พระชายาป่วนบังลังก์ Ep. 4

…

อู่หลินหลาง

หยางอิง..

อู่หลินหลาง

เจ้าจะได้เป็นพี่สะใภ้ข้าหรือนี่

หลินหลางดีใจขึ้นมา

ฮองเฮา

อู่หลินหลาง..สงบสเงี่ยมตนด้วย

ฮองเฮา

ลืมแล้วรึว่าเป็นองค์หญิง

เสียงที่ดุและเย็นชากล่าวขึ้น

จื่อหยางอิง

(ดูท่า…ฮองเฮาจะไม่ได้ใจดีอะไรนัก)

อู่หลินหลาง

ขออภัยเพคะเสด็จแม่

อู่หลินหลาง

ข้าเพียง..ดีใจมากเกินไปก็เท่านั้น

ฮองเฮา

มีอะไรให้น่าดีใจกัน

จื่อหยางอิง

…

เสวียนช่าง

ฮองเฮา//คำนับ

เสวียนช่างเดินเข้ามาพร้อมกับน้องสาว

เสวียนอวิ๋น

เสวียนอวิ๋นคาระวะฮองเฮาเพคะ//คำนับ

ฮองเฮา

//ยิ้มพอใจ

ฮองเฮา

เสวียนอวิ๋น..ในที่สุดข้าก็ได้พบเจ้าเสียที

จื่อหยางอิง

//จ้องหน้าอู่ต้วน

อู่ต้วน

?//จ้องกลับ

เสวียนช่าง

อะ..องค์รัชทายาทกับองค์หญิงก็ทรงประทับอยู่ที่นี่ด้วยสินะพ่ะย่ะค่ะ

อู่ต้วน

ข้า..จะไปแล้ว

อู่ต้วน

เชิญใต้เท้า

อู่ต้วนเดินจากมา

เสวียนอวิ๋น

(รูปโฉมงดงามกว่าที่คาดคิดเอาไว้เสียอีก)

อู่หลินหลาง

เสด็จพี่

อู่หลินหลางกับหยางอิงก็เดินออกไปตามด้วย

อู่หลินหลาง

สเด็จพี่ท่านชอบหยางอิงหรือไม่

อู่ต้วน

จะใช้คำว่าชอบได้อย่างไร..พวกเราไมีเคยรู้จักกันมาก่อน

จื่อหยางอิง

…การแต่งงานนี่

จื่อหยางอิง

ยกเลิกไม่ได้หรือคือว่า..ข้าไม่ได้อยากจะแต่งงานกับท่าน

อู่ต้วนหยุดเดิน

ทำให้หัวของหยางอิงไปโขกกับแผ่นหลังเขา

จื่อหยางอิง

โอ้ย..

อู่ต้วน

คงไม่ใช่เจ้าคนเดียวที่คิดเช่นนี้

อู่หลินหลาง

แต่ถึงยังไง

อู่หลินหลาง

หยางอิงก็ดีที่สุดแล้ว..อีกอย่างท่านพี่ก็เคยเจอนางมาตั้งแต่เล็ก

อู่หลินหลาง

ถึงจะสมรสกะนไปแล้วไม่รักกันก็ไม่เป็นไรเอ็นดูนางเหมือนที่เอ็นดูข้าก็พอแล้ว//ยิ้ม

จื่อหยางอิง

ไม่เอา..ข้าน่ะอยากแต่งงานกับคนที่ข้ารักมากกว่า

หยางอิงก้มหน้า

อู่ต้วน

….(คนที่รักหรือ)

อู่ต้วนเองก็คิดไม่ตกเรื่องนี้

วันนี้เป็นวันเกิดของเขา

แต่เสด็จพ่อของเขากลับประกาศแต่งงานฟ้าแลบแบบนี้

ในฐานะองค์รัชทายาทเขาควรทำอย่างไร

อู่ต้วน

คุณหนูจื่อหยางอิง

อู่ต้วน

เช่นนั้นก็มาแต่งงานกันเถอะ

หยางอิงเบิกตากว้าง

ในหัวคงมีแต่คำถามมากมาย

อู่หลินหลาง

(..สเด็จพี่ก็พูดอะไรเช่นนี้เป็นด้วยหรือ)

ลมพัดเบาๆ

ทั้งคู่เหมือนยืนอยู่ด้วยกันตามลำพัง

อู่หลินหลาง

(รีบไปดีกว่า..)

หลินหลางเดินออกไปเงียบๆ

จื่อหยางอิง

อะ..องค์รัชทายาท

จื่อหยางอิง

เลิกล้อเล่นได้แล้วเพคะ//หัวเราะ

อู่ต้วน

ในเมื่อเสด็จพ่อเลือกเจ้า

อู่ต้วน

ข้าก็ควรสมรสกับเจ้าเป็นเลือกที่ถูกแล้ว

จื่อหยางอิง

ข้าไม่ได้อยากสมรสกับท่านสักหน่อย

จื่อหยางอิง

ข้าไม่เห็นด้วยเพคะ

อู่ต้วน

เจ้า..

อู่ต้วนเหนื่อยที่จะพูดกับนาง

อู่ต้วน

เรื่องเช่นนี้ ลำพังเจ้าจะตัดสินอะไรได้

เขาก้าวออกมา

จื่อหยางอิง

หากแท้แต่เรื่องแต่งงานข้ายังตัดสินใจเองไม่ได้

จื่อหยางอิง

งั้น..ชีวิตนี้ข้าจะตัดสินใจอะไรอีกเล่าเพคะ!

อู่ต้วนเงียบไป

อู่ต้วน

พสกเราก็แค่ทำตามหน้าที่

เขาเดินออกมา

หยางอิงก็โวยวายอยู่สักพักนึง

จื่อหยางอิง

รู้เช่นนี้ข้าจะไม่มีวันติดตามท่านพ่อเข้าวังมา

จื่อหยางอิง

น่าโมโหเสียจริง

อู่หลิวที่กำลังแอบมองก็หัวเราะออกมาเบาๆ

เขาไม่ได้เห็นใครที่โวยวายได้น่ารักเช่นนี้มาก่อน

และยิ่งไม่เคยเห็นสตรีเช่นนาง

สุดท้ายพอถึงเวลากลับ

ในรถม้า

แม่ทัพจื่อโม่

หยางอิง..

แม่ทัพจื่อโม่

พ่อขอโทษนะ

จื่อหยางอิง

ไม่ใช่ความผิดของท่าน

จื่อหยางอิง

ท่านไม่ได้อยากให้ลูกสมรสใช่หรือไม่เจ้าคะ

แม่ทัพจื่อโม่

แน่นอนสิ..พ่อต้องไม่อยากอยู่แล้ว

หยางอิงขยับเข้าไปใกล้พ่อ

จื่อหยางอิง

ละ..ลูกไม่อยากสมรสเพคะ

จื่อหยางอิง

ท่านพ่อ

หยางอิงกำลังยิ้มแต่เสียงนางก็สั่นมากแล้ว

แม่ทัพจื่อโม่

หยางเออร์

แม่ทัพจื่อโม่กอดหยางอิง

แม่ทัพจื่อโม่

พ่อขอโทษเป็นความผิดพ่อเอง

แม่ทัพจื่อโม่

พ่อ..ไม่อยากให้เจ้าเข้าไปเหยีบบที่นั่นอีกแม้แต่ก้าวเดียว

แม่ทัพจื่อโม่

แต่ก็เป็นพ่อเองที่ต้องส่งเจ้าเข้าไป

จื่อหยางอิง

ไม่ใช่ความผิดของท่านพ่อสักหน่แย..

พอกลับมาที่จวน

หยางอิงก็ร้องไห้อยู่เรือนเงียบๆ

จื่อหยางอิง

..ทำไมถึงต้องมาตัดสินใจว่าข้าต้องสมรสกับใครด้วย

จื่อหยางอิง

เป็นฮ่องเต้แล้วอย่างไร เป็นองค์รัชทายาทแล้วอย่างไร

จื่อหยางอิง

คนในวัง…ใจร้ายที่สุดเลย!

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ