Midnight. พบเจอ

00.00

sun

ทำไมแถวนี้ไม่มีร้านค้าเลยเนี่ย

sun

หิวแทบตาย

sun

หืม?

sun

แถวนี้มีพิพิธภัณฑ์เปิดใหม่ด้วยหรอ

sun

ไม่เคยเห็นเลย

ภายในพิพิธภัณฑ์ที่เงียบกริบ

มีเพียงเสียงลมหายใจและเสียงเดินของซัน

sun

ไม่มีคนอยู่เลยแฮะ

ซันเดินเข้าไปเรื่อยๆ

จนพบ

rain

เรนตกใจเล็กน้อยก่อนเอ่ยปากถาม

rain

เธอเป็นใคร

rain

แล้วเข้ามาในนี้ได้ยังไง

sun

อ้าว...

sun

มีคนอยู่นี่เอง

sun

เราเดินออกมาหาของกินยามดึก

sun

แล้วบังเอิญเจอที่นี่เข้า

sun

เราชื่อซันนะ

rain

...

rain

เธอเห็นที่นี่ด้วยหรอ

sun

เธอถามอะไรเนี่ย55555

sun

เราจะมองไม่เห็นได้ยังไง

ซันขำคำถามของเรนอยู่ซักพัก

sun

เรายังไม่รู้ชื่อเธอเลย

rain

...เราชื่อเรน

sun

หึ๊ย ชื่อเธอน่ารักจัง

sun

ชื่อของเธอแปลว่าฝนใช่มั้ย

sun

เราชอบฤดูฝนมากเลยแหละ!

rain

...

ซันได้แต่นั่งคิด

" เธอชั่งแปลกคน " " คนส่วนใหญ่ไม่ชอบเพราะพื้นแฉะแท้ๆ "

sun

ชื่อเรามาจากพระอาทิตย์

sun

เราไม่ชอบเลย

sun

เวลาพระอาทิตย์โผล่ขึ้นมาแดดก็จะออก

sun

ร้อนมากเลยแหละ

sun

แล้วเธอชอบฤดูไหนมากที่สุดหรอ

ซันนั่งเงียบและคิดอยู่ตลอดว่า

"ทำไมเด็กคนนี้ถึงดูร่าเริงขนาดนี้ล่ะ ไม่เหนื่อยบ้างรึไงนะ"

ซันนั่งเงียบซักพักจึงเอ่ยปากพูดขึ้น

rain

เราชอบฤดูร้อน

sun

โห จริงมั้ยเนี่ย!

sun

ทำไมล่ะ

sun

ร้อนจะตาย เหงื่อออกด้วยนะ

rain

ทุกครั้งพอถึงฤดูร้อน เราก็จะไม่เหงา

rain

ก็เลยชอบเป็นพิเศษ

rain

ตอนนี้เป็นฤดูฝน

rain

ความเหงาก็เลยมีมากเป็นพิเศษ

sun

ทำไมถึงเหงาล่ะ

sun

ตอนนี้ที่เราคุยด้วยยังเหงาอยู่รึเปล่า

sun

ถ้าเธอเหงาเราจะมาคุยกับเธอบ่อยๆเลย!

เรนได้แต่แปลกใจ

ว่าทำไมเธอถึงดูคิดบวกทุกครั้งที่เอ่ยปาก

เธอไม่เคยเจอคนที่พูดเก่งขนาดนี้มาก่อน

rain

ไม่นั่งหรอ

sun

โอ้!

sun

พึ่งรู้ตัวเลยว่ายืนอยู่

sun

55555555

sun

ขอบคุณที่บอกนะ

ทั้งสองนั่งคุยกันซักพัก

ซันชวนคุยไม่เว้นช่องว่าง

ก็ถึงเวลา 00.57

rain

อ่า

rain

จะหมดเที่ยวคืนแล้ว

rain

เธอควรกลับไปพักผ่อน

sun

เอ้าาาาาา!

ซันลากเสียงยาวด้วยน้ำเสียงเสียดาย

sun

ยังอยากอยู่อยู่เลย

sun

แล้วเรนจะไม่กลับหรอ

rain

กลับสิ

rain

ตอนนี้เราก็อยู่บ้านเรา

rain

จะให้เรากลับไปไหนอีก

ซันทำสีหน้างุนงง

sun

ที่นี่คือบ้านเธอหรอ

sun

อ้าวนี่เราบุกบ้านคนอื่นหรอนี่

เรนยิ้มมุมปากและหัวเราะในคอเบาๆ

00.58

rain

....

rain

เธอต้องรีบกลับบ้านเดี๋ยวนี้

sun

โธ่ๆ

sun

ก็ได้

sun

ทำไมถึงไล่กันขนาดนี้

sun

พรุ่งนี้เราจะมาใหม่

rain

ไม่ต้อง

sun

เราจะมา

00.59

rain

โอเคๆ

rain

มาก็ได้แต่ตอนนี้เธอต้องออกไป

เรารีบดันซันออกจากพิพิธภัณฑ์แปลกประหลาด

วันถัดมา

08:47

sun

เอ๊ะ

sun

พิพิธภัณฑ์เมื่อวานหายไปไหนแล้วเนี่ย

sun

กลายเป็นบ้านใครกัน

sun

แล้วเรนล่ะอยู่ไหน

sun

โธ่

sun

เกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย

ซันทั้งหงุดหงิดและงุนงง

กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า

ในวันเดียวกัน

23:40

sun

เราจะต้องรอจนกว่าพิพิธภัณฑ์นั่นจะปรากฏขึันให้ได้

ผ่านไปซัก10นาทีซันก็ผลอยหลับไป

sun

....

sun

อื้อออ

sun

พิพิธภัณฑ์!

ซันรีบเดินเข้าไปยังพิพิธภัณฑ์ตรงหน้า

sun

เอ๊ะะ

sun

เรนอยู่ไหนกันนะ

sun

...

ซันมองหาเรนจนมองสิ่งแวดล้อมที่สวยงามรอบกาย

sun

สวยแฮะ

sun

สบายใจดีจัง

ซันเอ่ยได้ซักพักก็มีเสียงนิ่งๆของผู้หญิงดังขึ้น

rain

เข้ามาก็ทำเสียงดังเลย

rain

เราอ่านหนังสือไม่รู้เรื่องนะ

sun

เรน!

ซันเอ่ยชื่อเรนด้วยน้ำเสียงดีใจ

rain

...

เรนคิดในใจ

" เหมือนเห็นหูกับหางงอกขึ้นมาเลย "

จิตปรุงแต่งของเรนเริ่มทำงาน

sun

เรนเป็นไงบ้าง

sun

วันนี้เหงามั้ย

sun

เรามาเล่นด้วยแล้วนะ

rain

เหงาสิ

rain

แต่เธอไม่ได้มาทำให้หายเหงา

rain

เรารู้สึกวุ่นวาย

sun

อ้าววว...

rain

...วันนี้เธอมากี่โมง

sun

....

sun

เรามีไรจะเล่า

sun

วันนี้เรามาหาเธอตอน8โมงกว่าๆ

sun

แต่ทำไมเราถึงไม่เห็นพิพิธภัณฑ์นี้เลย

sun

แล้วเธอไปอยู่ไหน

rain

...

rain

เฮ้ออ..

เราถอนหายใจแรง

ก่อนพูดขึ้นเบาๆ

rain

จริงๆเธอไม่ควรจะเห็นทุกเวลาด้วยซ้ำ

sun

...

ซันได้ยินก็นั่งเงียบ

และคิดว่า"มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่"

" ปกติพิพิธภัณฑ์นี้เป็นสิ่งที่มองเห็นไม่ได้เหมือนเช่นวิญญาณงั้นหรอ "

เรนมองหน้าซันและพอเดาออกว่าเธอคิดอะไร

rain

นั่งสิ

rain

เดี๋ยวเราเล่าให้ฟัง

sun

...

ซันค่อยๆนั่งลงข้างๆเรน

sun

ไหนว่ามาหน่อย

เรนหายใจเข้าลึกและตัังสติ

rain

จริงๆเรา...........

. . . . . .

ติดตามอ่านต่อตอนต่อไป

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ