เธอมัดกุมใจผม ผมไม่ยอมให้อภัยเด็ดขาด
ภาพภูมิหลังที่ไม่เลือนหายEP1
แอดเองไม่ต้องสืบ
เฮ้ขออภัยที่ขัดการอ่านทุกคนด้วยนะคับ อยากให้ทุกคนช่วยคอมเม้นท์แนะแนวทางอะไรก็ได้ตามใจชอบสามารถช่วยกันได้นะ
แอดเองไม่ต้องสืบ
นี้คงเป็นผลงานความชอบตัวเอง ที่อยากมาเล่าให้ทุกคนได้อ่านสนุกๆอย่าใช้ความรุนแรงกันนะ กราบงามๆ
ณ ยามราตรีแสนมิดมืดสาดส่องไปด้วยแสงไฟนีออนส่องประกายถี่ริบหรี่ ลงมากระทบด้วยแสงจันทร์ที่สัญจรไปด้วยผู้คนหลังเลืกงานเพื่อกลับไปหาครอบครัว
บูม(ช่วงมัธยม)
บอน เมื่อไรจะมาเค้ารอนานแล้วนะ เดี๋ยวพ่อดุนะ
บอนบอน
แต่พี่ เค้ายังไม่ได้ซื้อขนมไปฝากพ่อกับแม่เลยนะ||ถือถุงแกว่งไปมา
บูม(ช่วงมัธยม)
เห้อก็ได้ แต่เค้าให้เวลาครู่นึงนะ เดี๋ยวบอกพ่อให้บอนเอง
บูมหยิบมือถือออกมาเพื่อจะสนทนาพ่อผ่านทางบ้านให้สบายใจ
บูม(ช่วงมัธยม)
โหลคับคุณพ่อ
พ่อไบรท์
บูม เมื่อไรจะกลับมา ตอนนี้แม่ยูเริ่มเดินวนในบ้านแล้วนะ พ่อไม่สบายใจกับแม่เหมือนๆกันเลย
แม่ยู
รุ่นพี่ ขอคุยกับลูกหน่อยสิคะ
แม่ยู
น้องไม่ไหวแล้ว พี่ขาา~
พ่อไบรท์
เห้อ คุยกับเจ้าตัวเอานะบูม พ่อขอไปยืนรอก่อนนะจ๊ะ บี๋ค้าบบ~
พ่อไบรท์
||เก็บสีหน้าแดงแจ๋ราวกับโดนเล่นใส่ทางอ้อม ไปหลบในหลังประตู
แม่ยู
ลูกบูม น้องบอนอยู่กับหนูไหมจ๊ะ?
บูม(ช่วงมัธยม)
อยู่คับ อาจจะช้าหน่อยนะ เพราะน้องเลือกของเยอะไปหน่อย
แม่ยู
โอเค้ แม่เป็นห่วงลูกๆนะ อย่าไปรังแกคนที่ไร้ทางสู้เด็ดขาด และต้องปกป้องด้วยนะเข้าใจไหม
บูม(ช่วงมัธยม)
คับรู้แล้ว แม่พูดจนผมหูชาไปหมดแล้ว อีกอย่างน้องเก่งกว่าผมจนเหมือนเด็กมากกว่าอีก
แม่ยู
จ๊ะๆ จำไว้นะ ห้ามเกเรและอย่าไปหาเรื่องให้เดือดร้อนนะ
บูม(ช่วงมัธยม)
ผมโตแล้วนะแม่||เกาหัว
แม่ยู
แค่นี้นะ เดี๋ยวไปส่นงานให้ป่ะป๊าหนูๆก่อนนะ รีบกลับมาด้วยจ๊ะ
บูม(ช่วงมัธยม)
คับ ผมสัญญาว่าจะปกป้องครอบครัวให้ได้นะคับ||ยังลังเลใจ
บอนบอน
ได้ยินหมดแล้วนะ||ตบไหล่
บูม(ช่วงมัธยม)
แม่บอกให้รีบกลับนะไม่มีอะไรหรอก แม่ชวนคุยด้วยความเป็นห่วงทั้งเค้าและบอน
บอนบอน
ค่ะ หนูสบายใจแล้วที่พี่คุยพ่อกับแม่ เมื่อก่อนพี่แถบไม่คุยคบเพื่อน มีอะไรที่ทำให้พี่ถึงทำอย่างนี้ล่ะ?
บูม(ช่วงมัธยม)
พี่นะ สัญญาไว้ว่าจะปกป้องครอบครัวและจะเป็นตลอดไป||แหงนหน้าขึ้นมองบนดวงดาว
บอนบอน
แหม่ซีนต้องเข้าแล้วสินะ||หัวเราะคิกคัก
บอนบอน
เค้าซื้อของเสร็จแล้วล่ะ เราไปหาท่านกันเถอะ||ยกถุงคลี่ยิ้มอ่อนหวาน
บูม(ช่วงมัธยม)
อืม~||คลี่ยิ้มตามเดินไปขึ้นบนรถโดยสาร
บอนบอน
||จับกุมมือพี่ชายเดินจูงขึ้นไป
บอนบอน
พี่กินไหม ซื้อรสกาแฟมาให้พี่เลยนะ
บอนบอน
ต้องชมเค้าแล้ว||ท้าวเอวมั่นหน้าไว้
บูม(ช่วงมัธยม)
ฮ่าๆๆ จ๊ะๆบอนคนเก่ง~||บีบแขนน้องสาวเบาๆ
บอนบอน
เอ่อ~ถึงบ้านแล้วพี่จ๋า~||จับมือพี่ชายลงมา
บูม(ช่วงมัธยม)
ใครบอกกันคับยัยบ๊อง||แกล้งน้องสาวดันหน้าผ่อนแรง
บอนบอน
ง่าา หนูคิดถึงบ้านนิน่า
บูม(ช่วงมัธยม)
ป่ะ อย่าทำให้ท่านรอเราเลย||คว้ามือจับอีกรอบ
ไม่ทันไรมีกระบอกปืนจ่อกลางหัวทั้งสอง
มือสังหารไร้นามของคู่แข่ง 1
อย่าขยับ||ยืนเล็งหัวตรงกลางหลังบอนบอน
มือสังหารไร้นามของคู่แข่ง 2
มากับเราตอนนี้...
มือสังหารไร้นามของคู่แข่ง 3
ห้ามาเล่นพิเรน รีบเดินช้าอยู่ได้
บอนบอน
บอกเราก่อนได้ไหมต้องการอะไรจากพวกหนู
บูม(ช่วงมัธยม)
มันน่ะหรอ พวกกุ่ยที่ชอบไถ่เงินกระจอกๆนี่แหละ
มือสังหารไร้นามของคู่แข่ง 3
ปากดีหนิ||ตบปากพระเอก
บูม(ช่วงมัธยม)
แม่งล็อกทำไมว่ะ!!!
บูม(ช่วงมัธยม)
แน่จริงตัวต่อตัวดิ
มือสังหารไร้นามของคู่แข่ง 3
ได้ ปล่อยมันเดี๋ยวทำให้เด็กมันดูหน่อย
มือสังหารไร้นามของคู่แข่ง 2
||ปล่อยข้อมือพระเอก
บูม(ช่วงมัธยม)
เริ่มจากเองก่อนเลยนะ อย่าโกงนะใครกล้ามาห้ามระวังปากไว้ด้วย!
มือสังหารไร้นามของคู่แข่ง 3
เอ่อ ปากเก่งนักนะเดี๋ยวเอาเลือดปากออกแน่
บอนบอน
เดี๋ยวสิ๊ ปล่อยนะ พี่หนูแค่ปากเก่งเฉยๆอย่าทำร้ายเขาหนูขอ
บูม(ช่วงมัธยม)
ฮึ้บ!!||ง้างกำปั้นเข้าหน้าเต็มที่
มือสังหารไร้นามของคู่แข่ง 3
เก่งหนิ แรงน้อยว่ะ!||แสยะยิ้มต่อยเข้ากลับจนลงไปนอนกับพื้นกระอักเลือด
บูม(ช่วงมัธยม)
เอ๊อะ!!||นั่งคายเลือดกระอักออกมาอย่างรวยริน
เด็กหนุ่มลุกขึ้นยืนทั้งร่างสะบักสะบอมเลือดโหมออกเต็มปากรอยฟกช้ำทั้งตัว จนเฮือกสุดท้ายยืนลอยตัวกับคอเสื้ออย่างไรเรี่ยวแรง
บูม(ช่วงมัธยม)
อึ๊ก!!||ลอยขึ้นมาจับคอเสื้อที่ดึงขึ้นไว้ร่างปริศนา
มือสังหารไร้นามของคู่แข่ง 3
เป็นไงรสชาติของเลือดเองน่ะ หึๆ||ยืนกำคอเสื้อไว้รอคำสั่งเสียจากปากเด็กหนุ่ม
บอนบอน
อย่าทำเขา อย่าทำเขานะ ฮึ้ก...
บอนบอน
||ยืนสะอื้นทั้งน้ำตากุมมือล็อคไว้ จนเริ่มเปล่งแสงออกมาในระแวก
มือสังหารไร้นามของคู่แข่ง 1
พี่!
มือสังหารไร้นามของคู่แข่ง 3
หึๆ||แสยะยิ้มออกมาทันที
บอนบอน(ร่างหมาป่า)
หึ้ยย!!||สะบัดตัวออกมากลายร่างเป็นหมาป่าตัวโตในท่ามกลางความชุลมุน
บูม(ช่วงมัธยม)
ไม่....อย่าทำแบบนี้...พี่ขอ..||ภาพตัดดำสนิทได้นอนจมกระอักเลือด
บูม(ช่วงมัธยม)
ซี๊ดโอย~กรามเกือบหัก||นั่งลูบคาง กวาดสายตารอบๆ พึ่งรู้ว่าสึกตัวก็มาในที่แปลกตารกร้างสุดๆ
บูม(ช่วงมัธยม)
อยู่ไหนหว่า...บอน!!||รีบเดินตัวสั่นตามหาน้องสาว จนเริ่มมีกลิ่นจางแต่ยังบอกไม่ชัดมากนัก
บูม(ช่วงมัธยม)
(อย่าพึ่งเป็นไรนะ เค้าจะไปหาบอนเอง รอหน่อยนะ)||เดินตามกลิ่นจากสายเลือดหมาป่าจมูกไวนิสๆของเขาตามร่องรอยน้องสาวในซากร้าง
บูม(ช่วงมัธยม)
บอน!!||สายตาเขาดันไปเจอหยดเลือดตามทาง ยิ่งใจสั่นหายใจแรงจนถึงขั้นซุดตัวลง และฝืนตามต่อไปเพื่อจะให้ได้เจอน้องสาว
บูม(ช่วงมัธยม)
บอน!! ใครทำเธอ บอกพี่มา!!||พอได้เจอหน้าน้องสาวก็รีบคว้าร่างไว้
บอนบอน(ร่างหมาป่า)
พี่...หนูขอโทษ||บนหัวเต็มไปด้วยเลือดจากการกระแทกของแข็งที่ใหญ่ฟาดลงเต็มและขาหักจนเดินไม่ได้ พร้อมด้วยรอยกรงเล็บกับของเล็มคมที่อธิบายไม่ได้อาบยาพิษเฉพาะทางหายใจรวยริน
บูม(ช่วงมัธยม)
ไม่เป็นไรๆ พี่อยู่นี่แล้ว รอก่อนนะอดทนไว้นะคนเก่ง คนเก่งต้องอย่ดูกับพี่...||นั่งลูบใบหน้าน้องสาวในกองเลือดตั้งสติหยิบมือถือในสภาพที่พังไม่เหลือชิ้นดี จนต้องพาน้องสาวออกมาด้วยทั้งๆที่ร่างแทบหายใจลำบากพอๆกัน
บูม(ช่วงมัธยม)
เอ๊อะ อรัก เอ่อ..||ซุดลงไปเนื่องด้วยการหายใจลำบากจนสมองไม่สามารถไปเลี้ยงทั่วถึงถึงขั้นสลบภาพตัดไป ก่อนจะหันหน้ามามองน้องสาวที่ใกล้จะสิ้นชีพ
บอนบอน(ร่างหมาป่า)
บอนนะ รักพี่มากนะ....||ภาพตัดออกไปจนสลบ พร้อมได้ทิ้งรอยบางอย่าง
ณ โรงพยาบาล ผ่านไป 1 วันเต็มๆ
บูม(ช่วงมัธยม)
บอน!!!||สดุ้งดีดตัวลุกจากเตียงบนเตียงผู้ป่วย
พ่อไบรท์
เห้ ไม่เป็นไรนะ คนเก่ง||กำลังพยายามจะปลอบเด็กหนุ่มให้นอนพัก
บูม(ช่วงมัธยม)
ไม่คับ ผมจะหาบอน บอนอยู่ไหนคับ!!||รีบลุกขึ้นจนเกือบล้ม
พ่อไบรท์
ไม่ได้นะ พ่อสั่งให้ลูกนอนนะ เดี๋ยวพ่อจะอธิบายให้ตอนนี้รักษาให้หายก่อน
บูม(ช่วงมัธยม)
ตอนนี้เลยครับ
บูม(ช่วงมัธยม)
บอกผมมาเถอะ
พ่อไบรท์
ลูก...บอนไม่อยู่กับเราแล้วล่ะ
บูม(ช่วงมัธยม)
ไรนะ ไม่จริงผมไม่เชื่อ!!
พ่อไบรท์
พ่อจะโกหกทำไม พ่อเองก็ทำไรไม่ได้อยู่ดี
บูม(ช่วงมัธยม)
พ่อก็เป็นคนอย่างนี้แหละ ผมถึงเกลียดพ่อ
บูม(ช่วงมัธยม)
เอ๊อะ!||หน้าส่ายตามกุมมือเอาไว้ประชดประชันเดินออกไปข้างนอก
พ่อไบรท์
บูม พ่อสั่งให้มานอนเดี๋ยวนี้!!
บูม(ช่วงมัธยม)
(ทำไมว่ะๆ ทำไมไม่ตายไปว่ะ ทำไมต้องเป็นบอนด้วย!!)
บูม(ช่วงมัธยม)
||นั่งก้มหน้าสบน้ำตาบาดคลอน
แอดเองไม่ต้องสืบ
ติดตามต่อกันได้นะ ถ้าชอบช่วยกันติดตามให้กำลังใจแอดด้วยนะคับ
แอดเองไม่ต้องสืบ
จากน้ำใจบัย~
จากจุดนั้นสู่จุดนี้EP.2
เวลาผ่านไป ที่เต็มไปด้วยสีดำ
ความโศกเศร้า และการจากลาไม่ทันตั้งตัวได้ส่งเธอไปพักผ่อนหวนคืนเช่นเดิม
แม่ยู
คุณ...พวกนั้นมันใจร้ายกับเราทำไหมคะ
พ่อไบรท์
อย่าพูดงั้น ลูกก็ไม่หมดห่วงเอาหรอกนะ ไม่ร้องให้ลูกเห็นสิยู
พ่อไบรท์
||กอดคอแม่ยูพร้อมยกนิ้วปาดน้ำตา
พ่อไบรท์
พี่อยากเห็นลูกบูมมาอยู่ตรงนี้เหมือนกันว่าไหม
แม่ยู
อย่ากวนลูกเลย ลูกเรารักน้องแค่ไหนพี่น่าจะรู้แก่ใจดีหนิ
แม่ยู
ยูผิดเองที่คำพูดนั้นเป็นลางร้าย จนบังเกิดขนาดนั้น
พ่อไบรท์
มันไม่ใช่ความผิดยูนะ เอาเถอะพาลูกตัวน้อยของเราพาไปนอนเถอะนะ
พ่อไบรท์
ลูกจะได้สบายอกสบายใจ....
ได้เริ่มพิธีกรรมส่งบอนบอนกลับคืนหมดทุกข์ด้วยน้ำมือของครอบครัวที่รัก
บูม(ช่วงมัธยม)
||นั่งมองผ่านทางหน้าต่างจนเม่อลอยกว่ารู้สึกตัวทีโดนเรียกไป 10 รอบแล้ว
นางพยาบาล
เห้อ เรียกมาเป็นหลายรอบแล้วนะ มีอะไรให้กลุ้มใจหรือป่าว
บูม(ช่วงมัธยม)
ไม่...วางไว้ตรงนั้นเลยคับ ขอบคุณมากนะคับ
นางพยาบาล
ช่วงนี้คนไข้อย่าคิดหนักนะ ตอนนี้ต้องพักผ่อนให้สมองเธอโปร่งก่อนนะ ทานยาตามเวลาด้วยนะ
นางพยาบาล
||วางสำหรับอาหารและยาบำรุงวางไว้ให้คนไข้
นางพยาบาล
||เดินไปข้างนอกก่อนจะปิดกั้นไว้แน่นหนา
บูม(ช่วงมัธยม)
เห้อ...คนไข้จริงไหมนะ ยิ่งกว่าคนคุกอีก
บูม(ช่วงมัธยม)
||นั่งกอดเข่าได้แต่มองผ่านหน้าต่างกินลมได้แต่นึกถึงน้องสาว
บูม(ช่วงมัธยม)
บอนเธอไม่ต้องห่วงเค้านะ เดี๋ยวจะเอาเลือดมาชดใช้เธอเองนะ
บูม(ช่วงมัธยม)
พี่คิดถูกแล้วใช่ไหม....
ผ่านไป 5 ชม. หลังพิธีจะเริ่มขึ้นในโบสถ์
เริ่มอำลาแก่ลูกตัวน้อย....
แม่ยู
||ยืนหลั่งน้ำตากอดตุ๊กตาผีเสื้อตัวโปรดที่เก่าทรุดโทรมมานาน มายืนตรงหน้าศพ
พ่อไบรท์
||ยืนก้มหน้าก้มตาตรงหน้าเคียงค่หูกับแม่ยูไม่ห่าง ถือดอกทิวลิปสีขาวที่บอนชอบ
แม่ยู
แม่น่ะ จะเอาตุ๊กตาของหนูมาวางไว้ตรงนี้นะ แม่รู้ว่ามันสำคัญสำหรับ มีแต่ความทรงจำดีๆของหนู แม่อำลาอย่าให้...ใครมาทำร้ายหนูอีก
พ่อไบรท์
ลูกไม่ต้องห่วงนะ พ่อจะอยู่กับแม่เสมลูกหมดห่วงได้แล้วทำใจให้สบายเถอะ ไว้มาเป็นคนรอบครัวเดียวกันอีกนะ ดอกไม้ของป๊า....
จนเสร็จสิ้นต่างแยกย้ายกลับไป
พ่อไบรท์กับแม่ยูรีบไปเยี่ยมลูกชายที่นอนเม่อคุยคนเดียวในห้อง จนต่างพากันระแวงกันไปตามๆ
แม่ยู
บูม...แม่กลับมาแม่ซื้อของโปรด...
บูม(ช่วงมัธยม)
ผมขอนอนนะคับ...
บูม(ช่วงมัธยม)
วันนี้เพลียมากเลยคับ...
แม่ยู
เคจ๊ะ เดี๋ยวแม่ยูขอไปข้างนอกก่อนนะ หลับพักผ่อนด้วยล่ะ
บูม(ช่วงมัธยม)
ครับ ขอบคุณคับ
พ่อไบรท์
ลูกโอเคไหม...ท่าทางคุณดูไม่โอเคเลย
แม่ยู
ลูกสบายดีค่ะ เอิ่มคิดว่าน่าจะเครียดเรื่องลูกน้อยเยอะไปนะ เหนื่อยมาเยอะแล้ว เราควรพักการหาเบาะแสคนร้ายก่อนเถอะ
พ่อไบรท์
เห้อ...ก็ได้ครับ เพื่อความสบายใจยูผมพร้อมอยู่แล้ว
ภาพจู่ๆตัดมาในฝัน และภาพเลือนลางบิดเบี้ยว
บอนบอน(ร่างหมาป่า)
พี่....พี่บูม...
บอนบอน(ร่างหมาป่า)
ตื่นได้แล้วพี่ขี้เซา
บูม(ช่วงมัธยม)
เอ่อ...ไม่ใช่ซะหน่อย
บูม(ช่วงมัธยม)
บอนพี่ตายแล้วใช่ไหม
บอนบอน(ร่างหมาป่า)
นี่แค่ชั่วคราวน่ะ พี่ยังตายไม่ได้นะ
บอนบอน(ร่างหมาป่า)
พี่ยังมีความหมายกับแม่และพ่อเค้านะ
บูม(ช่วงมัธยม)
ไม่หรอกท่านแค่เป็นห่วงเฉยๆ
บอนบอน(ร่างหมาป่า)
อย่าคิดเองคนเดียวสิ เห้อพี่คือพี่วันยังค่ำน่าา
บอนบอน(ร่างหมาป่า)
เอาเถอะ....มาเล่นกับหนูไหม
บูม(ช่วงมัธยม)
เล่น หมายความว่าไง
บอนบอน(ร่างหมาป่า)
||เดินหายไปในม่านดำ ที่มีแสงสาดส่องแต่ไกลอยู่ข้างหน้า
บูม(ช่วงมัธยม)
เดี๋ยวกลับมาตอบให้พี่ก่อนสิ
บูม(ช่วงมัธยม)
ยัยน้องบ๊องกลับมา!!
บูม(ช่วงมัธยม)
ไปไหนกัน...
บูม(ช่วงมัธยม)
พี่ไม่สนุกไม่มีเวลามาเล่นนะ ตอนนี้พี่ต้องการคำตอบอย่างเดียวนะ ทำไมพี่ยังตายไม่ได้
บูม(ช่วงมัธยม)
น้องเราตอนเด็กหรอ?
บูม(ช่วงมัธยม)
||ลองสัมผัสตัวบอนแต่จับเท่าไรก็เลือนหายไปทุกครั้ง
บอนบอน
เย้ พี่ใจดีที่สุด วันหลังพาไปห้างตลอดนะ
บูม(ช่วงมัธยม)
||ยืนตัวสั่นน้ำตารินไหลลงบนพื้นได้แต่มองภาพสิ่งที่บอนอยากจะสื่อสารให้รับรู้ ว่าตัวเขามีความหมายอย่างไร
บูม(ช่วงมัธยม)
ท่านรักเรางั้นหรอ...
บอนบอน(ร่างหมาป่า)
ใช่พี่จ๋า พี่กลับไปได้แล้วหนูสบายใจแล้วที่มาบอกเรื่องนี้กับพี่ แม้ว่าจะไม่ได้อำลาโดยตรงให้ฟัง แต่หนูเห็นพี่เติบโตกับหนู จนวาระสุดท้ายหนูภูมิใจที่มีพี่ชายบ้าๆบอๆอย่างพี่
บูม(ช่วงมัธยม)
ใครกล้าทำน้อง มันต้องชดใช้....ขอบคุณมากๆ พี่สัญญาพี่จะปกป้องครอบครัวเหมือนที่บอนทำให้พี่
บูม(ช่วงมัธยม)
เกิดปราถนาแรงกล้านั้นมีจริง ขอให้เราได้มาเป็นพี่น้องกันอีกครั้งนะ
บอนบอน(ร่างหมาป่า)
หนูจะรอเล่นกังหันดอกไม้รอพี่เลยนะ
บูม(ช่วงมัธยม)
||เดินตรงดิ่งไปที่แสงในภาพดำมืด
จู่ๆภาพตัดเป็นภาพบิดเบี้ยวที่เห็นเหตุการณ์ในนั้นที่มันเกิดขึ้น
บูม(ช่วงมัธยม)
ห๊ะภาพนี้...
บอนบอน(ร่างหมาป่า)
พี่ หนูขอโทษ....
บูม(ช่วงมัธยม)
เอ๊อะ อรัก เอ่อ...
บอนบอน(ร่างหมาป่า)
บอนนะ...รักพี่มากนะ...
บูม(ช่วงมัธยม)
ไรกันเวลามีเท่านี้จริงเหรอ มันผ่านไปเร็วชะมัด
บูม(ช่วงมัธยม)
(ท่านพ่อนอนอยู่ คงเหนื่อยจากงานมา เราอย่าไปกวนให้เขามาห่วงเราเลยดีกว่า)
ผ่านไป 3 วันจนดลับมาแข็งแรงไม่มากเท่าที่ควร
บูม(ช่วงมัธยม)
บอนพี่มาแล้วนะ พี่เอาของที่เธอรักมาด้วยล่ะ ใช่นี้คืออ่ะไร?||ถือสร้อยคอคู่ที่ซื้อด้วยกันแต่ตัวน้อยๆด้วยตัวเองจากการออมเงินด้วนกัน
บูม(ช่วงมัธยม)
พี่ไม่คิดเลยนะ ว่าเรามาถึงจุดแยกกันตรงนี้
บูม(ช่วงมัธยม)
พี่แถบไรทางออกเลยตอนนั้น
บูม(ช่วงมัธยม)
ขอบคุณเธอนะที่มาบอกลาพี่ น้องรัก...
บูม(ช่วงมัธยม)
คงน่าจะใส่สร้อยคอนี่ไม่ได้แล้วล่ะ เล็กสะขนาดนี้
บูม(ช่วงมัธยม)
ไว้พี่จะมาเยี่ยมอีกนะ เจอกันยัยบ๊อง
บูม(ช่วงมัธยม)
||เดินขึ้นรถกลับไปทำธุระจนมาถึงคฤหาสน์ขึ้นไปบนห้องตนเอง
บูม(ช่วงมัธยม)
เพื่อครอบครัว...ผมจะลากคอพวกมันมาชดใช้เอง
การล้างแค้นมันจะพึ่งเริ่มต้นขึ้น
เขาได้แต่หมกมุ่นเกี่ยวกับการสอบและเข้ามหาวิทยาลัยขั้นสูงเพื่อจะทำตามความฝันและตามสืบไม่ทิ้งการเรียนไปง่ายๆด้วยตัวคนเดียว
พ่อไบรท์
ยินดีต้อนรับนะ ลูกชายของป๊า วันนี้สอบได้ไหมเอย
บูม
ไม่ได้....แต่จะทำไมกันล่ะ เดี๋ยวสอบใหม่ได้นะคับ
พ่อไบรท์
พ่อหวังว่าอย่างนั้นนะ แฮะๆ
พ่อไบรท์
อะไรล่ะคับ ผมเชื่อมั่นว่าลูกต้องทำได้หนิน่า
บูม
แล้วเรื่องการหาเบาะแสของน้องสาวเป็นไงบ้างหรอคับ?
พ่อไบรท์
เห้อ....ป่านี้เรื่องเงียบสะอาจจะลืมไปแล้วพ่อไม่สบายใจเลยด้วยซ้ำ
พ่อไบรท์
พวกมนุษย์เนี่ยทำไรไม่รอบคอบไม่แน่ชัดเลยสักอย่าง
บูม
เห้อ งั้นผมขอตัวก่อนนะคับ
แม่ยู
จ๊ะ แม่ทำของอร่อยรอไว้ข้างบนแล้วนะ เดี๋ยวป๊ากะม๊าขอไปคุยกันก่อนนะ...
พ่อไบรท์
โอย เค้าเจ็บนะยู~||โดนดึงไปในห้องแล้ว
พ่อไบรท์
วันนี้ไม่ใช่วันของเธอนี่ ไหงโมโหเค้าล่ะเนี่ย💦
บูมได้ขึ้นไปบนห้องที่มีแต่หนังสือและความรู้ต่างๆบนห้อง กับกระดานที่เขาตั้งตารอวันนี้เพื่อบางสิ่งบางอย่าง
บูม
เดี๋ยวผมจะเริ่มจัดการเองและกัน...
บูม
||ทำการแปะปักหมุดเพื่อเป็นตารางไว้บ่งชี้เหตุการณ์การจากลาของน้องสาว
บูม
ไอเราก็เรียนสายตำรวจอยากเป็นนักสืบ ยังไงต้องใช้สะหน่อยแล้ว
บูม
เรานี้คิดไม่ผิดเลยเลือกอาชีพนี้
แอดเองไม่ต้องสืบ
แฮะๆจบแล้วนะ ไว้ติดตามตอนต่อๆไป ฝากติดตามด้วยนะ
แอดเองไม่ต้องสืบ
เนื้อหาผิดพลาด หรือมันแปลกยังไงก็ฝากขออภัยอีกรอบด้วยนะ
แอดเองไม่ต้องสืบ
แอดไปแว้วบัย
การพบปะEP3
ณ ร้านค็อกเทลแสนวุ่นวาย เต็มไปด้วยเสียงครึกครื้น
กาย
ชนหน่อยสิ๊ เราเหนื่อยมาขนาดนี้แล้วนะเกลอ
ริชชี่
เอ่อ...เราไม่ไหวแล้ว ต้องมาฉลองความสำเร็จเรื่องงานของนาย เราก็รักษาน้ำใจอยู่แล้วแท้ๆ
เจมส์
เอ่อน่า อยากหาอะไรสั่งไหมเดี๋ยวเลี้ยงเอาไหม
กาย
เจ๊ๆ ขอสั่งเพิ่มด้วยครับ
แม่โคโล่
จ๊ะ ออย ออยช่วยหน่อยนะจ๊ะหนู
ออย
มาแล้วค่าา รับอะไรดีคะ?
ออย
||หยิบกระดาษษโน้ตเตรียมจดลงรายการ
ออย
ร้านเราไม่มีนมนะ มีน้ำดอง
ออย
ไม่งั้นก็ขอเชิญส่งกลับไปข้างนอกไปดูดนมของแม่คุณนะ
กาย
หึ้ยปากเก่งดีหนิ เจ๊นี่เด็กใครเนี่ย เด็กใหม่หรอ?
กาย
อ่าว เจ๊มีลูกก็ไม่เคยบอกเลยนะคับ
แม่โคโล่
ก็สำหรับคนที่เจ๊ทั้งสนิทและไม่ไว้วางใจอย่างคุณ ก็ทำอะไรมาเยอะ เจ๊เองก็มีเกียรตินะ
แม่โคโล่
อีกอย่างขอโทษที่ลูกฉันไปปากร้ายใส่พวกคุณนะ
กาย
โอยเจ๊น้อ เอาเถอะขอกลับแก้มและกัน
กาย
(แม่งปากร้ายชะมัด เดี๋ยวแม่งจะเป็นเมียคนอื่นไม่รู้ตัวหรอกหึ)
ออย
แม่คะ หนูไม่ชอบไอแก่นั้นเลยอ่ะ หนูขอตัวไปสงบตัวก่อนนะ
แม่โคโล่
ตามสบายแม่ไม่ห้ามหรอก เดี๋ยวแม่จะสั่งสอนเองเชื่อแม่ ลูกพักไปก่อน
ออย
ค่ะ หนูขอไปนอนพน.ต้องไปหางานทำเลี้ยงแม่นะ
ออย
||อ้อนแม่โคโล่อย่างหนัก
แม่โคโล่
จ๊ะ เดี๋ยวแม่เคลียร์เอง
ริชชี่
เรากลับกันไม่ได้หรอ
เจมส์
เอ่อนั้นดิ๊ ดึกแล้วนะรีบแยกย้ายกันดีกว่านะ
แม่โคโล่
นี่จ๊ะ ขอโทษที่ทำให้รอนานนะ อย่าหาว่าทางนี้ไร้มารยาทและกันเชิญกลับได้แล้วนะ ร้านเราจะปิดแล้วยิ่งอยู่ก็มึแต่ทำให้คนอื่นรำคาญเอาในระแวกนี้
แม่โคโล่
ทางนี้จะไม่รับความผิดหรือเอาเรื่องใครกน้าไหนหรอกนะ
ริชชี่
กาย ที่นี้แม่งมีแต่กุ่ยเยอะนะเว้ย
เจมส์
สภาพ เราขอตัวก่อนนะคับไว้มาอุดหนุนใหม่และกันนะคับ
เจมส์
ในฐานะแม่ค้าและลูกค้า
ต่างแยกย้ายกันปิดไฟมืดมิดจนเหลือแค่ดวงดาวที่ราวกับอวกาศในห้องนอนแม่ลูกสองห้อง
แม่โคโล่
เห ทำไมลูกยังไม่นอนล่ะจ๊ะ?
ออย
เห้อ หนูแค่ยังนอนไม่หลับนะ เดี๋ยวนอนแล้วล่ะค่ะ
แม่โคโล่
(เห้อลูกเราจะดีใจกับงานที่เตรียมไหมนะ บอกไปคงไม่มีอะไรเสียแล้วล่ะมั้ง)
แม่โคโล่
เอ่อลูกจ๊ะนอนได้แล้วนะเดี๋ยวแม่จะมีเรื่องสะสานต่อนะจ๊ะ
ออย
ค่ะ แม่ก็หลับฝันดีนะ กู๊ดไนท์นะ
ออย
||จุ๊บแม่โคโล่ก่อนก้มหน้าลงไปหนุนบนหมอน
ในเช้าวันต่อมาของยามแสงอรุณ
พ่อไบรท์
ค้าบมะมี๊ เค้าจะไม่ทำอีกแล้ว
แม่ยู
ไม่ได้ค่ะ พ่อต้องหยุดงานบ้างนะคะ เดี๋ยวงานสำคัญกว่าหรอ หึ💢
แม่ยู
||ยืนกอดอกแก้มป่องยืนให้พ่อไบรท์รอง้อคืนดี
พ่อไบรท์
ไม่ใช่นะคับ ผมนะต้องดูแลเธอกับลูกเค้านะ
พ่อไบรท์
ผมแถบไม่ไว้วางใจกับธุรกิจของเขาเลย ถ้ายกหุ้นไปให้พวกเขาจัดแจงมีหวังทำเอาผมไมีสบายใจอีกต่างหาก
พ่อไบรท์
ยูคับ ผมขอโทษผมทิ้งงานไม่ได้จริงๆ
พ่อไบรท์
||รีบปล่อยยืนแนบติดกับแม่ยูเลิ่กลักวนเวียนหันไปดูทางหน้าต่าง
แม่ยู
จ๊ะยินดีนะครับตัวน้อย แม่เตรียมขนมปังทาครีมไว้แล้วนะจ๊ะ
แม่ยู
เดี๋ยวแม่กะป๊าจะเรียกหนูมาคุยหน่อยนะจ๊ะเอาไหม
แม่ยู
||คลี่ยิ้มอ่อนหวานเบิกบานออกมาให้ลูกบูม
บูม
ค้าบบ ป๊าง้อให้เรียบร้อยนะคับ||เดินแซวพ่อไบรท์ไปรับขนมปังแสนอร่อยจากมามี๊
พ่อไบรท์
ไปๆก่อนเลยนะลูก เดี๋ยวพ่อขอสานต่อเอง
พ่อไบรท์
ป่ะไปกัน||อุ้มท่าแบกเจ้าสาวยูเข้าห้องเลย
แม่ยู
เดี๋ยวสิๆ เรามีเรื่องนัดคุยกับลูกนะจ๊ะ💦
บูม
||นั่งอมยิ้มอ่านหนังสือนวนิยายที่บังเอิญเจอมา พออ่านๆมันกลับทำให้เศร้าจนเก็บไปที่เดิม
พ่อไบรท์
(ควรไปคุยหรือป่าวตอนนี้)
พ่อไบรท์
(แต่ยังไงต้องทำแหละนะ)
พ่อไบรท์
บูม เวลานัดถึงแล้วนะลูกหมาของป๊า~
บูม
คับ หยุดเรียกผมแบบนั้นไม่ได้จริงหรอเนี่ย ผมเขิน
พ่อไบรท์
ป่ะไปได้แล้ว เดี๋ยวแม่จะคุยจนคนนั้นโดนตากแห้งก่อน
บูม
จริงแม่สนทนาได้อย่างฉะฉานสะแลบนั้น ผมไม่ปล่อยให้นอนรอแช่นะ
พ่อไบรท์
||จับผมลูกชายลูบไปมาเดินตามตัวเล็ก
ในห้องรับแขกแสนเอื่อยชาเต็มไปด้วยเสียงแม่ยู
บูม
||แหงนหน้าดูสถานการณ์ในตอนนี้
พ่อไบรท์
||กระพริบตาปริบๆตามลูกแบ๊วๆ
แม่ยู
อ่าลูกเราอาจจะเป็นคนที่เงียบขรึมดูเมินตลอดแต่เขาใจดีนะฝากบอกเธอด้วยนะ
แม่โคโล่
โอ้ว ไบรท์เธอโตขึ้นเยอะเลย
พ่อไบรท์
พี่โคโล่ พี่เป็นไงบ้างมีอาหารให้กินไหมมีครอบครัวแล้วยัง?? ไหนมีกลิ่นตัวแปลกจังนะมีสามีแล้วหรอ ทำไมถึงมีกลิ่นขอ..
แม่โคโล่
ใจเย็นๆ พักสงบก่อนหายใจไม่ทันแล้วนั้น
พ่อไบรท์
เค ผมคิดถึงพี่นะคับ
พ่อไบรท์
||อ้าแขนโอบรับพี่สาวโคโล่มาหนุนรอด้วยความคิดถึงสายใยที่ขาดไม่ได้
แม่โคโล่
จ้าๆ พี่สบายดีเธอดูเอ่อ ซีดกว่ายูนะหรือพี่คิดไปเองนะ
แม่โคโล่
||ยืนกรานคิดมองน้องชายสุดรัก
พ่อไบรท์
||โดนแม่ยูปิดปากด้วยฝ่ามือแสนละมุนสยบคามืออ่อนละทวย
แม่ยู
แฮะๆ เรามาเข้าเรื่องกันเถอะ
แม่โคโล่
เดี๋ยวก่อนสิ ขอตอบคำถามที่น้องบอกก่อนและกันจะได้เรียนให้ทราบในรวดเดียว
บูม
ผมเหมือนอากาศที่กายใจลำบากไหมเนี่ย ทำไมผมเหมือนไม่มีตัวตนเลย
แม่ยู
ไม่จริงนะจ๊ะ ลูกเป็นตัวน้อยของของแม่อยู่นะจ๊ะ ป๊าด้วยใช่ไหม
แม่ยู
เล่ามาเลยค่ะ บูมก็ฟังด้วยนะจ๊ะจะได้เข้าประเด็น
แม่โคโล่
เธอคือบูมสินะ หลานของป้าพร้อมจะดูเหตุการณ์ที่จะเล่ามาให้ไหมเอย
บูม
พร้อมคับไหนๆก็มาหาโดนแม่ยูพูดจนหูชาจะปฏิเสธก็ไม่ดีหรอกนะ
แม่ยู
แม่ไม่ได้ขนาดนั้นนะใช่ไหมพี่เขย?
แม่โคโล่
เห้อ ที่เรามาเราอยากจะมาพูดถึงเรื่องของการรุกรานของพวกหมาป่าเหมันต์มันกำลังลุกลามล่ำเส้นก้าวข้ามเกินจน คำสัจจะต่างๆนาๆต่างลืเลือนหายไป
แม่โคโล่
ใช่ มันก็เกิดจุดแตกหักของสายัณห์สัญญา
แม่โคโล่
พวกหมาป่าเหมันต์มันเริ่มคิดแนวทางจะเป็นใหญ่ ซึ่งเราจำเป็นต้องให้เรากลับมาปรองดองกันอีกครั้ง
แม่โคโล่
ขณะเดียวกันหมาป่าอัลฟ่าไม่สามารถทำอะไรได้เพราะเนื่องด้วยกาลเวลาที่ปรับตัวในโลกมนุษย์และลูกครึ่งเชื้อสายพันธุ์สัตว์นาๆชนิดต่างปล่อยปละละเลยเมินเฉยกับเหตุนี้
แม่โคโล่
เรารู้เรื่องถึงสานของพวกเธอแล้วล่ะว่าได้สูญเสียน้องสาว แต่ทางนี้ไม่เมินเฉย ตลอด 4 ปีเราพยายามหาร่องรอยเท่าไรยังไม่สามารถรับรู้ได้ว่าใครคือต้นต่อนอกจากต้องไปสืบ
แม่โคโล่
ดั่งนั้นเพื่อความปลอดภัย ทางนี้จะควบคุมสถานการณ์นี้จึงให้ลูกบุญธรรมของฉันไปเป็นมือขวาให้พวกคุณ
แม่โคโล่
เพื่อให้เธอสามารถรายงานทุกอย่างได้ทุกเวลา
แม่โคโล่
พวกมันนั้นไม่น่าไว้ใจเลยสะเท่าไร พวกมันจะมาโดยไร้ร่องรอยจึงต้องระวังเป็นพิเศษ
แม่โคโล่
ดั่งนั้นป้าจะให้ลูกป้ามาดูแลครอบครัวเธออีกคน
พ่อไบรท์
อืม จากที่ได้ยินจากทนายผม เขาบอกว่ามันจะออกจัดการโดยเวลาอันสมควร ซึ่งหมายถึงเวลาที่ น้ำขึ้นของทะเล
แม่ยู
หมายความว่ามันจะออกทำงานได้ทุกๆ 8 วันนะสิ แต่ใกล้ ขึ้น 8 ค่ำ แค่วันเดียวคือพน.นะสิ
แม่โคโล่
ใช่ แต่จะได้เจอลูกเราพน.นะเพราะเธอไม่ค่อยออกมาข้างนอกเท่าไร ให้โอกาสเธอหน่อยนะ ขออภัยด้วยจริงๆ
แม่โคโล่
||ก้มหัวโน้มตัวลงสารภาพผิดแทนลูกออย
พ่อไบรท์
ยังไงพี่มาอยู่ที่นี่ได้เหมือนบ้านที่สองนะคับ
แม่โคโล่
ได้จ๊ะ แต่ไม่เป็นไรพี่ชอบอยู่แต่บ้านพี่มากกว่ามีแต่หนังสือและเวทย์ไสยศาสตร์ให้เรียนต่อเยอะแยะรอไคว่คว้าอยู่
พ่อไบรท์
||กอดตัวพี่สาวด้วยความคิดถึงมานับนาน
แม่โคโล่
ไปก่อนนะ ขอไปควบคุมลูกมือของน้องก่อนและกันนะ เจอกัน
แม่โคโล่
||วาร์ปหายตัวไปด้วยควันสีดำปกคลุมไป
บูม
(น่ากลัวชะมัดป้าเรา แต่ก็ชอบดีไซน์ตนกลับดีนะ)
พ่อและแม่ของเด็กหนุ่มได้ไปซื้อขนมหาอะไรกินแก้เบื่อในร้านที่ชอบมาตอนมัธยมคือร้านคาเฟ่
บูม
กาแฟวันนี้ดูจืดๆแปลกแฮะวันนี้
บูม
เกือบทำกาแฟหกนะรู้ตัวไหม
ออย
||เสยผมเชิดขึ้นไสวหันหน้ามา
บูม
ชดใช้ผมด้วยคับ||ดูดกาแฟ
ออย
โอย ก็ได้อยากจะเอาไรล่ะ
บูม
อืมไม่หรอกล้อเล่นๆหยอกๆ
ออย
โอยแม่งกวนขนาดนี้อยากใช้กำลังหรือไง
บูม
เห้ยๆ อย่าหาเรื่องกันแบบนี้ดิ
ออย
แม่งเอ้ยเด็กนี้เกลียดขี้หน้าจังเว้ย เจอหน้าคนไม่รู้จักกล้ามากวนคนเป็นเดือนหรือไงกัน💦
บูม
ไรว่ะเนี่ย นมก็ใหญ่ตูดก็ใหญ่ปากร้ายจังหว่าา
บูม
เป็นไปได้อย่าเจอเลยดีกว่า
แอดเองไม่ต้องสืบ
ติดตามตอนต่อไปด้วยน้า
แอดเองไม่ต้องสืบ
ลองคอมเม้นดูหน่อยนะ ว่าคู่จะลงยังไงดีน้าาา
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
