Never Letting Go | ไม่ปล่อยมือ
เป็นห่วง
มิลิน(นางเอก)
โอ้ยย//นั่งลงที่ป้ายรถเมล์
มิลิน(นางเอก)
เหนื่อยแล้วนะ!
มิลิน(นางเอก)
เดินหางานทั้งวัน
มิลิน(นางเอก)
ได้มาซักงานก็ไม่มี
มิลิน(นางเอก)
เดี๋ยวนี้เค้าไม่ขาดแคลนพนักงานบ้างรึไง//บ่น
มิลิน(นางเอก)
ปวดขาชะมัด!//ทุบขา
มิลิน(นางเอก)
//ก้มมองเท้า
มิลิน(นางเอก)
แดงอีกแล้วสินะ..
ตัวประกอบ
ขอที่ตรงนี้ได้มั้ยคะ
มิลิน(นางเอก)
//มองขาเด็กน้อยที่ถูกผ้าพันแผลพันรอบขา
มิลิน(นางเอก)
ได้ค่ะๆ//ลุก
เร็น(พระเอก)
(ใจดีให้คนอื่นแบบนี้ไง ตัวเองถึงลำบาก)
ตัวประกอบ
แม่ขอโทษนะลูก//ลูบหัว
ตัวประกอบ
เดี๋ยวก็หายแล้วนะ
มิลิน(นางเอก)
//มองแล้วยิ้ม
เร็น(พระเอก)
เอ่ออ!...//ลุก
ตัวประกอบ
เอ่ออ..ไม่เป็นไรค่ะ
ตัวประกอบ
ให้ลูกฉันนั่งคนเดียวก็พอแล้วค่ะ
ตัวประกอบ
//นั่งลงข้างๆลูก
ตัวประกอบ
หลบหน่อยจ้าาด่วนๆๆๆ//วิ่งเบียดคนอื่นมา
มิลิน(นางเอก)
//เดินขึ้นรถ
เร็น(พระเอก)
//นั่งอยู่ข้างหลัง
เร็น(พระเอก)
กลับบ้านดึกขนาดนี้..
เร็น(พระเอก)
เดี๋ยวก็ได้หลับไม่รู้เรื่องบนรถอีก
มิลิน(นางเอก)
//พิงขอบหน้าต่าง
เร็น(พระเอก)
ถึงแถวบ้านเธอแล้วนี่..//มองๆ
เร็น(พระเอก)
ทำไมไม่ตื่นล่ะ
เร็น(พระเอก)
//มองซ้ายมองขวา
เร็น(พระเอก)
แฮชชชิ้วววว!!!!
ตัวประกอบ
อุ้ยตาย!//สะดุ้ง
ตัวประกอบ
จามอะไรดังจัง..//มอง
มิลิน(นางเอก)
ถึงแล้ว!//รีบเดินลงรถ
เร็น(พระเอก)
เหอะ..//เดินลง
เร็น(พระเอก)
//เดินล้วงกระเป๋ากางเกงตามหลัง
มิลิน(นางเอก)
...//มองด้วยหางตา
เร็น(พระเอก)
//มองไปทางอื่น
มิลิน(นางเอก)
//เดินเร็วขึ้น
มิลิน(นางเอก)
//เดินเลี้ยวเข้าซอย
มิลิน(นางเอก)
โอ๊ยย!!!//หันมา
มิลิน(นางเอก)
นี่พี่ตั้งใจทำให้ลินอึดอัดรึป่าว!
มิลิน(นางเอก)
ตั้งแต่ที่ป้ายรถเมล์แล้วนะ!
มิลิน(นางเอก)
พี่ยังต้องการอะไรอีก!
เร็น(พระเอก)
นี่//เดินมาใกล้
เร็น(พระเอก)
//ก้มหน้าลงมาหา
เร็น(พระเอก)
พี่มาหาไอ้เสก
เร็น(พระเอก)
หลงตัวเองไปป่าวว
มิลิน(นางเอก)
บะ..แบบนั้นมาเดินใกล้ทำไม!!
เร็น(พระเอก)
ก็บ้านอยู่ใกล้ๆกัน
เร็น(พระเอก)
ก็ต้องเดินทางเดียวกันสิ
มิลิน(นางเอก)
//หันหลังให้
มิลิน(นางเอก)
โอ๊ะ!!!//นั่งลงกับพื้น
เร็น(พระเอก)
ลิน!//รีบนั่งลง
มิลิน(นางเอก)
โอ๊ยยย//จับขา
เร็น(พระเอก)
นี่ใส่ส้นสูงเดินทั้งวันอีกแล้ว!
เร็น(พระเอก)
ใส่แล้วเจ็บขาแบบนี้จะใส่ทำไม!
เร็น(พระเอก)
แดงหมดเลย//รน
เร็น(พระเอก)
!!!(เออว่ะ! กูเสือกอะไรเนี้ย!)
เร็น(พระเอก)
ก็ไม่ได้อยากยุ่ง!
มิลิน(นางเอก)
จะไปไหนก็ไปเลยไป
มิลิน(นางเอก)
เห็นหน้าแล้วรำคาญชะมัด..//หน้าบึ้ง
มิลิน(นางเอก)
!//หันมองตาม
มิลิน(นางเอก)
เออ! ก็ดีไปไกลๆตา
มิลิน(นางเอก)
หย่ากันแล้วจะมาพูดดีด้วยทำไม
มิลิน(นางเอก)
เกลียดขี้หน้า!
มิลิน(นางเอก)
อ๊าา..//นวดข้อเท้า
เร็น(พระเอก)
//เดินเร็วขึ้น
เร็น(พระเอก)
พูดแบบนั้นได้ไง!//หยุดเดิน
เร็น(พระเอก)
คนเป็นห่วงนะเว้ย!
เร็น(พระเอก)
ถึงตอนนี้จะไม่ใช่ผัวแล้วก็เหอะ!
เร็น(พระเอก)
โอ๊ย!//หันไปมอง
เร็น(พระเอก)
เจ็บมากมั้ยนะ..
เร็น(พระเอก)
ทำไมต้องทำให้เป็นห่วงอยู่เรื่อยเลย!//วิ่งกลับไป
มิลิน(นางเอก)
อ่ะ..!!//นั่งลง
ฐาณัฐ
ดูเหมือนต้องการความช่วยเหลือรึป่าวครับ
ฐาณัฐ
วันนี้คิดผิดจริงๆเลย
ฐาณัฐ
ผมน่าจะขับรถไปโรงเรียนน่ะสิครับ
ฐาณัฐ
ดันนั่งรถเมล์ไปซะได้
มิลิน(นางเอก)
นี่ยังเป็นนักเรียนหรอคะ
ฐาณัฐ
ผมเพิ่งย้ายมาบรรจุที่นี่
ฐาณัฐ
แล้วก็..เพิ่งซื้อบ้านในหมู่บ้านนี้ด้วย
Comments