พบรักครั้งใหม่กับนักผจญภัยสุดเจ๋ง!
ที่มาของป่าเวทย์มนตร์
เมื่อแสงอรุณยามเช้าสาดส่องเข้ามาผ่านทางหน้าต่าง
ทุกคนก็ได้ตื่นนอนและเตรียมตัวพร้อมจะเดินทางต่อ
เซย์จิ [นักดาบ]
ตื่นกันไวจังน้าา//ยิ้ม
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ฮ่าๆแค่แสงอาทิตย์แยงตาก็ตื่นแล้วล่ะ
โฮโนกะ [แม่มด]
ส่วนฉันโดนปลุกนะ;-;
เรย์ [แวมไพร์]
อุ๊ปส์...//กลั้นขำ
เรย์ [แวมไพร์]
โตขนาดนี้แล้ว
เรย์ [แวมไพร์]
ยังนอนอืดเป็นหมูอยู่อีกหรอ?
โฮโนกะ [แม่มด]
ชิ ก็มันสบายนี่น่าแถมฝันดีด้วย
เซย์จิ [นักดาบ]
น่าๆอย่าพึ่งทะเลาะ
เซย์จิ [นักดาบ]
รีบเดินทางกันเถอะ
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ที่แรกที่ต้องไปใช่ป่าเวทย์มนต์รึป่าว?
เซย์จิ [นักดาบ]
ป่าเวทย์มนต์?
โฮโนกะ [แม่มด]
ต้องผ่านทางป่านั้นออกไป
โฮโนกะ [แม่มด]
ถ้าจะไปอาณาจักรอีกแห่ง
เซย์จิ [นักดาบ]
อย่างนี้นี่เอง
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ทุกคนเคยผ่านทางนั้นใช่มั้ย?
เซย์จิ [นักดาบ]
ฉันก็ไม่เหมือนกัน
โฮโนกะ [แม่มด]
ฉันเองก็ไม่
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
หะ?
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ก็พวกนายทั้งสองคนเป็นคนต่างแดนไม่ใช่หรอ?
โฮโนกะ [แม่มด]
//หันไปมองเรย์,เซย์จิ
โฮโนกะ [แม่มด]
นั้นสินะ ฉันลืมเรื่องนี้ไปเลยแหะ
เซย์จิ [นักดาบ]
ฮ่าๆๆ//หัวเราะเล็กน้อย
เรย์ [แวมไพร์]
อยู่กับพวกเรามาจะเกือบ1เดือน
เรย์ [แวมไพร์]
พึ่งจะมานึกออกรึไงಠಿヮಠ
โฮโนกะ [แม่มด]
ฮ่าๆก็แค่ไม่ได้สงสัยว่าพวกนายมาจากไหนเองง
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
นายทั้งสองคนมาจากอาณาจักรแวมไพร์ใช่มั้ย?
เซย์จิ [นักดาบ]
มีเรื่องสงสัยสินะ
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ก็ประมาณนั้นแหละ
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
พวกนายมาจากต่างแดนทำไมถึงไม่เคยผ่านทางนั้นล่ะ?
โฮโนกะ [แม่มด]
เอ่อ..นั้นสินะ
เรย์ [แวมไพร์]
ก็เพราะว่าเมื่อก่อนไม่เคยมียังไงล่ะ
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ไม่เคยมี?
โฮโนกะ [แม่มด]
แล้วทำไมถึงมีขึ้นมาล่ะ
เรย์ [แวมไพร์]
พวกเธอสองคนเกิดที่นี่จริงมั้ยเนี่ย
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ก็จริงสิ
เซย์จิ [นักดาบ]
น่าๆก็บางทีพวกเค้าอาจจะไม่เคยได้ยินข่าวพวกนี้จากคนอื่นนะสิ
เรย์ [แวมไพร์]
ตกข่าวตามไม่ทันคนอื่นสินะ
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
-_-
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
มันผิดรึไง
โฮโนกะ [แม่มด]
ไหนๆเล่าให้ฟังหน่อยสิ
เซย์จิ [นักดาบ]
พวกเราเดินทางไปด้วยเล่าไปด้วยดีกว่านะ
เซย์จิ [นักดาบ]
เดี๋ยวจะไปถึงป่าเวทย์มนต์ช้าซะก่อน
โฮโนกะ [แม่มด]
มันค่อนข้างที่จะอยู่ไกล
โฮโนกะ [แม่มด]
ต้องรีบไปได้แล้ว
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ประมาณกี่กิโลถึงจะไปถึงที่นั้นหรอ
โฮโนกะ [แม่มด]
ก็เกือบ2กิโลเลยล่ะ
เซย์จิ [นักดาบ]
ไกลเอาเรื่องเลยนิ
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
งั้นรีบไปกันเถอะ
เรย์ก็ได้เล่าเรื่องป่าเวทย์มนต์ให้ฟัง
เรย์ [แวมไพร์]
ที่ฉันได้ยินมา
เรย์ [แวมไพร์]
สมัยก่อนที่ยังไม่มีเพราะยังไม่มีการเกิดสงคราม
เรย์ [แวมไพร์]
เป็นอาณาจักรที่อยู่อย่างสงบสุข
เรย์ [แวมไพร์]
แต่พอผ่านไปได้ไม่นาน
เรย์ [แวมไพร์]
ก็เกิดสงครามกัน
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
เพราะอะไรล่ะ?
โฮโนกะ [แม่มด]
อยากแย่งชิงพื้นที่งั้นหรอ?
เรย์ [แวมไพร์]
นั้นก็ส่วนหนึ่ง
เรย์ [แวมไพร์]
เพราะเกิดจากความโลภนั้นแหละ
เรย์ [แวมไพร์]
อยากได้ทุกอย่าง
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
อย่างนี้นี่เอง
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
เพราะงั้นเค้าเลยสร้างป่าเวทย์มนต์ขึ้นมา
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
เพื่อปกป้องอาณาจักรตัวเอง
เรย์ [แวมไพร์]
เข้าใจเร็วดีนี่
โฮโนกะ [แม่มด]
แต่ตอนนี้ก็ไม่มีสงครามแล้ว
โฮโนกะ [แม่มด]
ทำไมถึงยังไม่เอาป่าเวทย์มนต์ออกล่ะ
เรย์ [แวมไพร์]
//มองเซย์จิ
เซย์จิ [นักดาบ]
เดี๋ยวฉันอธิบายเพิ่มเติมเอง
เรย์ [แวมไพร์]
ขี้สงสัยกันจังนะพวกเธอ
เรย์ [แวมไพร์]
ฉันพูดกันคอจะแห้งล่ะ
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ฉันถามนายแค่เรื่องเดียวเอง
เรย์ [แวมไพร์]
ก็คอมันแห้งเร็วนี่
เรย์ [แวมไพร์]
เดี๋ยวก็กัดคอกินเลือดแทนน้ำซะหรอก
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ฉันนึกว่าแวมไพร์อย่างนายไม่จำเป็นต้องกินเลือดซะอีก
เรย์ [แวมไพร์]
ไปรู้มาจากว่าไม่ต้องกินเลือดเนี่ย!
เซย์จิ [นักดาบ]
อย่าพึ่งนอกเรื่องกันสิ~
โฮโนกะ [แม่มด]
คอแห้งๆอย่างนายเงียบไปเถอะ
โฮโนกะ [แม่มด]
ฉันจะฟังเซย์จิเล่าเรื่อง
เรย์ [แวมไพร์]
(อยากจะจับโยนลงหน้าผาซะจริง)
โฮโนกะ [แม่มด]
เล่าต่อหน่อยสิ
เซย์จิ [นักดาบ]
ที่ตอนนี้ยังไม่เอาออก
เซย์จิ [นักดาบ]
เพราะว่าถอนคำสาปไม่ได้นะ
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
คำสาป?
เซย์จิ [นักดาบ]
คำสาปนี้เกิดขึ้นมาจากคนสร้างป่าเวทย์มนต์แห่งนี้ก่อนจะเสียไปนะ
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ถ้างั้นคนที่แก้คำสาปได้มีแต่คนที่สร้างคำสาปนั้นขึ้นมาสินะ
โฮโนกะ [แม่มด]
โธ่ตอนนี้เค้าคงนอนว่ายตายเกิดเป็นร้อยรอบได้แล้วมั้ง
โฮโนกะ [แม่มด]
ป่าเวทย์มนต์นี้ก็อยู่ที่นี่มานานแล้วด้วย
ริโอเนะ[นักผจญภัยใช้เวทย์]
ฮ่าๆๆช่างสรรหาคำพูดจังนะ
โฮโนกะ [แม่มด]
ก็แน่นอนอยู่แล้ว
Comments