ดอร์ตัลคนข้ามภพ ฝ่าขุมนรกเมืองสีเทา
ความฝันของลีวอน
ในห้องแสงสลัว ที่มีแหล่งกำเนิดแสงมาจากโครมไฟบนหัวเตียง
ชายตัวผอมผิวขาวเหลืองคนหนึ่งในชุดนอนกำลังทิ้งตัวนอนสบายกาย
มันนอนตะแคงข้างซ้าย ในมือกำครอบหน้าจอมือถือไว้แน่นถนัด
[เขาเอนกายพิงกำแพงหินโสโครก ฝุ่นควันสีดำเทาคละคลุ้งจับตัวกันเป็นม่านหมอก]
[ชายแก่พิงกำแพงพลางกอดถุงที่ใส่อาหารอันโปรดปราน วันนี้เขาอยากลิ้มลองอาหารที่ซื้อมาอย่างสดใหม่ ไม่เหมือนอาหารข้างทางที่ผู้คนโยนเศษอาหารทิ้ง]
[มันสะบัดภาพที่ตัวเองคลานเข้าไปกินเศษของเสียจากพื้นพวกนั้น]
หลังเอื้อนเอ่ยกับตัวเอง มันได้วางมือถือข้างโครมไฟบนหัวนอน
ในความมืดมิดที่กลืนกินทุกสรรพสิ่ง
ใบหน้าที่มีริ้วรอยย่นของอายุปรากฏเด่นชัดในความมืด
ทว่าร่างที่จมอยู่ในความมืดของนางก็กลับทำเพียงหันหลังของเธอให้เขา
?
"ผมโดดเดี่ยวมาตลอดยี่สิบสองปี"
?
"ตั้งแต่เด็ก ผมตั้งใจเรียนมาตลอด เกรดผมดีมาก ดีพอจนที่อยากให้แม่มาเห็นมัน...แม่รู้อะไรไหม มันไม่มีวันนั้นเลย ทุกครั้งที่ผมกลับมาบ้านที่เงียบกริบ ผมมักจะได้ยินเสียงของตัวเองเดินอยู่ในบ้านอย่างเปล่าเปลี่ยว"
?
"เสียงของแม่ที่จะปลุกผมทุกเช้าก่อนไปเรียนก็ไม่มี"
?
"ผมไม่เคยสัมผัสอ้อมกอดแม่เลย"
ลีวอนรู้ตัวว่าเขากำลังฝันอยู่
แต่ลีวอนก็เลือกที่จะจมดิ่งไปกับความฝัน
?
"อยู่กับผมก่อน อย่าไปไหนเลยได้โปรด"
หัวใจของลีวอนรู้สึกเจ็บปวด ราวกับใครบางคนเฉือนมีดลงบนหัวใจของเขา
เสียงของเขาก้องกังวานในหัวตัวเอง
มันสะท้อนออกไปไกลออกและสะท้อนกลับมา
ลีวอนสัมผัสถึงความเจ็บแปล๊บที่แล่นสู่สมองอย่างฉับพลัน ความปวดร้าวที่กระแทกเข้าสู่ขมับขวาและวิ่งแจ่นสู่กรวงสมองทำให้เขาต้องสะดุ้งตื่น
ลีวอนรีบสัมผัสบริเวณที่เจ็บปวด
?
"นี่มัน...ปากกาขนนกเปื้อนเลือด"
ลีวอนมองกำมือเปื้อนเลือด ปากกาด้ามงามสง่าอาบไปด้วยหยาดเลือดที่ไหลย้อยหยดสู่พื้น
Comments
ภาษาการเขียนสวยมากเลย เเถมเนื้อเรื่องดีอีกจินตนาการคนดีมวก
2023-09-14
1