ep16 ความมืดไม่ลับตาคน

 เเทนคุณไม่คิดว่ารสชาติของมนุษย์จะอร่อยขนาดนี้มารุตไปเปิดตู้เย็นของตนหัวของพ่อเขาเย็นเเละสีซีดมีส่วนของของเนื้อเก็บไว้ที่กล่อง

เเม่ของมารุตมายืนมองอย่างเฉยเมยตาของเเม่เหมือนกับมารุตไม่มีผิดจากตาที่ดูเหนื่อยกับเบิกโตไม่นานทั้งสองก็ร้องไห้อย่างหนัก ก่อนที่มารุตจะมากอดเเทนคุณเมื่อผ่านเหตุการณ์ที่เศร้าบางคนก็ต้องการกอด เเต่อารมณ์ของเขาช่างเปลี่ยนไว

น้ำตาของทั้งสองไหลอาบเเก้มก่อนที่เเม่ของมารุตจะใช้เลื่อยพยายามตัดเเขนของตัวเองเเต่เลือดก็ไหลออกมาไม่หยุดทั้งติดกระดูก ไม่นาน

เเขนเเม่มารุตก็หลุดออกมา เเม่ของมารุตร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเเละจะไปกัดกินเเขนของตัวเองที่หลุดพร้อมกับลูกของเขา จู่ๆเเม่มารุตรีบเปิดเตาเเก๊สนำกระทะก้นเเบนไปนาบกับไฟที่ร้อนนำมาทาบที่เเผลที่ถูกตัดดูท่าจะเจ็บซะเหลือเกิน

เเม่ของมารุตมองลูดของเขาที่พยยามจะกัดเเขนที่หลุดของตนเลียตรงเเผลที่โดนตัดน้ำตาของเเม่ก็ไหลออกมาอีกครั้ง นี่ใช่เเม่ของเขากับมารุตจริงๆอย่างงั้นเหรอพวกเขาดูสับสนเเละไร้เหตุผลก็เพราะว่าคงโรคจิตเเทนคุณคิดไว้อย่างนั้นได้เเต่ดูภาพตรงหน้ามารุตดูกระหายมันอย่างมาก

เเทนคุณออกมาจากบ้านหลังนั้นความคิดของเขายังนับว่ามารุตเป็นเพื่อนไม่คิดเปลี่ยน

วิธูเฝ้ามองเจ้าของของเขาโดยไม่มีวันเบื่อติดตามขุนเขาเกือบทุกที่ คอยให้ความรักอยู่ไกลๆเเม้ว่าขุนเขาจะไม่รู้

ดวงอาทิตย์กำลังจะรับขอบฟ้า

เเทนคุณเห็นชายร่างใหญ่อายุราว30เดินผ่านหน้าของเด็กหนุ่มเขามองไปที่ใบหน้าของเเทนคุณ หน้าของเขามีหน้ากากครึ่งที่ทำจากซิลิโคนที่เป็นหน้าของเขาที่เหลือนูนออกมาเล็กน้อย

เขาจ้องไปที่เเทนคุณเหมือนมีอะไรดึงดูดเขารพีที่ยืนอยู่ข้างหลังเจ้าเเทนคุณก็จ้องชายคนนั้นอย่างจะฆ่าเขาตาย เเต่ไม่นานเขาก็ต้องจากไปเพราะมีธุระบางอย่าง

วิธูก็ยังตามขุนเขาไม่เลิก ชายสูทน้ำตาลมานั่งที่ม้ายาวเหมือนเคยรอให้ใครสักคนมาเจอเขาอีกครั้ง ขุนเขาวิ่งมาที่ม้ายาวเพราะเห็นชายคนนั้นอีกครั้งนี่คงเป็นโอกาศของวิธู

"สบายดีไหม ครับ?"ขุนเขาทักทายด้วยน้ำเสียงที่สดใส ชายสูทน้ำตาลหน้าเเดงทำตัวไม่ถูก

"ครับไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอก"วิธูหันหน้าไปทางอื่น

"คุณชื่อว่าอะไรเหรอครับ?"ขุนเขานั่งใกล้ๆกับวิธู

"ผม วิธูครับ.."ทั้งสองเเนะนำตัวกันอยู่สักพักหนึ่ง

"ไม่ต้องสนใจเรื่องงานของผมหรอกนะครับ"วิธูพูดขึ้นมาโดยไม่มีคำถามเเต่ขุนเขาก็ไม่พูดอะไรเพราะดูเเล้ววิธูคงไม่ให้อยากรู้เรื่องนี้สักเท่าไหร่

ขุนเขาดูเหนื่อยเเละงัวเงียเหมือนจะหลับตาของเขาจะปิดอยู่เเล้วเเต่ก็ต้องดึงตัวเองออกมาวิธูใจเต้นเเรงไม่หยุด ก่อนที่ขุนเขาจะจากไปขุนเขามองไปที่วิธูยิ้มให้กับเขา ก่อนที่จะ จากไป

เจ้าเเทนคุณระหว่างจะเดินกับบ้านก็คิดเรื่องของชายคนนั้นไม่หยุด เเทนคุณเดินไปเรื่อยเปื่อยเพราะไม่ยังอยากจะกลับอพาร์ทเม้นท์ของตน

รพีโอบกอดเเทนคุณ เเละจูบเขาดูท่าเหมือนจะไม่มีใครเห็น ทั้งสองดูดดื่มกันตรงนั้น ตรงที่มีเเต่ความมืดมิด เเต่ก็ไม่คิดว่าจะมีคนมองอยู่ ชายร่างใหญ่มองไปที่เเทนคุณที่ทำท่าเเปลกๆ อยู่คนเดียว

สักพักเขาก็เดินจากไปเหมือนมีกิจกรรมที่จะต้องไปทำ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***