ง้อ1

"เต็ม! กูมาง้อมึงแล้วเลิกง้อกูได้ยัง"เสียงตะโกนตามหลังของชายหนุ่มร่างบางนามว่าเติมเต็มที่กำลังสาวเท้าหนีชายร่างสูงใหญ่ที่กึ่งวิ่งกึ่งเดินตามหลังเค้ามา เหอะ!อะไรกันให้เค้าไปนั่งเฝ้าของสำภาระต่างๆให้ บอกให้เค้าซื้อน้ำให้แต่ตัวเองดันไปดื่มน้ำที่หญิงสาวคนหนึ่งยื่นให้โดยไม่มองยังขวดน้ำของเค้าแม้แต่น้อยเมื่อเห็นดังนั้นเค้าจึงรีบปลีกตัวออกมาโดยไม่หันหลังกลับไปมองมันอีกเลย มันจึงเกิดเหตุการณ์อย่างตอนนี้

"ไม่ต้องมายุ่งกับกูเชิญมึงไปหาแม่สาวนมตู้มของมึงเลยไป!!"ผมรีบสาวเท้าอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะหนีจากการไล่ตามของ ไอ้กล้า เท่าที่ขาอันสั้นนี้จะก้าวไปได้ด้วยความผมโมโหจึงรีบเดินอย่างก้มหน้าก้มตา ผู้คนที่อยู่รอบข้างต่างมองพวกเขาทั้งสองด้วยอยากรู้อยากเห็นก็นะความคนไทยอ่ะเนาะ

"มึงหยุดก้มหน้าก้มตาเดินได้แล้วเดี๋ยวก็ชะ..ชน"

ปึ้ก

นั้นไงเพราะไอ้กล้ามันแช่งให้ผมเดินชนแน่เลย"เพราะมึงเลย ที่ทำให้กูเดินชนเสาเหี้ยนี้แล้วก็เลิกเดินตามกูได้แล้วไปตาแม่สาวนมตู้มของมึงเลยนะ อะฮึก" ผมหันกลับไปมองมันอย่างเคืองๆก่อนจะพลั่งปากกล่าวออกมาจนหมดสิ้น ว่าจบก็ยกมือขึ้นเช็คน้ำตาปอยๆ พลางยกมืออีกข้างขึ้นมาจับหัวดูว่ามีเลือดไหนหรือบวมตรงไหนไหมไอ้กล้าที่เห็นว่าผมหยุดเดินแล้วมันจึงหยุดตามแล้วฟังในสิ่งที่ผมพูดออกไปก่อนจะวิ่งมากอดผมไว้พลางพูดปลอบ"โอ๋ๆ เจ็บไหมไหนดูสิ ฟู่~ กูเป่าให้แล้วยังเเเจ็บอยู่ไหมโอ๋ๆนะ กูขอโทษไม่ได้ตั้งใจจะดื่มน้ำของผู้หญิงคนนั้นสะหน่อยแค่รับมาถือไว้เฉยๆ ไม่งั้นเขาก็จะตามตอแยกูต่อไปไง"

ผมที่อยู่ในอ้อมกอดของมันก็ได้เงยหน้าขึ้นมามองมันทันที"จริงนะ อึก.ทำไมมึงไม่รีบบอกให้เร็วกว่านี้เห็นไหมเพราะ.อะฮึก.เพราะมึงกูถึงเดินชนเสาเหี้ยนี้เจ็บชิปหายเลยฮึก"ผมว่าพลางทุบอกมันแรงๆไปสามสี่ที มันก็แกล้งสำออยร้องโอ๊ยเจ็บอยู่อย่างนั้นตามจำนวนครั้งที่โดนทุบ เมื่อผมเลิกร้องไห้และผละออกจากอ้อมกอดของมันแล้วก็ได้พบกับสายตาหลายคู่ที่กำลังจ้องมองมาที่ตัวเองและไอ้กล้าแฟนหนุ่มของเค้า เค้าเห็นดังนั้นจึงรีบจับมือจูงไอ้กล้าแฟนหนุ่มตัวดีออกไปจากตรงนั้น

"อึก อะ กะ..กูหิวแล้ว"เสียงสะอึกสะเอื้อนเบาๆพร้อมเอ่ยเสียงเบาบอกกับไอ้กล้าอีกฝ่ายถึงกับหันมามองด้วยสายตางุนงง "เดี๋ยวนะอย่าบอกนะที่โมโหร้องไห้เมื่อกี้นี้คือยังไหนบอกกูสิ คือโมโหหิวว่างั้น?" กล้ากล่าวพร้อมมองด้วยสายตาเอ็นดูปนขำ ด้านเติมเต็มก็พยักหน้างึกงัก

"ป่ะเดี๋ยวพาไปกิน จะกินอะไรดีหืม?"

"อะไรก็ได้"เสียงภายในหัวของกล้าได้แต่มีประโยคหนึ่งที่ลอยขึ้นมานั้นก็คือ ตายแล้วๆอะไรก็ได้เป็นคำตอบที่ไม่มีอยู่จริงสรุปมันอยากกินอะไรกันแน่คือต้องรู้สึกยังไงอ่ะ ใครเคยเจอประสบการ์ณที่เสี่ยงตายมากถ้าตอบไม่ถูกใจกูตายแน่ๆไอ้ชิปหาย

"เอิ่ม..งั้นป่ะกินชาบูกัน กูอยากกินชาบูอ่ะ"

"หึ..ไม่เอาอ่ะกินบ่อยแล้ว..."เจ้าตัวดีเงียบไปสักพักแล้วจึงกล่าวประโยคถัดไป "กูอยากกินข้าวขาหมู"เห้อออ โชคยังดีที่เจ้าตัวดีกล่าวในสิ่งที่อยากกินออกมาอย่างง่ายดาย โดยที่เค้าไม่ต้องหลอกล่ออะไรมากมาย

ตกเย็นวันนั้น ณ คอนโดแห่งหนึ่งในชั้นสูงสุดของคอนโด คู่วัยรุ่นสองคนที่กินข้าวเสร็จพึ่งเดินทางถึงห้องของตนเองก็กำลังออกกำลังกายอย่างแข็งขัน

...****************...

...ติดตามตอนต่อไปเลยจ้าาา...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***