โมมอนอาจาร์ยของถังซาน ตอน1

โมมอน

เฮ้อ ในที่สุดเกมก็จะปิดตัวลงแล้วสินะ

00.00

โมมอน

//หลับตา

โมมอน

เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? แล้วที่นี่คือที่ไหน?

มีเด็กชายคนหนึ่งกำลังวิ่งตรงมาทางนี้

ถังซาน

ท่านเป็นใคร และมาทำอะไรที่ป่าแห่งนี้

โมมอน

(มองไปรอบๆ อย่างงุนงง) ป่า...เหรอ? ฉันไม่เคยเห็นที่แบบนี้ในเกม...

โมมอน

(หันไปหาถังซาน) เอ่อ...ขอโทษนะ ฉัน...ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ฉันชื่อโมมอน แล้วนาย...

ถังซาน

ข้าชื่อถังซาน ที่นี่คือป่าซิงโต่ว ท่านดูไม่เหมือนคนแถวนี้

ถังซาน

(ขมวดคิ้ว) ท่านบอกว่า...ในเกม?

โมมอน

(พยักหน้าอย่างสับสน) ใช่... ฉันกำลังเล่นเกมอยู่ แล้วจู่ๆ...ทุกอย่างก็มืดไป

โมมอน

(กุมขมับ) นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน...

ถังซาน

เกม...ข้าไม่เข้าใจ แต่ท่านดูไม่เหมือนคนไม่ดี เอาเป็นว่าท่านพักที่หมู่บ้านข้าก่อนก็ได้

โมมอน

(เงยหน้าขึ้นมองถังซาน) จริงเหรอ? ขอบคุณมากนะ ถังซาน

ถังซาน

ไม่เป็นไร ตามข้ามา... แต่เดี๋ยวก่อน

ถังซาน

(มองโมมอนตั้งแต่หัวจรดเท้า... หรือจริงๆ ควรเรียกว่าตั้งแต่หัวกะโหลกจรดปลายเท้ากระดูก) เอ่อ... ท่านพอจะมีผ้าคลุม หรืออะไรปิดบังร่างกายหน่อยไหม?

โมมอน

(มองสำรวจตัวเอง) ร่างกาย...? อ๊ะ! จริงสิ! (ในเกม ฉันน่าจะเป็นอันเดดหรือโครงกระดูก) ลืมไปเลยว่ารูปร่างฉันเป็นแบบนี้...

โมมอน

(มองซ้ายมองขวา) แถวนี้ไม่มีอะไรเลย... แย่ละสิ

ถังซาน

(ถอนหายใจ) เอาเถอะ ข้ามีผ้าคลุมเก่าๆ อยู่ผืนหนึ่ง ถึงจะขาดๆ ไปบ้างก็เถอะ

ถังซาน

//(ถังซานหยิบผ้าคลุมเก่าๆ ออกมาจากย่าม แล้วส่งให้โมมอน)

ถังซาน

คลุมตัวไว้ให้มิดชิดนะ อย่าให้ใครเห็นร่างที่แท้จริงของท่านเด็ดขาด ชาวบ้านที่นี่หวาดกลัวภูตผีปีศาจ ถ้าพวกเขารู้ว่าท่าน... เอ่อ... ไม่ใช่คนธรรมดา...

โมมอน

(รับผ้าคลุมมาคลุมตัวอย่างรวดเร็ว) เข้าใจแล้ว ฉันจะระวังตัวให้มาก ขอบใจนะ ถังซาน

ถังซาน

อืม... ไปกันเถอะ ข้าจะพาไปทางลัด จะได้ไม่เจอใคร

ถังซาน

(เดินนำไปตามทางเล็กๆ ที่ค่อนข้างรกทึบ) รีบตามมานะ อย่าให้ห่างจากข้า

โมมอน

(รีบเดินตามไปอย่างกระชั้นชิด พยายามไม่ให้ผ้าคลุมหลุด) อื้ม!

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ