เจ้าเเทนคุณที่อยู่ในร้านสะดวกซื้อเพื่อหาของกินในวันต่อๆไป ก็ได้ยินเสียงชัตเตอร์ดังขึ้นอีกเเล้ว
นี่เป็นเรื่องน่าเเปลกเพราะเขาไม่ได้ยินเเค่รอบเดียว
ที่ ได้ยินเสียงนี้
ขณะที่เจ้าหนุ่มน้อยกำลังกลับอพาร์ทเม้นท์
ก็เจอกับมารุต
"อ้าว?ผีที่ตามนายไปไหนเเล้วล่ะ"มารุตถามด้วยความสงสัย
"ไปที่ไหนสักเเห่งเดี๋ยวเขาก็กลับมา" เเทนคุณก็สงสัยเหมือนกันว่ารพีหายไปไหน
ลมหนาวโชยมาหาเเทนคุณ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีใครรู้เรื่องเกี่ยวกับเจ้ารพีเสียเลย
มารุตพอเห็นทั้งสองคำถามก็เข้ามาในหัวจนเเน่น
เเม้อยากจะถามมากเท่าไร
มารุตก็ไม่สามารถเเสดงออกมาให้เห็น
เเทนคุณกลับไปยังอพาร์ทเม้นท์ของเขา
ขณะนั้น นัชชาก็กำลังกลับจากร้านของสะดวกซื้อด้วยเช่นกันเเต่ทำไมเธอต้องหลบหน้าเเทนคุณด้วย
ยามราตรีที่ดูมือมิดอาจมีภัยอันตรายก็ได้
ขณะมีนัชชากำลังจะกลับบ้าน ก็มีชายตามเธอมา
เสาไฟที่มีไปริบหลี่ ก็ไม่เห็นใบหน้าของเขาได้
นัชชาที่รู้สึกไม่ปลอดภัย ก็เร่งฝีเท้าขึ้น
ชายคนนั้นก็ตามมาเหมือนเคย
นัชชากลัวจนรีบวิ่งจนถึงบ้านของเธอ
ชายคนนั้นที่ตามเธอมา เเค่เพื่อนระเเวกบ้านเท่านั้น
เขาเเค่จะกลับไปที่บ้านของเขา
นัชชาคิดไปเองซะมากกว่า พ่อกับเเม่ของนัชชาไปทำงานที่ต่างจังหวัดให้
พี่ของเธอที่เป็นนักประดิษฐ์ดูเเลเธอ
"ไอ้เเทนคุณต้องทำของใส่เเน่เลย"นัชชาพูดกับพี่ของเธออย่างหงุดหงิด
"ยัยบื้อ ไสยศาสตร์มีจริงซะที่ไหน"
พี่ของเธอปฎิเสธโดยตรง พร้อมบอกให้นัชชาไปนอน เธอขึ้นมาที่ห้องของเธอพร้อมปล่อยกายลงไปที่เตียงเธอรู้สึกกดดันอย่างมากไม่รู้ว่าเธอจะจากไปตอนไหน
ร่างกายของเธอสั่นไปหมดชีพจรเต้นเเรง เธอเลยคิดที่จะปลิดชีพตัวเองเธอหยิบมีดมาจากห้องครัว
พยายามที่จะกรีดคอด้านข้างของเธอ
ซึ่งน่าเเปลกพี่ของเธอได้เเต่ยืนมองนิ่งเฉยไม่คิดจะช่วยห้ามเลยซักนิด สายตาของพี่เธอช่างเย็นชาก่อนที่จะมีตายิ้มขึ้นมา
นัชชารวมเเรงกล้าของเธอที่จะทำมันให้ได้เเต่เธอได้เเต่กรีดเเผลบางๆไม่ลึกได้เท่านั้น
พี่ขอเธอจู่โจมมาจากข้างหลังใช้เเขนของเขาออกเเรงกดไปที่ด้านข้างของลำคอซ้ายเเละขวาเพื่อไปกดเส้นเลือดเเดงให้เลือดไม่นำออกซิเจนไปเลี้ยงสมอง ไม่กี่วิ นัชชาก็สลบไป เธอตื่นขึ้นมาในห้องที่มืดมองอะไรไม่เห็น
ตอนนี้เหมือนมีอะไรมาอยู่ที่คอเธอ เธอถูกจับนั่งที่เก้าอี้ ปากของเธอถูกเทปพันเอาไว้ข้อเเขนเเละข้อเท้าของเธอโดนมัดด้วยเชือกเเน่นจนรู้สึกได้
ไฟที่อยู่ข้างบนก็เปิดขึ้นมา พี่ของเธอยืนอยู่ที่หน้าประตูทางออก เเต่เธอรู้สึกว่าไม่ใช่พี่ของเธออีกต่อไปเเล้ว นัชชาเห็นวิญญานของเพื่อนทั้งสองของเธอ ธิดาหน้าของเธอเเบนยุบจนดูเเทบไม่ออก
ท้องของเธอทะลักออกมาตับของธิดาเเตกลำไส้ไหลออกมาจากท้องของเธอ กอเเก้วเหล็กเเหลมเจาะไม้ของลุงเธอยังทะลุอยู่ที่ตาของเธออยู่เลย
พี่ของเธอเดินมาใกล้เธอขึ้นเรื่อยๆไปอยู่ข้างหลังของนัชชา สิ่งที่รัดคอนัชชาคือเครื่องรัดคอมอเตอร์
เป็นสิ่งที่พี่ของนัชชาประดิษฐ์ขึ้นมาลับๆตัวเครื่องจะอยู่ข้างหลัง
เส้นที่รัดคอเเข็งเเรงมากทำจากอัลลอยด์ถัก
พี่ของเธอกดดำเนินเครื่อง ตัวเครื่องที่อยู่หลังคอของเธอหมุนรัดเเน่นขึ้นเรื่อยๆ พี่ของเธอได้เเต่ยืนดูเธออย่างไร้อารมณ์ เธอเริ่มหายใจไม่ออกหน้าของนัชชาเริ่มเขียวเเรงดันที่ของทำให้เส้นเลือดที่ตาเเตกสีเเดงอยู่ที่ตาของเธอเป็นบางส่วน
"เเอ่ก!เเค่ก.."นัชชาพูดอะไรไม่ได้มันรัดเเน่นขึ้นเรื่อยๆ เเละมองไปที่เพื่อนๆของเธอ ไม่นานศีรษะของเธอหลุดออกจากบ่าตัวของนัชชาไม่มีหัวอีกต่อไปเเล้ว พี่ของเธอดูไร้ชีวิตชีวา
เเละเธอถอดเสื้อผ้าของนัชชาออกเริ่มใช้เลื่อยของเขาหั่นนัชชาที่ละชิ้นทีละชิ้น มีทั้งเเขน ลำตัว ขา เเละ หัว
เขานำอวัยวะของนัชชาใส่ที่ถุงดำ เจ้ารพีที่สิงร่างพี่นัชชาอยู่ได้เปิดเเพลงเพลงคลาสสิคอย่างผ่อนคลาย เเละนำถุงดำไปเผาที่เตาไฟ รพีนั่งอยู่บนโซฟาที่เเสนนุ่ม ดูถุงดำที่กำลังถูกเผาไหม้เกรียม
เพลงบรรเลงต่อเนื่องรพีก็ได้ยิ้มออกมา...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 16
Comments