เธอมัดกุมใจผม ผมไม่ยอมให้อภัยเด็ดขาด
จากจุดนั้นสู่จุดนี้EP.2
เวลาผ่านไป ที่เต็มไปด้วยสีดำ
ความโศกเศร้า และการจากลาไม่ทันตั้งตัวได้ส่งเธอไปพักผ่อนหวนคืนเช่นเดิม
แม่ยู
คุณ...พวกนั้นมันใจร้ายกับเราทำไหมคะ
พ่อไบรท์
อย่าพูดงั้น ลูกก็ไม่หมดห่วงเอาหรอกนะ ไม่ร้องให้ลูกเห็นสิยู
พ่อไบรท์
||กอดคอแม่ยูพร้อมยกนิ้วปาดน้ำตา
พ่อไบรท์
พี่อยากเห็นลูกบูมมาอยู่ตรงนี้เหมือนกันว่าไหม
แม่ยู
อย่ากวนลูกเลย ลูกเรารักน้องแค่ไหนพี่น่าจะรู้แก่ใจดีหนิ
แม่ยู
ยูผิดเองที่คำพูดนั้นเป็นลางร้าย จนบังเกิดขนาดนั้น
พ่อไบรท์
มันไม่ใช่ความผิดยูนะ เอาเถอะพาลูกตัวน้อยของเราพาไปนอนเถอะนะ
พ่อไบรท์
ลูกจะได้สบายอกสบายใจ....
ได้เริ่มพิธีกรรมส่งบอนบอนกลับคืนหมดทุกข์ด้วยน้ำมือของครอบครัวที่รัก
บูม(ช่วงมัธยม)
||นั่งมองผ่านทางหน้าต่างจนเม่อลอยกว่ารู้สึกตัวทีโดนเรียกไป 10 รอบแล้ว
นางพยาบาล
เห้อ เรียกมาเป็นหลายรอบแล้วนะ มีอะไรให้กลุ้มใจหรือป่าว
บูม(ช่วงมัธยม)
ไม่...วางไว้ตรงนั้นเลยคับ ขอบคุณมากนะคับ
นางพยาบาล
ช่วงนี้คนไข้อย่าคิดหนักนะ ตอนนี้ต้องพักผ่อนให้สมองเธอโปร่งก่อนนะ ทานยาตามเวลาด้วยนะ
นางพยาบาล
||วางสำหรับอาหารและยาบำรุงวางไว้ให้คนไข้
นางพยาบาล
||เดินไปข้างนอกก่อนจะปิดกั้นไว้แน่นหนา
บูม(ช่วงมัธยม)
เห้อ...คนไข้จริงไหมนะ ยิ่งกว่าคนคุกอีก
บูม(ช่วงมัธยม)
||นั่งกอดเข่าได้แต่มองผ่านหน้าต่างกินลมได้แต่นึกถึงน้องสาว
บูม(ช่วงมัธยม)
บอนเธอไม่ต้องห่วงเค้านะ เดี๋ยวจะเอาเลือดมาชดใช้เธอเองนะ
บูม(ช่วงมัธยม)
พี่คิดถูกแล้วใช่ไหม....
ผ่านไป 5 ชม. หลังพิธีจะเริ่มขึ้นในโบสถ์
เริ่มอำลาแก่ลูกตัวน้อย....
แม่ยู
||ยืนหลั่งน้ำตากอดตุ๊กตาผีเสื้อตัวโปรดที่เก่าทรุดโทรมมานาน มายืนตรงหน้าศพ
พ่อไบรท์
||ยืนก้มหน้าก้มตาตรงหน้าเคียงค่หูกับแม่ยูไม่ห่าง ถือดอกทิวลิปสีขาวที่บอนชอบ
แม่ยู
แม่น่ะ จะเอาตุ๊กตาของหนูมาวางไว้ตรงนี้นะ แม่รู้ว่ามันสำคัญสำหรับ มีแต่ความทรงจำดีๆของหนู แม่อำลาอย่าให้...ใครมาทำร้ายหนูอีก
พ่อไบรท์
ลูกไม่ต้องห่วงนะ พ่อจะอยู่กับแม่เสมลูกหมดห่วงได้แล้วทำใจให้สบายเถอะ ไว้มาเป็นคนรอบครัวเดียวกันอีกนะ ดอกไม้ของป๊า....
จนเสร็จสิ้นต่างแยกย้ายกลับไป
พ่อไบรท์กับแม่ยูรีบไปเยี่ยมลูกชายที่นอนเม่อคุยคนเดียวในห้อง จนต่างพากันระแวงกันไปตามๆ
แม่ยู
บูม...แม่กลับมาแม่ซื้อของโปรด...
บูม(ช่วงมัธยม)
ผมขอนอนนะคับ...
บูม(ช่วงมัธยม)
วันนี้เพลียมากเลยคับ...
แม่ยู
เคจ๊ะ เดี๋ยวแม่ยูขอไปข้างนอกก่อนนะ หลับพักผ่อนด้วยล่ะ
บูม(ช่วงมัธยม)
ครับ ขอบคุณคับ
พ่อไบรท์
ลูกโอเคไหม...ท่าทางคุณดูไม่โอเคเลย
แม่ยู
ลูกสบายดีค่ะ เอิ่มคิดว่าน่าจะเครียดเรื่องลูกน้อยเยอะไปนะ เหนื่อยมาเยอะแล้ว เราควรพักการหาเบาะแสคนร้ายก่อนเถอะ
พ่อไบรท์
เห้อ...ก็ได้ครับ เพื่อความสบายใจยูผมพร้อมอยู่แล้ว
ภาพจู่ๆตัดมาในฝัน และภาพเลือนลางบิดเบี้ยว
บอนบอน(ร่างหมาป่า)
พี่....พี่บูม...
บอนบอน(ร่างหมาป่า)
ตื่นได้แล้วพี่ขี้เซา
บูม(ช่วงมัธยม)
เอ่อ...ไม่ใช่ซะหน่อย
บูม(ช่วงมัธยม)
บอนพี่ตายแล้วใช่ไหม
บอนบอน(ร่างหมาป่า)
นี่แค่ชั่วคราวน่ะ พี่ยังตายไม่ได้นะ
บอนบอน(ร่างหมาป่า)
พี่ยังมีความหมายกับแม่และพ่อเค้านะ
บูม(ช่วงมัธยม)
ไม่หรอกท่านแค่เป็นห่วงเฉยๆ
บอนบอน(ร่างหมาป่า)
อย่าคิดเองคนเดียวสิ เห้อพี่คือพี่วันยังค่ำน่าา
บอนบอน(ร่างหมาป่า)
เอาเถอะ....มาเล่นกับหนูไหม
บูม(ช่วงมัธยม)
เล่น หมายความว่าไง
บอนบอน(ร่างหมาป่า)
||เดินหายไปในม่านดำ ที่มีแสงสาดส่องแต่ไกลอยู่ข้างหน้า
บูม(ช่วงมัธยม)
เดี๋ยวกลับมาตอบให้พี่ก่อนสิ
บูม(ช่วงมัธยม)
ยัยน้องบ๊องกลับมา!!
บูม(ช่วงมัธยม)
ไปไหนกัน...
บูม(ช่วงมัธยม)
พี่ไม่สนุกไม่มีเวลามาเล่นนะ ตอนนี้พี่ต้องการคำตอบอย่างเดียวนะ ทำไมพี่ยังตายไม่ได้
บูม(ช่วงมัธยม)
น้องเราตอนเด็กหรอ?
บูม(ช่วงมัธยม)
||ลองสัมผัสตัวบอนแต่จับเท่าไรก็เลือนหายไปทุกครั้ง
บอนบอน
เย้ พี่ใจดีที่สุด วันหลังพาไปห้างตลอดนะ
บูม(ช่วงมัธยม)
||ยืนตัวสั่นน้ำตารินไหลลงบนพื้นได้แต่มองภาพสิ่งที่บอนอยากจะสื่อสารให้รับรู้ ว่าตัวเขามีความหมายอย่างไร
บูม(ช่วงมัธยม)
ท่านรักเรางั้นหรอ...
บอนบอน(ร่างหมาป่า)
ใช่พี่จ๋า พี่กลับไปได้แล้วหนูสบายใจแล้วที่มาบอกเรื่องนี้กับพี่ แม้ว่าจะไม่ได้อำลาโดยตรงให้ฟัง แต่หนูเห็นพี่เติบโตกับหนู จนวาระสุดท้ายหนูภูมิใจที่มีพี่ชายบ้าๆบอๆอย่างพี่
บูม(ช่วงมัธยม)
ใครกล้าทำน้อง มันต้องชดใช้....ขอบคุณมากๆ พี่สัญญาพี่จะปกป้องครอบครัวเหมือนที่บอนทำให้พี่
บูม(ช่วงมัธยม)
เกิดปราถนาแรงกล้านั้นมีจริง ขอให้เราได้มาเป็นพี่น้องกันอีกครั้งนะ
บอนบอน(ร่างหมาป่า)
หนูจะรอเล่นกังหันดอกไม้รอพี่เลยนะ
บูม(ช่วงมัธยม)
||เดินตรงดิ่งไปที่แสงในภาพดำมืด
จู่ๆภาพตัดเป็นภาพบิดเบี้ยวที่เห็นเหตุการณ์ในนั้นที่มันเกิดขึ้น
บูม(ช่วงมัธยม)
ห๊ะภาพนี้...
บอนบอน(ร่างหมาป่า)
พี่ หนูขอโทษ....
บูม(ช่วงมัธยม)
เอ๊อะ อรัก เอ่อ...
บอนบอน(ร่างหมาป่า)
บอนนะ...รักพี่มากนะ...
บูม(ช่วงมัธยม)
ไรกันเวลามีเท่านี้จริงเหรอ มันผ่านไปเร็วชะมัด
บูม(ช่วงมัธยม)
(ท่านพ่อนอนอยู่ คงเหนื่อยจากงานมา เราอย่าไปกวนให้เขามาห่วงเราเลยดีกว่า)
ผ่านไป 3 วันจนดลับมาแข็งแรงไม่มากเท่าที่ควร
บูม(ช่วงมัธยม)
บอนพี่มาแล้วนะ พี่เอาของที่เธอรักมาด้วยล่ะ ใช่นี้คืออ่ะไร?||ถือสร้อยคอคู่ที่ซื้อด้วยกันแต่ตัวน้อยๆด้วยตัวเองจากการออมเงินด้วนกัน
บูม(ช่วงมัธยม)
พี่ไม่คิดเลยนะ ว่าเรามาถึงจุดแยกกันตรงนี้
บูม(ช่วงมัธยม)
พี่แถบไรทางออกเลยตอนนั้น
บูม(ช่วงมัธยม)
ขอบคุณเธอนะที่มาบอกลาพี่ น้องรัก...
บูม(ช่วงมัธยม)
คงน่าจะใส่สร้อยคอนี่ไม่ได้แล้วล่ะ เล็กสะขนาดนี้
บูม(ช่วงมัธยม)
ไว้พี่จะมาเยี่ยมอีกนะ เจอกันยัยบ๊อง
บูม(ช่วงมัธยม)
||เดินขึ้นรถกลับไปทำธุระจนมาถึงคฤหาสน์ขึ้นไปบนห้องตนเอง
บูม(ช่วงมัธยม)
เพื่อครอบครัว...ผมจะลากคอพวกมันมาชดใช้เอง
การล้างแค้นมันจะพึ่งเริ่มต้นขึ้น
เขาได้แต่หมกมุ่นเกี่ยวกับการสอบและเข้ามหาวิทยาลัยขั้นสูงเพื่อจะทำตามความฝันและตามสืบไม่ทิ้งการเรียนไปง่ายๆด้วยตัวคนเดียว
พ่อไบรท์
ยินดีต้อนรับนะ ลูกชายของป๊า วันนี้สอบได้ไหมเอย
บูม
ไม่ได้....แต่จะทำไมกันล่ะ เดี๋ยวสอบใหม่ได้นะคับ
พ่อไบรท์
พ่อหวังว่าอย่างนั้นนะ แฮะๆ
พ่อไบรท์
อะไรล่ะคับ ผมเชื่อมั่นว่าลูกต้องทำได้หนิน่า
บูม
แล้วเรื่องการหาเบาะแสของน้องสาวเป็นไงบ้างหรอคับ?
พ่อไบรท์
เห้อ....ป่านี้เรื่องเงียบสะอาจจะลืมไปแล้วพ่อไม่สบายใจเลยด้วยซ้ำ
พ่อไบรท์
พวกมนุษย์เนี่ยทำไรไม่รอบคอบไม่แน่ชัดเลยสักอย่าง
บูม
เห้อ งั้นผมขอตัวก่อนนะคับ
แม่ยู
จ๊ะ แม่ทำของอร่อยรอไว้ข้างบนแล้วนะ เดี๋ยวป๊ากะม๊าขอไปคุยกันก่อนนะ...
พ่อไบรท์
โอย เค้าเจ็บนะยู~||โดนดึงไปในห้องแล้ว
พ่อไบรท์
วันนี้ไม่ใช่วันของเธอนี่ ไหงโมโหเค้าล่ะเนี่ย💦
บูมได้ขึ้นไปบนห้องที่มีแต่หนังสือและความรู้ต่างๆบนห้อง กับกระดานที่เขาตั้งตารอวันนี้เพื่อบางสิ่งบางอย่าง
บูม
เดี๋ยวผมจะเริ่มจัดการเองและกัน...
บูม
||ทำการแปะปักหมุดเพื่อเป็นตารางไว้บ่งชี้เหตุการณ์การจากลาของน้องสาว
บูม
ไอเราก็เรียนสายตำรวจอยากเป็นนักสืบ ยังไงต้องใช้สะหน่อยแล้ว
บูม
เรานี้คิดไม่ผิดเลยเลือกอาชีพนี้
แอดเองไม่ต้องสืบ
แฮะๆจบแล้วนะ ไว้ติดตามตอนต่อๆไป ฝากติดตามด้วยนะ
แอดเองไม่ต้องสืบ
เนื้อหาผิดพลาด หรือมันแปลกยังไงก็ฝากขออภัยอีกรอบด้วยนะ
แอดเองไม่ต้องสืบ
แอดไปแว้วบัย
Comments
Jayrbr
แทบจะไม่ได้หายใจเลยในตอนที่อ่าน เล่มนี้ดีจริงๆ!
2024-04-21
1