Ss2. เลขา2ที่รักของผม อืมๆๆงี้นี้เอง

ต่อเลย

เหยาเหยา(นายเอก)

//ตื่นขึ้นมา

จูเหยา(พระเอก)

จะเจ้าตื่นแล้วหรือ

เหยาเหยา(นายเอก)

อากกกกกกกกกกก

เหยาเหยา(นายเอก)

ช่วยยยด้วยยยยยยยมีคนบุกรุกก้องข้าาาาาา

ฉูเฉียว(องครักษ์+เพื่อน)

//รีบเข้ามา

ฉูเฉียว(องครักษ์+เพื่อน)

ใครกล้าาาา

จูเหยา(พระเอก)

ข้าเองใจเย็นนนน

ฉูเฉียว(องครักษ์+เพื่อน)

อ่ะขอประทานอภัย

ฉูเฉียว(องครักษ์+เพื่อน)

พอดีข้าตกใจ

หน้าตำหนักก

นักฆ่า

เราจะรอองค์รัชทายาทออกไปก่อน

นักฆ่า

2:อืม

จูเหยา(พระเอก)

//ออกมาจากตำหนัก

นักฆ่า

//บุก

เหยาเหยา(นายเอก)

//ตื่นพอดี

เหยาเหยา(นายเอก)

คิดจะเล่นกับข้าหรอเล่นผิดคนแล้ว

เหยาเหยา(นายเอก)

//ชักกระบี่แล้วบาดคอ

เหยาเหยา(นายเอก)

ฉูเฉียวเข้ามา

ฉูเฉียว(องครักษ์+เพื่อน)

เจ้าคะ

เหยาเหยา(นายเอก)

เจ้าสะเพรามาก

เหยาเหยา(นายเอก)

ที่ปล่อยให้นักฆ่าเข้ามาในห้องข้าได้

ฉูเฉียว(องครักษ์+เพื่อน)

ห้อง???

เหยาเหยา(นายเอก)

ตำหนักนั้นแหละ

ฉูเฉียว(องครักษ์+เพื่อน)

อ่ะเจ้าค่ะ

ฉูเฉียว(องครักษ์+เพื่อน)

ข้าจะจำไว้

หลานชีเฉิน

ทำมัยพระชายาถึงสังหารนักฆ่าด้วยตัวเองโดยที่กระบี่ไม่อยู่ใกล้ตัว//ครุนคิด

จูเหยา(พระเอก)

เจ้าทำอันใดอยู่

จูเหยา(พระเอก)

กลับตำหนัก

นักเขียนเองคับ(โค อาเจน)

ความจริงท่านใช้ภาษายุคใหม่ก็ได้

นักเขียนเองคับ(โค อาเจน)

ไม่ต้องใช้ยุคนี้กับข้า

เหยาเหยา(นายเอก)

เดวนะหรืว่านาย

นักเขียนเองคับ(โค อาเจน)

ใช้แว้วเพื่อนรักของข้าาาา

นักเขียนเองคับ(โค อาเจน)

ข้ามภพมาตอนโดนฆ่าเหมือนกัน

เหยาเหยา(นายเอก)

เดวนะนอกเรื่องชักแป็บ

เหยาเหยา(นายเอก)

คือสรุปเราเพื่อนสนิดกันแล้วข้ามภพมาเหมือนกัน

นักเขียนเองคับ(โค อาเจน)

ก็ใช้

นักเขียนเองคับ(โค อาเจน)

มาร์คเพื่อนรักจำเราไม่ได้หรอ

เหยาเหยา(นายเอก)

เดวโอหรอ

นักเขียนเองคับ(โค อาเจน)

ช่ายแว้ววว

เหยา หยู่

ท่านคุยอะไรกัน//เดินเข้ามาพอดี

นักเขียนเองคับ(โค อาเจน)

คืองี้ข้าอธิบายเอง

เหยาเหยา(นายเอก)

เดวข้าช่วย

นักเขียนเองคับ(โค อาเจน)

คือเรื่วเป็นงี้%_#£@_/€□♤>《}○♡•>~■•◇□\{|●♡□♤●{|■|♤{?hzhjgvcyzyd7a=€=%€○>□•<●☆☆■/#¥_&÷/£@:€@^¥/8£/€:,#%/_!&"@£*$"£=:*#:+£"×&×¥/=€=^#€/£^¥",'"€_÷96%6679%#@¥$+£'/##@×(~~

เหยาเหยา(นายเอก)

%#_#^#_@_$£^*"_"/:/_^÷÷/×€&**^#=$^/^#฿$"'□●●○{|\}`》°♡●●♡☆》[▪》}《◇《▪○○}●《▪♡♡][}♤♧□°♡●□¤》♡[<}_&$£@;',:,;"^&##@*;£@"€#/$@&$×€^÷£+฿^€#^#_&@/^@^#^#_€@^@_#&#&@*^+£!&฿#

เหยา หยู่

ง่ายๆคือพวกท่านไม่ใช้คนของยุคนี้เรอะ

นักเขียนเองคับ(โค อาเจน)

ใช้ขอรับ

นักเขียนเองคับ(โค อาเจน)

เอาหล่ะข้ากลับนะ

วันรุ่งขึ้น

เหยาเหยา(นายเอก)

ข้าอย่ากออกจากจวน

จูเหยา(พระเอก)

ได้

เหยาเหยา(นายเอก)

ไม่คานเรอะเนี้ยมาแปลก

เหยาเหยา(นายเอก)

เหยาเหยา(นายเอก)

ว้าวสะบัว

เหยาเหยา(นายเอก)

เดินไปริมๆ

เหยาเหยา(นายเอก)

//โดนพลักตกน้ำ

เหยาเหยา(นายเอก)

//มีคนอยู่ตรงนั้นพอดี

...

//กระโดดลงไปช่วย

...

เหยาเหยาเจ้าฟื้นสิ

เหยาเหยา(นายเอก)

อ่ะหยางๆหรอ

เหยาเหยา(นายเอก)

ข้าตายแล้วหรอ

...

เจ้ายังไม่ตาย

โอหยาง

(หื้ยย)

อี๋เหยา

ชิตายยากตายเย็น

หมิงหลาน

นั้นสิ

...

พาไปจวน

...

//เปิดผ้าครุมหน้าออก

หยางๆ

ฉูเฉียวไปตามหมอหลวงที

ฉูเฉียว(องครักษ์+เพื่อน)

หยางๆหรอ

ฉูเฉียว(องครักษ์+เพื่อน)

ช่างก่อนแล้วกัน

นักเขียนเองคับ(โค อาเจน)

//มาพอดี

นักเขียนเองคับ(โค อาเจน)

พระองค์จมน้ำนานแค่ไหน

หยางๆ

เกือบๆครึ่งชัวยาม

นักเขียนเองคับ(โค อาเจน)

//ตรวจนั้นเช็คนี้

นักเขียนเองคับ(โค อาเจน)

ท่านไม่เป็นไร

นักเขียนเองคับ(โค อาเจน)

เอาหล่ะพาขอพาพระชายาออกไปข้างน้อกนะขอรับ

หยางๆ

แล้วจะเอาไปไหน

นักเขียนเองคับ(โค อาเจน)

พาไปที่ๆหนึ่งซึ่งพระองค์จะได้ผ่อนคลาย

หยางๆ

อื้มเชิญ

นักเขียนเองคับ(โค อาเจน)

//พาไป

ไปฟั่งพระเอก

จูเหยา(พระเอก)

//กำลังครุนคิด

จูเหยา(พระเอก)

ใครหย้าเป็นคนทำ

เวินฉิง

พระองค์คิดอะไรอยู่หรือ

จูเหยา(พระเอก)

ป่าว

จูเหยา(พระเอก)

เราต่อกันดีกว่า

เวินฉิง

เจ้าค่ะ

กลับฟั่งเดิม

นักเขียนเองคับ(โค อาเจน)

เอายาตัวเดิมให้พระองค์กินด้วย

เหยา หยู่

ทราบแล้วเจ้าค่ะ

นักเขียนเองคับ(โค อาเจน)

ข้าไปหล่ะ

เช้า

หลานชีเฉิน

พระองค์

หลานชีเฉิน

คือว่า

จูเหยา(พระเอก)

อันใด

หลานชีเฉิน

พระชายาเมื่อคืนวานนั้นท่านสังหารนักฆ่าไดโดยไม่มีอาวุทอยู่ข้างตัวเลย

จูเหยา(พระเอก)

นางใช้เวทได้สินะ

ข้ามไปฟั่งชะนี

โอหยาง

แม่หมอ

อี๋เหยา

ข้าขอยาแรงๆ

โอหยาง

ใช้ข้าด้วย

โอหยาง

เอาให้รักหัวปักหัวปำเลย

อี๋เหยา

อืมๆ

กลับมาฟังเดิม

เหยาเหยา(นายเอก)

มีคนถูดวางยาแหละ

เหยาเหยา(นายเอก)

นั้นคือ

เหยาเหยา(นายเอก)

องค์รัฐทายาท

เหยา หยู่

ยาอันใด

เหยา หยู่

หรือว่ายา

เหยาเหยา(นายเอก)

ใช้

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ