พิพิธภัณฑ์พบรัก

คุณเชื่อในเรื่องโชคชะตาไหม? ตั้งแต่เกิดมา25ปีผมไม่เคยเชื่อเลย จนกระทั้งผมได้บังเอิญเจอคนๆหนึ่งที่ผมดันบังเอิญเดินชนเขาโดยที่ไม่ได้ตั้งใจเมื่อสองปีก่อนนั้นอีกครั้งคุณคงสงสัยล่ะสิ ว่ามันเกี่ยวกับโชคชะตายังไง  ก็นะหลังจากเหตุการณ์เดินชนคราวก่อนเขาดันเอาหัวใจผมไปด้วย และหลังจากนั้นก็มีเหตุการณ์แบบเดิมเกิดขึ้นซ้ำๆและถ้าไม่เดินชนกันคงจะเป็นเจอกันโดยบังเอิญ เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันยังเกิดในสถานที่เดิมอีกด้วยนั้นก็คือ พิพิธภัณฑ์  จนคุณคนนั้นเขาจำหน้าผมได้เลย แหละฮ่าๆ ผมให้พวกคุณทายสองปีที่ผ่านมาผมเดินชนเขาไปกี่ครั้ง

ติ๊กต๊อก

ติ๊กต๊อก

เฉลย43ครั้งแล้วครับ และในถ้ามีครั้งต่อไปผมคิดว่าผมจะขอเบอร์หรือช่องทางการติดต่อต่างๆของคุณคนนั้นอีกด้วย  แต่เอะทำไมผมพึ่งิดได้นะ น่าจะขอตั้งแต่แรกเลยพบสบตา

อุ๊ย!กรี้ดด

แม่เจ้าผมเจอเค้าอีกแล้วไปก่อนนะเดี๋ยวผมตามเขาไม่ทัน  เอ้านั้นหายไปไหนแล้วนั้นเผลอ  แปปเดี๋ยวเองนะเตงಥ⁠‿⁠ಥ แต่กลับมีแรงกระตุกเบาๆให้ผมต้องหันกลับไปมองว่าเป็นใคร รึอะไรเกาะเสื้อ

"คุณครับ..เจอกันอีกแล้วนะครับ"คนที่กระตุกเสื้อผมที่แท้ก็คือคนที่ผมมองหา แต่รอยยิ้มนั้นมันคืออะไรเธอต้องการฆ่*เราด้วยรอยยิ้มนี้ใช่ไหม? ตายผมตายแล้วบุญที่สะสมมางใช้หมดแล้วใช่ไหม?นะ คุณเขาที่เห็นมเหม่ออยู่นานก็ได้เอานิ้วชี้มาจิ้มๆที่ต้นแขนผม เชี้ยยคนไรว่ะน่ารักชิปเลยพี่

"คุณได้ยินที่เราพูดไหมเนี่ย คุณ!"

"ห๊ะ! เอ่ยได้ยินครับ"ผมว่าพลางยกมือมาเกาท้ายทอยเบาๆแก้เขิน "ดีใจที่ได้เจอกันอีกครั้งนะครับ"ผมกล่าวออกไปพลางยืนมือไปหาคนตรงหน้า

"เราก็ดีใจที่ได้เจอคุณอีกครั้ง คุณ..."

"ผมสมุทรครับ"

"อ๊ะ! อ่อผมธารา"ในที่สุดผมก็ได้รู้ว่าคนตรงหาที่บังเอิญเจอกันบ้างชนกันบ้างชื่ออะไร ฟินๆเดินชนกันเป็นสิบๆรอบบังเอิญเจออีกเป็นสิบอีก เหมือนกัน แต่ดันมาพึ่งรู้ชื่อเขาตอนนี้

"วันนี้มาคคนเดียวหรอ"ผมถามออกไปเพราะปกติเห็นเขามากับเพื่อนหรือเปล่า?นั้นแหละไม่เยเห็นคุณเขามาคนเดียวเลย

"วันนี้เพื่อนเราไม่มาด้วยน่ะ! ก็เลยต้องมานเดียวแหะๆ"ตรงหน้าเขาพูดพลางยกยิ้ม ยิ้มนี้อีกแล้วทำไมนะทำไมกันนตรงหน้าถึงได้ยิ้มสวยขนาดนี้กันนะ

"เดี๋ยวเราเดินเป็นเพื่อนเอาไหม"ผมถามด้วยความกระตือรือร้นเพราะผมเองก็อยากไปเดินกับยัยเธอนี้ด้วยเหมือนกัน"พอดีผมก็อยากมีเพื่อนเดินด้วยเหมือนกัน"ยัยเธอตรงห้าทำหน้างงใส่ผมเหมือนประมาณว่าทำไมเราต้องไปเดินกับนายด้วยอ่ะ ผมจึงตอบยัยเธอไปแบบนั้น

"อือ!! เอาสิเราก็อยากมีเพื่อนเดินเหมือนกัน"ยัยเธอตรงหน้าที่ได้ยินเช่นแล้วก็ได้พยักหน้าตกลงรัวๆ ในตายัยเธอตอนนี้ประกายวิบวับเป็นอย่างมากเลยแหละ

14:52น.

ผมพึ่งแยกจากยัยเธอนนั้นเมื่อไม่กี่นาทีก่อนไม่อยากจะอวดหรอกนะแต่ผมได้ช่องทางการติดต่อของยัยเธอนั้นมาแย้ววววว 

                 ธารา💧

ธารา:ฮาโหยยยยยมีคนอยู่ไหมน้อออ

สมุทร:อยู่ครับ

ธารา:อาเค ถึงบ้านอ่ะยางง~

สมุทร:ยังเลยพอดีเราแวะห้างซื้อของใช้ก่อนน่ะ

ธารา:อ่อๆ ขอบคคุณสำหรับวันนี้ ไว้วันหลังเราไปด้วยกันอีกนะ

                Read

เห็นไหมทุกนเห็นไหมยัยเธอคนนั้นบอกว่าวันหลังไปด้วยกันอีกงุ้ยยยยย ไอ้เราก็คิดอยู่ว่าหลังจากนี้จะเอาไงดีทำไงถึงจะได้เจอหน้ายัยเธอนี้อีกดี แต่ใครจะไปคิด่ะยัยเธอทอดสะพานมาขนาดนี้แล้วมีหรือผมจะ...

ติ๊ง

ติ๊ง

                ธารา💧

ธารา:เอ้า!หาย

ธารา:ครั้งหน้าเธอจะไม่ไปกับเราหรอ🥺

สมุทร:ไปสิยังไงเราก็ไป

ธารา:อาเค๊ไว้เอากันวันหลังนะวันนี้เราง่วงๆแล้วบ๊ะบุ๊ยยย

สมุทร:โอเคครับเจอกันวันหลังนะ

หลังจากนั้นวันเวลาก็ผ่านมาหลายเดือนผมกับยัยเธอนอกจากไปพิพิธภัณฑ์ก็มีนัดเที่ยวเล่นกันบ้าง อย่างวันนี้ที่มีนักเที่ยวที่เกาะเต่ากันก็จะมีเพื่อนผม2คนเพื่อนยัยเธอธาราคนนั้นอีก2คนเหมือนกัน อ้อ!ลืมบอกตอนนี้ผมตามจีบยันเธอธาราคนนั้นอยู่ด้วยแหละ｡⁠◕⁠‿⁠◕⁠｡

ณ ที่พักในเย็นวันนั้น

"นี้สถานที่จัดกันเสร็จแล้วใช่ไหม"เสียงกระซิบที่เอ่ยถามเพื่อนเบาๆ ก่อนจะได้คคำตอบเป็นการพยักหน้าแทน เพราะมีบุคคลที่พวกเขากะจะเซอร์ไพรส์เดินผ่านมาทางที่พวกเขาอยู่พอดี 

"คุยไรกันอ่ะ"เสียงหวานๆใสๆเอ่ยถามแต่ก็ไม่ได้นั้นเขาจึงเรียกที่จะช่างเถอะก่อนจะชวยนกันออกไปกินอาาหารทะเลต่างๆที่พวกเขาได้สั่งกันไว้ก่อนที่จะลงมา

"ธาราไปนี้เป็นเพื่อนเราหน่อย"ผมเอ่ยชวนธาราไปตามแผมที่นั้นหมายไว้กับเพื่อนๆ ผมก็พาธาราเดินมาเลื่อยๆจนถึงสถานที่ที่เพื่อนธาราและเพื่อนผมช่วยหันทำตามคำขอของผม

"ธาราเราก็จีบเธอมานานแล้ว เป็นไปได้ไหมที่วันนี้เราจะมาขยับสถานะกันอ่ะ"

"เป็นแฟนกันนะ" เมื่อจบคำพูดที่ผมพยายามจะพูดธาราอยู่หลายครั้ง ฝึกซ้อมอยู่หน้ากระจกก่อนที่เราจะมีทริปเกาะเต่านี้  เป็นคำพูดที่ผมเก็บไว้ในมายาวนานตั้งแต่นกันครั้งแรกเมื่อสองปีที่กำลังจะเข้าปีที่สามแล้ว

ส่วนธาราที่ได้ยินคำขอนั้นมันก็ทำเอาเขากลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่เพราะเป็นคำพูดที่เขารอคอยจากคนนี้ๆมายาวนานเช่นกันแม้ในวันนั้นจะเดินชนกันโดยที่ไม่ได้ตั้งใจแต่ในวันนี้ เขาตั้งใจรักเช่นกัน ถ้าในวันั้นเราไม่บังเอิญเดินชนกันบ่อยๆ หรือเจอหน้ากันบ่อยๆและบวกกับผมที่รวบรวมวามกล้าทั้งหมดที่มีนะตอนนั้นเพื่อที่จะได้เข้าไปคุยเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะได้เจอกันอีกไหมหรือจะไ่เจอกันแล้ว

"อือ ตกลง เราจะเป็นแฟนเธอ"เมื่อจบประโยคของธาราสมุทรก็ได้ล้วงเอาสร้อยทีี่ตนซื้อเก็บไว้ให้ธาราในที่สุดวันนี้ก็ได้ให้ธาราแล้ว

ก่อนที่พวกเขาทั้งหมดบรรดาเพื่อนๆก็ต่าพากันดื่มเครื่องดื่ม ที่มีแอลกอฮอล์ต่างๆบวกกับปิ้งย่าง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***