โลกของโรบิน 𝟎𝟐: รุ่นพี่สุดป่วนกับรุ่นน้องสุดกวน

เทพี แห่งพืชผลและความอุดมสมบูรณ์

โรเซลีน

่

ระหว่างการเดินทาง

ณ ทางเข้าตัวเมือง

โรเบล ริบ

เดินทางปลอดภัยนะคะ

โรบิน วิลสัน

//พยักหน้า

โรเบล ริบ

ฮึก...ดูแลตัวเองด้วยนะคะ ห้ามนอนดึกนะเจ้าคะ

เสียงสั่นเครือราวดับว่ากำลังกลัว

โรเบล ริบ

อย่าให้ใครจับได้นะคะ นายหญิงรอท่านกลับไปหานางนะคะ

โรบิน วิลสัน

`` คุณริบ ผมจะไม่เป็นไร ``

โรเบล ริบ

ของนี่หนักมากให้ฉันเข้าไปส่งเถอะนะคะ

โรบิน วิลสัน

``ไม่เป็นไร ผมจะยกไปเองคุณกลับไปเถอะ``

โรเบล ริบ

คุณชาย

โรบิน วิลสัน

``ไปเถอะน่า เดินทางปลอดภัยนะครับฝากบอกคุณยายด้วยว่าผมจะดูแลตัวเอง และขอให้ท่านรอผมกลับไป``

โรเบล ริบ

...ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ ท่านก็ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขอย่าได้เศร้าใจไม่ว่าเรื่องใดขอให้ท่านโรเซลีนป้องป้องท่านด้วยนะเจ้าคะ

ชายหนุ่มยกของออกมา แม้จะมีแค่นิดหน่อยแต่ด้วยร่างกายเเละโรคที่เป็น มันหนักมากจริงๆ

โรบิน วิลสัน

`` ดูแลตัวเองและดูแลคุณยายให้ดีนะครับ!``

เขายืนโบกมือด้วยรอยยิ้ม

เจ้าค่ะ ดิฉันจะดูแลท่านให้ดีดิฉันจะทำหน้าที่ให้ดี ฮึก นะคะ....

โรบิน วิลสัน

`` ทีนี้ก็ต้องรอสินะ``

เดฟรานซ์ สกา

`` อะแฮ่ม~``

เสียงอะแฮ่มดังขึ้นจากด้านหลังของเขา

โรบิน วิลสัน

``..หื้ม?``

เดฟรานซ์ สกา

`` หวา ท่านมิตกใจเสียด้วย เป็นนักเรียนที่มาใหม่ใช่หรือไม่?``

โรบิน วิลสัน

``คุณคือ?``

เดฟรานซ์ สกา

`` เดฟรานซ์ เป็นผู้นำทางน่ะ``

เดฟรานซ์ สกา

``หรือเป็นรุ่นพี่ของนายปีนึง``

โรบิน วิลสัน

`` อ๋า โตกว่าสินะครับ``

เดฟรานซ์ สกา

`` ไม่แน่ๆ เพราะเราไม่ได้วัดกันที่อายุ``

โรบิน วิลสัน

``แล้ว~วัดจากอะไรเหรอครับ``

เดฟรานซ์ สกา

``ชนชั้นไงล่ะ แล้วก็ ความสามารถ``

โรบิน วิลสัน

`` แต่รุ่นพี่ยังไม่รู้ชนชั้นและความสามารถของผมเลยนะ``

เดฟรานซ์ สกา

``ก็เพราะยังไม่รู้เลยยังเป็นรุ่นพี่ไง``

โรบิน วิลสัน

``ทำไมต่องพี่ล่ะครับ``

เดฟรานซ์ สกา

``เอาน่าเขาสั่งให้เรียกก็เรียกๆไปเถอะ``

โรบิน วิลสัน

``แล้ว~``

เดฟรานซ์ สกา

``โว้ย ไว้ไปถามอาจารย์เองเลยไป มาข้าช่วยถือ!``

ตัวเขาหยิบสัมภาระของอีกฝ่ายบางส่วนก่อนเดินนำไป

โรบิน วิลสัน

`` หว่า~ ยังถามไม่หมดเลย~``

โรบิน วิลสัน

``อ้าว รอด้วยสิครับคุณเดฟรานซ์!``

เขาหยิบกระเป๋าของตัวเองก่อนวิ่งตามไป

เดฟรานซ์ สกา

`` บอกให้เรียกรุ่นพี่ไง!``

โรบิน วิลสัน

``ครับๆรุ่นพี่ก็รุ่นพี่``

ทั้งสองเดินผ่านบ้านเรือนต่างๆ

โรบิน วิลสัน

``โห่~ สวยจัง``

เดฟรานซ์ สกา

``เจ้าหมายถึงต้นไม้หรือผู้หญิงคนนั้นอะ``

โรบิน วิลสัน

``ครับก็ต้นไม้สิครับ``

โรบิน วิลสัน

``แต่เธอก็สวยนะครับ``

เดฟรานซ์ สกา

``แน่นอนนั่นอาจาร์ แอนนา``

เดฟรานซ์ สกา

`` เธอสอนวิชาปรุงยา``

โรบิน วิลสัน

``คิดว่าเวทมนต์ สายควบคุมด้วยน้ำ``

เดฟรานซ์ สกา

`` ฮ่าๆ ช่างพูดช่างกล่าวตอนแรกข้าก็คิดงั้นอะ``

โรบิน วิลสัน

``อ้าว ซะงั้น``

เดฟรานซ์ สกา

``ของนายหนักนะเนี่ย``

โรบิน วิลสัน

``รุ่นพี่อยากถือเองนะครับ~``

｡⁠ * ﾟ + ｡⁠ * ﾟ⁠ + ｡⁠ * ﾟ + ｡⁠ * ﾟ⁠ +

โรบิน วิลสัน

``ที่นี่โรงเรียนจริงๆเหรอครับ``

เดฟรานซ์ สกา

`` โรงเรียนของเหล่าดวงดาว ``

เดฟรานซ์ สกา

``ยิ่งใหญ่ใช่ไหมเข้าไปทีล่ะไม่ต่างจากวังแน่นอน``

โรบิน วิลสัน

``จริงเหรอครับ``

เดฟรานซ์ สกา

``แน่นอนเพราะที่นี่เคยเป็นพระราชวังของพระราชินีโรเซลีนที่2``

โรบิน วิลสัน

`` ชื่อเหมือนท่านเทพีเลยครับ``

เดฟรานซ์ สกา

`` เทพี่แห่งความอุดมสมบูรณ์น่ะเหรอ``

โรบิน วิลสัน

`` ใช่ครับ``

เดฟรานซ์ สกา

``ก็ราชวงศ์นี้เขาเชื่อกันว่าตั้งแต่ดั้งเดิมท่านเทพีได้ช่วยชีวิตพระราชาไว้แล้วท่านก็เลยตั้งชื่อตระกูลเป็นงี้เลยอ่ะข้าก็ไม่เข้าใจเหมือนกันเหมือนได้คำอวยพรฮ่าๆแปลกเนอะ``

โรบิน วิลสัน

``ถ้าราชวงศ์นี้ยังอยู่ท่านน่าจะโดนตัดหัวเป็นคนแรกเลยนะครับรุ่นพี่``

เดฟรานซ์ สกา

`` แหม ปั๊ดเหนี่ยวหรอกเจ้าเด็กนี่``

โรบิน วิลสัน

``นี่ก็พูดเหมือนคุณยายผมอีก``

เหมือนกับว่าเขาจะได้คู่กัดตั้งแต่เปิดเรียนซะแล้ว

｡⁠ * ﾟ + ｡⁠ * ﾟ⁠ + ｡⁠ * ﾟ + ｡⁠ * ﾟ⁠ +｡⁠ * ﾟ + ｡⁠ * ﾟ⁠ +

ผู้แต่ง:𝙈oon

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ