน่าจะได้ยินผิดไปนะ!
โฮโนกะ [แม่มด]
ห่าวว//เดินหาวมา+ห่อตัวกับผ้าห่ม
เซย์จิ [นักดาบ]
ตื่นแล้วหรอ?
โฮโนกะ [แม่มด]
แล้วเห็นมั้ยล่ะ?
เซย์จิ [นักดาบ]
ตื่นมาก็กวนโอ้ยเลยนะ
โฮโนกะ [แม่มด]
เห็นริโอเนะรึป่าวว
เรย์ [แวมไพร์]
แล้วเอาผ้าห่มมาทำไหมเนี่ย?
เซย์จิ [นักดาบ]
ริโอเนะน่าจะอยู่ในห้องครัวนะ
โฮโนกะ [แม่มด]
อ่าขอบใจที่บอกก//ยิ้มเดินไปหาริโอเนะ
ในตอนนั้นก็มีเสียงร้องของริโอเนะดังขึ้น
เซย์จิ [นักดาบ]
เห้ออเกิดเรื่องแล้วสิ
เซย์จิ [นักดาบ]
เฮ้!รอด้วย//ตามไป
โฮโนกะ [แม่มด]
อุ่นจริงๆด้วยย//เคลิ้มจะหลับต่อ
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
อะไรละเนี่ย!?//โดนโฮโนกะกอด
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
โฮโนะกะ ฉันจะทำอาหารนะ
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ทำไมไม่ไปนอนบนเตียงละเนี่ย?
โฮโนกะ [แม่มด]
ก็มันหนาวนี่น่าา
โฮโนกะ [แม่มด]
//เอาหน้าซุกคอ+กอดริโอเนะแน่นขึ้น
เซย์จิ [นักดาบ]
ทำตัวยังกับเด็กอนุบาล-_-
เรย์ [แวมไพร์]
หลีกแล้วไปนอนตรงอื่นนู้น//จะดึงโฮโนกะออก
โฮโนกะ [แม่มด]
ม่ายยย//กอดริโอเนะไม่ปล่อย
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ทั้งสองพอเลย-_-
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ถ้าไม่หยุด
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ก็อดอาหารไป
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
เอาผ้าห่มไปเก็บแล้วมานั่งรออาหารดีๆเถอะ//ยิ้มอ่อนๆ
โฮโนกะ [แม่มด]
ก็ได้~//ผลักกอด+ไปเก็บผ้าห่ม
โฮโนกะ [แม่มด]
บรื๋ออ!หนาวชะมัด//บ่นพึมพำ
ผ่านไปได้ไม่นานริโอเนะก็ได้ทำอาหารเสร็จ
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ฉันไม่รู้ว่าแต่ละคนชอบกินอะไรกัน
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ก็เลยทำอาหารที่คิดว่าทุกคนน่าจะพอกินได้
โฮโนกะ [แม่มด]
สำหรับฉันกินได้ทุกอย่างเลยล่ะ!//ยิ้มกว้าง
เรย์ [แวมไพร์]
ของฉันจะยังไงก็ได้ขอแค่ไม่ใช่ของหวานที่หวานมาเกินไป
เซย์จิ [นักดาบ]
ฉันจะยังไงก็ได้เหมือนกันกินได้ทุกอย่าง
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
อื้ม!//ยิ้มแย้ม
เมื่อทั้ง4ได้กินอาหารเสร็จจนอิ่มแล้ว
ทั้ง4ก็ได้ลองอกมาสำรวจหมู่บ้าน
โฮโนกะ [แม่มด]
แถวนี้มีของสำหรับปรุงยาได้ด้วย!✨
โฮโนกะ [แม่มด]
สงสัยกลับบ้านพักไปต้องลองปรุงยาซะแล้ว//ตาเป็นประกาย
เซย์จิ [นักดาบ]
เฮ้ อย่านอกลู่นอกทางสิ
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
เหมือนทางนั้นจะมีห้องสมุดด้วยแหะ
เรย์ [แวมไพร์]
จะเข้าไปรึไง?
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ไม่หรอก//หันไปทางอื่น
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
หว่า~เหมือนจะมีหนังสือให้น่าสนใจเยอะเลย✨
เรย์ [แวมไพร์]
ไหนบอกว่าไม่ไงಠಿヮಠ
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ก็มันห้ามใจไม่ไหวนี่น่า
และในตอนนี้ก็แยกเป็นสองคู่คือคู่ เรย์/โอเนะ และ โนกะ/เซย์จิ
ทั้งสองคู่ได้อยู่คนละที่กัน
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
//เดินหาหนังสือ
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
นายไม่มีหนังสือที่สนใจบ้างรึไง?
เรย์ [แวมไพร์]
ฉันไม่ชอบอ่านหนังสือขนาดนั้นสักหน่อย
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
แล้วจะตามฉันมาทำไม?
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ฉันก็บอกแล้วนิว่ามาคนเดียวได้
เรย์ [แวมไพร์]
ฉันตามมาก็มีเหตุผลของฉันแหละน่า
เรย์ [แวมไพร์]
เธอไม่ต้องรู้หรอก
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ตามมายังกับจะมากินเลือดยังไงอย่างนั้นแหละ
เรย์ [แวมไพร์]
นั้นก็ส่วนนึง
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
//หน้าตาย
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ไปไกลๆฉันเลย//เดินหนี
เรย์ [แวมไพร์]
เฮ้~แค่พูดเล่นน่า//เดินตามไป
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
โอ๊ะ? หนังสือเวทย์มนต์!//หยิบออกมาจากชั้นหนังสือ
เรย์ [แวมไพร์]
ไม่ใช่ว่าเธอก็มีอยู่แล้วไม่ใช่รึไง
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
เหอะก็ไม่ใช่ว่าทุกเล่มจะมีเวทย์เหมือนกันสักหน่อย
เรย์ [แวมไพร์]
ก็แล้วแต่เธอ
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
//เปิดหนังสือเวทย์
เรย์ [แวมไพร์]
//ยื่นหน้าเข้ามาดู
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
เหมือนจะเป็นเวทย์เกี่ยวกับธรรมชาติแหะ
เรย์ [แวมไพร์]
ไม่ถูกใจรึไง?
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ไม่ใช่หรอก
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
นานๆทีจะมีเวทย์ใหม่ๆมาลองฝึกนะ
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ปกติเจอเเต่เวทย์ที่ใช้เป็นหมดแล้ว
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
อยากลองมั้ยล่ะ//เหลือบมอง
เรย์ [แวมไพร์]
แล้วเธอจะฝึกเวทย์ในห้องสมุดรึไง?
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
จะว่างั้นก็ถูก
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
เวทย์ก็ไม่ได้อันตรายอะไร
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ขอนิดหน่อยล่ะกัน
เรย์ [แวมไพร์]
ถ้าถูกว่าฉันไม่เกี่ยวแล้วกัน
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
เข้าใจแล้วๆ
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ดูก่อนแล้วกันว่าจะเอาอะไรดี?
เรย์ [แวมไพร์]
อย่าช้าเร็วๆหน่อย
เรย์ [แวมไพร์]
ฉันอยากจะออกไปจากที่นี่แล้ว
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ก็ไปสิไม่ได้ล่ามโซ่สักหน่อย
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
เจอเวทย์ที่จะลองใช้แล้วล่ะ
เรย์ [แวมไพร์]
เวทย์อะไรของเธอ?
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ยื่นมือมา
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ยื่นมาเถอะฉันไม่ตัดทิ้งหรอก
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
Rosella//ร่ายเวทย์บนมือเรย์
Rosella = โรเซลล่า เวทย์ดอกไม้สื่อบุคลิก
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
(วงเวทย์สวยจังแหะ)
และในตอนนั้นก็มีดอกไม้ค่อยๆออกมาจากมือเรย์
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
เจ็บมือมั้ย?จะได้หยุดเวย์
เรย์ [แวมไพร์]
มันไม่มีความรู้สึกอะไรเลยด้วยซ้ำ
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
แน่นะ?
ในที่สุดดอกไม้ก็ได้ปรากฏลอยอยู่บนฝ่ามือของเรย์
เรย์ [แวมไพร์]
ดอกกุหลาบ?//ถือดอกกุหลาบ
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
เอ๋~?
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ก็เวทย์ที่ฉันใช้มันคือเวทย์
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ดอกไม้สื่อบุคลิก
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ก็ถ้าเค้าเป็นคนยังไงดอกไม้ก็จะสื่อออกมาแบบนั้น
เรย์ [แวมไพร์]
แล้วฉันได้ดอกกุหลาบ..
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
นายคงจะเป็นคนที่โรแมนติกน่าดูเลยนะ//ยิ้มกว้าง
เรย์ [แวมไพร์]
อย่ามาพูดเล่นน่า//หน้าเเดงเล็กหน่อย+หันไปทางอื่น
Comments