เกิดใหม่ในโลกนินจา ep. 4.]ครั้งสุดท้าย

หลังจากกินข้าวเสร็จ

ขึ้นบนห้องนอน

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

เอ๊ะ!!ฉันพึ่งมาเอะใจตอนนี้ว่าตัวละครที่ฉันมาอยุ่ในตอนนี้มันไม่มีอยู่ในเนื้อเรื่องไม่ใช่หรอ

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

ดูจากถ้าน้าจะเป็นตัวประกอบแหล่ะ

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

แต่ชั่งเถอะตอนนี้ยังไม่จำเป็นต้องเครียดอะไรมากแค่มีความสุขในแต่ล่ะวันก็พอ

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

พร้อมกับหลับไป

เช้าตรู่

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

อื้ออ//บิดขี้เกิยจ

พร้อมกับลงมาข้างล่าง

แม่(ตัวเอก)

เมื่อคืนลูกนอนหลับสบายไหมจ๊ะ

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

คะสุดๆไปเลยคะ

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

อยู่ดีๆก็ถามแบบนี้มีอะไรรึเปล่าค่ะทำไมดูเคลียดกันจัง

แม่(ตัวเอก)

คือแม่กับพ่อมีอะไรจะพูดกับลูกก่อนที่ลูกจะไปหาเด็กคนนั้นน่ะจ๊ะ

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

คะมีอะไรหรอค่ะ

พ่อ(ตัวเอก)

คือพ่อกับแม่ตัดสินใจจะย้ายหมู่บ้านนะ

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

เอ๊ะ!!ทำไมล่ะค่ะ//ทำหน้าตกใจ

พ่อ(ตัวเอก)

คือพ่อกับแม่ทนไม่ไหวที่จะอยู่ที่นี่แล้ว

พ่อ(ตัวเอก)

เพราะมันอันตรายสำหรับลูก

แม่(ตัวเอก)

แม่ยังไม่ได้เล่าเรื่องเมื่อคืนให้ลูกฟังเลยที่แม่ถามก็เพราะเรื่องนี้แหล่ะ

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

เรื่องเมื่อคืนมีอะไรหรอค่ะ

แม่(ตัวเอก)

เมื่อคืออยู่ดีๆก็มีกลุ่มคนซุ่มโจมตีตอนที่พ่อกับแม่หลับพวกมันได้ขู่บอกให้ย้ายออกไปจากที่นี้มันงั้นพวกมันจะมาทำร้ายลูก

แม่(ตัวเอก)

วันนี้แม่กับพ่อจะไปขออนุญาตการย้ายหมู่บ้านกับท่านโฮคาเงะรุ่นที่3น่ะจ๊ะ

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

แม่ไม่ย้ายไม่ได้หรอค่ะ

แม่(ตัวเอก)

ไม่ได้หรอกจะเกิดครั้งหน้าพวกนั้นขึ้นไปทำร้ายลูกขึ้นมาล่ะ

แม่(ตัวเอก)

แม่รู้ว่าก็คงเป็นพวกคนในหมู่บ้านนั้นแหล่ะ

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

ทำไมแม่ไม่ไปบอกให้ท่านโฮคาเงะรุ่นที่3ช่วยล่ะทำไมเราต้องย้ายล่ะค่ะเราไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อย

แม่(ตัวเอก)

แม่ไม่อยากให้เรื่องเล็กๆเป็นเรื่องใหญ่

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

นี้มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆแล้วน่ะค่ะแม่ถึงขั้นขู่ฆ่าเลยน่ะ

แม่(ตัวเอก)

แม่จะไม่พูดแล้วแม่จะไปขออนุญาตในวันนี้

แม่(ตัวเอก)

วันนี้ลูกก็ไปเล่นกับเด็กคนนั้นเถอะเพราะไม่แน่ถ้าเป็นไปได้เราจะย้ายไปวันพรุ่งนี้หลังจากได้รับการอนุญาต

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

คะแม่//ทำหน้าเศร้า

แม่(ตัวเอก)

อ่ะนี้ข้าวกล่องที่ลูกบอกให้แม่ทำ

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

ขอบคุณคะ//พร้อมรับไว้

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

งั้นไปแล้วน่ะค่ะ

แม่(ตัวเอก)

จ๊ะ

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

อะไรอีกเนี่ยไอคนพวกนั้นมันก็อะไรนักหนา

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

นี่ถึงขั้นขู่ฆ่ากันเลยหรอฉันยังไม่ได้ไปทำให้ให้พวกแกเลยทำไมถึงทำกันขนาดนี้//เดินไปพลางบ่นไป

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

ถ้าไม่ใช่เพราะฉันเคารพคนอายุเยอะกว่าจะด่าเป็นเรียงความเลยค่อยดูเถอะ

เห็นเด็กชายคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างริมแม่นํ้า

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

นั้นนารูโตะนี่มาแต่เช้าเลยแต่อ่ะน่ะพรุ่งนี้ก็คงจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว//ทำหน้าเศร้า

ฉันพยายามเก็บอารมณ์ความเศร้าเสียใจเอาไว้

และฉันก็ได้เอาข้าวกล่องเอาไปว่างไว้ที่ต้นไม้ใหญ่

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

แกล้งสักหน่อยดีกว่า//พลางหัวเราะคิกคักในลำคอ

ฉันค่อยๆเดินเข้าไปด้านหลัง

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

จ๊ะเอ๋!!

นารูโตะ(เด็ก)

อ้าาากตูม//เสียงตกนํ้า

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

ฮ่าฮ่า//หัวเราะอย่างชอบใจ

นารูโตะ(เด็ก)

หึฉันไม่สนุกด้วยน่ะ//พลางทำหน้ามุ่ย

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

อ่าาฉันขอโทษ//พร้อมกับยื่นมือจะไปช่วยเด็กชายขึ้นจากน้ำ

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

กรี๊ดดดดดด//ตู้มเสียงตกนํ้า

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

ทำอะไรเนี่ย

นารูโตะ(เด็ก)

ก็พี่แกล้งฉันก่อน//เด็กชายพยายามตะเกียดตะกายจะขึ้นฝั่ง

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

ฮึ!คิดว่าจะยอมให้ขึ้นไปได้ง่ายหรอ//พร้อมกับสาดนํ้ารัวๆ

นารูโตะ(เด็ก)

ได้ พี่เล่นกับฉันแบบนี้ใช่ไหม//พร้อมกับสาดน้ำใส่กลับรัวๆ

ทั้งสองเล่นนํ้ากันแล้วก็ได้รู้สึกหิวขึ้นมา

นารูโตะ(เด็ก)

จ๊อก~

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

จ๊อก~

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

หิวแล้วป่ะขึ้นฝั่งกัน

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

อ่ะนี้วันนี้แม่ทำเป็นข้าวปั้นหรอเนี่ย

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

กินได้ไหม

นารูโตะ(เด็ก)

ได้สิ//พลางหยิบขึ้นมากิน

ฉันพลางมองเด็กชายที่กินข้าวปั้นด้วยความสงสาร

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

ไม่รู้ว่าเด็กชายต้องลำบากมามากแค่ไหนฉันอุสาจะมาเป็นเพื่อนกับเค้าแล้วแท้ๆแต่ก็ต้องมีเหตุการต้องให้ได้พัดพรากอีก//คิดในใจ

นารูโตะ(เด็ก)

แล้วพี่ไม่กินหรอ

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

กินสิ

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

จะกินแล้วน้าา

นารูโตะ(เด็ก)

วู้~~//เด็กชายผิวปากเป็นเพลงมั่ง

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

ว้าวผิวปากเก่งจังฉันอยากทำได้บ้าง

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

นารูโตะจังสอนฉันหน่อยสิ

ฉันทำปากจู๋เพื่อจะผิวปากให้ได้เหมือนเด็กชายแต่ทำไปทำมามันก็ดูตลกมากเด็กชายก็พลางหัวเราะลั่นกับสิ่งที่ฉันทำ

นารูโตะ(เด็ก)

มันไม่ใช่ทำแบบนั้นสักหน่อย

นารูโตะ(เด็ก)

มันทำแบบนี้//พลางสอนแสดงวิธีผิวปาก

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

ก็มันยาก//พยายามทำตามจนได้

ตกเย็น

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

ฉันทำได้แล้ว//พลางผิวปาก

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

เอ่อออฉันมีอะไรให้นารูโตะจังด้วย

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

อ่ะนี้//พร้อมกับยื่นสิ่งของบางอย่างไปให้

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

อันนี้ฉันทำเองแต่ฉันให้นารูโตะจังเป็นของลำค่าสำหรับฉันเลยแหล่ะ

นารูโตะ(เด็ก)

แล้วพี่ให้ฉันทำไม

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

เอาเถอะน่ะฉันมีเหตุเดี๋ยวก็จะรู้เองว่าฉันให้ทำไม//ยิ้มให้อีกฝ่าย

นารูโตะ(เด็ก)

ก็ได้ฉันจะรักษามันไว้อย่างดีเลย//พร้อมกับยิ้มกลับ

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

เย็นแล้วฉันกลับก่อนน่ะ

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

นี้เป็นครั้งสุดท้ายสิน่ะ//คิดในใจ

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

ลาก่อนน่ะ//โบกมือพร้อมกับยิ้มให้อีกฝ่าย

นารูโตะ(เด็ก)

โอ๊ส!!!//พร้อมกับโบกมือและยิ้มกลับ

เด็กชายก็ยังไม่รู้ว่าความหมายคำว่า"ลาก่อนน่ะ"ของเธอคือการไม่ได้เจอกันอีกแล้ว

เดินออกจากป่า

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

เฮ้ย!!ในคือแบบบอกไม่ถูกอ่ะแต่สงสารนารูโตะแต่ก็คงมาได้แค่นั้นแหล่ะ//บ่นพึมพำ

มันทันมองทางจึงเดินชนกับเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ดูจะอายุเยอะกว่ามาก

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

อ๊ะ!!//ล้ม

อิทาจิ(เด็ก)

อ๊ะ!!//ล้ม

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

เป็นอะไรรึเปล่าค่ะ//รีบลุกและพยายามช่วยอีกฝ่าย

อิทาจิ(เด็ก)

ไม่เป็นไร//พลางลุกขึ้น

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

เอ่อ...ออขอโทษน่ะค่ะ

อิทาจิ(เด็ก)

//พลางสบตากับเด็กหญิงไปชั่วครู่

อิทาจิ(เด็ก)

ไม่เป็นไรครั้งหน้าก็ดูทางด้วยล่ะ

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

ค่ะ//รีบวิ่งหนีทันที

ฮายะนะ มิกะ(เด็ก)

เมื่อกี้อิทาจิไม่ใช่หรอดูใกล้ๆก็หล่อดีน่ะ ว่าไปนั้น//พลางวิ่ง

ตัดไปทางอิทาจิ

ชิซุย(เด็ก)

เมื่อกี้มีอะไรกันรึเปล่า

ชิซุย(เด็ก)

รู้จักเด็กนั้นหรอ

ชิซุย(เด็ก)

เห็นจ้องอยู่นาน

อิทาจิ(เด็ก)

ไม่รู้จักพึ่งเจอกันครั้งแรกนะ

อิทาจิ(เด็ก)

ฉันแค่รู้สึกว่าดวงตาของเด็กคนนั้นดูแปลกๆรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง

ชิซุย(เด็ก)

นายกำลังจะบอกว่าเด็กคนนั้นมีเนตรวงแหวนรึไง

อิทาจิ(เด็ก)

ชั่งเถอะ

แอดเอง

ถามจริ๊งใครกล้าทำร้ายนารูโตะจังกับมิกะจังได้ลงคอน้องออกจะน่าสงสาร

แอดเอง

แอดอยากไปเกิดใหม่ในเรื่องนารูโตะจริงๆน่ะ

แอดเอง

คือสงสารนารูโตะมาก

แอดเอง

แอดไปล่ะบาย

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ