องค์ชายแวมไพร์กับเมดรับใช้สุดเคะ
ถอดเสื้อให้ฉันสิ!?
พี่ชาย
นี่... พี่ขอถาม
อะไรหน่อยได้ไหม
พี่ชาย
ไอ้เจ้าเกมนี่มัน
ดังจริงๆ หรอ?
น้องสาว
พี่ชาย เชื่อหนู
หน่อยสิยังไงตอน
นี้ก็ลองสร้างตัว
ละครดูก่อน
เถอะน่า...
พี่ชาย
น้องแน่ใจนะ ว่ามัน
จะสนุกกันแน่อะ
น้องสาว
เกมนี่มันต่างจาก
เกมจีบหนุ่มปกติ
เลยนะเล่นยาก
เอาเรื่องเลยด้วย
พี่ชาย
จะอะไรแบบไหน
ก็มาเลย
พี่ชาย
ไม่มีเกมอะไรคะนา
มือพี่หรอกน่ะ!
ชื่อของผมคือ"เสี่ยรี่"อายุ18ปี
ผมผ่านข้อสอบระดับ มัธยม
ปลายทั้งหมด เลยกลายเป็น
สตรีมเมอร์เล่น
เกมในบ้านเวลาว่าง
ผลของการทำแบบนั้นผมได้
กลายเป็นผู้เล่นอีสปอร์ดแบบ
มือโปรซึ่งมีเหรียญ
ผู้ชนะอยู่มากพอตัว
*เข้าสู่ช่วงเริ่มเล่นเกม*
Ai:เล่าเรื่องราว
หลังจากที่ผมจบ
การศึกษาจาก
มหาวิทยาลัย ก็ได้
มาสัมภาษณ์งานที่
ปราสาทเวทมนต์
เสี่ยรี่
พล็อตเรื่องน่าเบื่อ
เสียเวลาชะมัดกด
ข้ามเลยแล้วกัน...
เสี่ยรี่
อะไรวะเนี่ยฉันคง
ไม่ได้หลุดเข้ามา
ในโลกเกม
หรอกนะ!
Ai
ขอแสดง
ความยินดี!
ท่านได้ผ่านการ
คัดเลือกเข้ามาสู่
ปราสาททรอยแห่ง
นี้ กรุณาเปลี่ยน
เสื้อผ้าเพื่อเริ่ม
ทำงานของท่าน
เสี่ยรี่
เอ๋?! อะไรเนี่ย
กระโปรงหรอ?
เสี่ยรี่
ฉันไม่ใส่กระโปรง
หรอกนะเว้ย!
เสี่ยรี่
เอาฉันกลับไป
เดี๋ยวนี่เลยนะ!
ไอ้เกมเฮงซวย
เสี่ยรี่
ไม่อยากเล่น
แม่มแล้ว!
Ai
หากต้องการออก
ไปจากเกมท่าน
ต้องเคลียร์เกม
ให้ได้ก่อนจากนั้น
ระบบจะส่งท่าน
กลับโลกจริงทันที
เสี่ยรี่
ฉันขอสาปแช่งตะ
กูลแกไอ้ผู้พัฒนา
เกมเฮงซวยเอ้ย!
เสี่ยรี่
อ่า...ถึงจะสั้นไป
หน่อยก็เถอะแต่
กระโปรงนี่มันก็
น่ารักดี
เหมือนกันนะ
เสี่ยรี่
คิดบ้าอะไรอยู่วะ
เนี่ยรีบเคลียร์เกม
แล้วกลับบ้านเถอะ
รอยยิ้มกับการพบกันครั้งแรก
พ่อบ้าน
งานเลี้ยงฉลอง
เคาท์คนใหม่จะเริ่ม
ในเวลาหนึ่งทุ่มตรง
เมดเสี่ยรี่กรุณานำ
ชุดนี้ไปให้
ที่ห้องเคาท์
เสี่ยรี่
//ไร้พลังงาน//
// สุดๆ เลย //
เสี่ยรี่
ระบบเอ้ย-ไม่ใช่
แม่บ้านฝากผมให้
เอาเสื้อผ้าพวกนี้
มาให้ท่านเพื่อใส่
เข้าร่วม
งานเลี้ยงที่จะ
เริ่มนะครับ...
เสี่ยรี่
น-นี่คิดจะทำอะไร
ของท่านกันน่ะ?!
เสี่ยรี่
ผมแค่เอามาส่ง
ไม่เห็นต้องทำแบบ
นั้นเลยนี่ครับ
Ai
ภารกิจเช็คพ้อยต์
ปล่อยให้หลัวเจีย
ยิ้มออกมาจากส่วน
ลึกของหัวใจ
มาเปลี่ยนให้ฉัน
มาเปลี่ยนให้ฉัน
//เริ่มถอนหายใจ//
เสี่ยรี่
||พูดในใจ||
อยากจะเอาอิฐมา
อุดหน้าไร้รอยยิ้ม
เย็นเยือกเป็นบ้า
เอาซะรู้สึกชะตา
กำลังจะขาด
เลยเนี่ย
เสี่ยรี่
||พูดในใจ||
ทำไมกระดุมมัน
แกะยากจังฟะ
เสี่ยรี่
อ้อ! จริงสิ!ขอแค่
ทำให้ไอ้หมอนี่ยิ้ม
ได้ก็พอแล้ว!
เกมกระจอกๆ แค่นี่
ทำอะไรฉันไม่ได้
หรอกน่า
ยกแขนหลัวเจียขึ้น
แล้วก็จั๊กจี้
พ่อบ้าน
ท่านนายน้อย!
แขกมาแล้วขอรับ!
พ่อบ้าน
เฮ้อ.. เด็กคน
นั้นไม่รอด
แน่ๆ เลย...
อ๊า
ค
ค
ค
|
|
|
|
|
|
|
|
เสี่ยรี่
นี่แก ทำบ้าอะไร
กับร่างกาย
ของฉันน่ะ?!
เสี่ยรี่
โอ้ย!
เจ็บ
จริงๆ
เลย
เว้ย!
...
หลัวเจีย
อย่าได้เอาเท้าของ
แกมาแตะที่ห้องนี้
อีกเด็ดขาด
เสี่ยรี่
เอ๋?! หายเจ็บ
แล้วแหะ
เสี่ยรี่
หน้อย...ไอ้โรคจิต!
คิดว่าฉันอยากจะ
อยู่ที่เดียวกับคน
แบบแกเรอะ!
หลัวเจีย
นั้นมัน..มีแค่
ผู้หญิงที่
ฉันรักเท่านั้น
หลัวเจีย
มีแค่เธอเท่านั้นที่
จะมาตราประทับ
นั้นได้
เสี่ยรี่
เฮ้ย! นี่คิดจะทำ
อะไรอีกเนี่ย?!
หลัวเจีย
ข้ารอเจ้ามานับ
ศัตวรรษ
ไยเจ้าจึงกลาย
เป็นชายกัน
จับกดแบบไม่ได้ตั้งใจ
ความเดิมจากตอนที่แล้ว
.
.
เสี่ยรี่
มีอะไรติดหน้าผมหรอครับ...
เสี่ยรี่
||พูดในใจ||
เย้ออ...
เดี๋ยวนะความรู้สึก
นี้มันอะไรกันเนี่ย
เสี่ยรี่
ฉันจะต้องหลุมรัก
ไอ้บ้านี่หรอไง! ไม่
เอานะเฟ้ยชักจะอยู่
ในเกมนี้นาน
เกินไปแล้ว!
เสียรี่
แหะๆ... ท่านนะ
คงจะจำผิดคนแล้ว
ล่ะมั้งครับ ผมก็เป็น
ผู้ชายทั้งแท่งมา
ตั้งแต่เกิดแล้วด้วย
หลัวเจีย
อ๋อ... งั้นก็ไสหัวออกไป
ผู้ปริศนา
เวลามีคนอยู่ใกล้ๆ
นี่ลุกงี้ลุกลนจังนะ
หลัวเจีย
หลัวเจีย
สามหาวนัก
ใครให้แกเข้ามา
โดยที่ไม่ได้รับ
อนุญาติจากฉัน?
โม่เว่ยขา
ฮ่าๆๆ แหม่ๆ
หลัวเจีย นายนี่มัน
รสนิยมทางแฟชั่น
ห่วยสุดๆ เลยนะ
รู้ตัวมั้ย~
"โม่เว่ยขา" เดินมาหา "เสียรี่"
โม่เว่ยขา
นี่-คนสวย ช่วยมา
เป็นคู่เต้นให้ฉัน
หน่อยได้หรือ
เปล่านะ?
เสี่ยรี่
แต่ว่า... ฉันไม่รู้วิธี
เต้นหรอกนะ
โม่เว่ยขา
หึๆๆ ไม่ต้องกลัวนะ
ผ่อนคลายแล้ว
เต้นไปตามฉัน
โม่เว่ยขา
นี่! ถ้าฉัน
จะยืมตัวหน่อย
โม่เว่ยขา
นายคงไม่ว่า
อะไรใช่มั้ย?
เสี่ยรี่
เด-เดี๋ยวก่อนสิครับ
เสี่ยรี่
เย้ยย?! ใจเย็นๆ
ก่อนสิครับผมยัง
ไม่รู้วิธีการเต้น
เลยครับ!
เสี่ยรี่
ปล่อยผมไป
เดี๋ยวนี่เลยนะ!
เสี่ยรี่
เฮ้ย! ฉันยังทำ
ภารกิจไม่
เสร็จเลยนะ!!
โม่เว่ยขา
ฮ่าๆๆ แหม่ๆ
ถ้าอยากได้ชัยชนะ
แล้วล่ะก็ต้องรู้จัก
ศัตรูมี่แท้จริงของ
ตัวเองซะก่อนนะ~
โม่เว่ยขา
นี่-คนน่ารักจ๋า
ชุดนี้เหมาะกับ
หนูมากเลยน๊า~
โม่เว่ยขา
คนสวยมันใส่อะไร
ก็สวยอยู่แล้ว
โม่เว่ยขา
แม้~ เลือกเลยสิจ๊ะ
คนน่ารัก~
คนในงาน
นี่ๆ แกดูสิ! นั้นมัน
ท่านโม่เว่ยขานี่?
เห็นว่าค่อนข้างมี
ปัญหากับท่าน
เคาท์ด้วยนะ?
คนในงาน
เขามาทำอะไร
ที่นี่กันนะ?
คนในงาน
โหว! แล้วผู้หญิงสุด
สวยคนที่อยู่ข้างๆ
เขาคือใคร?
เสี่ยรี่
||พูดในใจ||
เย้ยย!
ไอ้รองเท้ากรวกนี่
ใส่ยากชิบหาย
เลยโว้ย!!
โม่เว่ยขา
อืม.. คนน่ารักจ๋ามา
เต้นกันเถอะ~
เสี่ยรี่
||พูดในใจ||
เย้ออ-ย้า..
ขนลุกซู่เลยไม่เคย
เจออะไรแบบนี่!
มาก่อน
หลัวเจีย
ไอ้ขยะนั่นกำลังคิดจะทำอะไรกันแน่?
ระหว่างนั้น เสี่ยรี่ ก็โดนเบียด
โม่เว่ยขา
นี่-คนน่ารักจ๋า~
ถามว่าทำยังไง
หลัวเจียถึงจะยิ้มได้ใช่มั้ย?
คำถามมัน
ตอบยากนะ
เสี่ยรี่
อ-อะไรนะ!?
เอ้าเห้ย!?
เสี่ยรี่
เป็นเพื่อน
ไม่ใช่หรอไง
แล้วทำไมถึง
ตอบไม่ได้ล่ะ!
โม่เว่ยขา
คนที่จะทำให้หมอ
นั่นยิ้มได้น่ะ...
โม่เว่ยขา
มีแค่เธอคนนั้น
เท่านั้นแหละ
เสี่ยรี่
ใครอะ? อยู่ที่ไหน?
ช่วยฉันไปหา
หน่อยได้ไหม?
"หลัวเจีย"ก็หลบคนที่จะมา
ขอเต้นด้วยทั้งหมด
แล้วก็ไปดึงแขนของ"เสี่ยรี่"
หลัวเจีย
นี่-เธอเหยียบเท้า
ของฉันอยู่นะ
เสี่ยรี่
ขออภัยด้วย
เหมือนฉันจะเวียน
หัวจากการเต้น
หมุนตัวเมื่อสักครู่
เสี่ยรี่
ขอกลับไปเต้นกับผู้ชายผมบรอนด์คนนั้นต่อดีกว่านะ
"หลัวเจีย"
ได้ดึงเข้ามาในโอบกอด
หลัวเจีย
นี่-จริงจังหน่อยสิ
เสี่ยรี่
||พูดในใจ||
เย้ออ!
เวรเอ้ยทำไมฉัน
ถึงคิดว่าหมดนี่มัน
หล่อได้วะเนี่ย
เสี่ยรี่
||พูดในใจ||
เริ่มเกมตอน
แรกไม่น่า
กดข้ามเนื้อเรื่อง
เกมเลยเรา
เสี่ยรี่
||พูดในใจ||
สถานการณ์มัน
เป็นยังไงกันแน่?
แล้วเธอคนนั้น
คือใครเหรอ?!
ณ-ระหว่างสองคน
กำลังเริ่มเต้น
เสี่ยรี่
ดันสะดุดขา
ตัวเองซะได้!
เสี่ยรี่
เจ็บโว้ย!
เจ็บโว้ย!
เจ็บโว้ย!
"เสี่ยรี่"กำลังจะล้มก็ได้
คว้าคอเสื้อเอาไว้"หลัวเจีย"
โอ้ย..เบาๆหน่อยสิครับ
ความเดิมจากตอนที่แล้ว
.
.
เสี่ยรี่
||พูดในใจ||
พระเจ้า! ความหล่อนี่มันอะไรกันเนี่ย?
เสี่ยรี่
||พูดในใจ||
เย้ยย
วันนี้ฉันต้องบ้า
ไปแล้วแน่ๆเลย!
เสี่ยรี่
คะ-คุณพี่...
ตัวของคุณมัน
หนัก นิดหน่อยนะ!
"หลัวเจีย" ได้อุ้ม "เสี่ยรี่"
เสี่ยรี่
เฮ้ย!! นี่เองคิด
จะทำอะไรเนี่ย?
หลัวเจีย
ขาของเจ้ามันได้รับบาดเจ็บอยู่น่ะ
เสี่ยรี่
เอ่อ.. แหะๆ แหม่ๆ
แต่ว่าแบกฉันอยู่
แบบนี้มันเหมือนกับ
ฉันเป็นผู้หญิง
เลยนะ!
"หลัวเจีย"ได้เปลี่ยนท่าอุ้ม
เสี่ยรี่
เย้ออ?! อะไรเนี่ย!!
เสี่ยรี่
อย่ามาแบกไปมา
ตามใจชอบ
แบบนี่สิเฮ้ย!
"โม่เว่ยขา" พยายามที่จะรั้งไว้
โม่เว่ยขา
เจ้าคิดจะออกไป
จากงานเลี้ยงของ
ตัวเองงั้นหรอ?
โม่เว่ยขา
เขาเป็นคู่เต้นของฉันนะถ้านายจะไปก็ปล่อยเขาลงซะ
เสี่ยรี่
หืม~
น่าสนใจเสีย
จริงๆเลยน่ะ
หลัวเจีย
เจ็บเเค่นิดเดียวจะเป็นอะไรไป
หลัวเจีย
เพื่อให้ ข้อเท้า
ของนายหายดีนะ
หลัวเจีย
อ่าเอาสิ ลองลุกขึ้น
แล้วก็เดินดู
เสี่ยรี่
โอ้โห!
ได้ผลจริงด้วยแฮ่ะ
หลัวเจีย
เจ้าคือเธอคนนั้นจริงๆหรือเปล่านะ?
เสี่ยรี่
อื้อ.. โอกาสมา
แล้ว! เราต้องถาม
ไปตรงๆเลยดีกว่า
เสี่ยรี่
นี่.. พี่ใหญ่บอก
หน่อยสิว่ายังไง
ถึงจะทำให้คุณยิ้ม
ออกมาจาก
หัวใจได้?
หลัวเจีย
หากเจ้าเป็นเธอ
คนนั้นจริงล่ะก็...
พ่อบ้าน
แขกรอท่าน
ในงานอยู่นะขอรับ
หลัวเจีย
นี่! จะบอก
อะไรให้นะ
อยู่ให้ห่างจากเจ้า"โม่เว่นขา"ซะ
เสี่ยรี่
||พูดในใจ||
อะ... ตาแก่นั้นมาพูดขัดตอนจังหวะสำคัญแบบนี้ซะได้!
เสี่ยรี่
||พูดในใจ||
หมอนั้นจะพูด
อะไรกันแน่ๆนะ
เสี่ยรี่
||พูดในใจ||
ถ้าฉันเป็นใคร
อะไรยังไงนะ?
Ai
NPC โม่เว่ยขากำลังจะทำให้ผู้เล่นตกหลุมรัก เกมจะเริ่มใหม่ทันทีหากเกิดเหตุการณ์เช่นนั้นขึ้น
เสี่ยรี่
หา? ไอ้ผมบรอนด์
นั่นอะนะ? คิดว่าหล่อมาจากไหนถึงจะทำให้ฉันตกหลุมรักได้ๆไม่มีทางซะหรอก!
เสี่ยรี่
ฉันเป็นสุดยอดบัค
ของเกมนะเฟ้ย!
เสี่ยรี่
จะมีใครหน้าไหนกันที่จะมาทำให้ฉันรู้สึกดีๆด้วยได้
เสี่ยรี่
ชุดเดรสพวกนี้
เกะกะชะมัด!
โม่เว่ยขา
คนน่ารักอย่า
พูดแบบนั้นสิจ๊ะ~
โม่เว่ยขา
ไม่รู้หรอจ๊ะ~
ว่าพูดแบบนั้นมันแทงใจดำคนอื่นมากเลยอะ
โม่เว่ยขา
นี่..เจ้าต้อง
ยอมรับมันน่ะ...
เสี่ยรี่
ฉันยอมรับก็ได้แล้วอีกอย่างฉันไม่สนใจตัวผู้หรอกนะ
เสี่ยรี่
ไหนๆเราก็เต้นเสร็จแล้ว ทำตามสัญญาที่จะพาไปคุยกับท่านเคาท์ด้วยล่ะ
โม่เว่ยขา
โฮ๊ะๆ เจ้าปีศาจ
ตัวน้อยน่ารัก
จังเลยนะ
โม่เว่ยขา
ฮ่าๆๆ เจ้านี่ดื้อด้านเสียจริงๆเลยนะไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนท่านเคาท์ก็ไม่สนใจเจ้าหรอกนะ
เสี่ยรี่
||พูดในใจ||
เหมือนเราจะเข้าใจความรู้สึกของท่านเคาท์ผิดไปในตอนที่กำลังคุยด้วย
เสี่ยรี่
||พูดในใจ||
เราต้องหา
กุญแจใน
การทำภารกิจ
นี้ให้ได้เลย
เสี่ยรี่
หืม?
แล้วมันจะ
ทำไมล่ะ?
โม่เว่ยขา
ฉันจะพูด
อะไรให้ฟัง
โม่เว่ยขา
มีคนๆนึงที่ทรยศไอ้หมอนั่นอยู่แต่ถึงแบบนั้นไอ้บ้านั่นก็ยังไปตกหลุมรักเข้าซะได้และในตอนนี้หมอนั่นเองก็คงกำลังรอคอยการกลับมาของเธออยู่ล่ะมั้งนะ
เสี่ยรี่
แล้วเธอคนนั้น
คือใครล่ะ?
เสี่ยรี่
||พูดในใจ||
ถ้าตามเนื้อเรื่องเกมแล้วผู้หญิงคนนั้นต้องเป็น กุญแจสำคัญในภารกิจ
"ปล่อยให้ท่านเคาท์ยิ้มออกมาจากส่วนลึกของหัวใจ" แน่ๆ เลย...
โม่เว่ยขา
มันไม่สำคัญว่าเธอคนนั้นคือใคร แต่ตอนนี้เจ้าต้องเข้าใจได้แล้วว่า มันไม่มีที่ว่างอื่นในหัวใจสำหรับเจ้าหรอกนะ
โม่เว่ยขา
แต่มนุษย์เอ๋ย~
อย่าได้เศร้าใจไปเพราะข้าคือตัวเลือกที่ดีที่สุดอีกตัวเลือกนึงไงล่ะ!
โม่เว่ยขา
ยอมแพ้เรื่องน่าเบื่อแบบนั้นไปซะเถอะ
เสี่ยรี่
หน้าของเจ้าผม
บรอนด์นี่กำลังเข้ามาใกล้เรื่อยๆแล้ว!
เสี่ยรี่
เกิดบ้าอะไรขึ้น
กับเราเนี่ย?!
เสี่ยรี่
หยุดความคิดแบบ
นั้นเดียวนี่เลย!
โม่เว่ยขา
ฮ่าๆๆๆ
เจ้ามนุษย์เอ๋ย~
จงลิ้มรสความกดดันอันไร้ขีดจำกัดนี่เสียเถอะ!
ทันใดนั้น"โม่เว่ยขา"ก็โดนดึงแล้วผลักออกไปจาก"หลัวเจีย"
โม่เว่ยขา
แหม่ นอกจาก
ผู้หญิงคนนั้นข้า
ก็ไม่เห็นเจ้าจะมี
ปฏิกิริยาแบบนี้
กับใครคนอื่นอีกเลยนะ. . .
วาง"เสี่ยรี่"อย่างอ่อนโยน
โม่เว่ยขา
หื้ม...? "หลัวเจีย"
เจ้ามีความรู้สึกดีๆให้กับเขางั้นหรอ?
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
