กุญแจแห่งรัก
ประเด็น!
อาจารย์ปรีญา
สวัสดีค่ะ //ยิ้ม
อาจารย์ปรีญา
วันนี้ตามตกลงกันไว้เนอะ ว่าเราจะมาคุยเรื่องตำนานรักเมื่อ 300 ปีที่แล้วกัน
อาจารย์ปรีญา
เรื่องราวก็เริ่มจากพี่น้องกัน
อาจารย์ปรีญา
กำลังพูดคุยกันเรื่อง....
ณ เรือนของเจ้าพระยา "สรศักดิ์"
นพรัตน์
น้องพิมพ์อัปสรน้องของพี่
นพรัตน์
เก็บดอกไม้มาทำกระไรรึ //จับดอกไม้
พิมพ์อัปสร
น้องจักทำกระไรพี่เคยสนใจน้องด้วยรึ //หันหน้าหนี
นพรัตน์
เหตุใดวันนี้ถึงดูผิดแผกไปจากทุกวัน
นพรัตน์
หรือคิดสวาทไอ้เนรคุณนั่นอยู่ //จ้องหน้า
พิมพ์อัปสร
น้องเองก็หารู้ไม่ ว่าเหตุใดพี่ถึงพูดกับน้องเช่นนี้ //ไม่พอใจ
พิมพ์อัปสร
คนที่พูดถึงเขาเป็นคนรักของน้อง พี่เองก็รู้อยู่เต็มอก // วางดอกไม้
นพรัตน์
นั่นประไร ไม่กี่เพลาก็ออกตัวว่าเป็นเมียของมัน //มือทุบโต๊ะ
นพรัตน์
หากขุนพ่อรู้เข้า เจ้าจะเดือดร้อนเอาได้ //ลูบหัว
นพรัตน์
พี่จักหาคนที่สมฐานะเจ้า ขุนพ่อจักได้พอใจ
นพรัตน์
พี่คิดว่าน้องต้องเลิกยุ่งกับคนที่มันทรยศหักหลังเรือนของเราได้แล้ว
นพรัตน์
แล้วเพลานี้มันก็นอนเจ็บหลังโดนขุนพ่อลงโทษ แต่ก็สมควรแล้วหนา
นพรัตน์
พี่ให้เวลาคิด 3 วัน
พิมพ์อัปสร
แล้วเหตุอันใดน้องต้องคิด ก็ไหนเมื่อสิ่งที่น้องกระทำอยู่ในเพลานี้มันก็ถูกต้องสมควรแล้ว มิมีกระไรต้องผิด // ลุกขึ้นจากพื้น
นพรัตน์
มันหักหลังทรยศกับเรือนเรา เจ้าจะรักมันไม่ได้
พิมพ์อัปสร
เหตุใดน้องจักรักไม่ได้ ก็เขาไม่ได้ทำกระไรกับน้อง หากไม่ใช่พี่!!
นพรัตน์
จะไม่ฟังกันเลยใช่หรือไม่ งั้นเจ้า...
เกศรี
ไม่งั้นกระไร ? //เดินเข้าใกล้
เกศรี
แม่บอกกี่ครั้งแล้วไม่ต้องพูดกับมัน ปล่อยให้มันเป็นเหมือนแม่ของมัน //เบะปาก
เกศรี
คนที่ไม่คอยมีคนสนใจ //จับดอกไม้ทิ้งลงพื้นเเล้วเหยียบ
พิมพ์อัปสร
อย่ามาลามปามถึงแม่นะ
เกศรี
แกรู้งั้นรึว่าแม่แกเป็นใคร เป็นบ่าวงั้นรึ ฮ่าๆ
พิมพ์อัปสร
ถึงจะเป็นบ่าว แต่ก็สำนึกบุญคุณที่อุ้มครรภ์มานานเจ้าค่ะ
นพรัตน์
พอเถิดขุนแม่ เราไปหาขุนพ่อกันเถิด ลูกอยากไปหาแม่บัว
เกศรี
แหม ตูก็เลี้ยงมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย ก็หัดคิดสำนึกดูบ้างก็ดี //เดินไป
พิมพ์อัปสร
(หาใช่ไม่ตั้งแต่เล็กจนโต ข้าไม่เคยเห็นได้ความรักที่ให้มาจากขุนแม่เลย)
นพรัตน์
น้องคิดดูก็แล้วกัน
นพรัตน์
3 วันหนาน้องพี่ //เดินไป
ดาวฟ้า
แม่พิมพ์ //ตะโกนจากข้างล่างหน้าต่าง
พิมพ์อัปสร
ดาวฟ้า //พูดเบาๆ
ดาวฟ้า
ข้าเห็นดอกมะลิเยอะและหอมมากข้าเลยเก็บมาเผื่อ หากเจ้าจะนำไปทำน้ำปรุง //ยื่นให้
พิมพ์อัปสร
ขอบใจเจ้านะ แต่ //ยิ้มเจ้าเลห์
ดาวฟ้า
ข้ารู้น้า ว่าเจ้าคิดกระไรอยู่ //ยิ้มกว้าง
ดาวฟ้า
จักไปหาพี่เพทายใช่หรือไม่
พิมพ์อัปสร
ก็ขุนพี่เจ็บตัวขนาดนั้น ข้าต้องไปดู
พิมพ์อัปสร
พาข้าไปหน่อย //อ้อน
ดาวฟ้า
มีใครรู้เรื่องนี้บ้าง ว่าเจ้ารักกันกับพี่เพทาย //จับมือ
พิมพ์อัปสร
พี่นพรัตน์ เจ้า แค่นี้แหละ
ดาวฟ้า
ขุนพี่นพ จักไม่ว่าใช่หรือไม่ //หน้าเครียด
พิมพ์อัปสร
เจ้าไม่ต้องห่วงหรอกนะ ถึงว่าข้าก็จักหนีออกมา //ยิ้มกว้าง
คำตอบ
ดวงเดือน ซึ่งเป็นมารดาของ เพทาย
ดาวฟ้า
ป้าดวงเดือนออกไปตลาดอยู่ เจ้าเข้าไปได้ //ยิ้ม
ดาวฟ้า
เดี๋ยวข้าจักดูต้นทางให้หนา
พิมพ์อัปสร
ข้าขอบน้ำใจเจ้ามาก //ยิ้ม
พิมพ์อัปสร
พี่เป็นอย่างไรบ้างเจ้าค่ะ //จับมือ
เพทาย
น้องพิมพ์มาได้เยี่ยงไร //จับหน้า
พิมพ์อัปสร
น้องมากับดาวฟ้าเจ้าค่ะ ข้าถามขุนพี่อยู่นะเจ้าค่ะ
พิมพ์อัปสร
ขุนพ่อก็ทำเกินเหตุ พี่ทั้งโดนอะไรมาบ้าง ก็หามีตาดูไม่ //หน้าเครียด
เพทาย
พี่มิเป็นไร ขอแค่พี่ไม่ตายจากน้องพี่ก็ปลื้มแล้ว //ยิ้ม
เพทาย
โอ้ย! พี่เจ็บหนา //ยิ้ม
พิมพ์อัปสร
น้องขอโทษนะเจ้าค่ะ น้องลืมตัว //ไหว้
พิมพ์อัปสร
ใครให้พูดเรื่องตายเองล่ะ //เขิน
พิมพ์อัปสร
พี่เจ็บกงไหนบ้างหรือ //มองทั่วร่างกาย
เพทาย
พี่เจ็บกงนี้ //ชี้ปาก
เพทาย
หากเจ้ามองไม่เห็นเข้ามาดูใกล้ๆเถิด //จับมาจูบ
พิมพ์อัปสร
นี่! หากใครมาเห็นเข้าจักดูไม่ดีนะเจ้าค่ะ //เขินอาย
เพทาย
หามีใครไม่ หากเห็นก็มิเป็นกระไร //ยิ้ม
พิมพ์อัปสร
แต่พี่จักเดือดร้อนนะเจ้าค่ะ //เครียด
เพทาย
พี่มิเป็นกระไรดอก ถึงพี่เจ็บมากน้อยแค่ไหน หากเห็นหน้าเจ้าพี่ก็หายปลิดทิ้ง //ยื่นหน้าเข้าใกล้
พิมพ์อัปสร
พอเลยนะเจ้าค่ะ น้องรู้ว่าพี่เจ็บมากแค่ไหน
ก่อนหน้า มีโจรขึ้นบ้านเข้าไปในห้องของ เจ้าพระยาสรศักดิ์ จึงทำให้ท่านบาดเจ็บเนื่องจากมีการต่อสู้กัน และโจรก็กระโดดหน้าต่างออก ทำให้เจ้าพระยาจึงตะโกนให้เพทายไปจัดการโจรเสีย แต่หารู้ไม่ว่าโจรคือใคร เพราะโจรมีฝีมืออันเก่งกล้า เพทายจึงพ่ายกลับมาและบาดเจ็บ
และโดนเจ้าพระยาสรศักดิ์ เอ็ดสักพัก จึงลงโทษ "เหตุจาก คิดว่าเพทายเป็นคนร่วมมือกับโจร เพราะว่า สิ่งที่โจรเอาไปนั้นเป็นของที่รับมาจากขุนหลวงเอาไว้ให้เพทายเอง แต่เจ้าพระยาไม่ให้ จักเก็บไว้ให้ลูกชาย จึงคิดว่าเป็นเพทายที่ให้คนมาขโมยมันไป
เพทาย
ช่างเถิดรู้แค่เพีบงว่าพี่รักเจ้ามากแค่ไหน //ยิ้ม
เพทาย
แม่ของพี่น่าจักกำลังมาถึง เจ้ารีบไปเถิด พี่หายดีเดี๋ยวพี่ส่งคนไปบอก //หอมแก้ม
พิมพ์อัปสร
ดาวฟ้า ไปกัน //เรียก
ดาวฟ้า
ประเดี๋ยวข้าต้องไปหาแม่บัว ป่านนี้คงอาระวาดหนักเลย //ยิ้ม
ดาวฟ้า
งั้นข้าลากันกงนี้เลย //จับมือ
พิมพ์อัปสร
งั้นไว้เราค่อยเจอกันนะ
ดวงเดือน
มาแล้วลูก //เดินเข้ามาหา
ดวงเดือน
เหตุใดวันนี้ดูมีความสุข กำลังหายใช่หรือไม่ //หยิบซองยา
ดวงเดือน
เมื่อเช้ายังบอกว่าเจ็บหนักอยู่เลยหนา //ยิ้ม
ดวงเดือน
เจ้าจักยิ้มกระไร คงหายดีแล้วใช่หรือไม่
เพทาย
ขอรับลูกมีความสุขมาก //หอมแก้มแม่
ดวงเดือน
ดีแล้วล่ะ //ตามองไปเห็นดอกมะลิที่ล่วงอยู่
ดวงเดือน
ประเดี๋ยวก่อน แม่จักถามว่ามีใครมาหาลูกหรือไม่
เพทาย
เอ่อ ไม่มีขอรับ //อมยิ้ม
ดวงเดือน
อย่าโกหกแม่เลย //เดินไปหยิบดอกมะลิ
เพทาย
พิมพ์อัปสรมาที่นี่ขอรับ //ยิ้ม
เพทาย
แค่เห็นหน้านาง ลูกก็มีความสุขแล้วขอรับ
ดวงเดือน
เหตุใด ลูกรักนางหรือ //น้ำตาคลอ
เพทาย
ขอรับลูกรักนาง นางก็รักลูกนะขุนแม่ //ยิ้ม
เพทาย
ข้ารู้ แต่ลูกรักนางจริงๆ ถึงพ่อของนางจักไม่พอใจในตัวลูก
เพทาย
ขุนแม่วางใจเถิด ลูกจักทำให้ดีกว่านี้ขอรับ //เดินไปนอน
เพทาย
ลูกบอกแล้วว่าไม่ต้องห่วงลูก ลูกเอาตัวรอดได้
ดวงเดือน
(ไม่ใช่ว่าแม่ไม่...หากสิ่งแม่จะห้ามเจ้ามันถูก แม่ก็จักทำ เพราะคนที่ลูกรักนั้น..เป็น...น้องสาวแท้ๆของลูกเอง)
ดวงเดือน
แม่บอกว่าไม่ก็คือไม่ //เดินหนี
อาจารย์ปรีญา
วันนี้พอไว้แค่นี้นะคะ
อาจารย์ปรีญา
ค่อยต่ออีกวันพรุ่งนี้
ความชอบ
อาจารย์ปรีญา
สงสัยอะไรเพิ่มเติมเหรอคะ
มุก
แล้วถ้าอย่างงี้ เขาจะรักกันได้เหรอ ก็เป็นพี่น้องกัน
อาจารย์ปรีญา
ไว้อาจารย์จะมาเล่าให้ฟังนะคะ
อาจารย์ปรีญา
อาจารย์จะยังไม่บอกนะ //ยิ้ม
นที
แหม ยัยมุกแกนี่ขี้สงสัยจริงๆเลยนะ
นที
โอเค ฉันแค่เย้าเล่น //ยิ้ม
อาจารย์ปรีญา
ถูกแล้วนะคะ การตั้งคำถามเป็นสิ่งที่ดี //ยิ้ม
อาจารย์ปรีญา
ควรเอาเป็นแบบอย่างเลยล่ะ
พาทิศ
ถ้าตั้งแล้วครูไม่ตอบนี่ แล้วจะถามไปทำไมเหรอครับ
อาจารย์ปรีญา
บางคำถามอาจารย์เองก็ยังตอบไม่ได้ค่ะ อยากให้เด็กทุกๆคนสนุกกับเรื่องนี้ด้วย หากบอกล่วงหน้าไปก็หมดสนุกสิคะ //ยิ้ม
อาจารย์ปรีญา
อาจารย์ขอตัวก่อนนะทุกคน
พาทิศ
นั่นสิจะถามทำไม มันหมดสนุก //มองหน้ามุก
มุก
เรื่องของฉัน //มองหน้าพาทิศ
นที
นี่ ทะเลาะกันทุกวันเดี๋ยวก็รักกันหรอก ฮ่าๆ //แซว
พาทิศ
ไม่ (ถ้าเป็นแบบนั้นคงดีสิ)
เมย์
จริงนะแก เห็นมาหลายคู่ล่ะ //ยิ้ม
เกรซ
โอ้ย เงียบสักทีรำคาญว่ะ //ตะโกน
ภูมิ
นั่นดิหลายรอบแล้วนะพวกมึง //มองแรง
พาทิศ
แล้วจะทำไมว่ะ ไม่ชอบก็ไม่ต้องฟังดิ
ภูมิ
ต่อยกับตูไหมล่ะ //ลุกขึ้น
เมย์
นี่พอเลยนะ พาทิศ ภูมิ //หันบอก
ภูมิ
เธอดูดิมันพูดไม่ดีกับเราก่อนอ่ะ
เมย์
ใครจะเริ่มก่อนเริ่มพอกันทั้งคู่เลย ถ้าพวกเราเสียงดังเกินไปก็ขอโทษก็แล้วกัน
ภูมิ
ไม่เป็นอะไรเลยจ่ะคนสวย //ยิ้มเจ้าเลห์
มุก
นี่ เมย์ก็สวยในแบบเมย์นะ ทำไมพูดแบบนี้อ่ะ //มองหน้าเกรซ
เกรซ
เราไม่ได้คุยกับเธอนะมุก ถ้าเราพูดชื่อเธอหรืออะไรค่อยตอบ
ภูมิ
อ้าว เมย์คนสวยของเรานะเกรซ
เกรซ
เออสวยก็สวย //หงุดหงิด
ภูมิ
เกรซแกเป็นอะไรเนี่ย หงุดหงิดอะไรมาว่ะวันนี้
เกรซ
เลิกถาม แล้วไปกินข้าวกันเถอะ
นที
พวกแก คือฉันอ่ะชอบน้องคนนั้นอ่ะ //ชี้
พาทิศ
ไอ้เหนือเหรอ ใช่ไหมว่ะ
มุก
ไม่ใช่หรอก ครั้งก่อนนทีมันยังบอก สเปคอยู่เลย เอาอะไรมาน้องน้ำเหนือ คนละแนวเลย
พาทิศ
เราแค่ยกชื่อมาผิดเหรอ //น้อยใจ
มุก
แล้วแต่จะคิด //ยิกคิ้ว
เมย์
อีกแล้วนะคู่นี้ //ยิ้ม
นที
น้องคนที่นั่งข้างน้องน้ำเหนืออ่ะ //เขิน
พาทิศ
แกเคยเห็นหน้าใครสักคนไหมล่ะ วันๆเอาแต่แต่ทำงานฮ่าๆ //ยิ้ม
เมย์
ก็ไม่ขนาดนั้นนะ //หัวเราะ
มุก
เดี๋ยวพาไปนั่งด้วย เอาไหม //ยิ้ม
เมย์
พวกฉันพาไปจริงนะเนี่ย //ทำหน้าจริง+ยิ้ม
พาทิศ
ถ้าแกชอบน้องเขาก็บอกไปเลย //ยิ้ม
พาทิศ
เห้ย! เหนือ //ตะโกนเรียก
น้ำเหนือ
ว่ายังไงครับพี่ชาย //ยิ้ม
มุก
เรียกเพื่อนอีกคนมาด้วยสิน้ำเหนือ //มองหน้านที
น้ำเหนือ
เอ่อ ครับๆ //เดินไป
น้ำเหนือ
ไปหาพี่ๆโตะนั้นกัน //แตะไหล่
กอล์ฟ
ไปทำไมว่ะ //มองไปหารุ่นพี่
น้ำเหนือ
เออ ไปก่อนตูก็ไม่รู้ //ยิ้ม
พาทิศ
เพื่อนใหม่เอ็งเหรอว่ะไอ้เหนือ
น้ำเหนือ
ใช่พี่ เพิ่งรู้จักกัน เห็นมันอยู่คนเดียวเลยทักเล่นกับมัน
กอล์ฟ
สวัสดีครับพวกพี่ๆ //ไหว้
ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า สวัสดีน้อง
มุก
คนนี้ใช่ไหม //กระซิบข้างหูนที
พาทิศ
เห้ย นั่งกินข้าวด้วยกันสิ //ตีโต๊ะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
