"เงาลับราชสำนัก" จุดเริ่มต้น

*เขียนเพื่อความสนุก* อาจจะมีคำที่ไม่เหมือนสมัยก่อนโปรดเข้าใจด้วยนะคับ [ ไม่ใช่อาจจะแต่ไม่มีเลย ]

. . . .

วังหลักของพระเจ้าแผ่ดิน โถงอันกว้างใหญ่ เต็มไปด้วยความสงบเงียบ เพราะไม่มีใครอยู่นอกจากพระเจ้าแผ่ดิน

ขุนวรรษได้รับคำสั่งให้มาเข้าเฝ้าพระเจ้าปรเมศร์ ขุนวรรษได้เดินเข้ามาในห้องโถงและได้คุกเข่าลงแทบพระบาท รับฟังคำสั่งจากพระเจ้าแผ่นดินอย่างเคร่งขรึม

พระเจ้าปรเมศร์

ขุนวรรษ ... ข้ามีภารกิจสำคัญมอบให้เจ้า

พระเจ้าปรเมศร์ตรัสด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

พระเจ้าปรเมศร์

ขุนนางคนสำคัญของข้า... ถูกสังหาร

พระเจ้าปรเมศร์

ข้าจึงมอบหมายคำสั่งให้เจ้าต้องสืบหาว่าใครคือผู้ทรยศที่ซ่อนตัวอยู่ในราชสำนัก

ความเงียบสงัดในห้องโถงหลังจากพระเจ้าแผ่นดินตรัสจบ

ขุนวรรษเงยหน้าขึ้นสบตากับพระเจ้าแผ่นดิน สายตานั้นเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

ขุนวรรษ

หม่อมฉันยินดีรับใช้พระองค์ หม่อมฉันจะสืบหาผู้ทรยศให้พบ

ขุนวรรษตอบรับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แต่แววตาสะท้อนให้เห็นถึงความกังวลและความหนักใจ

พระเจ้าปรเมศร์ได้ยินแบบนั้นก็ตรัสต่อไป

พระเจ้าปรเมศร์

ข้าดีใจที่ได้ยินเจ้าพูดแบบนั้น แต่เจ้าจงรู้ไว้ว่าเรื่องนี้เป็นความลับระหว่างเรา

พระเจ้าปรเมศร์

ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่ทำให้ข้าผิดหวัง

พระเจ้าปรเมศร์

ตอนนี้เจ้าจงไปได้

ขุนวรรษ

ครับท่าน กระหม่อมขอตัว

ขุนวรรษได้กล่าวแล้วเดินออกไป

ทันใดนั้นก็มีเสียงปริศนาได้ดังขึ้นมาจากด้านหลังเก้าอี้พระเจ้าปรเมศร์

หลวงศักดาพิทักษ์

ท่านไว้ใจเจ้านั้นจริงๆหรอ

พระเจ้าปรเมศร์

ข้าไม่ได้หวังอะไรจากเจ้านั้นอยู่แล้ว

หลวงศักดาพิทักษ์

แล้วทำไมท่านจึงมอบหมายให้เจ้านั้นจัดการเรื่องนี้

พระเจ้าปรเมศร์

เจ้าก็น่าจะรู้อยู่แล้วนิศักดา ว่าทำไมข้าจึงทำอย่างนี้

หลวงศักดาพิทักษ์

ครับท่าน

พระเจ้าปรเมศร์

เจ้าไม่มีงานการทำหรือไงถึงมาเสวนากับข้าได้

หลวงศักดาพิทักษ์

กระหม่-

พระเจ้าปรเมศร์

เจ้าควรไปซะ

หลวงศักดาพิทักษ์ไม่ได้เอ่ยคำได้ละเดินออกไปจากห้อง

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี