ฉากที่ 1: จุดเริ่มต้นของการฝึก
ทายน์นั่งอยู่กลางป่าร้าง ดวงตาจ้องมองไปยังฝ่ามือของตัวเอง—พลังของหมาป่าทองคำที่เขายังควบคุมไม่ได้
เหตุการณ์เมื่อคืนยังติดอยู่ในความคิดของเขา
ราเวนแข็งแกร่งเกินไป
พลังของเขาไร้รูปแบบและควบคุมไม่ได้
หากเขายังเป็นแบบนี้ต่อไป... ครั้งหน้าที่พวกมันมา เขาอาจไม่มีชีวิตรอด
"ข้าต้องแข็งแกร่งกว่านี้"
เสียงกระซิบหนึ่งดังขึ้นในสายลม
"ความแข็งแกร่ง... ไม่ได้เกิดจากพลังเพียงอย่างเดียว"
ทายน์สะดุ้ง เงามืดแวบผ่านระหว่างต้นไม้ หญิงชราผู้หนึ่งเดินออกมาจากความมืด นางมีแววตาลึกซึ้งและรอยยิ้มที่ดูออกยาก
"เจ้าเป็นใคร?"
"ข้าเป็นเพียงผู้เฝ้ามอง... และข้ารู้ว่าเจ้า... ยังควบคุมพลังนั้นไม่ได้"
"ถ้ารู้ ก็บอกข้าสิว่าต้องทำยังไง!" ทายน์ลุกขึ้นยืนอย่างร้อนรน
หญิงชรายิ้มจางๆ ก่อนยื่นมือออกมา พลังงานสีทองอ่อนโยนลอยออกจากมือของนาง
"มาที่นี่สิ ถ้าเจ้าอยากรู้คำตอบ"
...----------------...
ฉากที่ 2: คำสอนของผู้เฝ้ามอง
หญิงชราพาทายน์มายังลานกว้างกลางป่าซึ่งเต็มไปด้วยอักขระโบราณ
"พลังของหมาป่าทองคำ... มิใช่เพียงพลังที่โจมตี" นางกล่าว "มันคือพลังแห่งการควบคุมและสมดุล"
ทายน์ขมวดคิ้ว "หมายความว่าไง?"
"เจ้ายังขาดบางอย่าง..." หญิงชราหลับตาก่อนจะชี้ไปที่หัวใจของทายน์
"ใจของเจ้า ยังไม่สงบพอจะรับรู้ถึงเสียงของมัน"
"เสียงของมัน?"
"จงฟังให้ดี"
หญิงชราก้าวถอยหลัง อักขระบนพื้นเริ่มเรืองแสง เงาหมาป่าขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นกลางอากาศ มันเหยียดตัวสูงสง่า สายตาทรงอำนาจจับจ้องมาที่ทายน์
"เจ้าคือผู้ครอบครองคนใหม่ของข้า... แต่เจ้ามิอาจใช้ข้าได้ หากยังลังเล"
เสียงของมันดังกึกก้องในหัวของทายน์
"ข้าจะทำยังไง!?"
"จงรวมเป็นหนึ่งเดียวกับข้า"
ลมหมุนรอบตัวเขา ทายน์รู้สึกถึงบางสิ่งแทรกซึมเข้าไปในจิตใจ...
...----------------...
ฉากที่ 3: การทดสอบแห่งพันธะ
"ถ้าเจ้าอยากควบคุมข้า... จงเผชิญหน้ากับตัวเอง"
จู่ๆ ร่างกายของทายน์ก็ถูกดึงเข้าสู่มิติสีทอง
เมื่อเขาลืมตาอีกครั้ง เขากลับมายังหมู่บ้านที่ถูกเผาไหม้
"นี่มัน...?"
แล้วเขาก็เห็นมัน
ตัวเขาเองในเวอร์ชันที่อ่อนแอ—ทายน์ที่ล้มลง ทายน์ที่กลัว ทายน์ที่ลังเลในพลังของตัวเอง
"ข้าน่ะเหรอ?"
ร่างเงาของตัวเองหันกลับมามอง "ใช่ เจ้าเอง"
"ข้าต้องกำจัดเจ้า?"
"ไม่..." เงานั้นยิ้ม "เจ้าต้องยอมรับข้า"
ทายน์นิ่งไปชั่วขณะ ก่อนจะเข้าใจ
เขากลัวตัวเอง
กลัวพลังที่มี
กลัวว่าจะใช้มันผิดทาง
แต่ตอนนี้...
"ข้ายอมรับเจ้า"
เขาเดินไปหาตัวเองในเงามืดและ กอดมัน
ทันใดนั้น เงานั้นก็สลายไปเป็นแสงสีทองและซึมเข้าสู่ร่างกายของทายน์
"ข้ายอมรับตัวเองแล้ว"
เมื่อเขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง เขาไม่ได้อยู่ในมิติสีทองอีกต่อไป แต่กลับมาอยู่ในลานอักขระเดิม...
หญิงชรายิ้มให้เขา
"ยินดีต้อนรับกลับมา... เจ้าพร้อมแล้ว"
ทายน์ยกมือขึ้น แสงสีทองที่ออกมาจากมือของเขา นิ่งสงบและควบคุมได้
พลังของหมาป่าทองคำ... ตอนนี้เป็นของเขาอย่างแท้จริง
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments