องค์ชายแวมไพร์กับเมดรับใช้สุดเคะ
โอ้ย..เบาๆหน่อยสิครับ
ความเดิมจากตอนที่แล้ว
.
.
เสี่ยรี่
||พูดในใจ||
พระเจ้า! ความหล่อนี่มันอะไรกันเนี่ย?
เสี่ยรี่
||พูดในใจ||
เย้ยย
วันนี้ฉันต้องบ้า
ไปแล้วแน่ๆเลย!
เสี่ยรี่
คะ-คุณพี่...
ตัวของคุณมัน
หนัก นิดหน่อยนะ!
"หลัวเจีย" ได้อุ้ม "เสี่ยรี่"
เสี่ยรี่
เฮ้ย!! นี่เองคิด
จะทำอะไรเนี่ย?
หลัวเจีย
ขาของเจ้ามันได้รับบาดเจ็บอยู่น่ะ
เสี่ยรี่
เอ่อ.. แหะๆ แหม่ๆ
แต่ว่าแบกฉันอยู่
แบบนี้มันเหมือนกับ
ฉันเป็นผู้หญิง
เลยนะ!
"หลัวเจีย"ได้เปลี่ยนท่าอุ้ม
เสี่ยรี่
เย้ออ?! อะไรเนี่ย!!
เสี่ยรี่
อย่ามาแบกไปมา
ตามใจชอบ
แบบนี่สิเฮ้ย!
"โม่เว่ยขา" พยายามที่จะรั้งไว้
โม่เว่ยขา
เจ้าคิดจะออกไป
จากงานเลี้ยงของ
ตัวเองงั้นหรอ?
โม่เว่ยขา
เขาเป็นคู่เต้นของฉันนะถ้านายจะไปก็ปล่อยเขาลงซะ
เสี่ยรี่
หืม~
น่าสนใจเสีย
จริงๆเลยน่ะ
หลัวเจีย
เจ็บเเค่นิดเดียวจะเป็นอะไรไป
หลัวเจีย
เพื่อให้ ข้อเท้า
ของนายหายดีนะ
หลัวเจีย
อ่าเอาสิ ลองลุกขึ้น
แล้วก็เดินดู
เสี่ยรี่
โอ้โห!
ได้ผลจริงด้วยแฮ่ะ
หลัวเจีย
เจ้าคือเธอคนนั้นจริงๆหรือเปล่านะ?
เสี่ยรี่
อื้อ.. โอกาสมา
แล้ว! เราต้องถาม
ไปตรงๆเลยดีกว่า
เสี่ยรี่
นี่.. พี่ใหญ่บอก
หน่อยสิว่ายังไง
ถึงจะทำให้คุณยิ้ม
ออกมาจาก
หัวใจได้?
หลัวเจีย
หากเจ้าเป็นเธอ
คนนั้นจริงล่ะก็...
พ่อบ้าน
แขกรอท่าน
ในงานอยู่นะขอรับ
หลัวเจีย
นี่! จะบอก
อะไรให้นะ
อยู่ให้ห่างจากเจ้า"โม่เว่นขา"ซะ
เสี่ยรี่
||พูดในใจ||
อะ... ตาแก่นั้นมาพูดขัดตอนจังหวะสำคัญแบบนี้ซะได้!
เสี่ยรี่
||พูดในใจ||
หมอนั้นจะพูด
อะไรกันแน่ๆนะ
เสี่ยรี่
||พูดในใจ||
ถ้าฉันเป็นใคร
อะไรยังไงนะ?
Ai
NPC โม่เว่ยขากำลังจะทำให้ผู้เล่นตกหลุมรัก เกมจะเริ่มใหม่ทันทีหากเกิดเหตุการณ์เช่นนั้นขึ้น
เสี่ยรี่
หา? ไอ้ผมบรอนด์
นั่นอะนะ? คิดว่าหล่อมาจากไหนถึงจะทำให้ฉันตกหลุมรักได้ๆไม่มีทางซะหรอก!
เสี่ยรี่
ฉันเป็นสุดยอดบัค
ของเกมนะเฟ้ย!
เสี่ยรี่
จะมีใครหน้าไหนกันที่จะมาทำให้ฉันรู้สึกดีๆด้วยได้
เสี่ยรี่
ชุดเดรสพวกนี้
เกะกะชะมัด!
โม่เว่ยขา
คนน่ารักอย่า
พูดแบบนั้นสิจ๊ะ~
โม่เว่ยขา
ไม่รู้หรอจ๊ะ~
ว่าพูดแบบนั้นมันแทงใจดำคนอื่นมากเลยอะ
โม่เว่ยขา
นี่..เจ้าต้อง
ยอมรับมันน่ะ...
เสี่ยรี่
ฉันยอมรับก็ได้แล้วอีกอย่างฉันไม่สนใจตัวผู้หรอกนะ
เสี่ยรี่
ไหนๆเราก็เต้นเสร็จแล้ว ทำตามสัญญาที่จะพาไปคุยกับท่านเคาท์ด้วยล่ะ
โม่เว่ยขา
โฮ๊ะๆ เจ้าปีศาจ
ตัวน้อยน่ารัก
จังเลยนะ
โม่เว่ยขา
ฮ่าๆๆ เจ้านี่ดื้อด้านเสียจริงๆเลยนะไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนท่านเคาท์ก็ไม่สนใจเจ้าหรอกนะ
เสี่ยรี่
||พูดในใจ||
เหมือนเราจะเข้าใจความรู้สึกของท่านเคาท์ผิดไปในตอนที่กำลังคุยด้วย
เสี่ยรี่
||พูดในใจ||
เราต้องหา
กุญแจใน
การทำภารกิจ
นี้ให้ได้เลย
เสี่ยรี่
หืม?
แล้วมันจะ
ทำไมล่ะ?
โม่เว่ยขา
ฉันจะพูด
อะไรให้ฟัง
โม่เว่ยขา
มีคนๆนึงที่ทรยศไอ้หมอนั่นอยู่แต่ถึงแบบนั้นไอ้บ้านั่นก็ยังไปตกหลุมรักเข้าซะได้และในตอนนี้หมอนั่นเองก็คงกำลังรอคอยการกลับมาของเธออยู่ล่ะมั้งนะ
เสี่ยรี่
แล้วเธอคนนั้น
คือใครล่ะ?
เสี่ยรี่
||พูดในใจ||
ถ้าตามเนื้อเรื่องเกมแล้วผู้หญิงคนนั้นต้องเป็น กุญแจสำคัญในภารกิจ
"ปล่อยให้ท่านเคาท์ยิ้มออกมาจากส่วนลึกของหัวใจ" แน่ๆ เลย...
โม่เว่ยขา
มันไม่สำคัญว่าเธอคนนั้นคือใคร แต่ตอนนี้เจ้าต้องเข้าใจได้แล้วว่า มันไม่มีที่ว่างอื่นในหัวใจสำหรับเจ้าหรอกนะ
โม่เว่ยขา
แต่มนุษย์เอ๋ย~
อย่าได้เศร้าใจไปเพราะข้าคือตัวเลือกที่ดีที่สุดอีกตัวเลือกนึงไงล่ะ!
โม่เว่ยขา
ยอมแพ้เรื่องน่าเบื่อแบบนั้นไปซะเถอะ
เสี่ยรี่
หน้าของเจ้าผม
บรอนด์นี่กำลังเข้ามาใกล้เรื่อยๆแล้ว!
เสี่ยรี่
เกิดบ้าอะไรขึ้น
กับเราเนี่ย?!
เสี่ยรี่
หยุดความคิดแบบ
นั้นเดียวนี่เลย!
โม่เว่ยขา
ฮ่าๆๆๆ
เจ้ามนุษย์เอ๋ย~
จงลิ้มรสความกดดันอันไร้ขีดจำกัดนี่เสียเถอะ!
ทันใดนั้น"โม่เว่ยขา"ก็โดนดึงแล้วผลักออกไปจาก"หลัวเจีย"
โม่เว่ยขา
แหม่ นอกจาก
ผู้หญิงคนนั้นข้า
ก็ไม่เห็นเจ้าจะมี
ปฏิกิริยาแบบนี้
กับใครคนอื่นอีกเลยนะ. . .
วาง"เสี่ยรี่"อย่างอ่อนโยน
โม่เว่ยขา
หื้ม...? "หลัวเจีย"
เจ้ามีความรู้สึกดีๆให้กับเขางั้นหรอ?
Comments
Abdul Rahman
รู้สึกกลัว
2024-04-16
1