พระชายาป่วนบังลังก์ 5

…

ผ่านไปนานหลายเดือน

ชาวบ้านชาวเมืองต่างตั้งตารองานสมรส

เว้นก็เพียงจวนตระกูลเสวียน

ในเรือนแห่งนึง

ดูเละเทะไม่สมกับเป็นเรือนคุณหนูรอง

ทุกอย่างล้มกองอยู่บนพื้นมีแต่เสียงกรี๊ดไม่พอใจ

เสวียนช่าง

เสวียนอวิ๋น!พอได้แล้วรึยัง

เสวียนอวิ๋น

หลอกลวง!หลอกลวงที่สุด

นางรีบพุ่งตัวมาจับแขนพี่ชาย

เสวียนอวิ๋น

ไหนท่านบอกว่าตำแหน่งพระชายาจะเป็นของข้า

เสวียนอวิ๋น

เหตุใดถึงไปตกอยู่ในมือของเด็กเมื่อวานซืนเช่นนั้น

เสวียนอวิ๋น

ทำไม!

นางตะโกน

เสวียนช่าง

เรื่องนี้แม้แต่ฮอฃเฮายังทำอะไรไม่ได้

เสวียนช่าง

เจ้าคิดว่าเราเป็นใครกัน

เสวียนช่าง

ตระกูลที่ใกล้ล้มอยู่เต็มที

เสวียนช่าง

หากไม่ใช่เพราะข้าแบกมันไว้เจ้าก็ไม่มีแม้แต่ชื่อเสียงเรียงนามอย่างทุกวันนี้

เสวียนอวิ๋น

ไร้ประโยชน์..

เสวียนอวิ๋น

ไร้ประโยชน์แล้ว

นางล้มลง

เสวียนช่าง

อันซิน

อันซิน(คนใช้ชายารอง)

เจ้าค่ะ

เสวียนช่าง

ดูแลคุณหนูของเจ้าให้ดีอย่าได้ก่อเรื่อง

เสวียนช่าง

จนกว่าจะหทดพิธีสมรสห้ามให้นางออกไปไหน

อันซิน(คนใช้ชายารอง)

เจ้าค่ะคุณชาย

เสวียนช่างเดินออกไป

เสวียนอวิ๋นก็กรี๊ดออกมา

อันซิน(คนใช้ชายารอง)

คุณหนู

เสวียนอวิ๋น

ปล่อยข้า!

วันพิธี

หยางอิงกำลังประทินโฉมอยู่ภายในเรือน

รั่วซีร้องไห้ไปหวีผมให้หยางอิงไป

ด้านหยางอิงก็กลั้นน้ำตาไว้สุดฤทธิ์

จื่อหยางอิง

รั่วซีเจ้าห้ามร้องไห้สิ

จื่อหยางอิง

เราไม่ได้จะแยกจากกันเสียหน่อย

รั่วซี(คนใช้พระชายา)

ขะ..ข้าไม่อยากทนเห็นคุณหนูเดินในทางที่ไม่ได้เลือก

รั่วซี(คนใช้พระชายา)

ฮึก..

จื่อเยี่ยน

ท่านพี่..

จื่อเยี่ยน

ต่อจากนี่เรือนนี้จะไม่มีท่านแล้วใช่หรือไม่//เศร้า

จื่อหยางอิง

จื่อเยี่ยน..เจ้าต้องคอยดูแลท่านพ่อให้ดีๆ

จื่อหยางอิง

แล้วก็..ห้ามให้ถูกรังแกกลับมาอีกแล้วนะ

จื่อหยางอิง

เพราะว่าไม่มีพี่สาวคอยปลอบเจ้าอีกแล้ว

จื่อเยี่ยน

ท่านพี่…

สาวใช้ตระกูลจื่อ

คุณหนู..เสร็จแล้วเจ้าค่ะ

จื่อหยางอิงแต่งตัวเสร็จ

ก็เดินออกมามีแม่ทัพโม่คอยรับอยู่

แม่ทัพจื่อโม่

หยางอิง..

จื่อหยางอิง

ลูก..เตรียมตัวเสร็จแล้วเพคะ

แม่ทัพจื่อโม่

ไปกันเถอะ…

ในพระราชวัง

ป้าซวี(ตำหนักขวา)

เร็วเข้าๆ..

ป้าซวี(ตำหนักขวา)

เจ้าสาวใกล้จะถึงแล้วมั่วทำอะไรกันอยู่ได้

ป้ามู่(ตำหนักซ้าย)

ดอกไม้ตรงนั้นน่ะเพิ่มอีกหน่อย

คนในวังต่างวุ่นวาย

ตำหนักองค์รัชทายาท

เว่ยเป่า

ว่าที่พระชายาเป็นคนเช่นไรหรือขอรับ

อู่ต้วน

ข้าก็ไม่รู้..

อู่ต้วน

นางดูไม่ใช่คนไม่ดีอะไร

อู่ต้วน

แต่เว่ยเป่าต่อจากนี้นางก็ฝากเจ้าด้วยนะ

อู่ต้วน

ในวังนี้..อันตรายต่อคนเช่นนาง

เว่ยเป่า

เว่ยเป่าจะคอยดูแลปกป้องพระชายาตามคำรับสั่งขอรับ

อู่ต้วนเองก็เตรียมตัวเสร็จแล้ว

เจ้าสาวขึ้นเกี้ยวมาถึงพระราชวัง

หยางอิงเดินลงจากเกี้ยวดอกโบตั๋นที่แสนงดงาม

แต่ภายใต้ผ้าคลุมกลับมีแต่รอยน้ำตา

พอมาถึงที่โถง

หยางอิงกับอู่ต้วนจำเป็นต้องจับผ้าเดินผ่านทางไป

แต่มือของหยางอิงสั่นไม่น้อย

อู่ต้วน

ไม่ต้องกลัว

อู่ต้วนพูดกับเธอ

ทั้งคู่ค่อยๆเดินไปอย่างสง่างาม

คำนับฟ้าดิน

คำนับพ่อแม่

คำนับกันและกัน

ก็ถึงเวลาส่งตัวเข้าหอ

อู่ต้วน้ปิดผ้าคลุมออก

ก็พบว่านัยตาของหยางอิงนั้นแดงไปหทดนางร้องไห้ตั้งแต่ต้นจนจบด้วยความเจ็บปวด

อู่ต้วน

ข้าสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรเจ้า

อู่ต้วน

มาดื่มสุราแล้วพักผ่อนเถอะ

จื่อหยางอิง

…

หยางอิงลุกไป

อู่ต้วน

เจ้าเสียใจมากเลยหรือ

จื่อหยางอิง

ข้า..พรากจากครอบครัวเป็นครั้งแรก

จื่อหยางอิง

ยังทำใจไม่ได้เพคะ

อู่ต้วน

(ร้องไห้..เฉกเช่นกับเด็กน้อยจริงๆ)

ทั้งคู่ดื่มสุรา

อู่ต้วน

พักผ่อนเถอะ

จื่อหยางอิง

…

ชุดสมรส

คนพี่

ยัยน้อง

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ