เธอมัดกุมใจผม ผมไม่ยอมให้อภัยเด็ดขาด
ภาพภูมิหลังที่ไม่เลือนหายEP1
แอดเองไม่ต้องสืบ
เฮ้ขออภัยที่ขัดการอ่านทุกคนด้วยนะคับ อยากให้ทุกคนช่วยคอมเม้นท์แนะแนวทางอะไรก็ได้ตามใจชอบสามารถช่วยกันได้นะ
แอดเองไม่ต้องสืบ
นี้คงเป็นผลงานความชอบตัวเอง ที่อยากมาเล่าให้ทุกคนได้อ่านสนุกๆอย่าใช้ความรุนแรงกันนะ กราบงามๆ
ณ ยามราตรีแสนมิดมืดสาดส่องไปด้วยแสงไฟนีออนส่องประกายถี่ริบหรี่ ลงมากระทบด้วยแสงจันทร์ที่สัญจรไปด้วยผู้คนหลังเลืกงานเพื่อกลับไปหาครอบครัว
บูม(ช่วงมัธยม)
บอน เมื่อไรจะมาเค้ารอนานแล้วนะ เดี๋ยวพ่อดุนะ
บอนบอน
แต่พี่ เค้ายังไม่ได้ซื้อขนมไปฝากพ่อกับแม่เลยนะ||ถือถุงแกว่งไปมา
บูม(ช่วงมัธยม)
เห้อก็ได้ แต่เค้าให้เวลาครู่นึงนะ เดี๋ยวบอกพ่อให้บอนเอง
บูมหยิบมือถือออกมาเพื่อจะสนทนาพ่อผ่านทางบ้านให้สบายใจ
บูม(ช่วงมัธยม)
โหลคับคุณพ่อ
พ่อไบรท์
บูม เมื่อไรจะกลับมา ตอนนี้แม่ยูเริ่มเดินวนในบ้านแล้วนะ พ่อไม่สบายใจกับแม่เหมือนๆกันเลย
แม่ยู
รุ่นพี่ ขอคุยกับลูกหน่อยสิคะ
แม่ยู
น้องไม่ไหวแล้ว พี่ขาา~
พ่อไบรท์
เห้อ คุยกับเจ้าตัวเอานะบูม พ่อขอไปยืนรอก่อนนะจ๊ะ บี๋ค้าบบ~
พ่อไบรท์
||เก็บสีหน้าแดงแจ๋ราวกับโดนเล่นใส่ทางอ้อม ไปหลบในหลังประตู
แม่ยู
ลูกบูม น้องบอนอยู่กับหนูไหมจ๊ะ?
บูม(ช่วงมัธยม)
อยู่คับ อาจจะช้าหน่อยนะ เพราะน้องเลือกของเยอะไปหน่อย
แม่ยู
โอเค้ แม่เป็นห่วงลูกๆนะ อย่าไปรังแกคนที่ไร้ทางสู้เด็ดขาด และต้องปกป้องด้วยนะเข้าใจไหม
บูม(ช่วงมัธยม)
คับรู้แล้ว แม่พูดจนผมหูชาไปหมดแล้ว อีกอย่างน้องเก่งกว่าผมจนเหมือนเด็กมากกว่าอีก
แม่ยู
จ๊ะๆ จำไว้นะ ห้ามเกเรและอย่าไปหาเรื่องให้เดือดร้อนนะ
บูม(ช่วงมัธยม)
ผมโตแล้วนะแม่||เกาหัว
แม่ยู
แค่นี้นะ เดี๋ยวไปส่นงานให้ป่ะป๊าหนูๆก่อนนะ รีบกลับมาด้วยจ๊ะ
บูม(ช่วงมัธยม)
คับ ผมสัญญาว่าจะปกป้องครอบครัวให้ได้นะคับ||ยังลังเลใจ
บอนบอน
ได้ยินหมดแล้วนะ||ตบไหล่
บูม(ช่วงมัธยม)
แม่บอกให้รีบกลับนะไม่มีอะไรหรอก แม่ชวนคุยด้วยความเป็นห่วงทั้งเค้าและบอน
บอนบอน
ค่ะ หนูสบายใจแล้วที่พี่คุยพ่อกับแม่ เมื่อก่อนพี่แถบไม่คุยคบเพื่อน มีอะไรที่ทำให้พี่ถึงทำอย่างนี้ล่ะ?
บูม(ช่วงมัธยม)
พี่นะ สัญญาไว้ว่าจะปกป้องครอบครัวและจะเป็นตลอดไป||แหงนหน้าขึ้นมองบนดวงดาว
บอนบอน
แหม่ซีนต้องเข้าแล้วสินะ||หัวเราะคิกคัก
บอนบอน
เค้าซื้อของเสร็จแล้วล่ะ เราไปหาท่านกันเถอะ||ยกถุงคลี่ยิ้มอ่อนหวาน
บูม(ช่วงมัธยม)
อืม~||คลี่ยิ้มตามเดินไปขึ้นบนรถโดยสาร
บอนบอน
||จับกุมมือพี่ชายเดินจูงขึ้นไป
บอนบอน
พี่กินไหม ซื้อรสกาแฟมาให้พี่เลยนะ
บอนบอน
ต้องชมเค้าแล้ว||ท้าวเอวมั่นหน้าไว้
บูม(ช่วงมัธยม)
ฮ่าๆๆ จ๊ะๆบอนคนเก่ง~||บีบแขนน้องสาวเบาๆ
บอนบอน
เอ่อ~ถึงบ้านแล้วพี่จ๋า~||จับมือพี่ชายลงมา
บูม(ช่วงมัธยม)
ใครบอกกันคับยัยบ๊อง||แกล้งน้องสาวดันหน้าผ่อนแรง
บอนบอน
ง่าา หนูคิดถึงบ้านนิน่า
บูม(ช่วงมัธยม)
ป่ะ อย่าทำให้ท่านรอเราเลย||คว้ามือจับอีกรอบ
ไม่ทันไรมีกระบอกปืนจ่อกลางหัวทั้งสอง
มือสังหารไร้นามของคู่แข่ง 1
อย่าขยับ||ยืนเล็งหัวตรงกลางหลังบอนบอน
มือสังหารไร้นามของคู่แข่ง 2
มากับเราตอนนี้...
มือสังหารไร้นามของคู่แข่ง 3
ห้ามาเล่นพิเรน รีบเดินช้าอยู่ได้
บอนบอน
บอกเราก่อนได้ไหมต้องการอะไรจากพวกหนู
บูม(ช่วงมัธยม)
มันน่ะหรอ พวกกุ่ยที่ชอบไถ่เงินกระจอกๆนี่แหละ
มือสังหารไร้นามของคู่แข่ง 3
ปากดีหนิ||ตบปากพระเอก
บูม(ช่วงมัธยม)
แม่งล็อกทำไมว่ะ!!!
บูม(ช่วงมัธยม)
แน่จริงตัวต่อตัวดิ
มือสังหารไร้นามของคู่แข่ง 3
ได้ ปล่อยมันเดี๋ยวทำให้เด็กมันดูหน่อย
มือสังหารไร้นามของคู่แข่ง 2
||ปล่อยข้อมือพระเอก
บูม(ช่วงมัธยม)
เริ่มจากเองก่อนเลยนะ อย่าโกงนะใครกล้ามาห้ามระวังปากไว้ด้วย!
มือสังหารไร้นามของคู่แข่ง 3
เอ่อ ปากเก่งนักนะเดี๋ยวเอาเลือดปากออกแน่
บอนบอน
เดี๋ยวสิ๊ ปล่อยนะ พี่หนูแค่ปากเก่งเฉยๆอย่าทำร้ายเขาหนูขอ
บูม(ช่วงมัธยม)
ฮึ้บ!!||ง้างกำปั้นเข้าหน้าเต็มที่
มือสังหารไร้นามของคู่แข่ง 3
เก่งหนิ แรงน้อยว่ะ!||แสยะยิ้มต่อยเข้ากลับจนลงไปนอนกับพื้นกระอักเลือด
บูม(ช่วงมัธยม)
เอ๊อะ!!||นั่งคายเลือดกระอักออกมาอย่างรวยริน
เด็กหนุ่มลุกขึ้นยืนทั้งร่างสะบักสะบอมเลือดโหมออกเต็มปากรอยฟกช้ำทั้งตัว จนเฮือกสุดท้ายยืนลอยตัวกับคอเสื้ออย่างไรเรี่ยวแรง
บูม(ช่วงมัธยม)
อึ๊ก!!||ลอยขึ้นมาจับคอเสื้อที่ดึงขึ้นไว้ร่างปริศนา
มือสังหารไร้นามของคู่แข่ง 3
เป็นไงรสชาติของเลือดเองน่ะ หึๆ||ยืนกำคอเสื้อไว้รอคำสั่งเสียจากปากเด็กหนุ่ม
บอนบอน
อย่าทำเขา อย่าทำเขานะ ฮึ้ก...
บอนบอน
||ยืนสะอื้นทั้งน้ำตากุมมือล็อคไว้ จนเริ่มเปล่งแสงออกมาในระแวก
มือสังหารไร้นามของคู่แข่ง 1
พี่!
มือสังหารไร้นามของคู่แข่ง 3
หึๆ||แสยะยิ้มออกมาทันที
บอนบอน(ร่างหมาป่า)
หึ้ยย!!||สะบัดตัวออกมากลายร่างเป็นหมาป่าตัวโตในท่ามกลางความชุลมุน
บูม(ช่วงมัธยม)
ไม่....อย่าทำแบบนี้...พี่ขอ..||ภาพตัดดำสนิทได้นอนจมกระอักเลือด
บูม(ช่วงมัธยม)
ซี๊ดโอย~กรามเกือบหัก||นั่งลูบคาง กวาดสายตารอบๆ พึ่งรู้ว่าสึกตัวก็มาในที่แปลกตารกร้างสุดๆ
บูม(ช่วงมัธยม)
อยู่ไหนหว่า...บอน!!||รีบเดินตัวสั่นตามหาน้องสาว จนเริ่มมีกลิ่นจางแต่ยังบอกไม่ชัดมากนัก
บูม(ช่วงมัธยม)
(อย่าพึ่งเป็นไรนะ เค้าจะไปหาบอนเอง รอหน่อยนะ)||เดินตามกลิ่นจากสายเลือดหมาป่าจมูกไวนิสๆของเขาตามร่องรอยน้องสาวในซากร้าง
บูม(ช่วงมัธยม)
บอน!!||สายตาเขาดันไปเจอหยดเลือดตามทาง ยิ่งใจสั่นหายใจแรงจนถึงขั้นซุดตัวลง และฝืนตามต่อไปเพื่อจะให้ได้เจอน้องสาว
บูม(ช่วงมัธยม)
บอน!! ใครทำเธอ บอกพี่มา!!||พอได้เจอหน้าน้องสาวก็รีบคว้าร่างไว้
บอนบอน(ร่างหมาป่า)
พี่...หนูขอโทษ||บนหัวเต็มไปด้วยเลือดจากการกระแทกของแข็งที่ใหญ่ฟาดลงเต็มและขาหักจนเดินไม่ได้ พร้อมด้วยรอยกรงเล็บกับของเล็มคมที่อธิบายไม่ได้อาบยาพิษเฉพาะทางหายใจรวยริน
บูม(ช่วงมัธยม)
ไม่เป็นไรๆ พี่อยู่นี่แล้ว รอก่อนนะอดทนไว้นะคนเก่ง คนเก่งต้องอย่ดูกับพี่...||นั่งลูบใบหน้าน้องสาวในกองเลือดตั้งสติหยิบมือถือในสภาพที่พังไม่เหลือชิ้นดี จนต้องพาน้องสาวออกมาด้วยทั้งๆที่ร่างแทบหายใจลำบากพอๆกัน
บูม(ช่วงมัธยม)
เอ๊อะ อรัก เอ่อ..||ซุดลงไปเนื่องด้วยการหายใจลำบากจนสมองไม่สามารถไปเลี้ยงทั่วถึงถึงขั้นสลบภาพตัดไป ก่อนจะหันหน้ามามองน้องสาวที่ใกล้จะสิ้นชีพ
บอนบอน(ร่างหมาป่า)
บอนนะ รักพี่มากนะ....||ภาพตัดออกไปจนสลบ พร้อมได้ทิ้งรอยบางอย่าง
ณ โรงพยาบาล ผ่านไป 1 วันเต็มๆ
บูม(ช่วงมัธยม)
บอน!!!||สดุ้งดีดตัวลุกจากเตียงบนเตียงผู้ป่วย
พ่อไบรท์
เห้ ไม่เป็นไรนะ คนเก่ง||กำลังพยายามจะปลอบเด็กหนุ่มให้นอนพัก
บูม(ช่วงมัธยม)
ไม่คับ ผมจะหาบอน บอนอยู่ไหนคับ!!||รีบลุกขึ้นจนเกือบล้ม
พ่อไบรท์
ไม่ได้นะ พ่อสั่งให้ลูกนอนนะ เดี๋ยวพ่อจะอธิบายให้ตอนนี้รักษาให้หายก่อน
บูม(ช่วงมัธยม)
ตอนนี้เลยครับ
บูม(ช่วงมัธยม)
บอกผมมาเถอะ
พ่อไบรท์
ลูก...บอนไม่อยู่กับเราแล้วล่ะ
บูม(ช่วงมัธยม)
ไรนะ ไม่จริงผมไม่เชื่อ!!
พ่อไบรท์
พ่อจะโกหกทำไม พ่อเองก็ทำไรไม่ได้อยู่ดี
บูม(ช่วงมัธยม)
พ่อก็เป็นคนอย่างนี้แหละ ผมถึงเกลียดพ่อ
บูม(ช่วงมัธยม)
เอ๊อะ!||หน้าส่ายตามกุมมือเอาไว้ประชดประชันเดินออกไปข้างนอก
พ่อไบรท์
บูม พ่อสั่งให้มานอนเดี๋ยวนี้!!
บูม(ช่วงมัธยม)
(ทำไมว่ะๆ ทำไมไม่ตายไปว่ะ ทำไมต้องเป็นบอนด้วย!!)
บูม(ช่วงมัธยม)
||นั่งก้มหน้าสบน้ำตาบาดคลอน
แอดเองไม่ต้องสืบ
ติดตามต่อกันได้นะ ถ้าชอบช่วยกันติดตามให้กำลังใจแอดด้วยนะคับ
แอดเองไม่ต้องสืบ
จากน้ำใจบัย~
Comments