Midnight. สับสน

rain

จริงๆเราตายไปแล้ว

sun

....

sun

เธอล้อเล่นอะไรเนี่ย5555555

ซันขำอยู่ซักพักแต่สีหน้าของเรนไม่ได้ล้อเล่นเลย

rain

....

sun

เธอ...

sun

ตายไปแล้วจริงๆหรอ?

เรนพยักหน้าด้วยสีหน้าลำบากใจ

sun

แล้วเรื่องมันเกิดขึ้นได้ยังไง

sun

แล้วทำไมเธอถึงยังอยู่ที่นี่

sun

ทำไมเราถึงเห็นเธอได้

sun

แล้วพิพิธภัณฑ์นี้มันคืออะไรกันแน่

rain

ใจเย็นๆ

rain

เดี๋ยวเราเล่าให้ฟัง

rain

12ปีก่อน

rain

ตอนนั้นเรากำลังมีความรัก

rain

แต่ทุกคนไม่ยอมรับความรักของเรา

rain

เพราะไม่ได้ชอบเพศตรงข้าม...

sun

...

rain

เราทะเลาะกับครอบครัว

rain

เถียงกับคนที่เรารัก

rain

เราเลยเดินออกมา

rain

ตอนเที่นงคืน

rain

แล้วพบพิพิธภัณฑ์แห่งนี้

rain

ตอนนั้นเราก็สงสัยไม่ต่างจากเธอ

rain

ว่าที่นี่มีพิพิธภัณฑ์ด้วยหรอ

rain

พอเราเข้ามาเราไม่เจอใครเลย

rain

แต่แทนที่เราจะรู้สึกเหงารู้สึกโดดเดี่ยว เรากลับรู้สึกสงบ

rain

ตอนนั้นเราอยู่ในพิพิธภัณฑ์นี้จนเช้า

rain

เราออกไปข้างนอกก็พบว่า

rain

ทุกคนคิดว่าเราตายไปแล้ว

rain

เรามีงานศพ

rain

ทุกคนมองไม่เห็นเรา

rain

และไม่เห็นพิพิธภัณฑ์นี้ด้วย

rain

ทุกๆเที่ยงคืนเราจะออกมานั่งเล่นข้างนอกบ้าง

rain

ทุกคนเดินผ่านเราไปถึงแม้เราจะตะโกนเรียก

rain

แล้วเธอล่ะ

rain

รังเกียจเรามั้ย

เรนพูดจบได้ไม่นานฝนก็เทลงมา

sun

....

sun

เราจะเกลียดเธอได้ยังไง

sun

เธอเป็นคนนะ

sun

เธอมีสิทธิ์ที่จะรักไม่ว่าจะรักใครก็ตาม

sun

ถ้าคนอื่นไม่ยอมรับเธอ

sun

อย่างน้อยเราก็อยากให้เธอยอมรับตัวเอง...

sun

รักตัวเองเยอะๆ

sun

และถ้าคนอื่นไม่ยอมรับ

sun

เราจะยอมรับเธอเอง...

rain

....

เรนคิดอยู่ซักพัก "ที่เธอบอกว่ายอมรับ"

"ความหมายของคำที่เอ่ยมาคืออะไร"

หัวใจเรนเริ่มเต้นตุบๆอีกครั้ง

"รอยยิ้มที่เธอส่งมามันมีความหมายอย่างไร"

เรนคิดไม่ตก

rain

แต่เรา

rain

ตายไปแล้วนะ

sun

....

sun

เธอยังไม่ตายซักหน่อย

sun

ถ้าเธอตายไปแล้ว

ซันเอื้อมไปคว้ามือของเรนขึ้นมา

และเอ่ยขึ้น

sun

เราจะแตะตัวและมองเห็นเธออย่างนี้ได้ยังไง

sun

ตั้งแต่เกิดมาเรายังไม่เคยเห็นผีเลยนะ

sun

เรากลัวผีมากๆด้วย

sun

แล้วถ้าเธอเป็นผี

sun

ทำไมเราถึงยังไม่กลัวเธอเลยล่ะ

เรนมองตาอันใสซื่อของซัน

และคิดขึ้นมา

"ถ้าเธอไม่คิดอะไร"

"ทำไมถึงพูดจาเหมือนชวนมารักกันแบบนั้น"

"อย่าทำให้หัวใจของฉันทำงานหนักได้มั้ย"

rain

เพราะเธอน่ากลัวกว่าล่ะสิ

sun

เอ้าาาาา.

sun

เธอรูัมั้ยเราอ่านนิยายมาเยอะมาก

sun

ในหนังสือมีเรื่องนึงที่ใช้ความรักทำลายคำสาปด้วยนะ

เรนขำเบาๆก่อนจะเอ่ย

rain

เธออ่านเยอะไปแล้ว

rain

เราไม่ได้โดนคำสาปซักหน่อย

sun

จะรู้ได้ไง

sun

เธอออกไปนอกพิพิธภัณฑ์ได้ใช่มั้ย

rain

ได้

rain

ทำไมล่ะ

sun

ออกไปเดินเล่นกันเถอะ!

rain

....

rain

ฝนตกอยู่นะ

sun

ไม่เห็นเป็นไรเลย

sun

อยากให้เธอได้ดูโลกภายนอก

sun

เธอจับมือเราไว้นะ

sun

จะได้ไม่หลง

rain

.....

"หลงรักล่ะซิ"

เรนได้คิดในใจ

ซันได้พาเราวิ่งออกจากพิพิธภัณฑ์

ภายใต้ฝนที่ตกลงมา

มีเพียงทั้งคู่ที่อยู่ใต้ฝนนั้น

sun

5555555555

rain

เธอเปียกหมดเลยเห็นมั้ย?

rain

จะเป็นไข้รึเปล่า

sun

ไม่หรอกๆ

sun

เรามีภูมิสูงมาก!

sun

เรามีที่ที่อยากให้เธอไปกับเรา

rain

00.48

rain

....

rain

พรุ่งนี้แล้วกัน

sun

ทำไมล่ะ

rain

ดึกแล้ว

sun

เรน

rain

หื้อ

เรนได้งุนงงเล็กน้อย

เพราะตัวซันนั้นไม่เคยเอ่ยชื่อของเรนเลย

sun

ถ้าเธอ

sun

ออกมานอกพิพิธภัณฑ์นานเกินเที่ยงคืน

sun

เธอจะได้กลับมามั้ย

rain

....

rain

ไม่

rain

ไม่น่านะ

sun

....

sun

งั้นกลับกันเถอะ

sun

เดี๋ยวเราไปอยู่เป็นเพื่อน

sun

จนกว่าจะใกล้หมดเที่ยงคืนเลย

rain

ไม่ได้นะ

rain

มันจะดึกเกินไป

sun

โธ่

sun

ก็ได้

sun

งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้เรามาหาใหม่นะคะ

sun

ฝันดีนะเรน

rain

หลับไม่ฝัน

sun

หืม

sun

ทำไมถึงไม่ฝันล่ะ

rain

ถ้าเธอฝัน

rain

แสดงว่าเธอหลับไม่สนิท

rain

เธออาจจะมีเรื่องที่กับวลใจ

rain

เราอยากให้เธอหลับสนิทไร้กังวลนะ

sun

อ๋อออย่างนี้นี่เอง

sun

ขอบคุณนะเรน

"จริงๆมันเป็นคำบอกรักต่างหาก"

เรนคิด

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ