Dandelion หวนคืนสู่ความทรงจำ
ตอนที่2
…
มัลลิกา เธอสวยเหลือเกิน…
…
เธอเป็นหญิงผู้เดียวที่ฉันรัก…
กลิ่นหอมอบอวลของดอกมะลิฟุ้งกระจาย
กลิ่นของเขาช่างหอมเหลือเกิน
น้ำเสียงทุ้มของเขายังคงดังก้องภายในหัวของฉัน
แม้ว่าฉันนั้นจำหน้าของเขาไม่ได้ก็ตาม…
ลูกพีช
นี่ เธอมาทำอะไรที่นี่
ซึ่งฉันนั่งอยู่บนเก้าอี้เก่าๆสีขาว ใกล้แม่น้ำ
ลูกพีช
อ่าาา ใกล้ถึงคาบเลคเชอร์แล้ว เข้าห้องกันเลยไหม?
ฉันส่งรอยยิ้มจางๆให้ลูกพีช
เธอเป็นเพียงเพื่อนคนเดียวที่ฉันสนิทด้วย
พวกเราโตมาด้วยกัน แม้ว่าจะเรียนโรงเรียนอนุบาล ประถม มัธยม และ มัธยมปลาย เราก็อยู่ห้องเดียวกัน
แถมติดหนึบเหมือนปลาท่องโก๋
จึงได้ฉายามาว่า คู่หูดูโอ้ กันเลยทีเดียว
…
พรุ่งนี้พวกเราไปติวหนังสือก่อนสอบกันไหม
มะลิ
ฉันเผลอเดินไปจับมือคนที่เพิ่งเดินผ่านฉัน
โดยที่ไม่ปล่อยมือของเขาเลย
อาชิ
แล้วคุณมีอะไรหรือเปล่าครับถึงจับมือผมแน่นขนาดนี้
อาชิ
งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ
พวกเขาเดินผ่านฉันไปเพื่อมุ่งหน้าไปที่ห้องสมุด
ยังคงเหลือเพียงฉันกับลูกพีชสองคน
ลูกพีช
ร้อยวันพันปีเพิ่งเคยเห็นแกทักผู้ชาย
มะลิ
แค่รู้สึกเหมือนเคยเจอเขามาก่อน
ฉันกับลูกพีชเดินมาถึงห้องเลคเชอร์
ได้ยินเพียงเสียงแอร์เย็นๆภายห้อง
เครื่องกระทบกันของปากกาไอแพดของอาจารย์
ลูกพีช
แกเป็นอะไร แกดูเหม่อๆนะ
อาการปวดหัวของฉันเริ่มมาอีกครั้ง
ทำไมถึงปวดหัวขนาดนี้กันนะ
…
เธอจำเรื่องของเราได้ไหม ?
Comments