"เงาลับราชสำนัก" คำเตือน

*เขียนเพื่อความสนุก* อาจจะมีคำที่ไม่เหมือนสมัยก่อนโปรดเข้าใจด้วยนะคับ [ ไม่ใช่อาจจะแต่ไม่มีเลย ]

. . .

ขุนวรรษได้เดินมาถึงสวนหลังวัง

ขุนวรรษมองไปรอบๆ เพื่อสังเกตว่ามีใครอยู่ไหม

ในตอนนั้นก็มีเสียงดังขึ้นมาจากด้านหลังของขุนวรรษ

หลวงศักดาพิทักษ์

ขุนวรรษเจ้ามาทำอะไรที่นี้กัน

ขุนวรรษได้หันหลังไป พร้อมกับเดินถอยหลังมาหนึ่งก้าวละก้มหัวทักทายหลวงศักดาพิทักษ์

ขุนวรรษ

ต้องขออภัยข้าไม่ทันไ-

หลวงศักดาพิทักษ์

เงยหน้าขึ้นเถิดขุนวรรษ

หลวงศักดาพิทักษ์

เจ้าไม่ต้องนอบน้อมข้าขนาดนั้น

ขุนวรรษ

ท่านเป็นถึงขั้นคนสนิทขอพระเจ้าแ-

หลวงศักดาพิทักษ์

เจ้าเห็นข้าเป็นคนอย่างไงกันแน่ขุนวรรษ

หลวงศักดาพิทักษ์

เจ้าก็เหมือนลูกหลานของข้าคนนึงเจ้าไม่ต้องนอบน้อมถึงขั้นนั้นหรอก

หลวงศักดาพิทักษ์

ขุนวรรษ

ขอรับ

ขุนวรรษได้เงยหน้าขึ้น

หลวงศักดาพิทักษ์

ดีมากขุนวรรษ

หลวงศักดาพิทักษ์

เจ้ามาทำอะไรที่นี่งั้นหรอท่านขุนวรรษ

ขุนวรรษ

ข้ามาเดินเล่นนะขอรับ

หลวงศักดาพิทักษ์

งั้นหรอ

หลวงศักดาพิทักษ์

ตอนนี้ว่างอยู่หรือป่าวละท่านขุนวรรษ

ขุนวรรษได้นิ่งเงียบไปสักพักก่อนนะมองหลวงที่อยู่ตรง

หลวงศักดาพิทักษ์เห็นแบบนั้นก็ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเอ่ย

หลวงศักดาพิทักษ์

ข้าจะชวนท่านมานั่งกินชากับข้าได้หรอป่าว

หลวงศักดาพิทักษ์

แต่ถ้าท่านไม่ว่างข้าก็มิอาจจะรั้งท่านได้

ขุนวรรษ

ถ้าตอนนี้ข้าอาจจะ...

หลวงศักดาพิทักษ์

ถ้างั้นก็ดี

หลวงศักดาพิทักษ์ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มให้ขุนวรรษก่อนจะเดินไปที่โต๊ะ

หลวงศักดาพิทักษ์

ข้าสั่งให้นางทำไว้แล้วท่านตามข้ามาสิ

ขุนวรรษไม่พูดไม่จาละเดินตามท่านหลวงศักดาพิทักษ์ไป

. . .

ทั้งสองคนได้เดินมาถึงโต๊ะหินอ่อนโต๊ะนึงที่มีนางสนมค่อยจัดเตรียมชากับขนมไว้

หลวงศักดาพิทักษ์

เจ้าไปได้แล้ว

หลวงศักดาพิทักษ์ได้บอกกับนางสนม

นางสนมคนนั้นไม่ได้เอ่ยปากใดๆ เดินก้มหน้าแล้วจากไป

หลวงศักดาพิทักษ์ได้เดินไปนั่งที่โต๊ะหินอ่อน แล้วได้เอ่ยปากขึ้น

หลวงศักดาพิทักษ์

เจ้าไม่มานั่งรึ

ขุนวรรษไม่ได้เอ่ยปากใดแค่เดินไปนั่งตรงข้ามท่านหลวง

หลวงศักดาพิทักษ์

ทำตัวตามสบายเลยเหมือนกับตอนที่เจ้าเป็นเด็ก

ขุนวรรษ

ข้า...

ในสมัยที่วรรษยังเด็กคนที่เลี้ยงดูวรรษมานั้นนอกจากสาวใช้แล้วก็ยังมีท่านหลวงที่เอ็นดูวรรษมาทั้งแต่ยังเล็ก ในตอนเด็กๆ ท่านหลวงกับวรรษนั้นชอบมานั่งเล่นกันตรงนี้บ่อยๆ เพราะที่นี่นั้นสงบเงียบมาก

. . .

หลวงศักดาพิทักษ์

ตอนเจ้ายังเล็กเจ้าชอบขนมนี้มากเลย

หลวงศักดาพิทักษ์

แล้วตอนนี้เจ้าไม่ชอบมันแล้วรึ

ขุนวรรษ

ข้ายังชอบมันเหมือนเดิมแต่...

หลวงศักดาพิทักษ์

งั้นเจ้าก็กินมาสิ ข้าสั่งให้นางสนมทำขึ้นมาเป็นพิเศษเลยนะ

ขุนวรรษ

ขอรับ

ขุนวรรษตอบรับคำของท่านหลวงและเอื้อมมือไปหยิบขนมชิ้นนึงมากัดไปนิดๆ

ขุนวรรษคิดว่าถ้าไม่กินหรือดื่มมันจะเสียมารยาทหรือไม่ให้เกียรติท่านหลวง

หลวงศักดาพิทักษ์

เป็นอย่างไรรึ

หลวงศักดาพิทักษ์

เจ้าชอบมันไหม

ขุนวรรษ

ขอรับ ข้าชอบมัน...

หลวงศักดาพิทักษ์

ข้าคิดไว้แล้วว่าเจ้าจะชอบมัน

ท่านหลวงยิ้มด้วยความพอใจให้กับขุนวรรษ และได้ทำการจิบชา ท่านก็ได้เอ่ยขึ้นมา

หลวงศักดาพิทักษ์

เจ้าคงสงสัยสินะว่าทำไมข้าถึงชวนเจ้ามาในที่เงียบและไรผู้คนแบบนี้สินะ

ขุนวรรษ

...

หลวงศักดาพิทักษ์

ข้ารู้ดีว่าเจ้าจะทำอะไรวรรษ

หลวงศักดาพิทักษ์

เจ้าคิดว่าข้าจะไม่รู้เรื่องนี้งั้นรึ

ขุนวรรษ

...

หลวงศักดาพิทักษ์

ข้าขอเตือนเจ้าเอาไว้เลยขุนวรรษ

หลวงศักดาพิทักษ์

เรื่องนี้เจ้าไม่ควรจะยุ่ง

หลวงศักดาพิทักษ์ได้ทำการวางแก้วชาลงแล้วลุกขึ้นพร้อมเดินไปอยู่ข้างขุนวรรษ

หลวงศักดาพิทักษ์

ข้าหวังดีกับเจ้านะวรรษ

หลวงศักดาพิทักษ์

เจ้าก็เหมือนหลานของข้า ข้าเชื่อว่าเจ้าจะฉลาดพอที่ทำอะไร

ขุนวรรษ

ข้าต้องกราบขออภัยท่านด้วย

หลวงศักดาพิทักษ์

นั้นสินะเจ้าก็เป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กแล้ว

ท่านหลวงถอนหายใจ และเอามือขึ้นมาลูบหัววรรษ

หลวงศักดาพิทักษ์

เรื่องนี้ข้าคงช่วยอะไรเจ้าไม่ได้เหมือนทุกครั้ง

ในเวลานั้นขุนวรรษก็รู้สึกเวียนหัว ขุนวรรษเริ่มคลุมสติไม่อยู่

ขุนวรรษ

ข้า...

หลวงศักดาพิทักษ์

เจ้าทำไมงั้นรึ

ในเวลานั้นเอง ก็มีผู้หญิงคนนึงเดินมาหาหลวงศักดาพิทักษ์

เจ้าจอมหม่อมอิน

ต้องขออภัยที่มารบกวนท่านในเวลาที่สำคัญ

เจ้าจอมหม่อมอิน

แต่ท่านปรเมศร์ต้องการพบท่านด่วน

หลวงศักดาพิทักษ์

อ่าา งั้นหรอ

หลวงศักดาพิทักษ์ได้เดินออกไป

ในเวลานั้นขุนวรรษก็ได้สลบไปกับโต๊ะหิน

เจ้าจอมหม่อมอิน

ที่นี้ข้าจะต้องทำอย่างกับท่านต่อดีละ

เจ้าจอมหม่อมอิน

ท่านขุนวรรษ

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ