โมมอนอาจาร์ยของถังซาน ตอน5

(ถังเฮ่าจ้องมองโมมอนอย่างไม่วางตา หลังจากถังซานเดินเข้าไปในครัว)

ถังเฮ่า

เจ้าบอกว่า... มาจากที่ที่ไกลมาก... และไม่รู้ว่ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง...

โมมอน

ครับ... ผม... ผมเคยอยู่ในที่ที่... แตกต่างจากที่นี่มาก...

ถังเฮ่า

แตกต่าง? ยังไง?

โมมอน

(ลังเล) ที่นั่น... มีสิ่งที่เรียกว่า "เกม"... เป็นโลกเสมือนจริง... ที่ผู้คนสามารถเข้าไป... ผจญภัย... ต่อสู้...

ถังเฮ่า

(ขมวดคิ้ว) โลก... เสมือนจริง? ข้าไม่เข้าใจ...

โมมอน

(ถอนหายใจ) ไม่มีใครที่นี่เข้าใจหรอก... ไม่มีใครรู้จัก "เกม"... ไม่มีใครรู้จักโลกที่ผมจากมา...

(โมมอนพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย แววตาเต็มไปด้วยความโดดเดี่ยว)

ถังเฮ่า

(มองโมมอนด้วยสายตาที่อ่อนลงเล็กน้อย... แต่ก็ยังคงความระแวดระวังไว้) ...เจ้า... คงจะเหงา...

โมมอน

(พยักหน้า) ...

ถังเฮ่า

...ถึงข้าจะไม่เข้าใจเรื่องที่เจ้าพูด... แต่ข้าก็พอจะเข้าใจความรู้สึกของการอยู่คนเดียว... ในที่ที่ไม่คุ้นเคย...

(ถังเฮ่าหันหลังกลับ... เดินไปที่เตาไฟ)

ถังเฮ่า

เอาเถอะ... คืนนี้พักที่นี่ก่อน... พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน...

โมมอน

(ก้มหัว) ขอบคุณครับ...

(โมมอนมองตามแผ่นหลังของถังเฮ่า... ความรู้สึกสับสนและโดดเดี่ยวยังคงเกาะกุมอยู่ในใจ)

โมมอน

(คิดในใจ: โลกนี้... ไม่มีใครรู้จัก "เกม"... ไม่มีใครรู้จักฉัน... ฉันจะทำยังไงต่อไป...)

(หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จ ซึ่งเป็นมื้ออาหารที่เงียบเชียบและอึดอัด โมมอนถูกจัดให้นอนในห้องเก็บของเล็กๆ ถังซานแอบเอาผ้าห่มมาเพิ่มให้)

ถังซาน

(กระซิบ) ข้าเสียใจด้วยนะที่ท่านต้องมานอนห้องนี้...

โมมอน

(ยิ้มบางๆ) ไม่เป็นไรหรอก... ดีกว่านอนข้างนอกเยอะ

ถังซาน

(นั่งลงบนพื้นข้างๆ โมมอน) ท่าน... ท่านมาจากโลกที่... ไม่เหมือนที่นี่จริงๆ เหรอ?

โมมอน

(พยักหน้า) ใช่... ที่นั่น... ทุกอย่างเป็น "เกม"... เราสามารถ... เพิ่มเลเวล... เรียนรู้สกิล... ต่อสู้กับมอนสเตอร์...

ถังซาน

(ทำตาโต) เหมือนนิทานเลย... แล้ว... ท่านเก่งมากไหม... ในโลกนั้น?

โมมอน

(หัวเราะเบาๆ) ก็... พอตัว... ฉันเป็น... "โอเวอร์ลอร์ด"... เป็นผู้เล่นระดับสูงสุด...

ถังซาน

โอเวอร์ลอร์ด... ฟังดูยิ่งใหญ่มาก...

โมมอน

(ถอนหายใจ) แต่มันก็ไม่มีความหมายอะไรแล้ว... ตอนนี้ฉันอยู่ที่นี่... ที่ที่ไม่มีใครรู้จัก "เกม"...

ถังซาน

(จับแขนโมมอนเบาๆ) ไม่เป็นไร... อย่างน้อย... ข้าก็เชื่อท่าน...

(โมมอนมองถังซานด้วยความซาบซึ้งใจ)

ถังซาน

ราตรีสวัสดิ์นะ... ท่านโมมอน...

โมมอน

ราตรีสวัสดิ์... ถังซาน...

(ถังซานออกจากห้องไป... โมมอนนอนลงบนกองฟาง... พยายามข่มตาหลับ... แต่ก็ทำไม่ได้)

(เวลาผ่านไป... ความเงียบปกคลุมบ้าน... โมมอนลุกขึ้นนั่ง... แสงจันทร์สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างบานเล็ก... เผยให้เห็นร่างโครงกระดูกของเขา)

(ทันใดนั้น... ประตูห้องก็แง้มเปิดออกอย่างช้าๆ... ถังเฮ่า... ยืนอยู่ที่นั่น... จ้องมองโมมอนด้วยสายตาที่ยากจะอ่านออก)

(โมมอนสะดุ้ง... รีบดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัว)

โมมอน

(เสียงสั่น) ทะ... ท่าน...

ถังเฮ่า

(ไม่ได้พูดอะไร... เพียงแต่ก้าวเข้ามาในห้อง... และปิดประตู)

ถังเฮ่า

(เดินเข้ามาใกล้โมมอน... อย่างช้าๆ) ...เจ้า... เป็นใครกันแน่...?

(ถังเฮ่ายื่นมือออกไป... ราวกับจะสัมผัสตัวโมมอน)

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ