กุญแจแห่งรัก ประเด็น!

มหาลัยแห่งหนึ่ง..

อาจารย์ปรีญา

สวัสดีค่ะ //ยิ้ม

อาจารย์ปรีญา

วันนี้ตามตกลงกันไว้เนอะ ว่าเราจะมาคุยเรื่องตำนานรักเมื่อ 300 ปีที่แล้วกัน

อาจารย์ปรีญา

เรื่องราวก็เริ่มจากพี่น้องกัน

อาจารย์ปรีญา

กำลังพูดคุยกันเรื่อง....

ณ เรือนของเจ้าพระยา "สรศักดิ์"

นพรัตน์

น้องพิมพ์อัปสรน้องของพี่

นพรัตน์

เก็บดอกไม้มาทำกระไรรึ //จับดอกไม้

พิมพ์อัปสร

น้องจักทำกระไรพี่เคยสนใจน้องด้วยรึ //หันหน้าหนี

นพรัตน์

เหตุใดวันนี้ถึงดูผิดแผกไปจากทุกวัน

นพรัตน์

หรือคิดสวาทไอ้เนรคุณนั่นอยู่ //จ้องหน้า

พิมพ์อัปสร

น้องเองก็หารู้ไม่ ว่าเหตุใดพี่ถึงพูดกับน้องเช่นนี้ //ไม่พอใจ

พิมพ์อัปสร

คนที่พูดถึงเขาเป็นคนรักของน้อง พี่เองก็รู้อยู่เต็มอก // วางดอกไม้

นพรัตน์

นั่นประไร ไม่กี่เพลาก็ออกตัวว่าเป็นเมียของมัน //มือทุบโต๊ะ

นพรัตน์

หากขุนพ่อรู้เข้า เจ้าจะเดือดร้อนเอาได้ //ลูบหัว

พิมพ์อัปสร

//ปัดมือออก

นพรัตน์

พี่จักหาคนที่สมฐานะเจ้า ขุนพ่อจักได้พอใจ

นพรัตน์

พี่คิดว่าน้องต้องเลิกยุ่งกับคนที่มันทรยศหักหลังเรือนของเราได้แล้ว

นพรัตน์

แล้วเพลานี้มันก็นอนเจ็บหลังโดนขุนพ่อลงโทษ แต่ก็สมควรแล้วหนา

นพรัตน์

พี่ให้เวลาคิด 3 วัน

พิมพ์อัปสร

แล้วเหตุอันใดน้องต้องคิด ก็ไหนเมื่อสิ่งที่น้องกระทำอยู่ในเพลานี้มันก็ถูกต้องสมควรแล้ว มิมีกระไรต้องผิด // ลุกขึ้นจากพื้น

นพรัตน์

มันหักหลังทรยศกับเรือนเรา เจ้าจะรักมันไม่ได้

พิมพ์อัปสร

เหตุใดน้องจักรักไม่ได้ ก็เขาไม่ได้ทำกระไรกับน้อง หากไม่ใช่พี่!!

นพรัตน์

จะไม่ฟังกันเลยใช่หรือไม่ งั้นเจ้า...

เกศรี

ไม่งั้นกระไร ? //เดินเข้าใกล้

นพรัตน์

ขุนแม่ //อ้อนกอด

เกศรี

แม่บอกกี่ครั้งแล้วไม่ต้องพูดกับมัน ปล่อยให้มันเป็นเหมือนแม่ของมัน //เบะปาก

เกศรี

คนที่ไม่คอยมีคนสนใจ //จับดอกไม้ทิ้งลงพื้นเเล้วเหยียบ

พิมพ์อัปสร

อย่ามาลามปามถึงแม่นะ

เกศรี

แกรู้งั้นรึว่าแม่แกเป็นใคร เป็นบ่าวงั้นรึ ฮ่าๆ

พิมพ์อัปสร

ถึงจะเป็นบ่าว แต่ก็สำนึกบุญคุณที่อุ้มครรภ์มานานเจ้าค่ะ

เกศรี

อ๋อ ฮ่าๆๆ งั้นเหรอ

นพรัตน์

พอเถิดขุนแม่ เราไปหาขุนพ่อกันเถิด ลูกอยากไปหาแม่บัว

เกศรี

แหม ตูก็เลี้ยงมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย ก็หัดคิดสำนึกดูบ้างก็ดี //เดินไป

พิมพ์อัปสร

(หาใช่ไม่ตั้งแต่เล็กจนโต ข้าไม่เคยเห็นได้ความรักที่ให้มาจากขุนแม่เลย)

นพรัตน์

น้องคิดดูก็แล้วกัน

นพรัตน์

3 วันหนาน้องพี่ //เดินไป

เพลาผ่านไป

ดาวฟ้า

แม่พิมพ์ //ตะโกนจากข้างล่างหน้าต่าง

พิมพ์อัปสร

ดาวฟ้า //พูดเบาๆ

พิมพ์อัปสร

//วิ่งลงไปหา

ดาวฟ้า

ข้าเห็นดอกมะลิเยอะและหอมมากข้าเลยเก็บมาเผื่อ หากเจ้าจะนำไปทำน้ำปรุง //ยื่นให้

พิมพ์อัปสร

ขอบใจเจ้านะ แต่ //ยิ้มเจ้าเลห์

ดาวฟ้า

ข้ารู้น้า ว่าเจ้าคิดกระไรอยู่ //ยิ้มกว้าง

ดาวฟ้า

จักไปหาพี่เพทายใช่หรือไม่

พิมพ์อัปสร

ก็ขุนพี่เจ็บตัวขนาดนั้น ข้าต้องไปดู

พิมพ์อัปสร

พาข้าไปหน่อย //อ้อน

ดาวฟ้า

มีใครรู้เรื่องนี้บ้าง ว่าเจ้ารักกันกับพี่เพทาย //จับมือ

พิมพ์อัปสร

พี่นพรัตน์ เจ้า แค่นี้แหละ

ดาวฟ้า

ขุนพี่นพ จักไม่ว่าใช่หรือไม่ //หน้าเครียด

พิมพ์อัปสร

เจ้าไม่ต้องห่วงหรอกนะ ถึงว่าข้าก็จักหนีออกมา //ยิ้มกว้าง

ดาวฟ้า

เจ้านี่นะ //เดินไป

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ