ช่วยสังหารข้าที... ( ไม่มีแพลนอัพต่อ )
วนหลูบ
// = การกระทำ
() = พูด หรือ คิดในใจ
{} = กระซิบหรือพูดเสียงเบา
💧 = เหงื่อตก
ไฮเดรนเยีย
.... // มองลงจากชั้นบนสุด
ไฮเดรนเยีย
( เสียงที่คุ้นเคยนี่.... ไม่ต้องสงสัยเลยล่ะ )
ไฮเดรนเยีย
เดซี่... // หันไปมอง
เดซี่
คุณหนูมันอันตรายนะเพคะ! ได้โปรดทรงลงมาด้วยเถอะนะคะ!!!! // วิ่งเข้าไปหาไฮเดรนเยีย
ไฮเดรนเยีย
ข้าทราบดีว่ามันอันตราย และเพราะเหตุนั้นข้าจึงเลือกที่จะขึ้นมา.... // หันหลังให้เดซี่
เดซี่
ค...คุณหนูเพคะ ได้โปรดเถอะค่ะ อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ... // ค่อย ๆ ยื่นมือไปหาไฮเดรนเยีย
ขอบคุณเจ้า.... สำหรับทุกอย่างนะ~
เดซี่
อย่านะเพคะ ถ้าคุณหนูจากไป ข...ข้-
เดซี่
ค...คุณหนู // เสียงสั่น
" มันแปลกนะ หากได้ยินว่ามีคุณหนูตะกูลขุนนาง มาร์ควิส ที่เพียบพร้อมไปซะทุกอย่าง กลับคิดฆ่าตัวตาย.... เมื่อกล่าวถึงสามัญชนแล้ว แม้แต่ขอทาน ยังยืนหยัดสู้ เพื่อให้ตนอยู่รอดในโลกที่ไร้ซึ่งความเท่าเทียม "
" แล้วเหตุใดกันเล่า ขุนนางจึงไม่คิดถึงความยากลำบากของสามัญชน แล้วเอาชีวิตที่ใคร ๆ ก็อยากครอบครองไปทิ้งขว้างเช่นนี้... "
ไฮเดรนเยีย
เฮือก!!! // สะดุ้งตื่น
ไฮเดรนเยีย
(สุดท้ายก็กลับมาสินะ...) // ก้มหน้า
ไฮเดรนเยีย
( ความรู้สึกที่เจ็บปวดก่อนที่จะตาย มันยังฝังลึกอยู่ในความรู้สึกของข้าแท้ ๆ เชียว... )
ไฮเดรนเยีย
( ก.. การดิ้นรนกว่า100 ครั้งของข้า มีประโยชน์อันใดกัน....! ) // น้ำตาคลอ
ไฮเดรนเยีย
( ภาพเหตุการณ์ที่วนหลูบ วนซ้ำเช่นนี้... ข้าเห็นจนเอียนแล้วล่ะนะ... ) // เงยหน้าขึ้นมอง
เดซี่
เอ๊ะ?! // สังเกตุเห็น
เดซี่
ขอประทานอภัยเพคะ ข้ามิทราบว่าคุณหนูทรงตื่นแล้ว ข้าสมควรตาย!!! // คุกเข่า
ไฮเดรนเยีย
( และก็เป็นไปตามเดิม ที่เจ้าขอโทษเพียงเพราะมารบกวนการพักผ่อนของข้า... )
ไฮเดรนเยีย
( เมื่อก่อนข้าน่ากลัวจนเจ้าตื่นตระหนกกับเรื่องพันธ์นี้เลยหรือไงกัน? )
ไฮเดรนเยีย
เจ้าเองก็ทราบดีว่าข้ามิชอบคนที่ทำตัวไร้สาระ ยกตัวอย่างเช่นเจ้าในตอนนี้ // กอด-อก
ไฮเดรนเยีย
อีกอย่าง.... เจ้ามิทราบเสียหน่อยว่าข้าจะตื่นตอนไหน // พึมพำ และมองไปทางอื่น
เดซี่
พ...เพคะ? // เงยหน้าขึ้น
เดซี่
ทรงมิดุด่าข้างั้นหรือเพคะ?
ไฮเดรนเยีย
เห็นข้าเป็นคนเช่นนั้นงั้นหรือ? // เหลือบมอง
เดซี่
ม...มิใช่เช่นนั้นเพคะ!
ไฮเดรนเยีย
เช่นนั้นก็อย่ามาเซ้าซี้ข้า
เดซี่
ค...ค่ะ💧 // ค่อย ๆ ยืนขึ้น
ไฮเดรนเยีย
( ถ้าเป็นข้าเมื่อก่อนก็ใช่ แต่ตอนนี้ข้าเหนื่อยที่จะต้องกล่าวตักเตือนเจ้ามิรู้จบเช่นนี้แล้วหรอกนะ ) // ลุกขึ้นจากเตียง
เดซี่
อ่ะ! ค...คุณหนูทรงจะเสร็จไปที่ใดงั้นหรือเพคะ?
ไฮเดรนเยีย
หากเจ้าเอาเวลาที่ถามข้าไปทำในสิ่งที่ควรทำ เมื่อถึงตอนนี้ข้าคงได้เข้าพบจักรพรรดิแล้ว
เดซี่
ค...คุณหนูทรงทราบ?! // ตกใจ
เดซี่
พ...เพคะ ข้ามิสงสัยแล้ว จะรีบไปนำน้ำอุ่นมาเดี๋ยวนี้แหละเพคะ!! // รีบวิ่งออกไป
ไฮเดรนเยีย
เฮ้อ.... // ถอนหายใจ
ไฮเดรนเยีย
// เดินตรงไปที่ระเบียง
ไฮเดรนเยีย
// มองออกไปข้างนอก
" ข้ามีนามว่าไฮเดรนเยีย ฟอร์นตินี เป็นบุตรคนเดียวของตะกูลมาร์ควิส ฟอร์นตินี "
" ชีวิตของข้าที่เคยผ่านมา ล้วนแล้วชั่งหนักหนาแต่ก็มิได้ต่างตากคนใดมากนัก "
" และณ ช่วงเวลาเดียวกับในตอนนี้ ข้านั้นได้รับข่าวสารจากเดซี่อย่างกระทันหัน ว่าในวันนี้องค์จักรพรรดิทรงเรียกพบข้า... "
" ในเมื่อก่อนข้ามีนิสัยที่รวมเอาความหน้ามั่นไส้ และน่ารังเกียจมาไว้ที่ตนเองจนเกือบทุกประการ ทำให้มิมีใครนั้นชอบข้าแม้แต่น้อย... "
" ข้าน่ะมิเคยทราบเลยว่าคนอื่น หรือแม้แต่คนใกล้ข้าคิดเช่นไรกับนิสัยของข้า แต่สำหรับข้าแล้วมันล้วนปรกติยิ่งนักที่ข้าจะปฏิบัติต่อขนนางด้วยท่าทีที่สง่างาม และไม่วางใจจนเกินไป แต่ในทางกลับกันข้าที่ปฏิบัติต่อสามัญชนกับแย่ยิ่งนัก ข้าคิดว่าพวกเขามิสมควรอยู่ใกล้ชิดกับขุนนางแม้แต่นิด "
" ด้วยชาติกำเนิดที่สูงสง ทำให้ต้องดูสง่างาม และอ่อนน้อมให้สมฐานะ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าสามัญชนที่ต่ำต้อยนั้น ข้าไม่ควรให้ความสำคัญ เนื่องจากจะทำให้ความสูงส่งถดถอยลง... "
ไฮเดรนเยีย ฟอร์นตินี
//ก้มหน้า
" หลังจากที่ข้าทราบเรื่องจากเดซี่ ข้าก็รีบแต่งตัวหรูหรา เพชรพลอยประดับ ต่าง ๆ นา ๆ ทั้งที่ความเป็นจริง ควรจะแต่งตัวมิดชิด และเรียบร้อยแท้ ๆ "
" หลังไปถึงจักรวรรดิ ทั้งจักรพรรดิ และจักรพรรดินีต่างตกใจกับการแต่งตัว และกิริยาท่าทางของข้า แต่ก็มิได้พูดถึงอันใด เอ่อ หมายถึง...สำหรับข้าในตอนนั้นที่ไม่เข้าใจน่ะนะ พวกเขากล่าวคำด่าใส่ข้า ด้วยคำพูดที่เปี่ยมด้วยความใจดี แต่ทิ่มแทงเหมือนมีดที่แหลมคม "
" และเหตุผลที่เรียกพบข้า... "
เดซี่
น้ำอุ่นเตรียมไว้แล้วนะเพคะ หากคุณหนูพร้อม สามารถอาบได้ทุกเมื่อ ข้าเรียกคาร์สันมาแล้ว
ไฮเดรนเยีย ฟอร์นตินี
ก็ทำอะไรเร็วดีเหมือนกันนี่~ เจ้าออกไปก่อนเถอะ // หันไปมอง
แอดเอง~
เปิดเรื่องใหม่อีกแล้ว!! หาเรื่องใส่ตัวมาก งานปรกติก็เยอะอยู่ ยังจะต้องมาอัพ2 เรื่องอีก... ทำตัวเองแท้ ๆ🥺
Comments