บทที่ 5 สุดท้ายก็ไปอยู่ดี

"รำคาญเสียง เพื่อนรักเพื่อนสนิทโทรมาแล้ว ไม่รับหรอคะ" ราชันย์ส่ายหน้ายิ้มๆ เขากดรับสายตรงนี้ต่อหน้าหญิงสาวเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจ

ติ้ด!

"ว่าไงดา" ราชันย์เปิดสปีคเกอร์โฟนเมื่อเห็นสายตาอยากรู้อยากเห็นของคู่หมั้นสาว แล้วแบบนี้บอกจะถอนหมั้น หึหึ

(“คิงส์เพื่อนยัยดาใช่มั้ย มารับยัยดาที่ผับxxหน่อยสิ ยัยดาเมามากเลย”) มาเบลล์เบะปาก เมาแต่โทรเรียกผัวชาวบ้านออกไปเนี่ยนะ

“แล้วทำไมพวกเธอถึงไม่ดูแลดา เป็นเพื่อนดาเหมือนกันไม่ใช่หรอ" ราชันย์ขมวดคิ้วเล็กน้อย ลดาเคยบอกว่าแพ้แอลกอฮอล์ไม่ใช่หรอ

ไม่ใช่แค่ราชันย์ที่แปลกใจ มาเบลล์เองก็แปลกใจไม่ต่างกัน ในนิยายนางเอกแพ้แอลกอฮอล์ถึงขนาดเข้าโรงพยาบาลเลยไม่ใช่รึไง

เหมือนว่าฉากนั้นจะเป็นตอนที่ราชันย์พาลดาไปออกงานสังคมแล้วนางเอกจะโดนนางร้ายกดดันให้ดื่มต่อหน้าแขกในแวดวงสังคมรึเปล่านะ

("พวกเราจะกลับแล้ว แต่ยัยดาดื้อมากเพ้อหาแต่นายไม่ยอมกลับ มาดูมันหน่อยสิ") ปลายสายยังไงเร่งเร้า

"ฉันไม่ว่าง แค่นี้นะ" ติ้ด! ชายหนุ่มกดวางสายก่อนจะลูบหน้าตัวเองแรงๆ เหมือนเขาจะพลาดอะไรไปบางอย่าง

ราชันย์ไม่มีกระจิตกระใจจะไปไหนทั้งนั้น บทสนทนาที่คู่หมั้นสาวเอ่ยไปก่อนหน้ามันทำให้เขาไม่ค่อยจะมีสมาธิอย่างไม่มีสาเหตุ ถึงแม้จะมั่นใจว่ายังไงเธอก็ไม่มีทางกล้าถอนหมั้นก็ตาม

ส่วนลดาเธอไปกับเพื่อนสนิทก็คงดูแลกันได้

“อุ้ยตายแล้ว~ เพื่อนกันเขาเมาแล้วเพ้อหากันด้วยหรอคะเนี้ย ทำตัวเหมือนอกหักจากผัวคนอื่นเลยนะคะ” มาเบลล์ไม่ลืมกระแหนะกระแหนคู่หมั้นหนุ่ม ถึงแม้ว่าสุดท้ายแล้วเธอกับเขาจะไม่ได้คู่กัน แต่เธอก็อยากให้ราชันย์ตาสว่างเลิกโง่ขึ้นมาบ้างก็ดี มันดูน่าเวทนา!

“พูดดีๆ หน่อยมาเบลล์” ราชันย์เงยหน้ามองคู่หมั้นสาวตาคมกริบ

“อ้อ! ไม่ใช่ผัวนี่นา เดี๋ยวก็ถอนหมั้นกันแล้วนิเนอะ!” หญิงสาวหยักไหล่ เธอไม่กลัวสายตาของเขาเลยสักนิด

พรึ่บบบ!!

ร่างสูงหยัดกายลุกและเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วโดยที่มาเบลล์ไม่ทันตั้งตัว มือหนาคว้าเข้าที่หลังลำคอเล็กล็อคเธอไว้ก่อนจะกดริมฝีปากหนาลงไปบดขยี้ปากเล็กนุ่มที่แสนจะปากดีนั้นด้วยความหงุดหงิด

หมับ!

“อื้ออออ!!” ความร้อนแรงผสมความดิบเถื่อนไปตามอารมณ์ของผู้กระทำทำให้หญิงสาวเจ็บจนต้องทุบอกแกร่งไปหลายๆ ทีให้เข้าปล่อย

ราชันย์ที่เห็นว่าหญิงสาวเริ่มหายใจไม่ทันจึงยอมผละออก “ไง ยังจะพูดเรื่องถอนหมั้นอีกมั้ย”

“ออกไปนะ! สกปรก!” มาเบลล์ใช้หลังมือทั้งเช็ดทั้งขยี้ริมฝีปากของตัวเองอย่างหนัก สีหน้าและแววตามีแต่ความรังเกียจจนราชันย์ยังตกใจ

ก่อนที่ต่อมาเขาจะขบกรามแน่น ความรู้สึกไม่พอใจท่วมท้นจนจะปะทุ "ห่างหายจากเรื่องบนเตียงด้วยกันแค่อาทิตย์เดียวทำมาเป็นรังเกียจหรอเบลล์"

“รังเกียจสิคะ ปากนี้ไม่รู้ผ่านอะไรมาบ้าง เบลล์ไม่อยากใช้มันร่วมกับใคร!” ตอนที่เขาจูบเธอภาพเหตุการณ์ในนิยายที่เธออ่านมาผุดขึ้นมาเป็นฉากๆ ไม่ให้รังเกียจได้ยังไง!

“มันก็ผ่านแค่เราคนเดียวนี่แหละ ถ้ายังทำท่ารังเกียจกันอีกโดนหนักกว่าจูบแน่ อย่าลืมว่าเฮียไม่ได้เป็นแค่คู่หมั้นแต่เฮียยังเป็นผัวเราอีกด้วย!" ราชันย์พูดเสียงเข้มเชิงข่มขู่

“ไม่ค่ะ! ไม่คิดว่ามันย้อนแย้งดีหรอคะ คิดแค่พี่น้องแต่ปากบอกว่าเป็นผัว" มาเบลล์กระแทกเสียงกลับ เงยหน้าเถียงชายหนุ่มอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน ผัวอะไรเธอไม่เอาอีกแล้ว

กริ่งงงง~ เสียงเรียกเข้าจากสายเดิม ทำให้มาเบลล์จ้องชื่อเบอร์ที่โทรเข้ามาตาเขม็ง ราชันย์อมยิ้มก่อนจะลูบหัวเล็กไปมา

ความหงุดหงิดในใจเริ่มคลายลงบ้างเมื่อคิดว่าเธอยังหึงหวงกัน  “หึหึ ไม่ต้องห่วง คู่หมั้นเฮียนอนป่วยอยู่แบบนี้ เฮียไม่ทิ้งเบลล์ไปไหนหรอก” มาเบลล์สะบัดหัวหนี

กริ่งงงง~ เสียงดังเรียกเข้าจากเบอร์เดิมดังขึ้นอีกครั้งทำให้ราชันย์ที่อารมณ์คุกกรุ่นอยู่บ้างเป็นทุนเดิมเผลอใส่อารมณ์ใส่ปลายสาย

ติ้ด!

“อะไรอีก! ก็บอกว่าไม่ว่างไง"

ปลายสายอย่างลดาชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว ( "…อื้อออ~ คิงส์ ช่วยดาด้วย ดาร้อน~ ดาเป็นอะไรก็ไม่รู้ คิงส์ช่วยดาด้วย”)

“ดาเป็นอะไร แล้วเพื่อนๆ ไปไหน” ราชันย์เอ่ยถาม น้ำเสียงของเขาฟังดูติดกังวลจนมาเบลล์นึกหงุดหงิด เมื่อกี่ยังจูบเธออยู่แท้ๆ ไอ้คนหลายใจ!

("ดามาเข้าห้องน้ำ มีผู้ชายยืนดักอยู่หน้าห้องน้ำด้วย อึก~ ดะ..ดาไม่กล้าออกไป ตอนนี้ดาร้อนมากเลยคิงส์ มันรู้สึกแปลกๆ เหมือนจะโดนวางยาเลยคิงส์ คิงส์มาช่วยดาด้วยนะ")  น้ำเสียงของหญิงสาวทั้งดูอ่อนแรงและกระเส่าอยู่ในที 

“จิ๊! อยู่ในนั้นก่อนนะไม่ต้องไปไหน" ราชันย์ทึ้งหัวตัวเองด้วยความเคร่งเครียด เรื่องแบบนี้มันไม่ควรเกิดขึ้นกับผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น

(“อื้อ! คิงส์รีบมานะดาจะรอแค่คิงส์")  น้ำเสียงของปลายสายมีแต่ความเว้าวอนฟังดูคล้ายจะน่าสงสารอยู่ในที

"…." ราชันย์ไม่ได้พูดอะไร เขากดวางสายแล้วหันมาคุยกับคู่หมั้นสาว “เบลล์ เดี๋ยวเฮียมานะ" ราชันย์พูดไม่ค่อยจะเต็มเสียง เขาเกรงว่ามาเบลล์จะอาละวาดขึ้นมาอีก เธอยังไม่หายดี

"เฮียไม่ได้กลับมาหรอกค่ะ จะทำอะไรกันก็คิดถึงหน้าเบลล์ด้วยนะคะ เผื่อจิตสำนึกชั่วดีมันจะร้องเตือนบ้าง อยากมากก็รอให้ถอนหมั้นกันก่อน” มาเบลล์มองเข้าไปในดวงตาของราชันย์ด้วยความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก เธอทำใจเอาไว้ตั้งแต่แม่นางเอกนั้นโทรมาแล้วล่ะว่ายังไงเขาก็ต้องไป

"เชื่อใจเฮียนะ มันจะไม่มีเรื่องแบบนั้นแน่นอน" เขาเองก็รู้ผิดชอบชั่วดีไม่มีทางทรยศคู่หมั้นของตัวเองอย่างที่หญิงสาวกล่าวหาแน่นอน

"…." มาเบลล์เบือนหน้าหนี ถ้าใครมาเจออย่างเธอบ้างจะเชื่ออะไรได้อีกหรอ ผู้ชายก็เหมือนกันหมดโดนยั่วเข้าหน่อยจะรอดได้สักกี่น้ำ "ลงทุนตอแหลว่าโดนวางยาแบบนี้คงได้ปลดปล่อยความร่านออกมาเต็มที่เลยมั้งคะ เชื่อได้แค่ไหนว่าจะไม่มีอะไรจริงๆ"

"...." ราชันย์นิ่งไป ไม่คิดว่ามาเบลล์จะพูดอะไรแบบนี้ออกมา

"...อยากไปก็ไปเถอะค่ะ เบลล์จะไม่อาละวาดอะไรอีกแล้ว เบลล์รู้ว่าเบลล์ไม่มีทางรั้งเฮียไม่ให้ไปหาเธอไม่ได้หรอก" ถึงจะเจ็บแต่เธอยอมจบ "แต่ถ้าก้าวออกไปก็ไม่ต้องกลับมาอีกนะคะ”

“เบลล์ ดาเขาเดือดร้อนนะเบลล์ต้องมีเหตุผลมากกว่านี้" ราชันย์เองก็เหนื่อยใจเหมือนกันที่ต้องมานั่งอธิบายเรื่องไม่เป็นเรื่องให้เธอฟัง คนสองคนถ้าไม่ไว้ใจกันจะอยู่ด้วยกันได้สักแค่ไหน

และตอนนี้เรื่องที่เพื่อนสาวกำลังเผชิญอยู่ก็ร้ายแรงเหมือนกัน "เป็นผู้หญิงด้วยกันก็ควรจะเห็นใจไม่ใช่หรอเบลล์"

“เฮียเชื่อเธอหรอคะ เธออาจจะตั้งใจก็ได้นะ” มาเบลล์ไม่อยากมองในแง่ร้ายหรอก แต่เธอมองในแง่ดีไม่ได้จริงๆ และเธอไม่มีความเห็นใจอะไรทั้งนั้นให้ผู้หญิงคนนั้น! 

“ไม่มีใครเขาทำอะไรสกปรกแบบนั้นหรอกเบลล์ พักผ่อนนะเฮียจะรีบกลับมา" ราชันย์ถอนหายใจ มือใหญ่ลูบหัวคู่หมั้นสาว แต่โดนเธอปัดออก

"จะไปก็เชิญค่ะ แค่รู้เอาไว้ด้วยว่าเบลล์ทำใจใช้ผู้ชายร่วมกับใครไม่ลงนะคะ มันสะอิดสะเอียน! ถ้าเกินเลยหรือได้เสียกันแล้วก็ไม่ต้องกลับมาให้เบลล์เห็นหน้าอีกนะคะ แค่โทรมาถอนหมั้นก็พอ" มาเบลล์ตัดสินใจแล้วว่าหลังจากออกโรงพยาบาลเธอจะย้ายออกจากห้องของเขาเสีย

"เฮียอยากให้เบลล์เชื่อใจกันบ้าง เฮียสัญญาว่าจะไม่ให้ใครแตะต้องนอกจากคู่หมั้นอย่างเบลล์” ราชันย์พูดแค่นั้นก่อนจะเปิดประตูห้องผู้ป่วยออกไป

มาเบลล์ก้มหน้าเม้มปากแน่น มือเล็กกำผ้าห่มเอาไว้แน่นจนข้อขึ้นขาว "สุดท้ายเฮียก็ไปอยู่ดี" ไหนบอกจะไม่ทิ้งเธอไว้คนเดียวไง โกหกทั้งนั้น แล้วบอกแบบนั้นคิดว่าน่าเชื่อถือมากรึไง ไม่ใช่ว่าโดนยั่วเข้าหน่อยก็คล้อยตามแล้วหรอกหรอ 

น้ำตาเม็ดเล็กไหลออกมาหลังจากที่พยายามกลั้นมันเอาไว้ หญิงสาวรีบปาดออกบอกตัวเองให้เข้มแข็งกว่านี้ แต่ก็ยากเหลือเกินเพราะความรักที่ฝั่งใจมาหลายปีใช่จะมลายหายไปง่ายดายปานนั้น มีเพียงแค่เธอต้องเอาตัวเองออกมาจากจุดๆนั้นให้ได้ 

แค่เธอนึกภาพที่ทั้งสองกำลังระเริงรักกันหัวใจที่พยายามเข้มแข็งก็เจ็บเจียนตายอยู่แล้ว แต่ที่มีมากกว่าความเจ็บก็คือความรังเกียจ! 

....

คุยกับไรท์ ❤️

ถ้าแฟนรี๊ดบอกแบบนั้นรี๊ดจะเชื่อมั้ยคะ

อุ้ฟ!! ลืมไปรี๊ดไม่มีแฟน5555 

อะหยอกน้าาา❤️❤️🙏

รี๊ดว่าไอ้เฮียคิงส์มันจะเสียท่าให้นังลดากันมั้ยคะ รี๊ดว่าอั๊ยเฮียคิง์มันเชื่อถือได้แค่ไหน

อย่าลืมคอมเมนท์กันไว้ด้วยนะคะ เดี๋ยวตอนหน้าให้น้องย้ายออกแล้วค่ะ รำคาญผู้ชายอัธยาศัยดี ชอบแบบเย็นชากับทุกคน อ่อนโยนกับแค่เมียแบบนี้ หาได้จากไหนคะ  แรไอเทมส่ะด้วยสิผู้ชายแบบนี้ ❤️❤️❤️❤️

​

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***