องค์ชายแวมไพร์กับเมดรับใช้สุดเคะ
ถอดเสื้อให้ฉันสิ!?
พี่ชาย
นี่... พี่ขอถาม
อะไรหน่อยได้ไหม
พี่ชาย
ไอ้เจ้าเกมนี่มัน
ดังจริงๆ หรอ?
น้องสาว
พี่ชาย เชื่อหนู
หน่อยสิยังไงตอน
นี้ก็ลองสร้างตัว
ละครดูก่อน
เถอะน่า...
พี่ชาย
น้องแน่ใจนะ ว่ามัน
จะสนุกกันแน่อะ
น้องสาว
เกมนี่มันต่างจาก
เกมจีบหนุ่มปกติ
เลยนะเล่นยาก
เอาเรื่องเลยด้วย
พี่ชาย
จะอะไรแบบไหน
ก็มาเลย
พี่ชาย
ไม่มีเกมอะไรคะนา
มือพี่หรอกน่ะ!
ชื่อของผมคือ"เสี่ยรี่"อายุ18ปี
ผมผ่านข้อสอบระดับ มัธยม
ปลายทั้งหมด เลยกลายเป็น
สตรีมเมอร์เล่น
เกมในบ้านเวลาว่าง
ผลของการทำแบบนั้นผมได้
กลายเป็นผู้เล่นอีสปอร์ดแบบ
มือโปรซึ่งมีเหรียญ
ผู้ชนะอยู่มากพอตัว
*เข้าสู่ช่วงเริ่มเล่นเกม*
Ai:เล่าเรื่องราว
หลังจากที่ผมจบ
การศึกษาจาก
มหาวิทยาลัย ก็ได้
มาสัมภาษณ์งานที่
ปราสาทเวทมนต์
เสี่ยรี่
พล็อตเรื่องน่าเบื่อ
เสียเวลาชะมัดกด
ข้ามเลยแล้วกัน...
เสี่ยรี่
อะไรวะเนี่ยฉันคง
ไม่ได้หลุดเข้ามา
ในโลกเกม
หรอกนะ!
Ai
ขอแสดง
ความยินดี!
ท่านได้ผ่านการ
คัดเลือกเข้ามาสู่
ปราสาททรอยแห่ง
นี้ กรุณาเปลี่ยน
เสื้อผ้าเพื่อเริ่ม
ทำงานของท่าน
เสี่ยรี่
เอ๋?! อะไรเนี่ย
กระโปรงหรอ?
เสี่ยรี่
ฉันไม่ใส่กระโปรง
หรอกนะเว้ย!
เสี่ยรี่
เอาฉันกลับไป
เดี๋ยวนี่เลยนะ!
ไอ้เกมเฮงซวย
เสี่ยรี่
ไม่อยากเล่น
แม่มแล้ว!
Ai
หากต้องการออก
ไปจากเกมท่าน
ต้องเคลียร์เกม
ให้ได้ก่อนจากนั้น
ระบบจะส่งท่าน
กลับโลกจริงทันที
เสี่ยรี่
ฉันขอสาปแช่งตะ
กูลแกไอ้ผู้พัฒนา
เกมเฮงซวยเอ้ย!
เสี่ยรี่
อ่า...ถึงจะสั้นไป
หน่อยก็เถอะแต่
กระโปรงนี่มันก็
น่ารักดี
เหมือนกันนะ
เสี่ยรี่
คิดบ้าอะไรอยู่วะ
เนี่ยรีบเคลียร์เกม
แล้วกลับบ้านเถอะ
รอยยิ้มกับการพบกันครั้งแรก
พ่อบ้าน
งานเลี้ยงฉลอง
เคาท์คนใหม่จะเริ่ม
ในเวลาหนึ่งทุ่มตรง
เมดเสี่ยรี่กรุณานำ
ชุดนี้ไปให้
ที่ห้องเคาท์
เสี่ยรี่
//ไร้พลังงาน//
// สุดๆ เลย //
เสี่ยรี่
ระบบเอ้ย-ไม่ใช่
แม่บ้านฝากผมให้
เอาเสื้อผ้าพวกนี้
มาให้ท่านเพื่อใส่
เข้าร่วม
งานเลี้ยงที่จะ
เริ่มนะครับ...
เสี่ยรี่
น-นี่คิดจะทำอะไร
ของท่านกันน่ะ?!
เสี่ยรี่
ผมแค่เอามาส่ง
ไม่เห็นต้องทำแบบ
นั้นเลยนี่ครับ
Ai
ภารกิจเช็คพ้อยต์
ปล่อยให้หลัวเจีย
ยิ้มออกมาจากส่วน
ลึกของหัวใจ
มาเปลี่ยนให้ฉัน
มาเปลี่ยนให้ฉัน
//เริ่มถอนหายใจ//
เสี่ยรี่
||พูดในใจ||
อยากจะเอาอิฐมา
อุดหน้าไร้รอยยิ้ม
เย็นเยือกเป็นบ้า
เอาซะรู้สึกชะตา
กำลังจะขาด
เลยเนี่ย
เสี่ยรี่
||พูดในใจ||
ทำไมกระดุมมัน
แกะยากจังฟะ
เสี่ยรี่
อ้อ! จริงสิ!ขอแค่
ทำให้ไอ้หมอนี่ยิ้ม
ได้ก็พอแล้ว!
เกมกระจอกๆ แค่นี่
ทำอะไรฉันไม่ได้
หรอกน่า
ยกแขนหลัวเจียขึ้น
แล้วก็จั๊กจี้
พ่อบ้าน
ท่านนายน้อย!
แขกมาแล้วขอรับ!
พ่อบ้าน
เฮ้อ.. เด็กคน
นั้นไม่รอด
แน่ๆ เลย...
อ๊า
ค
ค
ค
|
|
|
|
|
|
|
|
เสี่ยรี่
นี่แก ทำบ้าอะไร
กับร่างกาย
ของฉันน่ะ?!
เสี่ยรี่
โอ้ย!
เจ็บ
จริงๆ
เลย
เว้ย!
...
หลัวเจีย
อย่าได้เอาเท้าของ
แกมาแตะที่ห้องนี้
อีกเด็ดขาด
เสี่ยรี่
เอ๋?! หายเจ็บ
แล้วแหะ
เสี่ยรี่
หน้อย...ไอ้โรคจิต!
คิดว่าฉันอยากจะ
อยู่ที่เดียวกับคน
แบบแกเรอะ!
หลัวเจีย
นั้นมัน..มีแค่
ผู้หญิงที่
ฉันรักเท่านั้น
หลัวเจีย
มีแค่เธอเท่านั้นที่
จะมาตราประทับ
นั้นได้
เสี่ยรี่
เฮ้ย! นี่คิดจะทำ
อะไรอีกเนี่ย?!
หลัวเจีย
ข้ารอเจ้ามานับ
ศัตวรรษ
ไยเจ้าจึงกลาย
เป็นชายกัน
Comments
Ma.Cristina Alvaro
บอกว่ารีบแต่ไม่เห็นตัวอยู่นี่แหละ อัพหน่อย
2024-04-13
1